บททั้งหมดของ มหาเทพ แห่ง สงคราม: บทที่ 1771 - บทที่ 1780

“เอาล่ะ ตกลงตามนั้น เราจะทำสงครามกองโจร ทีนี้ มาดูกันว่าคู่ต่อสู้ของเราอยู่ในขั้นไหน หากพวกเขามีพลังยุทธสูงมาก เราจะลอบจัดการพวกเขาแทนที่จะต่อสู้แบบซึ่ง ๆ หน้า แต่ถ้าพวกเขามีพลังยุทธต่ำ เราจะจัดการกับพวกเขาอย่างรวดเร็ว” เคนเนธรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย เขามีความสุขมากเมื่อคิดว่าเฟนด์ให้โอสถขั้นกลางระดับสามแก่เขา และมีความหวังว่าเขาจะเพิ่มระดับพลังยุทธได้สักสามระดับท้ายที่สุด นี่คือโอสถขั้นกลางระดับสาม และมีคนไม่มากนักที่ได้รับมันมา การรั้งอยู่ข้างหลังนั้นเป็นการเคลื่อนไหวที่อันตรายมากสำหรับพวกเขา แต่มันก็เป็นโอกาสเช่นกัน“ฮ่าฮ่า… ผมเชื่อว่าสมาชิกของพวกเขาจะมีพลังยุทธไม่สูงนัก ท้ายที่สุดแล้ว ศิษย์ทั่วไปและศิษย์ภายนอกของพวกเขาก็มีแต่พวกพลังยุทธไม่สูง อีกอย่างเฟนด์เองก็สามารถฆ่าศิษย์ภายในของพวกเขาได้หากพวกนั้นไม่ได้มีพลังยุทธที่สูงมากและมีกันไม่กี่คน” เวสตันหัวเราะเบา ๆ แต่แล้วความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นในหัวขณะที่เขาพูด “ถึงกระนั้น เราก็ต้องเปิดศึกในสงครามที่เรามั่นใจว่าจะชนะเท่านั้น และโดยเฉพาะอย่างยิ่งว่าเราไม่อาจปล่อยให้สมาชิกคนใดหนีไปได้ ถ้าคนของพวกเขาหนีไปได้แล้วไปแจ้งผู้อาวุโสหรือหัวหน้าเ

ไม่นานนัก เฟนด์และพรรคพวกก็ไปถึงจุดที่จะได้ยินเสียงผู้คนต่อสู้กัน เบื้องหน้าของพวกเขาเป็นสมาชิกหลายคนของตระกูลวู๊ดและตำหนักเทพยดาที่กำลังต่อสู้กับสมาชิกของเผ่ากระหายเลือดอยู่แต่ในคราวนี้สมาชิกของเผ่ากระหายเลือดประมาณ 100 คนกลับไม่มีพลังยุทธสูงนัก พวกเขามีเพียงสมาชิกในระดับกึ่งเทพ ระดับเทพแท้จริง และมีผู้อาวุโสเพียงคนเดียวที่อยู่ในขั้นที่หนึ่งระดับเทพสูงสุดเท่านั้นถึงกระนั้น ก็เห็นได้ชัดว่าสมาชิกของตระกูลวู๊ดและตำหนักเทพยดาไม่อาจต่อกรกับพวกเขาได้เนื่องจากคู่ต่อสู้ของพวกเขากำลังบดขยี้พวกเขาอยู่"“วิเศษมาก! มีสมาชิกในตระกูลวู๊ดของเราด้วย!” เฟนด์ดีใจที่ได้เห็นอย่างนั้น เขารีบพาพรรคพวกออกไป“ตายจริง นั่นนายน้อยและหัวหน้าตระกูลของเรานี่!” สมาชิกของตระกูลวู๊ดรู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นว่าใครมาช่วยพวกเขา พวกเขารู้ว่าเฟนด์เป็นอัจฉริยะในหมู่อัจฉริยะ พวกเขาอยู่ที่นี่มากว่า 20 วันแล้ว และเฟนด์จะต้องทะลวงเข้าสู่ระดับเทพสูงสุดไปแล้วแน่ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!สมาชิกของเผ่ากระหายเลือดสู้กับเฟนด์และคนอื่น ๆ ไม่ได้เลย เมื่อเฟนด์และคนอื่น ๆ มาถึง อีกฝ่ายก็ถูกสังหารภายในไม่กี่กระบวนท่าชายหนุ่มคนหนึ่งจาก

ปัง!อนิจจา แม้ออเรียลจะใช้พลังฉี แต่เธอสู้กับชายคนนี้ไม่ได้เลย กำปั้นของเขาส่งเธอลอยออกไป“เจ้าตำหนัก!” เมโลดี้หน้าซีดด้วยความตกใจ เธอบินไปอย่างรวดเร็วและแทบจะตามออเรียลที่กำลังบินถลาไปไม่ทัน“ทำไม… ทำไมเธอถึงไม่หนี” ออเรียลโกรธนิด ๆ ที่เมโลดี้ไม่ได้ใช้โอกาสนี้หนีไป มันมีช่องโหว่มากพอที่พวกเขาจะสามารถหนีออกไปได้ เป็นโอกาสที่หามาได้ยากยิ่ง แต่เมโลดี้กลับทำให้มันเสียเปล่าอั่ก!เธอกระอักเลือดออกมาเมื่อพูดจบ“ฮ่าฮ่า… เธอคิดว่าเธอจะหลบหนีได้ทั้งที่ฉันเห็นเธออยู่อย่างนี้น่ะเหรอ? อย่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลยนะ แต่เธอจะไม่มีโอกาสหนีไปจากฉัน โดยอาศัยแค่ความเร็วในการบินของเธอเพียงอย่างเดียวได้หรอกน่า!” ชายวัยกลางคนหัวเราะและค่อย ๆ บินมาชายคนหนึ่งพุ่งออกไปและฆ่าเหล่าสมาชิกของเผ่ากระหายเลือดที่อยู่ด้านนอกด้วยหมัดที่ต่อเนื่องกันหลายครั้งก่อนที่จะหยุดลงตรงหน้าเมโลดี้และคนอื่น ๆ “ฟ...เฟนด์?” เมโลดี้รู้สึกงุนงงเมื่อเห็นร่างที่คุ้นเคยนี้ เธอไม่คาดคิดเลยว่าจะได้พบกับเฟนด์ที่นี่ได้หวือ! หวือ! หวือ!ทันทีที่เฟนด์หยุดโจมตี แนชและคนอื่น ๆ ก็พุ่งเข้ามาโจมตีสมาชิกของเผ่ากระหายเลือดที่เหลืออย่างด

เมโลดี้บินมาถามเฟนด์อย่างสงสัยหลังจากขอบคุณเขา“ฮ่าฮ่า… นี่มันไม่ชัดอีกเหรอ? ผมอยู่ในขั้นที่สี่ระดับเทพสูงสุด แต่พลังการต่อสู้ของผมนั้นแข็งแกร่งกว่าขั้นที่สี่ระดับเทพสูงสุดเล็กน้อยเท่านั้นเอง!” เฟนด์ยิ้มอย่างนอบน้อม ในขณะนั้นแนชและคนอื่น ๆ ก็ช่วยรวบรวมรางวัลของพวกเขาเมื่อได้ยินในสิ่งที่พวกเขาพูด ออเรียลก็พูดไม่ออก เธอแน่ใจว่าพลังการต่อสู้ของชายหนุ่มคนนี้ไม่เพียงแต่แข็งแกร่งกว่าขั้นที่สี่ของระดับเทพสูงสุดเล็กน้อยเท่านั้น แค้พลังเพียงเล็กน้อยของเขาก็ทำให้สมาชิกในขั้นที่สองและสามในระดับเทพสูงสุดของเผ่ากระหายเลือดกลายเป็นชิ้นเนื้อได้แล้ว“นายน้อยเฟนด์ เราได้ยินจากคนเหล่านี้ว่าพวกเขาเป็นสมาชิกของเผ่ากระหายเลือดและยังกล่าวถึงกองทัพทั้งเก้าด้วย นี่มันเกิดอะไรขึ้น? เราไม่ค่อยเข้าใจสถานการณ์ของที่นี่นัก และดูเหมือนว่าลูกหลานของผู้ที่เข้ามาในพื้นที่นี้เมื่อนานมาแล้วจะไม่ค่อยต้อนรับเรานัก” ออเรียลคิดและมองไปที่เฟนด์อย่างงงงวย เธอหวังว่าจะได้รับคำตอบบางอย่างจากเฟนด์เฟนด์ยิ้มเล็กน้อยก่อนที่จะถ่ายทอดสิ่งที่เขารู้และเสริมว่า "ทำตามที่ผมบอกและไปรวมกันที่ภูเขาลูกนั้นจะดีที่สุด ตลอดการเดินทางไปยัง

เมื่อเห็นว่าท้องฟ้ามืดลงแล้ว ผู้อาวุโสเอ่ยปากแนะนำหลังจากพิจารณาอย่างรอบคอบ หลังจากนั้นพวกเขาก็ออกจากบริเวณนั้น ปล่อยให้ซากศพถูกสัตว์อสูรที่ออกเดินอยู่แถวนั้นจัดการในเวลาเดียวกัน อาเธอร์ เอลล่าและคนหนุ่มสาวหลายคนกำลังนั่งอยู่บนก้อนหินที่อยู่ตรงทางแยกนอกปราการของกองทัพทั้งเก้า“โอ้ พวกเขาเริ่มต่อสู้กันแล้วล่ะ เผ่ากระหายเลือดส่งคนเข้าไปในป่าเพื่อลอบสังหารเฮเลน่าและคนอื่น ๆ ตั้งแต่เช้าตรู่ ” อาเธอร์นึกถึงรูปร่างหน้าตาที่สวยงามของเฮเลน่าและรู้สึกกังวลสกายที่อยู่เคียงข้างพวกเขายิ้มอย่างเย็นชาและกล่าวว่า “พวกคุณยังมาพูดถึงเฮเลน่ากันอยู่อีกฮ่า ๆ ! ตอนนี้เฮเลน่าอาจหายสาบสูญไปแล้ว และเธอก็น่าจะตายอย่างน่าสยดสยองด้วย ร่างกายของเธอคงถูกสัตว์อสูรกินไปแล้ว!”อาเธอร์กำหมัดแน่นด้วยความโกรธในสิ่งที่สกายพูด และจ้องเขม็งไปที่เธอ "เป็นไปไม่ได้! ฉันรู้ว่าเธอจะรอด ยังไงเสียเธอก็อยู่ในขั้นที่หนึ่งของระดับเทพสูงสุด และดูจากตำนวนของพวกเขาแล้ว พวกเขาอาจจะหนีไปได้!”“ฮ่าฮ่า… นายน้อยอาเธอร์ ช่วงนี้คุณไม่ได้ฉลาดน้อยลงใช่ไหม? ทำไมสติปัญญาของคุณถึงถดถอยลงแค่เพราะผู้หญิงคนเดียว? จริงอยู่ ที่เธออยู่ในขั้นที่