All Chapters of มหาเทพ แห่ง สงคราม: Chapter 1581 - Chapter 1590

“ฮ่าฮ่า!” แฮร์รี่หัวเราะออกมาขณะที่เขาเอ่ยเสริมว่า “โจเอล เจ้าพังพอนเฒ่าตัวนั้นเจ้าเล่ห์มาก เขาอยากได้ลูกบอลหินไม่ว่าจะด้วยวิธีได้ ถ้าเขาก็ยังไม่ได้มันไป ดังนั้นคุณควรระวังเขาให้ดี เขาคงไม่กล้าขโมยมันจากสามชนเผ่าโบราณ แต่ผมไม่แน่ใจว่ากับตระกูลวู๊ดของคุณจะเป็นเช่นไร หากเขาไม่ได้ล่วงรู้ความแข็งแกร่งที่แท้จริงของคุณ”“ฮึ่ม! ขอให้เขาไม่มา เพราะหากเขากล้ามาหาตระกูลวู๊ดของเรา ผมจะทำให้เขาเสียใจ!” เฟนด์เย้ยหยัน เขามั่นใจในความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขาเป็นอย่างมากแฮร์รี่พยักหน้าอย่างใช้ความคิดและตอบว่า “ใช่ และผมได้ยินมาว่าตำหนักนภาได้สูญเสียปรมาจารย์ในขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริงไปถึงหกคน ในตอนที่พวกเขาเดินทางผ่านพื้นที่อันตราย พวกเขาพบกับสัตว์อสูรที่แข็งแกร่งจำนวนมากและต่อสู้กับชนเผ่าโบราณอีกสองกลุ่ม ตำหนักนภาประสบความสูญเสียครั้งใหญ่ที่สุด พวกเขาคงไม่กล้ามาเผชิญหน้ากับตระกูลวู๊ดของคุณหรอก”“นั่นถือว่าเป็นเรื่องที่ดีที่สุด ถึงผมจะไม่กลัวพวกเขา แต่ตระกูลวู๊ดจะต้องทนทุกข์ทรมานมากหากพวกเขาคิดจะเผชิญหน้ากับเรา และผมเองก็ไม่ต้องการให้คนของเราถูกสังเวยด้วย ตระกูลวู๊ดของเราเติบโตอย่างรวดเร็ว เ

“นายหมายความว่าตระกูลลึกลับอื่น ๆ ที่ไปเขาเหมันต์กระจ่างพร้อมกับตระกูลฮันท์ก็ไม่ได้รับลูกบอลหิน และไม่มีใครรู้ว่าตระกูลใดได้รับมันไปงั้นเหรอ?” ข่าวนี้ทำให้โจเอลตกใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่ความยินดีจะปรากฏในใจ “ถ้าไม่ใช่ตระกูลลึกลับชั้นหนึ่ง มันอาจอยู่ในมือของใครบางคนจากตระกูลลึกลับชั้นสองหรือชั้นสาม ถ้าอย่างนั้น… ฮ่า ฮ่า! นี่เป็นข่าวดี! เรายังมีโอกาสที่จะสืบหาและหากเรื่องนั้นถูกเปิดเผย ทันทีที่เรารู้ เราก็จะไปแย่งชิงจากใครก็ตามที่มีลูกบอลหินนั้นอยู่ในมือ!”โจเอลครุ่นคิดและถามว่า “ว่าแต่ ตระกูลวู๊ดเป็นอย่างไรบ้าง? พวกเขาไปพื้นที่อันตรายใด ได้ข่าวอะไรเกี่ยวพวกเขาบ้างไหม?”“สมาชิกจากตระกูลวู๊ด ตระกูลคาเบลโล ตระกูลซีเมเนส ตระกูลแลงคาสเตอร์ และตระกูลเล็ก ๆ หลายตระกูลไปที่เกาะวายุมืดด้วยกัน ผมคิดว่าตระกูลวู๊ดไม่ต้องการเข้าไปในพื้นที่อันตรายเดียวกันกับตระกูล ฮันท์ เพราะที่เหล่านั้นอันตรายเป็นอย่างมาก และพวกเขาคงจะต้องประสบกับความสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่อีกครั้งหากพวกเขาต้องต่อสู้แย่งชิงกับตระกูลฮันท์ ดังนั้นพวกเขาจึงไปที่เกาะวายุมืดแทน” สาวกอีกคนรายงานขณะที่เขาแสดงท่าทางด้วยมือของเขา“พวกเขาไปที่เ

แนชตกใจมาก จากนั้นเขาก็กล่าวว่า “เมื่อสองสามวันก่อนเราได้รับข่าวว่าตระกูลลึกลับชั้นหนึ่งที่ไปที่เขาเหมันต์กระจ่างไม่ได้รับลูกบอลหิน และเราก็ไม่รู้เลยว่าใครเป็นคนได้รับลูกบอลนั้นไป ใครจะคาดคิดว่าจะเป็นคนจากตระกูลเฮมเพอร์ลี!”แนชขมวดคิ้วขณะที่เขาหยุดชั่วคราว จากนั้นเขาพูดต่อว่า “แต่ตระกูลวู๊ดของเราจะช่วยคุณได้ยังไง? พวกคุณบ้ามากที่มาที่นี่กันแค่ไม่กี่คน คุณไม่กลัวว่าเราจะปล้นพวกคุณเหรอ?”ดาร์ซีหัวเราะก่อนจะพูดอีกครั้ง “พูดตามตรง นายท่านวู๊ด เราคิดเรื่องนี้ไว้แล้ว พอล ลูกชายของผมและฉันได้ปรึกษาหารือกันอยู่นานก่อนที่เราจะมีข้อตกลงเป็นเอกฉันท์ว่าตระกูลวู๊ดของคุณเป็นตระกูลที่น่าเชื่อถือที่สุดในขณะนี้ เหตุผลที่เรามาหาคุณแทนที่จะเป็นชนเผ่าโบราณอื่น ๆ ก็เพราะเราไม่รู้จักพวกเขาดีนัก พวกเขาอาจฉวยเอาลูกบอลหินของเราไปก็ย่อมได้ ใช่ไหม?”ดาร์ซีหยุดชั่วขณะก่อนที่จะพูดต่อ “สำหรับตระกูลฮันท์และตระกูลอื่น ๆ พวกเขาไม่เคยช่วยอะไรเรา แล้วยิ่งตอนนี้พวกเขาก็ไม่มีลูกบอลหินอยู่กับตัว แล้วเขาจะช่วยเราไปทำไม? มีเพียงตระกูลวู๊ดเท่านั้นที่ได้ครอบครองลูกบอลหิน และเมื่อวันก่อนเราตระหนักแล้วว่านายน้อยเฟนด์นั้นทรงพล

หลังจากจัดที่พักเรียบร้อยแล้ว นายท่านเฮมเพอร์ลีก็จากไปในบ่ายวันนั้น สำหรับนายน้อยเฮมเพอร์ลีและผู้อาวุโสคนอื่น ๆ ก็อยู่ในตระกูลวู๊ดเพื่อศึกษาลูกบอลหินต่อไปอย่างเงียบ ๆแน่นอนว่าเฟนด์ยังไปพูดคุยกับพวกเขาในตอนเย็นและถามเรื่องราวเกี่ยวกับการไปยังเขาเหมันต์กระจ่างปรากฎว่าหลังจากไปถึงเขาเหมันต์กระจ่าง พวกเขาทุกคนต่างแยกย้ายกันลงมือ หลังจากเผชิญกับอันตรายหลายอย่าง นายน้อยเฮมเพอร์ลีก็พลัดหลงกับสมาชิกคนอื่น ๆ ในตระกูลเฮมเพอร์ลี โชคดีที่หลังจากต้องออกเดินทางเพียงลำพัง เขาที่มีระดับพลังยุทธสูงก็สามารถหาต้นไม้โบราณได้ แต่แน่นอนว่าเขาสู้กับต้นไม้โบราณไม่ได้ และในเวลาเดียวกันนั้นก็มีปรมาจารย์คนอื่น ๆ ค้นพบต้นไม้โบราณด้วยเช่นกัน พวกเขาทุกคนต่างโจมตีต้นไม้โบราณและมีหลายคนต้องเสียชีวิตลงท้ายที่สุดผู้อาวุโสจากตำหนักนภา ซึ่งอยู่ในขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริงก็ได้รับลูกบอลหินและกำลังเตรียมที่จะบินหนีไปทว่าคน ๆ นั้นกลับถูกรากของต้นไม้โบราณฆ่าในขณะที่เขากำลังจะหลบหนี และนั่นก็เป็นโอกาสของพอลซึ่งซ่อนตัวอยู่ในความมืดในตอนนั้นมีคนอยู่ไม่มากนัก นอกจากเขาแล้ว คนอื่น ๆ ก็ตายกันไปหมด ดังนั้นจึงไม่มีใครร

สมาชิกตระกูลฮันท์นำคนจากตระกูลลาโกริโอ ตระกูลเชิร์ช และแม้แต่ผู้ที่มาจากตระกูลนอร์มันมายังที่ดินของตระกูลวู๊ด“เฟนด์เราควรทำยังไงดี? พวกเขามากันเยอะทีเดียว! ดูเหมือนพวกเขาจะมาหาเรื่องด้วยสิ!" เควินมีสีหน้ามืดมนหลังจากที่เขาเห็นสถานการณ์เบื้องหน้า แม้ว่าอีกฝ่ายจะไม่ได้นำสมาชิกทั้งหมดมา แต่คนที่มาก็ล้วนเป็นคนในระดับปรมาจารย์ คนจากสี่ตระกูลรวมกันได้ประมาณหนึ่งแสนชีวิต"ไม่ต้องกลัว! ถึงพวกเขาจะมีกันจำนวนมากแต่คนที่อยู่ในขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริงนั้นมีไม่มากนักหรอก เมื่อเร็ว ๆ นี้ สมาชิกตระกูลวู๊ดของเราได้ทะลวงสู่ระดับเทพแท้จริงตั้งหลายคน ยิ่งไปกว่านั้นหลายคนในบรรดาลูกศิษย์ทั้งเก้าของผมก็ทะลวงเข้าสู่ขั้นกลางของระดับเทพแท้จริงได้แล้ว แถมพลังยุทธของพวกเขาก็หาที่เปรียบไม่ได้!" เฟนด์ยิ้มอย่างไม่ทุกข์ร้อน“พวกนั้นไร้ยางอายมาก ตระกูลลึกลับไม่ได้ถูกห้ามให้สู้กันโดยไม่มีเหตุผลอันสมควรหรอกหรือ? พวกเขาจะทำลายข้อตกลงลับนี้รึยังไง?” เควินกำหมัดแน่น "บ้าจริง! น่าเสียดายที่เราไม่อาจติดต่อตระกูลคาเบลโลและตระกูลแลงคาสเตอร์ได้ ไม่มีทางที่คนที่อยู่ห่างไกลขนาดนั้นจะมาช่วยเราได้!""ฮ่า ฮ่า ไม่ต้องห่วงหร