บททั้งหมดของ มหาเทพ แห่ง สงคราม: บทที่ 1371 - บทที่ 1380

จากนั้นเทรนตันก็พูดต่อราวกับว่าเห็นการต่อสู้ด้วยตาของเขาเอง “ไม่ต้องสงสัยเลย นายน้อยลำดับที่สองของตระกูลฮันท์เกลียดลูกชายของคุณเพราะเรื่องนั้น เป็นไปได้สูงว่าพวกเขาจะสู้กันจนตายหากพวกเขาบังเอิญเจอกันระหว่างการแข่งขัน ในกรณีนี้ลูกชายของคุณน่าสงสัยอย่างมาก!”“ไร้สาระ!” แนชโกรธมากจนใบหน้าเปลี่ยนเป็นสีเขียวขณะที่เขาตะคอกอย่างไม่พอใจ “ลูกชายของฉันค่อนข้างแข็งแกร่ง แต่เขาเพิ่งทะลวงผ่านและบรรลุระดับเทพแท้จริงขั้นกลางไปเมื่อประมาณหนึ่งเดือนที่แล้วเอง แม้ว่านายน้อยลำดับที่สองของตระกูลฮันท์จะไม่ทะลวงข้ามขั้นไป ลูกชายของฉันก็คงเอาชนะเขาไม่ได้ ยิ่งไปกว่านั้น นายน้อยลำดับที่สองของตระกูลฮันท์ได้ทะลวงผ่านและบรรลุขั้นสุดท้ายของระดับเทพแท้จริงแล้ว ลูกชายของฉันจะต่อกรกับเขาได้ยังไง?”แนชกระวนกระวายถึงขีดสุดไม่อาจปล่อยให้เทรนตันกล่าวโทษว่าการตายของไทเรลล์เกี่ยวข้องกับสมาชิกในตระกูลวู๊ดนายใหญ่ของตระกูลฮันท์ก็โกรธและยืนอยู่นิ่งเงียบอยู่ที่นั่นด้วย เขาพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าแนชกระวนกระวายใจแค่ไหน “พอแล้ว ฉันไม่คิดว่าลูกชายของคุณมีความสามารถพอหรอก ฉันรู้พลังการต่อสู้ของหลานชายของฉันดี และเขาได้ฝึกฝนทักษะการต

มุมปากของเควนตินกระตุกนิด ๆ เมื่อเขาได้ยินแบบนั้นผู้อาวุโสลำดับแรกของตระกูลฮันท์ก้าวออกมาและจ้องไปที่เชลบี้ด้วยความโกรธในขณะที่เขาพูดว่า “เชลบี้ ความหมายว่าไง? มันจะเหมือนกันได้ยังไง? นั่นคือลูกชายของหัวหน้าตระกูลฮันท์ของเรา และนายน้อยรองก็เป็นลูกชายที่น่าภาคภูมิใจที่สุดของหัวหน้าตระกูลเราด้วย นายน้อยรองไม่เพียงแต่มีพรสวรรค์ แต่เขายังเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุระดับสองอีกด้วย คุณจะเปรียบเทียบเขากับอัจฉริยะของคุณได้ไง?”“ฮ่าฮ่า…! ดูเหมือนว่าพวกคุณไม่มีแผนที่จะปฏิบัติต่อพวกเขาทั้งหมดอย่างเท่าเทียมกัน!” เชลบี้ยิ้มอย่างเย็นชา “ถ้าเป็นอย่างนั้น พวกคุณก็ไม่ควรปล่อยให้ลูกชายของหัวหน้าตระกูลคุณเข้าร่วมการต่อสู้สิ!”"ใช่แล้ว! คุณกำลังจะบอกว่าลูกของเราไม่ใช่คนเหรอ?”“ครั้งนี้คุณทำเกินไปแล้วนะ ลูกชายของเราตายได้ แต่ลูกชายคุณตายไม่ได้? งั้นพวกคุณตั้งกฎสำหรับการแข่งขันครั้งนี้ขึ้นมาทำไม?” ผู้อาวุโสและหัวหน้าตระกูลบางคนจากตระกูลชนชั้นสามที่ยืนอยู่ข้างหน้าและเริ่มแสดงความไม่พอใจออกมาทีละคน ๆ ยังไงเสีย พวกเขาก็เริ่มกังวลว่าถ้าอัจฉริยะของพวกเขาเข้าใจเรื่องกฎการแข่งขัน พวกเขาคงรู้สึกว่าการแข่งขันครั้งน

วีนัสเสนอมอบแหวนให้เฟนด์ หลังจากที่พิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้วทุกคนรู้ว่าตั้งแต่สมาชิกของตระกูลฮันท์ออกเดินทางพร้อมกับนายน้อยลำดับที่สองของตระกูลฮันท์ พวกเขาต้องส่งแผ่นป้ายทั้งหมดที่ได้รับมาให้เขา นั่นหมายความว่าแหวนยุทธของคุณนายน้อยลำดับที่สองของตระกูลฮันท์คงซ่อนสิ่งของมีค่าต่าง ๆ ไว้ในนั้น“ตกลง ผมจะรับไว้ด้วยความขอบคุณ” เฟนด์ไม่ได้แสดงอาการเสแสร้ง เขาพลิกมือและหยิบโอสถคุณภาพสูงระดับหนึ่งที่เขาบ่มเพาะไว้ก่อนหน้านี้ออกมา ก่อนจะส่งมันให้วีนัส “ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวัง และผมก็ประสบความสำเร็จในการบ่มเพาะโอสถในครั้งนี้ ตามสัญญา นี่คือของขวัญสำหรับคุณ”"โอ้พระเจ้า! คุณให้อะไรเธอ? ฉันขอดูหน่อย!” ในตอนนั้นเอง เฟนด์และคนอื่น ๆ ไม่คิดว่าเฮเลน่าจะเหาะมาหาพวกเขาพร้อมกับคนมากกว่ายี่สิบคน“โอสถคุณภาพสูงระดับหนึ่ง!” เฮเลน่าสูดหายใจเข้าลึก ๆ ตอนที่เห็นโอสถในมือของน้องรองและพึมพำว่า “น่าประทับใจมากเฟนด์ คุณมีโอสถคุณภาพสูงขนาดนี้ด้วย! แต่ทำไมคุณถึงให้มันกับน้องรองของฉันล่ะ?เฟนด์รู้สึกได้ทันทีว่าคลื่นแห่งความลำบากใจพัดเข้ามาสู่เขา เขาไม่คิดเลยว่าแฟนปลอม ๆ ของเขามาในตอนที่เขาหยิบโอสถให้วีนัสดูเหมือนว

“ใช่ ไปกันเถอะ เราต้องรีบออกจากที่นี่ คืนนี้เราจะอยู่ในถ้ำนี่ไม่ได้!” วีนัสพูดขึ้นทันที ไม่ดีแน่หากตระกูลฮันท์ได้รับแจ้งเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในสถานที่แห่งนี้คนกลุ่มนั้นออกจากสถานที่ดังกล่าวทันที“โอ้ ขอบคุณพระเจ้า ในที่สุดเราก็พบพวกคุณแล้วคุณนายน้อยเฟนด์!” เฟนด์และคนอื่น ๆ พบกลุ่มคนในพื้นที่เปิดโล่งหลังจากเหาะออกไปราวครึ่งชั่วโมง พวกเขาคือเบธ ยูล และอัจฉริยะคนอื่น ๆ ของตระกูลวู๊ดเฟนด์รู้สึกโล่งใจเล็กน้อยเมื่อเห็นใบหน้าที่คุ้นเคยมากมาย “พวกนายเป็นยังไงบ้าง? เจอปัญหาอะไรหรือเปล่า”ยูลยิ้มขณะที่เธอพูดว่า “ทุกอย่างเรียบร้อยดี เราป้องกันตัวเองกันอย่างดีที่สุดและซ่อนตัวในที่อันห่างไกลตอนที่เราพบกับคนที่เราไม่อาจมีปัญหาด้วยได้ แต่เราบังเอิญเจอบางคนจากตระกูลลาโกริโอ และพวกเขาก็ต้องการแย่งชิงของ ๆ เราไป และเพราะพวกเขามีความสามารถในการต่อสู้ที่ค่อนข้างธรรมดา เราก็เลยฆ่าพวกเขาและยึดแผ่นป้ายทั้งหมดมา!”ทันทีที่พูดจบ เบธเดินไปข้างหน้าและหยิบแหวนยุทธออกมาจากกระเป๋าของเธอก่อนจะยื่นให้เฟนด์ “เราเก็บแผ่นป้ายทั้งหมดไว้ในแหวนยุทธนี้และคิดว่าจะมอบให้คุณตอนที่เราเจอกัน ฮ่า ๆ…! เราได้รับแผ่นป้ายค่

หนุ่มน้อย เราเป็นสมาชิกของตระกูลฮันท์นะ ตระกูลวู๊ดคิดจะต่อต้านตระกูลฮันท์ของเรารึไง?” ชายจากตระกูลฮันท์หันกลับมามองพวกเขาก่อนที่จะพูดอย่างเย่อหยิ่ง “เราเป็นคนเจอคนตระกูลแลงคาสเตอร์ก่อน พวกแกอยากมีปัญหาเพิ่มอีกกลุ่มไหมล่ะ?”“นายเพิ่งบอกว่านี่คือกฎ แถมยังได้รับอนุญาตให้ฆ่าได้ตามต้องการด้วย! สมาชิกของตระกูลฮันท์กำลังเล่นสนุกและถือไพ่เหนือกว่าอยู่ด้วยงั้นสินะ” ด้วยการพลิกมือ เฟนด์หยิบดาบของเขาออกมาชิ้ง! ชิ้ง! ชิ้ง!สมาชิกของตระกูลวู๊ด และตระกูลคาเบลโล บินไปล้อมฝ่ายตรงข้ามทันที"สุดยอด! ตระกูลวู๊ดน่าทึ่งมาก!”"ใช่ ไม่เคยคิดว่าพวกคาเบลโลจะช่วยเราด้วยซ้ำ!” ก่อนที่พวกเขาจะมาถึงพวกแลงคาสเตอร์อยู่ในภาวะสิ้นหวัง พวกเขามีจำนวนน้อยกว่าเมื่อเทียบกับอีกฝ่าย และพวกเขาสู้พวกฮันท์ที่มีทักษะในการต่อสู้สูงกว่าไม่ได้พวกเขาไม่เคยคาดคิดว่าจุดเปลี่ยนของพวกเขาจะมาถึงเร็วอย่างนี้“พวกแกต้องคิดเรื่องนี้ให้รอบคอบนะ สิ่งที่แกกำลังทำคือการดูหมิ่นตระกูลฮันท์ และพวกแกกำลังตั้งตนเป็นศัตรูกับตระกูลฮันท์!” ชายจากตระกูลฮันท์ตกใจมากจนเสียงของเขาสั่น เมื่อเขาเห็นเฟนด์และคนอื่น ๆ เริ่มลงมือ ในอดีต ไม่ว่าจะเป็นที่ไห