บททั้งหมดของ คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์: บทที่ 951 - บทที่ 960

แววตาของซาร่าเปี่ยมไปด้วยความหวังเมื่อเดบร้าเห็นว่าซาร่าออดอ้อนเพียงใด เดบร้าก็หัวเราะชอบใจสาวน้อยคนนี้ เธอหันไปหาแดร์ริลและกล่าว “ทำไมเราไม่พาซาร่าไปดูงานพรุ่งนี้ล่ะ?”ซาร่ากล่าวถูกแล้วนับตั้งแต่ที่เธอเดินทางมาถึงจักรวาลโลก เดบร้าก็อยากจะออกไปท่องเที่ยวและเรียนรู้วัฒนธรรมของผู้คนที่นี่ให้ดีขึ้นบ้าง เดบร้านั้นสนใจในเรื่องภาพวาดและการประดิษฐ์ตัวอักษรเป็นพิเศษ เธอเป็นเจ้าสำนักพราน เธอมีความชำนาญอย่างมากในเรื่องหมากรุก ดนตรี วรรณกรรม ศิลปะ และแขนงอื่น ๆ อีกมากมายเมื่อเธอได้ยินว่านิทรรศการนี้จะจัดแสดงภาพวาดและการประดิษฐ์ตัวอักษรมากมาย เธอก็อยากจะไปลองดูในเมื่อ ซาร่าและเดบร้า ตื่นเต้นที่จะไปดูงาน แดร์ริลจึงหัวเราะและพยักหน้าตอบรับ “โอเค ก็ได้! งั้นพรุ่งนี้เราไปดูกัน”“เย้ ฉันรู้ว่าพี่ดูแลฉันดีที่สุด!” ซาร่าระริกระรี้กับคำตอบของแดร์ริล เธอสวมกอดแดร์ริลทันทีและรีบวิ่งออกไปจากห้องสมุดอย่างมีความสุขตื่นเต้น…ที่คฤหาสน์ตระกูลลินดันในเมืองตงไห่ซาแมนธาอยู่ภายในห้องนั่งเล่น เธอสวมกางเกงยีนส์รัดรูปสีกรมท่า ทรวดทรงที่เย้ายวนใจของเธอสวยเช้งกระเด๊ะขึ้นทุกวัน ในขณะนั้น เธอถืออัลบั้มรูปอยู่ใ

“ใช่แล้ว...”“คุณย่าลินดันมีทางแก้เสมอ!”ปัญหาห่วงโซ่อุปทานทางการเงินเป็นสาเหตุสำคัญที่ทำให้ทั้งตระกูลปวดหัว ไม่มีใครหาทางออกที่สมบูรณ์แบบได้ในเมื่อลิลี่กลับมาแล้ว สิ่งต่าง ๆ ก็คงจะไม่ยุ่งยากเกินไปที่จะแก้ไขได้ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ลิลี่ได้ผ่านพิธีวิวาห์มาถึงสองครั้งแล้ว อีกสักสองสามครั้งก็คงจะไม่หนักหนาอะไร‘อะไร?’ ลิลี่ตัวสั่นเมื่อเธอมองไปที่คุณย่าลินดันด้วยความตกตะลึง เธอสับสนงุนงงเธอเพิ่งจะกลับมา แต่พวกเขาก็อยากจะจับเธอคลุมถุงชนอีกแล้วอย่างนั้นเหรอ?หรือว่าความสุขของลิลี่จะไม่มีความหมายอะไรกับตระกูลของเธอ?ซาแมนธาทนไม่ไหวอีกต่อไป เธอตวาดเสียง “ลิลี่เพิ่งจะกลับมา แล้วพวกคุณทุกคน...”ก่อนที่เธอจะได้ทันกล่าวจบประโยค คุณย่าลินดันก็กล่าวแทรกขัดจังหวะเธอ “นี่แก! หยุดพูดได้แล้ว”จากนั้นคุณย่าลินดันก็หันมายิ้มให้ลิลี่และโบมือ “ลิลี่คือหลานสาวของฉัน แน่นอนที่ฉันจะต้องเป็นห่วงเธอ ฉันไม่ได้เจอเธอมานานเป็นปี มานี่ ขอฉันดูเธอใกล้ ๆ หน่อยซิ”ลิลี่รู้สึกลังเลอยู่สักพักก่อนที่เธอจะเดินเข้าไปหาคุณย่าลินดันทันทีที่เธอเดินเข้าไปหาคุณย่าลินดัน วิลเลียมก็ลุกขึ้นยืนและต่อว่าลิลี่ “ลิลี่ เธอ

ลิลี่ตัวสั่น สีหน้าท่าทางของเธอก็เปลี่ยนไปซาแมนธาเองก็สิ้นหวังเช่นกัน เธอไม่ได้คาดคิดว่าตระกูลตัวเองจะไร้หัวใจเพราะเงินทอง“คุณย่า...” ลิลี่เรียกคุณย่าลินดันจับไม้เท้าลุกขึ้นยืนตัวสั่น เธอกล่าวหน้าตาเรียบเฉย “ลิลี่ อย่าโทษฉันเลยที่ใจร้าย วิลเลียมพูดถูกแล้ว ถ้าพวกเธอสองคนยังคงดื้อด้าน เราก็คงไม่มีทางเลือกที่จะต้องทำแบบนี้”ซาแมนธาเดือดดาล เธออยากจะโต้ตอบแต่ลิลี่ห้ามเธอไว้“แม่ ไม่ต้อง!” ลิลี่สูดลมหายใจเข้าลึกและกล่าวอย่างชัดถ้อยชัดคำ “มันก็แค่เรื่องเงินเท่านั้นใช่ไหมล่ะ? เราจะไปหามันมาให้กับพวกเขาเอง”จากนั้นเธอก็หันไปหาวิลเลียมและกล่าวถาม “นายต้องการเงินแค่ไหนสำหรับห่วงโซ่อุปทานทางการเงิน?”วิลเลียมกล่าวน้ำเสียงขึงขัง “100 ล้าน”‘100 ล้าน!’ ลิลี่รู้สึกขมขื่นอยู่ภายในใจ เธอกัดฟันและกล่าว “ฉันจะส่งมาให้ภายในอาทิตย์นี้”จากนั้นลิลี่ก็ดึงตัวซาแมนธาออกไปจากคฤหาสน์ตระกูลลินดันด้วยกัน…ที่ตึกเซอร์ซิสในเมืองมิดทางเข้าตึกคึกคักและคึกครื้น! ไม่ว่าใครก็ตามก็มองเห็นยานพาหนะหรูหรามากมายจอดเรียงกันอยู่ที่ประตูทางเข้า เพราะตอนนี้เมืองมิดกำลังจัดนิทรรศการแสดงวัตถุโบราณผู้จัดงานนิทรรศ

แดร์ริลไม่ได้อยากจะทำให้เป็นเรื่องใหญ่ แต่กระนั้นเมื่อเขาเห็นสีหน้าของมวลชน เขาก็รู้สึกขบขันและแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับชุดงานเขียนผิงอันเถี่ยอะไร? เขากล้าแสดงความคิดเห็นอย่างไม่สะทกสะท้านได้อย่างไร?มวลชนก็หัวเราะเกรียวกราวขึ้นมาทันที และจ้องมองเขาอย่างนับถือในความไร้ยางอายทันใดนั้น ก็มีความชุลมุนเกิดขึ้นที่บันได“แม็กซ์ แฮร์ริงตันมาถึงแล้ว!”“แองเจลล่า แองเจิล... เธอก็มาที่งานด้วย!”มีคนสองสามคนเดินเข้าไปหาพวกเขา พร้อมกับเสียงต้อนรับและทักทายจากมวลชนท่ามกลางมวลชนมีชายวัยกลางคนสวมเสื้อแจ็คเก็ตคอจีนสีกรม แม้ว่าเขาจะมีใบหน้าที่ดูใจดี แต่เขาก็มีรัศมีพลังแข็งกร้าวจนใคร ๆ ก็เกรงขาม ชายผู้นี้คือแม็กซ์ แฮร์ริงตันสุภาพสตรีที่สง่างามและยั่วยวนด้วยเรือนร่างเล็กกระจิดริดยืนอยู่เคียงข้างแม็กซ์ เธอมีขาเรียวยาวและสวมชุดเดรสยาวสีม่วงอ่อน ทรวดทรงของเธอดึงดูดใจและมีใบหน้าคมสันงดงามผมยาวสลวย รัศมีของเธอดูมีบารมีสูงศักดิ์เธอคือศิลปินผู้โด่งดัง แองเจลล่า แองเจิล เธอได้รับเชิญให้มาร่วมงานนิทรรศการและแสดงดนตรีสดให้กับมวลชน แขกผู้ร่วมงานที่นี่หลายคนยอมซื้อตั๋วเพื่อมาดูเธอเมื่อแดร์ริลเห็นแองเจ

งานเขียนผิงอันเถี่ยที่แดร์ริลเพิ่งจะวาดออกมานั้น ดูเหมือนกับชิ้นที่แขวนอยู่บนผนังไม่มีผิดเพี้ยน ไม่ว่าจะเป็นแง่ของความเป็นศิลปินหรือทักษะ! ชิ้นงานที่เขาเพิ่งทำดูมีฝีมือเหนือชั้นกว่าชิ้นที่แขนวอยู่บนผนังด้วยซ้ำ!หรือว่าแดร์ริลจะเป็นคนเขียนชิ้นงานบนผนังจริง ๆ ?คนที่ดูเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่ออย่างเขามีพรสวรรค์เป็นเลิศในการประดิษฐ์ตัวอักษรเช่นนี้ได้อย่างไร?“นาย…” หลังจากอ้ำอึ้งไปนาน ในที่สุดแม็กซ์ก็เรียกสติกลับคืนมาได้ ในขณะนั้นแม็กซ์เหงื่อแตกไหลท่วม เขาจ้องแดร์ริลและกล่าว “ไอ้เกลอ นายมาจากตระกูลอะไร? ทำไมวันนี้นายถึงมาร่วมงานนิทรรศการของฉัน?”‘ชายคนนี้ดูไม่เหมือนคนธรรมดาทั่วไป! แต่ถึงอย่างไรเขาทำให้ฉันต้องอับอายต่อหน้าทุกคนที่นี่ มันมากเกินไปแล้ว! ตอนนี้ทั้งเมืองมิดก็รู้แล้วว่ามีของปลอมมาจัดแสดงอยู่ในนิทรรศการของฉัน!’ แม็กซ์คิดแม็กซ์โมโหมาก แต่เขาก็แอบกลัวว่าแดร์ริลจะเป็นคนมาจากตระกูลใหญ่ทรงอิทธิพลซึ่งเขาก็ไม่อาจจะล่วงเกินได้ มันเป็นเหตุผลที่เขาซักถามเกี่ยวกับตระกูลของแดร์ริล แม็กซ์ได้เชิญตระกูลมหาเศรญฐีมาร่วมงานทิทรรศการของเขามากมาย แขกของเขาหลายคนเป็นผู้มีอิทธิพลแดร์ริลยิ้มขณะที่เขา