ลิลี่รู้สึกผิดหวังเมื่อได้ยินคำดูถูกและถากถางเหล่านั้น ‘คนพวกนี้ยังใจร้ายใจดำแบบนี้ได้ยังไง?’“หุบปาก!” ซาแมนธาดึงตัวลิลี่มาไว้ข้างหลังเธอ เธอกวาดสายตามองไปรอบ ๆ และกล่าว “ยังไงลิลี่ก็ยังเป็นคนในตระกูลของเรา ใบหน้าของเธออาจจะพังแล้ว และเธอเองก็เสียใจมาก แต่พวกแกก็ยังมีหน้ามาหัวเราะและถากถางเธอ ไม่รู้สึกสำนึกผิดหรือจะคิดเป็นห่วงเป็นใยกันบ้างเลยงั้นเหรอ?”“สำนักผิด?”“แกนั่นแหล่ะ!” วิลเลียมก้าวขึ้นมาและจ้องมองซาแมนธา เขาเย้ยหยัน “ปีที่แล้ว ลิลี่กำลังจะเข้าพิธีวิวาห์กับเวด เธอก็ดันจุกจิกบอกว่ารักแดร์ริลมากแค่ไหนและอยากจะออกไปตามหาเขา เรื่องนั้นมันทำให้ตระกูลของเรากลายเป็นตัวตลกของทุกคนในเมืองต่งไห่!”“และอีกอย่าง ก่อนหน้านี้พ่อของลิลี่ก็ขาดทุนย่อยยับจากการเล่นหุ้น แกลืมเรื่องนั้นไปแล้วรึไง? ต้นเหตุที่ตระกูลของพวกเราต้องตกต่ำมาอยู่ในสภาพที่ย่ำแย่แบบนี้ ก็เป็นเพราะพวกแกสามคน!”สมาชิกในตระกูลที่เหลือต่างก็พยักหน้าเห็นด้วยอย่างกระตือรือร้น“ใช่ ตระกูลของเราต้องมาตกอยู่ในสภาพนี้ก็เพราะพวกแกสามคน!”“พวกแกสองคนมีสิทธิ์อะไรมาออกปากที่นี่!”หน้าของซาแมนธาแดงเถือก เธอหมดคำพูดวิลเลียมกล่าว
ลิลี่ตัวสั่น สีหน้าท่าทางของเธอก็เปลี่ยนไปซาแมนธาเองก็สิ้นหวังเช่นกัน เธอไม่ได้คาดคิดว่าตระกูลตัวเองจะไร้หัวใจเพราะเงินทอง“คุณย่า...” ลิลี่เรียกคุณย่าลินดันจับไม้เท้าลุกขึ้นยืนตัวสั่น เธอกล่าวหน้าตาเรียบเฉย “ลิลี่ อย่าโทษฉันเลยที่ใจร้าย วิลเลียมพูดถูกแล้ว ถ้าพวกเธอสองคนยังคงดื้อด้าน เราก็คงไม่มีทางเลือกที่จะต้องทำแบบนี้”ซาแมนธาเดือดดาล เธออยากจะโต้ตอบแต่ลิลี่ห้ามเธอไว้“แม่ ไม่ต้อง!” ลิลี่สูดลมหายใจเข้าลึกและกล่าวอย่างชัดถ้อยชัดคำ “มันก็แค่เรื่องเงินเท่านั้นใช่ไหมล่ะ? เราจะไปหามันมาให้กับพวกเขาเอง”จากนั้นเธอก็หันไปหาวิลเลียมและกล่าวถาม “นายต้องการเงินแค่ไหนสำหรับห่วงโซ่อุปทานทางการเงิน?”วิลเลียมกล่าวน้ำเสียงขึงขัง “100 ล้าน”‘100 ล้าน!’ ลิลี่รู้สึกขมขื่นอยู่ภายในใจ เธอกัดฟันและกล่าว “ฉันจะส่งมาให้ภายในอาทิตย์นี้”จากนั้นลิลี่ก็ดึงตัวซาแมนธาออกไปจากคฤหาสน์ตระกูลลินดันด้วยกัน…ที่ตึกเซอร์ซิสในเมืองมิดทางเข้าตึกคึกคักและคึกครื้น! ไม่ว่าใครก็ตามก็มองเห็นยานพาหนะหรูหรามากมายจอดเรียงกันอยู่ที่ประตูทางเข้า เพราะตอนนี้เมืองมิดกำลังจัดนิทรรศการแสดงวัตถุโบราณผู้จัดงานนิทรรศ
”เห็นไหม ฉันบอกแล้วไม่มีผิด! นิทรรศการออกจะคึกครื้น!” ซาร่ากล่าวอย่างมีความสุข สีหน้าท่าทางร่าเริงของเธอ สดใสราวกับนกน้อยที่ถูกปล่อยออกจากกรงจากนั้นหนึ่งในเจ้าหน้าที่จัดนิทรรศการก็เดินขึ้นมาข้างหน้าและประกาศผ่านโทรโข่ง “ทุกท่าน งานนิทรรศการเริ่มขึ้นแล้ว! กรุณาเข้าไปในห้องโถงตามลำดับแถว อย่าดันกัน อย่า...”ก่อนที่เขาจะได้ประกาศจบประโยค มวลชนที่เข้าแถวอยู่ก็กรูกันเข้าไปในห้องโถงงานนิทรรศการงานนิทรรศการมีวัตถุโบราณของสะสมมากมายเช่น หยกคละสี งานเขียนพู่กันจีน และภาพวาด มันมีของสะสมทุกแขนง! สิ่งของทุกอย่างมีตั้งแต่สมัยราชวงศ์ซีโจวจนถึงปลายยุคราชวงศ์ชิง มีวัตุโบราณจัดแสดงอยู่จากทุกราชวงศ์แขกผู้ร่วมงานที่เดินเข้ามาในนิทรรศการก็เริ่มควักโทรศัพท์มือถือขึ้นมา พวกเขาอยากจะถ่ายรูปของทุกอย่างแดร์ริล เดบร้า และซาร่ากำลังชื่นชมกับวัตถุโบราณของสะสม เดบร้านั้นไม่ได้สนใจในวัตถุโบราณมากนัก แต่เธอใคร่รู้เกี่ยวกับภาพวาดและการประดิษฐ์ตัวอักษรแดร์ริลสังเกตุเห็นว่าบนผนังในห้องจัดแสดงเต็มไปด้วยภาพวาดและการประดิษฐ์ตัวอักษรจากฝีมือของศิลปินชื่อดังมากมาย แต่กระนั้นมันก็ยังมีสำเนาของปลอมอยู่จำนวนมาก“ด
แดร์ริลไม่ได้อยากจะทำให้เป็นเรื่องใหญ่ แต่กระนั้นเมื่อเขาเห็นสีหน้าของมวลชน เขาก็รู้สึกขบขันและแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับชุดงานเขียนผิงอันเถี่ยอะไร? เขากล้าแสดงความคิดเห็นอย่างไม่สะทกสะท้านได้อย่างไร?มวลชนก็หัวเราะเกรียวกราวขึ้นมาทันที และจ้องมองเขาอย่างนับถือในความไร้ยางอายทันใดนั้น ก็มีความชุลมุนเกิดขึ้นที่บันได“แม็กซ์ แฮร์ริงตันมาถึงแล้ว!”“แองเจลล่า แองเจิล... เธอก็มาที่งานด้วย!”มีคนสองสามคนเดินเข้าไปหาพวกเขา พร้อมกับเสียงต้อนรับและทักทายจากมวลชนท่ามกลางมวลชนมีชายวัยกลางคนสวมเสื้อแจ็คเก็ตคอจีนสีกรม แม้ว่าเขาจะมีใบหน้าที่ดูใจดี แต่เขาก็มีรัศมีพลังแข็งกร้าวจนใคร ๆ ก็เกรงขาม ชายผู้นี้คือแม็กซ์ แฮร์ริงตันสุภาพสตรีที่สง่างามและยั่วยวนด้วยเรือนร่างเล็กกระจิดริดยืนอยู่เคียงข้างแม็กซ์ เธอมีขาเรียวยาวและสวมชุดเดรสยาวสีม่วงอ่อน ทรวดทรงของเธอดึงดูดใจและมีใบหน้าคมสันงดงามผมยาวสลวย รัศมีของเธอดูมีบารมีสูงศักดิ์เธอคือศิลปินผู้โด่งดัง แองเจลล่า แองเจิล เธอได้รับเชิญให้มาร่วมงานนิทรรศการและแสดงดนตรีสดให้กับมวลชน แขกผู้ร่วมงานที่นี่หลายคนยอมซื้อตั๋วเพื่อมาดูเธอเมื่อแดร์ริลเห็นแองเจ
”ขอโทษท่านแม็กซ์เดี๋ยวนี้เลย!”“ขอขมา!”เมื่อมวลชนประณาม แดร์ริลก็ค่อย ๆ หันหลังไปและจ้องหน้าแม็กซ์ “ขอโทษ? ทำไมผมต้องขอโทษด้วย? ผมอาจจะพูดจาตรงไปตรงมาแต่ฉันก็ไม่เคยโกหก ชุดงานผิงอันเถี่ยชิ้นนี้เป็นของเลียนแบบ ทำไมฉันต้องขอขมา?”มวลชนก็ส่งเสียงอึกทึกวุ่นวายชายคนนี้เสียสติไปแล้ว! เขาทำตัวหยาบกระด้างกับท่านแม็กซ์แบบนี้ได้อย่างไร?เดบร้าเริ่มกระสับกระส่าย เธอรู้ดีว่าแดร์ริลเป็นคนหัวรั้นแม็กซ์กรอกตามองไปที่แดร์ริลและกล่าวถาม “นายมีหลักฐานอะไรมายืนยันว่ามันเป็นของเลียนแบบ?”แม็กซ์เสียเงินมหาศาลเพื่อที่จะซื้อชุดงานเขียนผินอังเถี่ยมาครอบครอง เขาใช้เวลาหลายปีในการศึกษาการประดิษฐ์ตัวอักษร และเขายังชื่นชอบงานของหวังซีจีตั้งแต่เด็ก ฉะนั้นเขาจะผิดพลาดได้อย่างไร?ในขณะนั้นเอง แองเจลล่า แองเจิลก็กล่าวเสริมขึ้นมา “มิสเตอร์ คุณบอกว่างานชิ้นนี้เป็นของปลอม แล้วคุณมีหลักฐานอะไรไหม?”เธอกล่าวแดกดันแดร์ริลขณะที่จ้องมองเขาอย่างสงสัย ว่าทำไมเธอถึงคุ้นหน้าคุ้นตาเขา ราวกับว่าเธอเคยเห็นแดร์ริลที่ไหนสักแห่งมาก่อน แต่เธอก็นึกไม่ออกแองเจลล่า แองเจลเป็นถึงศิลปินอันดับหนึ่ง แล้วเธอจะจดจำเหตุการณ์เล็ก ๆ
งานเขียนผิงอันเถี่ยที่แดร์ริลเพิ่งจะวาดออกมานั้น ดูเหมือนกับชิ้นที่แขวนอยู่บนผนังไม่มีผิดเพี้ยน ไม่ว่าจะเป็นแง่ของความเป็นศิลปินหรือทักษะ! ชิ้นงานที่เขาเพิ่งทำดูมีฝีมือเหนือชั้นกว่าชิ้นที่แขนวอยู่บนผนังด้วยซ้ำ!หรือว่าแดร์ริลจะเป็นคนเขียนชิ้นงานบนผนังจริง ๆ ?คนที่ดูเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่ออย่างเขามีพรสวรรค์เป็นเลิศในการประดิษฐ์ตัวอักษรเช่นนี้ได้อย่างไร?“นาย…” หลังจากอ้ำอึ้งไปนาน ในที่สุดแม็กซ์ก็เรียกสติกลับคืนมาได้ ในขณะนั้นแม็กซ์เหงื่อแตกไหลท่วม เขาจ้องแดร์ริลและกล่าว “ไอ้เกลอ นายมาจากตระกูลอะไร? ทำไมวันนี้นายถึงมาร่วมงานนิทรรศการของฉัน?”‘ชายคนนี้ดูไม่เหมือนคนธรรมดาทั่วไป! แต่ถึงอย่างไรเขาทำให้ฉันต้องอับอายต่อหน้าทุกคนที่นี่ มันมากเกินไปแล้ว! ตอนนี้ทั้งเมืองมิดก็รู้แล้วว่ามีของปลอมมาจัดแสดงอยู่ในนิทรรศการของฉัน!’ แม็กซ์คิดแม็กซ์โมโหมาก แต่เขาก็แอบกลัวว่าแดร์ริลจะเป็นคนมาจากตระกูลใหญ่ทรงอิทธิพลซึ่งเขาก็ไม่อาจจะล่วงเกินได้ มันเป็นเหตุผลที่เขาซักถามเกี่ยวกับตระกูลของแดร์ริล แม็กซ์ได้เชิญตระกูลมหาเศรญฐีมาร่วมงานทิทรรศการของเขามากมาย แขกของเขาหลายคนเป็นผู้มีอิทธิพลแดร์ริลยิ้มขณะที่เขา
”มิสคาร์เตอร์ ผมจะขอซาบซึ้งน้ำใจของคุณไปตลอดชิวิต ถ้าคุณพาผมไปพบกับท่านประมุขดาร์บี้!” แม็กซ์กล่าวอย่างตื่นเต้น“ฮ่าฮ่า”แดร์ริลที่ยืนฟังอยู่ข้าง ๆ ก็หัวเราะกับคำกล่าวของแม็กซ์ ตอนนี้ชื่อเสียงของเขาโด่งดังมากขนาดไหน?เมื่อแม็กซ์ได้ยินเสียงแดร์ริลหัวเราะ แม็กซ์ก็หน้าบูดบึ้งและตะเบ็งเสียง “ทำไมแกยังไม่ไสหัวไปอีก!”แดร์ริลเพิ่งจะแสดงฝีมือในการประดิษฐ์ตัวอักษร ซึ่งมันทำให้แม็กซ์ฉุนเฉียว เขาอยากจะให้แดร์ริลออกไปให้พ้นสายตา แม็กกำลังจะวิทยุหาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเพื่อมาลากตัวแดร์ริลในขณะเดียวกัน ซาร่าก็จ้องแม็กซ์อย่างโกรธเคืองและติติง “ฉันลากพี่ชายมาที่นี่ด้วย! มีสิทธิ์อะไรไปไล่เขา!”ซาร่ายกย่องแดร์ริลมากที่สุดและจะรับไม่ได้ถ้าหากมีใครมาถากถางเขา เธอจึงเดือดดาลขึ้นมาทันที ต่อให้คน ๆ นั้นจะเป็นแม็กซ์ แฮร์ริงตันผู้โด่งดังก็ตาม เธอก็ไม่มีทางยอมอ่อนข้อ!‘อะไร? ซาร่าเพิ่งจะเรียกไอ้หมอนั่นว่าเป็นพี่ชายของเธองั้นเหรอ?’ทุกคนต่างตกตะลึงในทันที‘หรือ... ว่าคนนี้คือแดร์ริลดาร์บี้ตัวจริง?’ ทุกคนในจักรวาลโลกรุ้ดีว่าพี่ชายของซาร่าคือแดร์ริล ดาร์บี้!แม็กซ์ถึงกับอ้าปากค้างด้วยสีหน้าที่สับ
เดบร้าและซาร่าก็เดินตามหลังไปขณะที่แม็กซ์ยืนวุ่นวายใจ เขาอกสั่นขวัญหนีและสำนึกผิดเมื่อแดร์ริลเดินจากไป เขาทำลายโอกาสหายากเช่นนี้ที่จะได้พบกับวีรบุรุษในใจเขาได้อย่างไร?เขารู้สึกเหมือนตบหน้าตัวด้วยความคิดแบบนั้นเดบร้าเอียงหัวมองดูแดร์ริล ในตอนที่พวกเขาออกมาข้างนอกและหัวเราะเบา ๆ “ฉันไม่คิดเลยว่าคุณจะโด่งดังขนาดนี้ในจักรวาลโลก”เดบร้าสังเกตเห็นความยกย่องชื่นชมในสายตาของมวลชนขณะที่พวกเขามองแดร์ริล เธอรู้สึกปลื้มปริ่มและชื่นบานที่ผู้ชายของเธอเป็นคนน่าอัศจรรย์มากแดร์ริลขบขัน ก่อนที่เขาจะได้กล่าวตอบอะไร ซาร่าก็แทรกเข้ามา “ใช่แล้ว! พี่แดร์ริลเป็นไอดอลของทุกคนในจักรวาลโลก เขามีแฟนเกิร์ลเยอแยะเลยที่หลงรักเขา!”ไอดอล? แดร์ริลหัวเราะชอบใจกับคำนิยามและอดไม่ได้ที่ต้องขยี้ผมซาร่า “เธอนี่มันปากหวานจริง ๆ”ซาร่าหัวเราะคิกคัก แลบลิ้นปลิ้นตา และน่ารักน่าชังเหนือคำบรรยาย“มิสเตอร์แดร์ริล!”ขณะที่พวกเขากำลังหัวเราะ ก็มีเสียงร้อนใจดังมาจากด้านหลังแดร์ริลหันไปหาเสียงเรียกและตกตะลึงงัน เมื่อร่างเล็กวิ่งไล่ตามพวกเขามาจากทางเข้านิทรรศการ ผู้หญิงคนนี้สวมรองเท้าส้นสูง เกงเกงยีนส์สีครามและเสื้อเชิ้ตสี
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ