All Chapters of คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์: Chapter 541 - Chapter 550

ทะเลสาบมังกรทะยานลีรอยเดินริมทะเลโดยมีลูกศิษย์ที่กำลังลากร่างที่ไม่มีสติของแดร์ริลเดินตามมา ก่อนที่จะพบกับจีนในเวลาต่อมาลีรอยยิ้ม “จีน แม่ชีแห่งโชคชะตาอยู่ที่ไหน? ฝากบอกเธอว่าฉันจับแดร์ริลได้แล้ว”จีนมองไปที่แดร์ริลอย่างอดยิ้มไม่ได้!‘เจ้าสำนักคุนหลินเชื่อถือได้จริง! เขาทำตามที่พูดและจับแดร์ริลมาได้!’ จีนชื่นชมอย่างเงียบ ๆจีนตอบกลับ “เจ้าสำนักเฮนเดอร์สัน อาจารย์กำลังบ่มเพาะพลังในห้องของเธอ มันจะใช้เวลาประมาณอีกหนึ่งชั่วโมงกว่าเธอจะเสร็จ” “ไม่เป็นไร!” ลีรอยพูดพร้อมพยักหน้า หลังจากนั้นเขาหันไปสั่งลูกศิษย์ที่อยู่ด้านหลัง “เอาแดร์ริลไปขังไว้ที่ชั้นใต้ดิน ปล่อยให้แม่ชีแห่งโชคชะตาจัดการกับมันเองหลังจากที่เธอบ่มเพาะพลังเสร็จ”“ครับอาจารย์!” เหล่าลูกศิษย์ตอบกลับอย่างกระตือรือร้น พวกเขาแย่งกันเอาแดร์ริลไปขังไว้ที่ชั้นใต้ดิน ครึ่งชั่วโมงต่อมาแดร์ริลได้สติแดร์ริลรู้สึกถึงความเจ็บปวดของร่างกายทันทีที่เขาลืมตา‘ไอ้บัดซบเอ๊ย ลีรอยงี่เง่าคนนี้โหดเหี้ยมเกินไป’ แดร์ริลคิดแดร์ริลพยายามที่จะยืนแต่ก็เพราะว่ามือและเท้าของเขาถูกมัดไว้อย่างแน่น ไม่มีทางเลยที่เขาจะเคลื่อนไหวได้!แดร์ริลมอ

ทันใดนั้น ไม่รู้อะไรดลใจอีวอน เธอโผลเข้ากอดแดร์ริลแน่นเพื่อป้องกันการโจมตีของลีรอยได้อย่างทันท่วงที!พลั่ก!ฝ่ามือของลีรอยฟาดลงบนหลังของอีวอนอย่างรุนแรง!ร่างกายของอีวอนล้มลงไปด้านหน้าจากแรงนั้น เธอล้มลงบนแขนของแดร์ริล ในเวลาเดียวกันก็สำลักออกมาเป็นเลือด!“อีวอน!” แดร์ริลตะโกนอย่างบ้าคลั่งและรู้สึกใจสลาย!อีวอนใช้พลังที่เหลืออยู่ของเธอพูดกับแดร์ริลว่า “หนี หนีเร็ว!”“หนีเหรอ? จะไม่มีใครได้ไปไหนทั้งนั้น” ลีรอยพูดอย่างเย็นชาในขณะที่เขาลอยมาอยู่ตรงหน้าของพวกเขาพร้อมหมัดที่กำแน่น “หนี แดร์ริล หนีไป!” อีวอนตะโกนสุดเสียงและใช้แรงทั้งหมดที่เธอมีผลักแดร์ริลออกไป!อย่างไรก็ตาม ลีรอยบินมาข้างอีวอนและคว้าเธอไว้“หึหึหึ เธออยากช่วยขยะแดร์ริลงั้นหรือ?” มือขวาของลีรอยกำรอบคอของอีวอนแน่น พร้อมกับดวงตาที่ดูน่ากลัวของเขา “ถ้าอย่างนั้น เธอควรจะตายด้วย วันนี้ฉันยังไม่ได้ดื่มพลังวิญญาณผู้หญิง อย่าว่านะถ้าฉันทำเพราะเธอเสนอตัวเธอเอง!”ลีรอยกางมือขวาออกและจับหัวของอีวอนทันทีอีวอนรู้สึกตกใจและรู้สึกว่าพลังของร่างกายเธอทั้งหมดค่อย ๆ เหือดหายไปก่อนที่เธอจะตอบสนอง!“อีวอน!” แดร์ริลคำรามอย่างบ้าคลั่

จิตใจของแดร์ริลสั่นไหวเมื่อได้ยินคำพูดของเชลลี่!เชลลี่เป็นหมอที่เก่งที่สุดทั่วทั้งเมืองตงไห่ มันเป็นจุดจบที่แท้จริงถ้าเธอพูดว่ามันไม่มีความหวังแดร์ริลพูดอะไรไม่ออกเมื่อเขารู้สึกถึงความเจ็บปวดที่แทงลึกลงไปในอกและค่อย ๆ อุ้มอีวอนอย่างเงียบ ๆ ออกจากโรงพยาบาลอีวอนพูดอย่างแผ่วเบา “แดร์ริล… อย่าเสียแรงเลย ฉัน… ฉันแค่อยากใช้เวลาช่วงสุดท้ายกับคุณ...”แดร์ริลน้ำตาคลอเมื่อเขาเดินมาถึงทางเข้าของโรงพยาบาล “ไม่! ผมไม่เชื่อว่าคุณจะไม่รอด โรงพยาบาลนี้มันไร้ประโยชน์ ไปหาที่อื่นกันเถอะ อีวอน ช่วยรอหน่อยนะ...”แดร์ริลอุ้มอีวอนและเดินรอบเมืองตงไห่เพื่อหาหมออย่างกับคนบ้าคลั่งไม่รู้ว่าพวกเขาไปกี่โรงพยาบาล แต่ทั้งหมดให้คำตอบเดียวกันว่า “ฉันไม่มีความสามารถ” ลีรอบดูดดื่มพลังวิญญาณของอีวอนไปจนหมด มันเท่ากับว่าพลังชีวิตของเธอได้สูญสิ้นไปจากเธอแล้ว ไม่มีทางที่จะช่วยอีวอนได้แม้ว่าเทคโนโลยีทางการแพทย์จะล้ำหน้ามากแค่ไหนแดร์ริลรู้สึกสิ้นหวังอย่างมากเมื่อเขาเดินออกจากโรงพยาบาลสุดท้าย เขาไม่สามารถระงับความโกรธได้อีกต่อไปและปล่อยมันทั้งหมดในเวลาเดียวกัน!“อ๊า!”แดร์ริลคำรามขึ้นไปบนฟ้าและเสียงของเขาสามารถ

ดวงตาของแดร์ริลเปล่งประกายด้วยน้ำตาขณะที่เขายิ้มและพยักหน้า “ก็ได้ ๆ งั้นเรามาคุยกัน ผมฟังอยู่”แดร์ริลกุมมืออีวอนขณะเขากล่าวในขณะนั้น มีความอบอุ่นมหาศาลลอยตลบอบอวลไปทั่วทั้งห้อง แต่ภายใต้ความอบอุ่นนี้ก็ยังมีความรู้สึกเศร้าโศกเล็กน้อยอีวอนฉีกยิ้มขณะเธอมองไปที่แดร์ริลอย่างจริงจังและกล่าวเบา ๆ “แดร์ริล ความสัมพันธ์ของคุณกับลิลี่ไม่ค่อยราบรื่นสักเท่าไหร่ในครั้งก่อน และวิธีที่เธอทำกับคุณก็ไม่ได้น่าพอใจอีกด้วย ฉันเป็นห่วงมาก แต่ในเวลาเดียวกันฉันก็แอบอิจฉาเธอ ฉันคิดมาเสมอว่ามันจะดีแค่ไหนถ้าคุณได้เป็นสามีของฉัน ไม่ว่าคนอื่นจะพูดหรือคิดยังไงกับคุณ ฉันก็จะขออยู่เคียงข้างคุณเสมอ”อีวอนถอนหายใจเบา ๆ และกล่าวต่อ “แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าความสัมพันธ์ของคุณกับลิลี่พัฒนาไปในทางที่ดีขึ้น ในตอนที่แม่ชีแห่งโชคชะตาแทงคุณ ลิลี่ไม่ได้นอนเลยเป็นเวลาสองวันเต็ม ฉันรู้ได้ในทันทีว่าเธอห่วงใยคุณมากจริง ๆ ฉันโล่งใจที่คุณมีภรรยาที่แสนดีคอยดูแลและเอาใจใส่คุณ... คุณรู้ไหม… ความเสียใจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของฉันก็คือการที่ฉันไม่ได้แต่งงานกับคุณ ฉันเสียใจจริง ๆ”ในขณะนั้นอีวอนรู้สึกเหนื่อยล้ามากและรู้สึกอยากนอน

“อย่าพูดถึงวิวาห์วายป่วงชวนหงุดหงิดนั่นอีก” อีวอนตอบเมื่อได้ยินคำกล่าวของแดร์ริลแดร์ริลเป็นเพียงคนเดียวที่อีวอนอยากจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ด้วย งานพิธีวิวาห์ในครั้งก่อนของเธอกับเจเรมีนั้นเป็นโมฆะเพี๊ยะแดร์ริลก็มีสติและตบเข้าไปที่หน้าของตัวเอง “ผมนี่โง่จริง ๆ ผมสมควรโดนลงโทษ”‘ฉันไม่น่ายกประเด็นนั้นขึ้นมาเล่นเลย!’ แดร์ริลคิดอีวอนรู้สึกแย่และจับคล้องแขนของแดร์ริลอย่างรวดเร็ว “ไอ้บ้า ตีตัวเองทำไม?”เธอลูบหน้าแดร์ริลด้วยความเป็นห่วง “เจ็บไหม?”แดร์ริลส่ายหัวและยิ้ม “ไม่เจ็บเลยสักนิด ฉันจะทำร้ายใบหน้าอันหล่อเหลาของฉันลงคอได้ยังไง?”คำพูดของแดร์ริลทำให้อีวอนหัวเราะในขณะนั้น แดร์ริลก็ชี้ไปที่ชุดแต่งงานแล้วกล่าว “ดูนั่น คุณชอบชุดไหน?”อีวอนพยักหน้าขณะที่เธอยิ้มและเลือกชุดที่เธอชอบซึ่งแดร์ริลรีบหยิบมันมาให้อย่างรวดเร็ว และช่วยเธอสวมใส่มันอย่างระมัดระวัง แดร์ริลตกตะลึงทันทีเมื่ออีวอนได้สวมชุดแต่งงานสภาพของอีวอนก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง เมื่อเธอสวมชุดแต่งงานที่เข้าทรงเผยให้เห็นส่วนโค้งเว้าที่สวยงามของเธอ แม้ว่าใบหน้าของเธอจะซีดเซียวแต่รอยยิ้มของเธอก็ยังคงงดงามจนแทบลืมหายใจอีวอนอดไ