บทที่ 546

ขณะแดร์ริลกล่าว เขาก็คุกเข่าลงและโขกหน้าผากลงกับพื้นซ้ำไปซ้ำมา ในชั่วพริบตาหน้าผากของเขาก็เริ่มมีเลือดไหล แต่เขากลับไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดใด ๆ

โซรันรู้สึกสงสารแดร์ริลและรีบรั้งเขาไว้ เขาหันกลับไปมองที่อีวอนและห้ามตัวเองไม่ได้ที่จะงวยงง

โซรันมองไปที่อีวอนด้วยความตกใจและไม่เชื่อสายตา “พลังจิตวิญญาณของสาวน้อยคนนี้ถูกดูดออกไปใช่ไหม?”

"พ่อทูนหัว มันพอจะมีทางช่วยชีวิตเธอไว้ได้ไหมครับ?" แดร์ริลวิตกกังวลขณะเขากล่าวถามในท่าทีมีความหวัง!

สีหน้าของโซรันไม่สบายใจขณะเขากล่าวอย่างเคร่งขรึม “มีข่าวลือเกี่ยวกับวิชามารเมื่อหลายศตวรรษก่อนเรียกว่าวิถีแห่งด้านมืด หลังจากบรรลุการบ่มเพาะแล้วผู้ที่ฝึกวิชานี้จำเป็นจะต้องดูดซับพลังจิตวิญญาณของใครอีกคนหนึ่ง หรือว่าสาวน้อยคนนี้ได้รับบาดเจ็บจากวิชามาร?”

โซรันอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจและกล่าวต่อ “วิชามารนี้ร้ายกาจมาก เมื่อพลังจิตวิญญาณของใครก็ตามถูกดูดซับไป พวกเขาจะหมดเรี่ยวแรงและขยับเข้าใกล้ความตายอย่างรวดเร็ว ไม่มีใครสามารถจะช่วยพวกเขาได้”

อะไร?

แดร์ริลตัวสั่นสะเทือน ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงในทันทีขณะที่เขาร้องไห้และคุกเข่าลงกับพื้น “ได้โปรดพ่อทูนหัว คุณ