เป็นเวลาหัวค่ำหัวของแดร์ริลเหงื่อแตกพลั่กขณะเขาหอบถุงที่เต็มไปด้วยสิ่งของต่าง ๆ กลับไปที่คฤหาสน์คาร์เตอร์เขาไปไล่กวาดต้อนซื้ออุปกรณ์จัดงานแต่งมามากมายอย่างเช่น เทียน ตะเกียงไฟ และเสื้อผ้าแดร์ริลแบกของเหล่านั้นและรีบวิ่งกลับไปที่คฤหาสน์อย่างรวดเร็ว เนื่องจากเขาไม่มีเวลาเหลืออยู่กับอีวอนมากนัก และเขาต้องการใช้ทุกวินาทีกับเธอให้มีค่ามากที่สุดเมื่อแดร์ริลเดินเข้าไปในห้อง เขาเห็นซาร่ากำลังเดินเข้ามาหาเขา“พี่ชาย!” ซาร่าร้องเรียกหาด้วยรอยยิ้มและกล่าวถาม “ทำไมนายซื้อของมาเยอะจัง? พวกนี้มันคืออะไร? ของขวัญพวกนี้เอามาให้ฉันรึเปล่า?”ซาร่าเริงร่าที่ได้ยินจากแม่บ้านว่าแดร์ริลกลับมาแล้ว เธอจึงเดินตามหาเขาแดร์ริลฉีกยิ้มและกล่าว “ฉันกำลังจะแต่งงานในวันนี้และของพวกนี้เป็นอุปกรณ์จัดงานแต่ง”“ว้าว นายกำลังจะแต่งงาน!”ซาร่าตกตะลึงและกล่าวถามอย่างตื่นเต้น “จะมีแขกมาเยอะไหม? ฉันมั่นใจว่ามันจะต้องครื้นเครงมากแน่!”แดร์ริลขบริมฝีปากและส่ายหัวของเขา “ฉันไม่อยากจะให้มันคึกครื้น ไม่มีใครรู้เรื่องนี้นอกจากเธอ”ซาร่ากระโดดเต้นเป็นลิงโลด เมื่อได้ยินกับคำกล่าวของแดร์ริล “ฉันรู้แค่คนเดียวงั้นเหรอ? ง
“อย่าพูดถึงวิวาห์วายป่วงชวนหงุดหงิดนั่นอีก” อีวอนตอบเมื่อได้ยินคำกล่าวของแดร์ริลแดร์ริลเป็นเพียงคนเดียวที่อีวอนอยากจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ด้วย งานพิธีวิวาห์ในครั้งก่อนของเธอกับเจเรมีนั้นเป็นโมฆะเพี๊ยะแดร์ริลก็มีสติและตบเข้าไปที่หน้าของตัวเอง “ผมนี่โง่จริง ๆ ผมสมควรโดนลงโทษ”‘ฉันไม่น่ายกประเด็นนั้นขึ้นมาเล่นเลย!’ แดร์ริลคิดอีวอนรู้สึกแย่และจับคล้องแขนของแดร์ริลอย่างรวดเร็ว “ไอ้บ้า ตีตัวเองทำไม?”เธอลูบหน้าแดร์ริลด้วยความเป็นห่วง “เจ็บไหม?”แดร์ริลส่ายหัวและยิ้ม “ไม่เจ็บเลยสักนิด ฉันจะทำร้ายใบหน้าอันหล่อเหลาของฉันลงคอได้ยังไง?”คำพูดของแดร์ริลทำให้อีวอนหัวเราะในขณะนั้น แดร์ริลก็ชี้ไปที่ชุดแต่งงานแล้วกล่าว “ดูนั่น คุณชอบชุดไหน?”อีวอนพยักหน้าขณะที่เธอยิ้มและเลือกชุดที่เธอชอบซึ่งแดร์ริลรีบหยิบมันมาให้อย่างรวดเร็ว และช่วยเธอสวมใส่มันอย่างระมัดระวัง แดร์ริลตกตะลึงทันทีเมื่ออีวอนได้สวมชุดแต่งงานสภาพของอีวอนก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง เมื่อเธอสวมชุดแต่งงานที่เข้าทรงเผยให้เห็นส่วนโค้งเว้าที่สวยงามของเธอ แม้ว่าใบหน้าของเธอจะซีดเซียวแต่รอยยิ้มของเธอก็ยังคงงดงามจนแทบลืมหายใจอีวอนอดไ
“ได้เลย ฉันจะไม่ร้องไห้ ฉันจะไม่ร้องไห้…” อีวอนเช็ดน้ำตาของเธอและกล่าวด้วยรอยยิ้ม “เอาล่ะ เรามาเริ่มพิธีวิวหาห์กันเถอะ”“เยี่ยม!” แดร์ริลจับมืออีวอนและค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนในเวลานั้น ซาร่าเองก็ได้ตกแต่งห้องไว้อย่างสวยงามอลังการและวิจิตรตระการตาซาร่าชื่นใจเมื่อได้เห็นว่าทั้งคู่คุกเข่าลงแล้ว “พวกพี่จะเริ่มพิธีกันแล้วเหรอ? สุดยอด ฉันจะเป็นพยานให้พวกพี่เอง!”ซาร่ากล่าวจบประโยคและเดินไปหาทั้งคู่อย่างกระตือรือร้นพร้อมกับขานรับอย่างเริงร่า “เรามารวมตัวกันที่นี่ในวันนี้ เพื่อพิธีสมรสระหว่างพี่ชายทูนหัวของฉันกับมิสอีวอน ขอให้ทั่งคู่พบแต่ความสุขและความสำราญ จงดลบันดาลให้สรวงสวรรค์เป็นสักขีพยาน... คำนับครั้งแรกให้กับ สวรรค์และโลก!”แดร์ริลและอีวอนยิ้มกรุ้มกริมให้กันและกัน และก้มโค้งคำนับด้วยมือของทั้งคู่ที่ประสานกันจากนั้นซาร่าก็อุทาน “คำนับครั้งที่สอง เพื่อเคารพผู้อาวุโส!”จากนั้นทั้งคู่ก็หันหน้าไปทางเมืองตงไห่และก้มโค้งคำนับในเวลานั้น แดร์ริลรู้สึกว่าร่างกายของอีวอนสั่นเทาราวกับพยายามควบคุมอารมณ์ของเธอ อีวอนเป็นลูกสาวคนเดียวของตระกูลยัง โดยปกติแล้วเธอหวังไว้ว่าจะได้รับการอวยพรจากพ่อของเ
“แน่นอน!” แดร์ริลพยักหน้า อย่างน้อยก็ยังพอมีหวังแม้จะริบหรี่ซูซานถอนหายใจขณะเธอขบริมฝีปากของเธอ “อีกอย่าง ฉันบอกวิธีช่วยชีวิตเธอได้ แต่นายต้องสัญญาอะไรบางอย่างกับฉัน” ตอนนั้นเธอดูขัดใจเล็กน้อย“อาซูซาน อะไรก็ได้ว่ามาเลยครับ” แดร์ริลตอบอย่างไม่ลังเล พยักหน้ารัว ๆซูซานถอนหายใจก่อนจะมองไปที่แดร์ริลอย่างจริงจัง “เรื่องนี้มันเกี่ยวกับตอนที่เรเชลหลอกนายให้เข้าไปในป่าลูกท้อเบ่งบาน ฉันไม่อยากให้นายไปบอกกับพ่อทูนหัวและก็ห้ามพูดถึงเรื่องนี้อีก”ฉะนั้นเรื่องนี้มันก็เป็นเพราะเหตุการณ์นั้น“ผมสัญญา ผมจะไม่พูดถึงมันอีก” แดร์ริลตอบสัญญาในทันทีเขาพยักหน้า เรื่องแค่นี้มันเทียบไม่ได้กับชีวิตของอีวอนซูซานฉีกยิ้ม “เยี่ยม ฉันจะบอกนาย สภาพของสาวน้อยคนนี้ถูกดูดกลืนด้วยวิถีแห่งด้านมืด วิถีแห่งด้านมืดเป็นวิชาบ่มเพาะที่เก่าแก่นานนับพันปี มันมาจากโลกใหม่ ไม่แน่บางทีคนจากโลกใหม่ที่มีทักษะวิชานี้อาจช่วยชีวิตเธอได้”“ถ้านายพาเธอไปที่โลกใหม่ได้ บางทีมันอาจจะยังพอมีโอกาสอยู่ ยังไงก็ตามเธอเหลือเวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้น ฉันไม่คิดว่านายจะช่วยเธอไว้ได้ทันเวลา”'โลกใหม่?' แดร์ริลสงสัยด้วยความปลาบปลื้มใจเ
”แดร์ริล หลังจากเรื่องทั้งหมดที่ผ่านมา นายยังอยากจะให้ฉันช่วยนายงั้นเหรอ? นายบ้าไปแล้วหรือไง?” อีเว็ตต์กล่าวถามเย็นชาแดร์ริลวิตกกังวลมากจนเหงื่อแตกไหลท่วมขณะที่เขากล่าว “อีเว็ตต์ ฉันรู้ว่าเธอยังโมโหฉันอยู่ ฉันไม่ควรใช้วิชาค่ายกลแบบนั้นกับเธอ ฉันขอโทษ แต่ฉันหมดหวังและต้องการความช่วยเหลือจากเธอจริง ๆ ตราบใดที่เธอช่วยฉัน ฉันจะยอมทำทุกอย่าง!” เสียงของเขาแหบแห้งขณะเขาเกือบจะตะโกน หยาดเหงื่อไหลออกจากหัวของเขาอีเว็ตต์รู้สึกลิงโลดใจ “บอกมา มีอะไรให้ฉันช่วย?”“เพื่อนของฉัน ถูกดูดซับจิตวิญญาณไป เธอพอจะมีทางรักษาไหม?” แดร์ริลกล่าวถามอย่างมีความหวัง'อะไร? จิตวิญญาณของเธอถูกดูดซับ?' อีเว็ตต์ครุ่นคิดอีเว็ตต์ยักคิ้ว “เป็นเพราะวิถีแห่งด้านมืดใช่ไหม?”มีวิชาบ่มเพาะเพียงวิชาเดียวเท่านั้นที่ดูดซับจิตวิญญาณของมนุษย์ คัมภีร์เล่มนี้ถูกเก็บตายไว้ในห้องสมุดของพระราชวัง เนื่องจากวิถีที่ร้ายกาจของมันพ่อของเธอจึงห้ามไม่ให้ใครก็ตามฝึกฝนวิถีแห่งด้านมืด"ใช่! เธอจะช่วยชีวิตเพื่อนของฉันไหม?” แดร์ริลถามอย่างร้อนรนอีเว็ตต์สัมผัสได้ถึงความร้อนใจของเขา เธอฉีกยิ้มและกล่าว “ฉันไม่ได้เก่งขนาดนั้น ฉันช่วยเธอไม่
สามชั่วโมงต่อมา ในที่สุดอีเว็ตต์ก็มาถึงคฤหาสน์คาร์เตอร์ เธอรู้สึกทึ่งกับความหรูหราโอ่อ่าของมัน คฤหาสน์คาร์เตอร์ให้ความรู้สึกที่เก่าแก่และเป็นมรดก ทิวทัศน์โดยรอบชวนให้ตกตะลึงมันเห็นได้ชัดว่าพวกเขานั้นมั่งคั่ง“มีข่าวลือว่าโซรันรับอุปถัมภ์นายเป็นลูกทูนหัวของเขา ดูเหมือนว่ามันจะความจริง” เธอหัวเราะเยาะไปที่แดร์ริลเธออดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา “และอีกอย่างตระกูลคาร์เตอร์ร่ำรวยมากอย่างเห็นได้ชัด คฤหาสน์หลังนี้มันยอดเยี่ยมมาก”แดร์ริลไม่มีอารมณ์มาหยอกล้อเล่นด้วย เขาได้แต่ฝืนยิ้มและพาเธอไปที่ตำหนักชั้นในเมื่อพวกเขาเข้าไปในห้อง อีเว็ตต์ก็ตกตะลึงขณะเห็นอีวอนนอนอยู่บนเตียง เธอถาม “คนที่นายอยากช่วยคือเธองั้นเหรอ?”แม้ว่าอีวอนจะไม่ได้ไปสถาบันหกวิถีเมื่อเร็ว ๆ นี้ แต่อีเว็ตต์ก็ยังจดจำอีวอนได้เพราะเธอเป็นทายาทของตระกูลยังและเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงในโรงเรียนอีวอนรอให้แดร์ริลกลับมาไม่ไหวเธอจึงผล็อยหลับไป“ใช่ ได้โปรด เร็วเข้า” แดร์ริลร้อนรนและพยักหน้าอีเว็ตต์ใช้เวลาสำรวจบริเวณโดยรอบขณะเธออุทานออกมา “พวกนายทั้งคู่แต่งงานกันในห้องนี้เหรอ?”แดร์ริลพยักหน้า“นายมันโชคดีเป็นบ้า! นายมีแค่ลิลี่ยัง
”จำไว้ นายเป็นหนี้ฉัน” อีเว็ตต์กล่าว เธอโบกมือและพูดว่า “โอเค ฉันไปล่ะ” เธอหันหน้าและออกไปจากคฤหาสน์คาร์เตอร์คืนนั้น แดร์ริลนอนเฝ้าอีวอนอยู่บนพื้น เขากลัวว่าถ้าเขานอนบนเตียง เขาอาจจะเผลอไปโดนเข็มที่ฝังไว้เขานอนหลับไม่สบายนัก พื้นมันแข็งและเย็นเกินไป ในวันรุ่งขึ้นด้วยเบ้าตาดำคล้ำของเขา เขาพาอีวอนกลับไปที่เมืองต่งไห่ ระหว่างเดินทางเขาโทรศัพท์หาเซปไฟร์และสั่งให้เซปไฟร์นำพรรคพวกออกค้นหาวิธีรักษาอีวอนมันเป็นตอนเที่ยงเมื่อแดร์ริลได้พาอีวอนกลับมาถึงที่คฤหาสน์ และรู้ว่าไม่มีใครอยู่ที่คฤหาสน์เมื่อเขาเข้าไปในห้องโถง เขาพาเธอตรงไปที่ห้องนอนของเขาพลันรู้สึกขัดใจเล็กน้อยเพราะเขาไม่มั่นใจว่าลิลี่จอาจจะไม่พอใจเขา ที่พาอีวอนกลับมาที่บ้านเมื่อเขานึกถึงลิลี่ เขาก็รีบโทรศัพท์หาเธอในทันทีเธอรับสายโทรศัพท์อย่างรวดเร็ว น้ำเสียงของเธอตื่นเต้น “สามีที่รัก! ในที่สุดคุณก็โทรมาสองวันที่แล้วคุณไปอยู่ที่ไหนมา?ลิลี่ไม่ได้ข่าวคราวจากแดร์ริลตั้งแต่สองสามวันที่ผ่านมา เธอเป็นกังวลอย่างมากแดร์ริลหัวเราะ เขากล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนนุ่มลง “ผมมีธุระบางอย่างต้องจัดการ”เขาหน้านิ่วเมื่อได้ยินเสียงจอแจ่รบกวนในโทรศ
’อะไร? ผู้ชายคนนี้คือสามีเธองั้นเหรอ?’ บรรดาหนุ่ม ๆ คิดขณะมองแดร์ริลด้วยความอิจฉาและรังเกียจ พวกเขารู้สึกถึงหมัดล่องหนที่ต่อยไปที่ความมั่นใจของพวกเขาลิลี่มองข้ามสายตาเหล่านั้นพร้อมกับจับมือแดร์ริลและยิ้ม “สามีที่รัก คุณรู้จักกับเซอซีอยู่แล้ว ฉันไม่จำเป็นต้องแนะนำเธอ นี่คือเอเวอลีน เฟเธอร์สโตน เธอคือเพื่อนของเซอซีเธอได้เข้าร่วมการประชุมพิฆาตราชสีห์ ถ้าฉันจำไม่ผิดพวกนายสองคนได้ขึ้นไปประลองกัน”ลิลี่แนะนำเอเวอลีนให้แดร์ริลได้รู้จักโดยที่ไม่รู้ว่าเอเวอลีนและแดร์ริลรู้จักกันมาก่อนนานแล้ว! เอเวอลีนเดือดพล่านด้วยความแค้นขณะมองลิลี่ด้วยความประหลาดใจและกล่าวถาม “ลิลี่ เขาคือสามีของเธองั้นเหรอ?”ครั้งแรกที่เอเวอลีนเจอกับลิลี่ เธอคิดว่าลิลี่น่ารักและใจดี ใครจะไปรู้ว่าหญิงสาวที่ใจดีขนาดนี้จะได้มาแต่งงานกับไอ้คนตูดหมึก! ชีวิตมันช่างไม่ยุติธรรมเอาเสียเลย!ลิลี่ตกตะลึงงันพร้อมกับหัวเราะร่า “พวกนายรู้จักกันมาก่อนเหรอ?”“ไม่มีใครอยากรู้จักนายคนนี้หรอก! เขามันไอ้ขี้ควาย” เอเวอลีนเม้มปากลิลี่รู้สึกกระอักกระอ่วนจากคำตอบของเอเวอลีน เธอชำเลืองมองแดร์ริล โดยรวมสามีของเธอนั้นถือว่ายอดเยี่ยม ยกเว้นอย่า
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ