All Chapters of คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์: Chapter 301 - Chapter 310

แคทเธอรีนเสียสมาธิตลอดการสอนเพราะเธอเอาแต่คิดว่าเธอจะต้องถูกลดระดับลงไปอีกสองระดับไปเป็นปรมาจารย์ขั้นสองในวันพรุ่งนี้หากเธอไม่ตามหาแดร์ริลอย่างทันทีเธอเครียดมาก ๆเธอกลับไปที่ห้องพักครูทันทีที่สอนจบเพื่อที่จะโทรหาแดร์ริลแต่ไม่มีใครรับสาย...โรงพยาบาลอับดับหนึ่งของเมืองตงไห่แดร์ริลเดินวนไปมานอกห้องผ่าตัดเพราะเขาอยู่นิ่ง ๆ ไม่ได้ ความเป็นห่วงวาดอยู่บนใบหน้าของเขาพร้อมกับดวงตาที่แดงฉานเชลลี ซัลลิแวน ทำการผ่าตัดด้วยตัวเธอเองหลังจากลิลี่ถูกส่งเข้าโรงพยาบาลพวกเขาไม่ได้ออกมาจากห้องผ่าตัดตั้งแต่การผ่าตัดเริ่มเมื่อ 5 ทุ่ม ของเมื่อคืนถึงแม้มันจะเป็นความจริงที่ว่าเขาถูกครอบงำไปด้วยความกระวนกระวายและความโกรธ แต่แดร์ริลก็ยังคงภาวนาให้ลิลี่ในขณะที่เขารอมาตลอด 10 ชั่วโมง'ในที่สุดเราก็ยอมรับซึ่งกันและกันหลังจากตลอดสามปีที่ผ่านมา คุณต้องไม่เป็นไรนะ'แสงป้ายผ่าตัดดับลงและเชลลีก็เดินออกมาด้วยความอ่อนล้าแดร์ริลเข้าหาเธออย่างเร่งรีบแล้วถาม "เป็นยังไงบ้าง?"เชลลีมอบรอยยิ้มน้อย ๆ เป็นการมอบความมั่นใจให้ แล้วกล่าวอย่างนุ่มนวล "แดร์ริล ภรรยาของคุณผ่านขีดอันตรายแล้ว แต่ยังไงก็ตาม บาดแผลนั้

ลิลี่ผิดหวังกับแม่ของเธออยา่างมากซาแมนธาสัญญากับเธอไว้เป็นมั่นเป็นเหมาะว่าเธอจะไม่เล่นไพ่นกกระจอกอีกแล้วซาแมนธาไม่คาดคิดว่าคนที่เธอเรียกว่าคู่เล่นไพ่นกกระจอกจะตามเธอมาทันทีเพื่อนของเธอถึงขนาดตามมาที่โรงพยาบาลเพื่อทวงเงิน นี่มันน่าอายเกิดไปแล้ว"โซฟี เธอช่วยเมตตาให้เวลาฉันสักสองวันได้ไหม?" ซาแมนธายิ้มแล้วกล่าวต่อ "เธอก็รู้จักลูกเขยของฉันนี่ เขาแต่งงานเข้าบ้านของเราและอยู่กินกับเรา แน่นอนว่าเขาต้องไม่มีเงิน เธอช่วยให้เวลาฉันหน่อยได้ไหม เห็นแก่วันเก่า ๆ ของเรา?"ซาแมนธาจะถูกกระตุ้นความโกรธทุกครั้งที่มีใครพูดถึงลูกเขยไร้ประโยชน์ของเธอนอกจากทำให่ลูกสาวเธอบาดเจ็บ เขายังไม่มีประโยชน์ในเวลาที่เธอมีหนี้อีกโซฟีเย้ย มันชัดเจนแล้วว่าเถียงไปก็ไม่มีประโยชน์ "ซาแมนธา หยุดพูดสักที ลูกของเธอต้องออกจากโรงพยาบาลวันนี้ถ้าเธอไม่จ่าย ฉันจะโทรหาหลานของฉัน รอก่อนเถอะ"เธอนำมือถือออกมาแล้วโทรออกไป"ไม่ ได้โปรด!" ซาแมนธาสูญเสียความเยือกเย็นในตอนที่โซฟีโทรหาหลานของเธอ เพราะเขามีความเกี่ยวข้องกับนิกาย และมีข่าวลือว่าเขาเป็นพวกโหดร้ายยังไงก็ตาม โซฟีได้โทรออกไปแล้ว เธอเชื่อว่าซาแมนธาและลูกสาวของเธอจ

"เร็วสิ ฉันต้องจ่ายหนี้ให้แม่ยายฉันนะ" แดร์ริลส่ายหัวเขายึดมั่นในหลักการของตัวเองเสมอเขาต้องจ่ายหนี้ถึงแม้เคลันจะเป็นผู้ติดตามของเขา เพราะสองอย่างนี้เป็นคนละเรื่องกัน"ท่านฮอลล์มาสเตอร์ ได้โปรดอย่าทำให้ผมตกที่นั่งลำบากเลยครับ ผมจะเอาเงินมาจากท่านได้ยังไง?" เคลันถามอย่างปวดร้าว"ทำไมจะไม่ล่ะ?" โซฟีขัดแล้วเดินออกมาก่อนจะกล่าว "ฉันชนะพนันสองล้าน! เคลันนี่หลานจำคนผิดรึเปล่า? เขามันเป็นแค่ลูกเขยบ้านคนอื่น ไปกลัวเขาทำไม?""ป้า หยุดพูด! ขอทีเถอะ!" เคลันกุมหน้าอกตัวเอง เขาแทบจะเป็นบ้าอยู่แล้ว จากนั้นเขาก็โขกหัวตัวเองกับพื้น "ท่านแดร์ริล ป้าของผมไม่รู้กฎ ผมขออภัยแทนเธอด้วยครับ ผมขอโทษ..."เขายังโขกหัวกับพื้นต่อไปเพื่อขออภัย หน้าผากของเขาเริ่มมีดเลือดออก"ก็ได้ ลุกขึ้นได้แล้ว" แดร์ริลโบกมือให้เขาเลิกทำในที่สุดโซฟีก็หุบปากของเธอแล้วฝืนยิ้มออกมา "ซาแมนธา คือ… ฉันมีเรื่องต้องไปทำ ฉันควรไปได้แล้ว"จากนั้นโซฟีและหญิงสาวคนอื่นก็รีบออกไปด้วยความเร่งรีบซาแมนธาจ้องแดร์ริลด้วยความประหลาดใจ 'เจ้าขยะนี่รู้จักคนพวกนี้ได้ยังไง? นี่เขาไปรู้จักหัวหน้าแก็งมาเฟียบางคนมาตลอดโดนจับเพราะขโมยของรึเปล่า?

"เลสเตอร์ ช่วยหยุดรบกวนเขาที นายทำเพื่อฉันได้ไหม?" ดอร่าผลักแดร์ริลไปอยู่ด้านหลังเธอเธอรู้ดีว่าตระกูลของเลสเตอร์มีความเกี่ยวข้องกับมาเฟีย เธอได้ยินว่าพ่อของเลสเตอร์มีนักสู้นับสิบ ๆ แดร์ริลจะต้องทุกข์ทรมานอย่างมากหากเขาไปล่วงเกินเลสเตอร์ถึงแม้แดร์ริลจะเป็นนักธุรกิจและเจด ผู้จัดการของวินดันกรุ๊ปจะเรียกเขาว่าป๊ะป๊าที่วิลล่าก่อนหน้านี้ แต่เขาไม่มีทางรับผลของการล่วงเกินมาเฟียได้เลสเตอร์ถอนหายใจแล้วเหล่ตามอง "ฉันจะปล่อยแกไปเพราะดอร่าขอให้ฉันทำ ครั้งหน้าถ้าฉันเห็นแกอีกก็ระวังตัวไว้ก็แล้วกัน"เพื่อนชายของเขาเดินมาใกล้แดร์ริลแล้วถ่มน้ำลาย"แกโชคดีไปนะ""แกโชคดีที่นายน้อยเลสเตอร์อารมณ์ดีวันนี้ ไม่งั้นแก-ิบหายแน่"แดร์ริลยิ้มโดยไม่พูดอะไรสักคำ เขาคิดในใจ 'พวกนายทุกคนคงอยู่ระหว่างทางไปโรงพยาบาลแล้วถ้าไม่ใช่เพราะดอร่า มีศิษย์ของนิกายตำหนักอมตะมากกว่าร้อยดื่มอยู่ข้างบน ฉันสงสัยจริงว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเลสเตอร์ ร็อค เริ่มสู้กับฉันแล้วเหล่าศิษย์รีบลงมา?'ดอร่าเข้าไปหาเขาแล้วถามด้วยรอยยิ้ม "แดร์ริล คุณมาทำอะไรที่นี่เหรอ?"มันน่าทึ่งที่เธอเจอเขาอย่างบังเอิญทุกครั้งที่เธอกลับจากมหาวิทยาลัยแด

"แดร์ริล เธอไม่ได้ฟังอาจารย์ในวิชาเรียนเหรอ?" ซันนี่อธิบาย "เธอไม่ควรดับไฟระหว่างการปรุงโอสถ อาจารย์ย้ำไปหลายครั้งแล้วนะ""อาจารย์ คุณขาดวัตถุดิบไปอย่างหนึ่ง หม้อต้มจะมีอุณหภูมิสูงเกินไป มันอันตราย" แดร์ริลขมวดคิ้วในขณะที่เขามองนาฬิกาไปด้วยหม้อต้มจะระเบิดในอีกเพียงสองนาที!ยังไงก็ตาม ซันนี่จ้องแดร์ริลด้วยความโกรธแล้วกล่าว "ฉันมีประสบการณ์จริงมานานและเชี่ยวชาญการปรุงโอสถนับสิบ ๆ ถึงแม้มันจะเป็นครั้งแรกที่ฉันปรุงยาละลายลิ่มเลือด แต่มันก็เป็นแค่ยาระดับเริ่มต้นที่ง่ายดายในการปรุงมาก จะไม่มีอุบัติเหตุเกิดขึ้น เธอควรหยุดตั้งข้อสงสัยอาจารย์ของเธอนะ"เธอมักจะอ่อนโยนอยู่เสมอแม้ว่าเธอจะสอนอยู่ในห้อง ยังไงก็ตาม เธอถูกล่วงเกินอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้จากการตั้งข้อกังขาของนักเรียนในชั้นของตัวเอง"แดร์ริล ช่วยหุบปากแล้วหยุดทำเธอเสียสมาธิได้ไหม?" เดซี่ พาล์มเมอร์ถามอย่างใจร้อน ทั้งห้องนั้นเริ่มโมโหทุกคนเริ่มชี้นิ้วใส่แดร์ริลเป็นความจริงที่ว่ามีผู้บ่มเพาะน้อยคนเหลือเกินที่จะรู้วิธีปรุงโอสถ ถึงแม้ว่าจะมีผู้บ่มเพาะมากมายก็ตาม! มันเป็นโอกาสอันหาได้ยากที่นักเรียนเหล่านี้จะได้เห็นกรรมวิธีปรุงโอสถจากอจา