ไมล์ส่งเสียงดูถูกแดร์ริล “ก็แค่เพียงลูกเขยบ้านคนอื่น แกกล้าดียังไงมาสงสัยโอสถของเดคแลน? นายอิจฉาใช่ไหมล่ะ?”แดร์ริลกลั้นหัวเราะเมื่อมองไปที่เดคแลน“แน่นอน โอสถที่นายมอบให้เธอคือ โอสถวิญญาณศิลา แล้วนายรู้ไหมว่าโอสถนี้จะต้องเก็บไว้ในที่อับแสงแดด ชุ่มชื่นและอากาศเย็น? มันโดนแสงแดดไม่ได้เด็ดขาด สีเดิมของมันจะเป็นสีเหลืองเข้มแต่ดูเหมือนว่าของนายเป็นสีเหลืองอ่อน ฉันเลยคิดว่าของนายน่าจะโดนแสงแดดไปแล้ว ตอนที่นายซื้อมันมาจากผู้บ่มเพาะพเนจร” แดร์ริลอธิบายอย่างเรียบเฉย ทั้งห้องอยู่ในความเงียบ“ถ้าหากมันเคยโดนแสงแดด แล้วจะเป็นยังไง?” เดคแลนตั้งคำถามขณะหัวเราะเยาะ “มันยังใช้ได้ไหมล่ะ?”‘แดร์ริลไอ้คนคนอวดฉลาด—คิดเหรอว่าคนจะเชื่อกับคำพูดไร้สาระของแก'แดร์ริล ส่ายหัว “ฉันไม่คิดว่ามันจะใช้ไม่ได้ แต่สพรรพคุณในตัวของมันอาจจะเปลี่ยนไป”“จะเป็นยังไงถ้ามีใครได้กินมันเข้าไป?” เดคแลนเย้ยหยัน“ฉันก็ไม่รู้” เขาแอบหัวเราะแน่นอนแดร์ริลไม่มีทางรู้ เขาเพียงศึกษาอย่างคร่าว ๆ เรื่องของโอสถวิญญาณศิลา ในคัมภีร์โอสถแห่งอนันต์ ไม่ได้เข้าใจอย่างลึกซึ้ง เขาไม่สามารถบอกได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าหากใครบริโภคมันหลังจาก
Read more