แคทเธอรีนแปะป้าย คิวอาร์โค้ด บนกระดานดำเหล่านักเรียนเริ่มสแกนคิวอาร์โค้ด เพื่อบริจาคบางคนบริจาค สองแสน ห้าแสน บางคนใจบุญบริจาคให้ถึงหลักล้าน พวกเขาตั้งใจบริจาคมากมายเพื่อหวังรางวัลที่จะมอบให้แก่ผู้บริจาคสูงสุด ตามที่มิสแคทเธอรีนได้กล่าวไว้"นายบริจาคไปเท่าไหร่?""ว้าว ห้าแสน""ฉันก็ไม่ขอน้อยหน้า ฉันบริจาคไปหกแสน"ทุก ๆ คนภูมิใจกับยอดบริจาคของตัวเอง แคทเธอรีนพึงพอใจ แพลตฟอร์มออนไลน์ของทางโรงเรียนแสดงผลรายชื่อว่าใครคือผู้มียอดบริจารสูงสุด สายตาทุก ๆ คนจับจ้องไปที่รายชื่อทันใดนั้นนักเรียนต่างห้องก็บริจาคถึง หนึ่งล้านแปดแสน"ดูนี่สิ! เดคแลนบริจาคสองล้าน!" ใครบางคนตะโกนทั้งห้องเรียนส่งเสียงกึกก้อง รายชื่อแสดง เดคแลน โนเอล จากห้องสิบหกในตอนนี้คือคนที่มียอดบริจาคสูงสุดที่สองล้านทุกสายตาจับจ้องไปที่เดคแลน สองล้าน เขาจะต้องร่ำรวยมากอย่างแน่นอนแคทเธอรีนพยักหน้าอย่างภาคภูมิ ห้องเรียนนี้ไม่ทำให้เธอผิดหวังเลยถึงแม้ว่าจะไม่ตั้งใจเรียนแต่ก็มีจิตใจที่เป็นกุศลอย่างมากทุก ๆ คนชื่นชมเดคแลน เขารู้สึกภูมิใจ เขายกมือถือขยับไปมาตรงหน้าของแดร์ริล "ดูนี่ แดร์ริล ฉันเพิ่งจะบริจาคไปสองล้าน ใช่
อะไรนะ?ทุก ๆ คนหน้าหงายเมื่อเห็นรายชื่อ หญิงสาวบางคนสะดุ้งด้วยความประหลาดใจห้าล้านไอ้ลูกเขยบ้านคนอื่นบริจาคมากขนาดนี้ได้อย่างไร? เขาเอาเงินนั่นมาจากไหน?ไร้เงื่อนงำ แคทเธอรีนถาม "เกิดอะไรขึ้น? ทำไมพวกเธอดูมึนงง?""มิสแคทเธอรีน" มีบางคนตอบกลับมา "ดูที่รายชื่อบนแพลตฟอร์มออนไลน์ของโรงเรียนเร็ว"แคทเธอรีนตรวจทานบนโทรศัพท์มือถือของเธอ เธอแทบทรุดอะไรนะ? แดร์ริลบริจาคห้าล้าน? เขาคือคนที่มียอดบริจาคสูงสุดในโรงเรียน! เธอตกอยู่ห้วงความสับสน มองไปหาแดร์ริลอย่างไม่เชื่อสายตาเซอร์ซีก็ช่วยไม่ได้ที่จะเหลือบมองไปที่แดร์ริลเช่นกัน ถ้าเขาสามารถจะบริจาคได้ถึงห้าล้าน เขาจะมาขโมยโทรศัพท์มือถือไปเพื่ออะไร? นอกเสียจากว่าที่เขากล่าวมาก่อนหน้านี้จะเป็นความจริงท่ามกลางคนอื่น ๆ ที่มึนงง คู่หูลูกพี่ลูกน้องพาล์มเมอร์ เดซี่และแดฟนี พวกเธอก็ตกตะลึงอย่างรับไม่ได้ แดร์ริลจะมีเงินบริจาคมากมายขนาดนั้นได้อย่างไร?แดร์ริลเข้าหาตัวเดคแลน "เดคแลน นายกล่าวหาว่าฉันยากจนข้นแค้น เลยจำเป็นต้องขโมยมือถือหาเลี้ยงชีพ" เขากล่าว "ช่วยบอกฉันที ว่าฉันต้องขโมยมือถือกี่เครื่องเพื่อจะมาบริจาคเงินได้ถึงห้าล้าน?" เงียบสน
เสียงสรรเสริญดังระงมไปทั่วทั้งห้องเรียน หญิงสาวหลายคนมองเดคแลนอย่างปลาบปลื้มถึงที่สุด ที่บริจาคยอดเงินเกือบยี่สิบล้านอย่างไม่เสียดาย เดคแลนจะต้องร่ำรวยมหาศาลอย่างแน่นอนภาพลักษณ์ของเดคแลนต่อเพื่อนร่วมห้องดีขึ้นกว่าเดิม อีกครั้งอย่างไรก็ตาม มีบางคนสังเกตุเห็นรายละเอียดเล็ก ๆ โดยเฉพาะเซอร์ซี เธอคอยจับตามองไปที่แดร์ริลเธอสังเกตุเห็นอย่างชัดเจนว่าทุก ๆ ครั้งเดคแลนกดบริจาคมือของเขาจะสั่นระรัว แดร์ริลในทางตรงกันข้ามเขาดูสุขุมกับเหตุการณ์ทั้งหมด เขาสามารถกดบริจาคได้เป็นสิบล้านและยังคงตั้งมั่นอยู่เธอให้ความสนใจที่แดร์ริลมากกว่าจากทั้งสองคนนั้นแดร์ริลห้ามตัวเองไม่ได้ที่จะขบขัน "เดคแลน ดูเหมือนนายเกือบจะถังแตกเลยนะ?" เขาเยาะเย้ยเดคแลนแทบจะไม่สามารถจ่ายค่าอาหารที่โอเรนทอล เพิร์ลได้เมื่อคืน เขาบริจาคไปแล้วถึงสิบเจ็ดล้าน ดั่งนั้นเขาคงจะเหลือเงินอยู่ไม่มากแดร์ริลหยิบโทรศัพท์ออกมาและกดบริจาคอีกรอบทั้งห้องเงียบสงัดอีกครั้ง เดคแลนกล้ำกลืนน้ำลาย เมื่อเห็นรายชื่อของเขานั้นถูกกลบไปเรียบร้อยยี่สิบล้าน แดร์ริลบริจาคเพิ่มอีกยี่สิบล้าน ทำให้ยอดรวมทั้งหมดของเขาอยู่ที่ สามสิบห้าล้านทุก ๆ คนถึ
แคทเธอรีนไม่ได้เล่าใครฟังเรื่องที่เธอตกชั้นกำลังภายในสองขั้นมาอยู่ที่ปรมาจารย์อาวุโสขั้นสี่ แดร์ริลจะล่วงรู้ได้อย่างไร?“มิสแคทเธอรีน” เขาหัวเราะขณะค่อย ๆ กล่าว ”อย่างที่ผมบอกไปเมื่อวาน โอสถวิญญาณศิลานั้นมีปัญหา แต่น่าเสียดายไม่มีใครเชื่อผม”แคทเธอรีนพูดไม่ออก กัดริมฝีปากอย่างประหม่า หรือมันจะเป็นเพราะโอสถวิญญาณศิลาจริง ๆ ?“ถ้าหากผมจำไม่ผิด กำลังภายในของคุณจะลดลงสองขั้นต่อไปทุก ๆ วัน” เขากล่าวต่อ “จากขั้นที่คุณอยู่ในตอนนี้ คุณจะกลายเป็นคนธรรมดาภายในไม่ถึงสัปดาห์”ท่าทางของแคทเธอรีนหดหู่ มีความกลัวอยู่ในดวงตาของเธอ ริมฝีปากเธอสั่นระรัวมันใช้ความอุตสาหะของเธออย่างมากในการขึ้นมาเป็น ปรมาจารย์ยุทธ์ขั้นหนึ่ง เธอเป็นถึงผู้อาวุโสแห่งสำนักไทชิ ทุก ๆ คนให้ความเคารพกับเธอถ้าเธอกลายเป็นคนธรรมดา เธอจะสูญเสียทุกอย่างไปในหัวของแคทเธอรีนว่างเปล่า “แดร์ริล นี่นายสร้างเรื่องโกหกมาข่มขู่ฉันรึเปล่า?” เธอใส่ร้ายเมื่อสติของเธอกลับมา เธอจำได้ว่าเคยได้ยินเรื่องราวของโอสถวิญญาณศิลา แต่เธอไม่เชื่อว่ามันจะมีผลข้างเคียงที่ร้ายแรงขนาดนี้แดร์ริลไม่ได้อธิบายอะไรเพิ่มเติมอีก “ถ้าคุณไม่เชื่อผม ผมก็ทำอ
แม่ชีแห่งโชคชะตากำลังฝึกสมาธิอยู่ที่ศาลาในลานบ้าน เธอสวมชุดขาวดูผุดผ่องด้วยรังสีพลังแห่งอนันต์มีเงาตะคุ่ม ๆ แอบมองดูอย่างเจ้าเลห์อยู่ตรงประตูลานบ้านนั่นคือ ฟลอเรียน ดาร์บี้ตั้งแต่เหล่าสาวกหน้าตางดงามของสำนักง้อไบ๊ได้ย้ายเข้ามาอยู่คฤหาสน์ข้าง ๆ บ้าน เขาหวังว่าจะได้พบเจอพวกเธอสักครั้ง อย่างไรก็ตามแม่ชีแห่งโชคชะตาและเหล่าสาวกคนอื่น ๆ ออกจากบ้านน้อยครั้งมาก ๆ พวกเธอใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่แต่ในลานบ้านฟลอเรียน ไม่กล้าฝ่าฝืนคำสั่งของนายท่านชรา เขาจึงมีความคิดว่าจะไปยืนมองอยู่ข้าง ๆ รั้วแม่ชีแห่งโชคชะตาสังเกตุเห็นฟลอเรียน “คุณฟลอเรียน” เธอทักทายอย่างสุภาพ “มีอะไรให้ฉันช่วยไหม?”“แม่ชีแห่งโชคชะตา ต้องขอภัยที่มารบกวนคุณ” เขาหัวเราะอย่างซื่อ ๆ “ผมกำลังคิดว่า... ในเมื่องานเทศกาลกลางฤดูใบไม้ร่วงกำลังใกล้เข้ามาในอีกสองวัน ผมเลยอยากจะเชิญชวนคุณและเหล่าสาวกไปรับประทานอาหารที่บ้านของเรา”แม่ชีแห่งโชคชะตาครุ่นคิดกับคำเชิญ “เพียงเท่านี้ก็รบกวนพวกคุณมากเกินพอแล้ว” เธอตอบอย่างขวยเขินทำให้ลำบากใจเธอซาบซึ้งสำนึกในบุญคุณของนายท่านชรา ดาร์บี้ ซึ่งให้ที่พักพิงกับพวกเธอได้อาศัย มันจะเป็นการรบกวนมากเกินไป
”ใครหัวขโมย?” อีวอนถามอย่างข้องใจเมื่อได้ยินคำของลูกพี่ลูกน้องพาลเมอร์เยาะเย้ยเดซี่ยิ้มและกล่าว “อีวอน เธอไม่ได้ยินข่าวรึไง? แดร์ริลขโมยมือถือคนอื่นเมื่อวานนี้เธอควรจะอยู่ห่าง ๆ เจ้าหัวขโมยนี่นะ”อีวอนยิ้ม และไม่เชื่อคำกล่าวอ้าง แดร์ริลขโมยมือถือ? นั่นเป็นเรื่องตลกที่สุดที่เธอเคยได้ยินแดร์ริลไม่ได้สนใจเดซี่ เขากำลังจดจ่ออยู่กับการสำรวจเศษหยกสีขาว“มันจะมีงานแกะสลักรูปศิลปินต่างชาติกับเครื่องดนตรี ผมคิดว่านี่น่าจะเป็นเศษส่วนของมัน เศษหยกนี่ล้ำค่ามาก ประมาณราว ๆ หนึ่งล้านห้าแสนขึ้นไปเลย”หน้าของลิลี่เปี่ยมไปด้วยความปลาบปลื้มเมื่อเธอเห็นแดร์ริลนั่งวิเคราะห์ “แดร์ริล นายเก่งมาก!” เธอชื่นชมทำไมเธอถึงไม่รู้มาก่อนว่าเขาจะชื่นชอบในเรื่องของเก่าวัตถุโบราณ?อีวอนก็ปลื้มปริ่มพอ ๆ กัน แม้แต่พ่อของเธอยังตอบไม่ได้เกี่ยวกับเศษหยกอันนี้ ทว่าแดร์ริลนั้นตอบได้เขาช่างยอดเยี่ยม! ขณะเดียวกันเธอแอบผิดหวังเล็ก ๆ ที่ไม่ได้เจอกับเขาเร็วกว่านี้ทันใดนั้น ก็มีขวดน้ำอีกขวดโพล่มา พร้อมกับเสียงเย็นชา เรียบเฉยกล่าวว่า “แดร์ริล ดื่มนี่” เกิดอะไรขึ้นวันนี้? ทำไมเขาถึงได้ขวดน้ำมากมายขนาดนี้?แดร์ริลตะลึงเ
ซาเวียร์ คิง คือปรมาจารย์อาวุโสขั้นห้าจากสำนักคุนหลุนปัญหาใหญ่สำหรับตัวเขาคือ เขามีความคิดวิปลาส เขากระสันหาผู้หญิง เขาถ้ำมองลิลี่และอีวอนมาตั้งแต่วันแรกของการเปิดภาคเรียน เขาหาทางจะใกล้ชิดกับพวกเธอเขาไม่พอใจที่ทั้งสองคนชิดใกล้กับแดร์ริล เขาจึงปาลูกบาสเกตบอลใส่โดยไม่ทันได้คิดหน้าคิดหลัง"ฉันขอโทษ ลูกบาสมันหลุดมือน่ะ" ซาเวียร์ ยิ้ม"ไม่เป็นไรครับ" แด์ริลตอบอย่างเมินเฉยซาเวียร์เก็บลูกบาสและกลับไปที่สนามแดร์ริลหันกับมาสนทนากับเซอร์ซีต่อ "ได้เลย เราจะไปกินข้าวที่ไหนกันดีหลังเลิกเรียน?"ดาวของโรงเรียนถึงขั้นออกปากชวนเขาไปเลี้ยงมื้ออาหาร หากปฏิเสธก็คงน่าเสียดายขณะเซอร์ซีจากไป เธอแอบดีใจกรุ้มกริ่มอย่างเก็บอาการ คงสภาพเย็นชาปกติของเธอไว้ลิลี่เกี่ยวแขนแดร์ริลรั้งไว้และถาม "ทำไมเธอต้องมาขอโทษนาย? แล้วทำไมต้องเลี้ยงข้าวนายตอบแทนด้วย?"อีวอนก็สงสัยเช่นกัน เพราะเซอร์ซีเป็นถึงดาวของโรงเรียนเฮกเซด ผู้ชายหลายคนพยายามเข้าหาเธอแต่ก็ล้มเหลว แต่กลับแดร์ริลเธอเข้ามาหาด้วยตัวเธอเอง! ด้วยเหตุนี้ ลิลี่และอีวอนรวมตัวเป็นทีมเดียวกันแดร์ริลหัวเราะลั่น แต่ยังไม่ทันได้กล่าวอะไรต่อลูกบอลก็กระเด็นม
ซาเวียร์ชะงักหยุดกำปั้นทันที "โอ้ มิสแคทเธอรีน" เขาหัวเราะเบา ๆ ให้กับเธอที่หยุดเขา แคทเธอรีน มีสเน่ห์ชวนหลงใหลอย่างมาก ด้วยวุฒิภาวะน่าเคารพอย่างสูงลิลี่ถอนหายใจอย่างโล่งอก ขอบคุณพระเจ้า มิสแคทเธอรีนมาขัดจังหวะได้ทันเวลา ไม่อย่างงั้นแดร์ริลคงโดนกระทื้บซาเวียร์เป็นถึงกับอาจารย์ แดร์ริลจะไปสู้เขาได้อย่างไรแคทเธอรีนหน้านิ่ว "มิสเตอร์ซาเวียร์ เรื่องทั้งหมดเกิดอะไรขึ้น?" เธอกล่าวถาม เธอไม่ได้เห็นเหตุการณ์ทั้งหมด"เปล่า เราก็แค่หยอกล้อกันเท่านั้นเอง" ซาเวียร์หัวเราะดังสนั่นแคทเธอไม่เชื่อกับคำกล่าวของเขาแมัแต่น้อย "ฉันเห็นทุกอย่าง มิสเตอร์ซาวเวียร์ ในฐานะอาจารย์ คุณไปรังแกลูกศิษย์ได้อย่างไร?" เธอกล่าวหาอย่างเย็นชาแคทเธอรีนนั้นก็ไม่ถูกชะตากับซาเวียร์ นิสัยทะลึ่งตึงตังของเขาเป็นที่กล่าวขานเลื่องชื่อลือชา ในหมู่หกสำนักหลัก"มิสแคทเธอรีน คุณเข้าใจผิดแล้ว!" ซาเวียร์แสยะยิ้ม ขณะแสร้งทำเป็นบริสุทธิ์ "อย่างผมจะไปรังแกลูกศิษย์ได้ยังไง? ผมแค่หยอกล้อเล่นกับเขา ถ้าคุณไม่เชื่อผมลองถามนักเรียนคนอื่น ๆ ดูได้""ใช่ครับ มิสแคทเธอรีน คุณมองผิดไปแล้ว" เคนท์พูดแทรกขึ้นมา "มิสเตอร์ซาเวียร์กับแดร์ริ
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ