”ก่อนนี้เจ้าเด็กนี่แพ้มาตั้งหลายหน แพ้เยอะจนสมองผิดปกติหรือไง?”กองทัพโมอาน่าเหนือยังคงหัวเราะเยาะแดร์ริลไม่หยุด ไม่มีใครสนใจว่าเขาพูดอะไรเขานั้นเป็นเพียงคนหนุ่มที่พยายามวางท่าเมื่อต้องเผชิญหน้ากับหยางเจียน น่าขำนัก กองทัพโลกใต้เมฆีจะเอาชนะทัพโมอาน่าเหนือโดยไม่ใช้ค่ายกลได้อย่างไรกัน?ทุกคนต่างก็หัวเราะหยางเจียนเองก็หัวเราะเมื่อเขามองแดร์ริลอย่างหยามหยัน “เจ้าหนุ่ม พูดเรื่องอะไรกัน? เจ้าอยากจะสู้กับข้าเหรอ?”น้ำเสียงหยางเจียนแฝงแววเยาะแม้แดร์ริลจะค่อนข้างแข็งแกร่ง แต่เขาก็ไม่มีค่าอะไรในสายตาหยางเจียน หยางเจียนนั้นแน่ใจว่า เขาสามารถจัดการแดร์ริลได้ภายในสามกระบวนท่า“ใช่” แดร์ริลพยักหน้า เขาชี้ไปที่ป่าทางตอนเหนือของเมืองหลวง “ไปที่นั่นแล้วสู้กันดีกว่า เพื่อเลี่ยงไม่ทำให้ชาวบ้านต้องบาดเจ็บ หยางเจียน คุณกล้ารับคำท้านี้ไหม?”หัวใจแดร์ริลเกือบกระดอนออกมาจากอกเมื่อเขาพูดประโยคสุดท้ายออกมาหยางเจียนเป็นคนโหดเหี้ยม เขาไม่เคยเล่นตามกฎและเขาอาจจะยังยืนกรานที่จะโจมตีเข้าประตูเมืองมาหากว่าไม่ยอมทำตามข้อเสนอของแดร์ริลอืม?หยางเจียนสูดลมหายใจลึกขณะที่มองแดร์ริลอย่างสงสัย เขาไม่ได้ตอบในท
Read more