”เขาดูเหมือนไม่เคยพบเจอโลกภายนอกมาก่อน ดาบยาวระดับสีฟ้านี้ก็เป็นแค่ระดับต่ำสุดในงานชุมนุมกระบี่…”“แน่นอน เขาต้องเป็นพวกบ้านนอกเข้ากรุง คุณปาร์คเกอร์ไปเป็นเพื่อนกับคนแบบนี้ได้ไงกันนะ?”เสียงนินทาของคนรอบข้างดังไปทั่ว แดร์ริลนิ่วหน้า‘ให้ตายสิ คนพวกนี้น่าสนใจจริง ฉันก็บอกไปแล้วว่านี่เป็นอาวุธชั้นเลิศ แล้วทำไมยังมาเยาะเย้ยฉันอยู่อีก?’แดร์ริลเปลี่ยนความคิดเมื่อเขาตระหนักได้ว่าลูคัสตั้งใจสร้างปัญหาให้เขา ไม่ว่าเขาจะตอบไปว่าอย่างไร ลูคัสก็จะหาเรื่องมาเยาะเย้ยอยู่ดีดังนั้นเขาเลยยิ้มและไม่พูดอะไร เขาไม่ใส่ใจรับมือกับชายคนนั้นเพราะว่าแดร์ริลไม่ตอบโต้อะไร ลูคัสเลยคิดว่าเขาเป็นพวกขี้ขลาด เขายิ่งยิ้มกว้างและภาคภูมิยิ่งขึ้นปาร์คเกอร์ทนต่อไปไม่ไหว เธอนิ่วหน้าและบอกว่า “ลูคัสพอได้หรือยัง? เพื่อนของฉันก็บอกแล้วว่าดาบนี้ไม่เลว แต่นายก็ยังจะหัวเราะเยาะเขาอีก ต้องการอะไรกันแน่?”ปาร์คเกอร์ไม่เคยชอบลูคัส ดังนั้นเธอจึงไม่เคยเรียกเขาว่าพี่สักครั้ง“ฉันก็แค่คุยเท่านั้น ไปหัวเราะเยาะเขาตอนไหน?” ลูคัสพึมพำขณะนั่งลงจากนั้นอาวุธชิ้นใหม่ก็ถูกนำออกมาแสดงคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีชื่อเสียงเรื่องอา
Read more