บททั้งหมดของ คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์: บทที่ 1961 - บทที่ 1970

แดร์ริลตัดสินใจไว้ว่าไม่ว่าจะอย่างไร วันนี้เขาก็จะไม่ให้โดน็อกหนีไปได้ แต่เขาก็ไม่อาจลงมือด้วยตัวเอง เขากลัวว่าจะทำให้เดบร้าบาดเจ็บโดยไม่ตั้งใจ เขาแข็งแกร่งเกินไปและผลก็อาจจะทำให้เขาต้องทำเดบร้าบาดเจ็บนี่เป็นเหตุผลที่แดร์ริลให้แบรดและคนอื่น ๆ ลงมือแทน มีเงื่อนไขเดียวก็คือเดบร้าต้องไม่เป็นอันตราย เมื่อเขาได้เห็นเธอบาดเจ็บ หัวใจเขาก็เจ็บปวด เขาสั่งให้คนของตนถอยทันทีโดยไม่ลังเลตอนนั้นแบรดและทหารเวสต์ริงตันนับพันต่างก็หยุดชะงัก แต่ไม่มีใครยอมถอยแบรดดูกังวลใจและตะโกนถามว่า “ฝ่าบาท โดน็อกนั้นเจ้าเล่ห์มาก หากว่าเราปล่อยเขาไป จะจับเขาอีกครั้งก็คงยาก”เขารู้ว่าแดร์ริลหยุดกองทัพไว้เพราะห่วงเรื่องความปลอดภัยของเดบร้า แต่ว่าความปลอดภัยของผู้หญิงคนหนึ่งเทียบไม่ได้กับการจับกุมตัวโดน็อก ในฐานะของจักรพรรดิ แดร์ริลเป็นคนสำคัญที่สุดในโลก ทำไมเขาต้องมาห่วงเรื่องหาผู้หญิงด้วย การปล่อยโดน็อกหนีไปจะเป็นภัยมหันต์ในอนาคต โดน็อกนั้นมีขวานแยกนภาและคงไม่อาจประมาทได้ตอนนั้นดวงตาแดร์ริลแดงก่ำ เขาคำราม “หุบปาก ฉันบอกให้นายถอยหูหนวกกันหมดหรือไง? พวกนายอยากจะฝ่าฝืนคำสั่งฉันเหรอ? ถอย ถอยมาให้หมด”แดร์ริลจ้อง

เวลานั้นเดบร้าประคองโดน็อกและเดินออกจากบริเวณเขตเมืองหลวง ขณะที่เดินไปเดบร้าก็หันไปมองข้างหลังตลอดเวลาแม้เธอจะไม่เห็นว่ามีทหารไล่ตามมา แต่ใจเดบร้าก็ไม่รู้สึกผ่อนคลายเลยโดน็อกสูดหายใจเข้าลึกและพูดอย่างอ่อนแรงว่า “ศิษย์พี่หญิง คุณไม่จำเป็นต้องคอยหันไปมองหรอก แดร์ริลเป็นคนเลว หากว่าเขาส่งคนไล่ตามเรามาจริง ๆ พวกนั้นไม่ออกมาให้เราเห็นหรอก”เมื่อได้ยินดังนั้น เดบร้าก็วิตก “เราจะทำยังไงดี?”ขณะที่เธอพูด เดบร้าก็คิดบางอย่างได้ เธอกัดปากและบอกว่า “ทำไมเราไม่กลับไปที่หุบเขาลืมเลือนล่ะ เราจะปลอดภัยหากอยู่ที่นั่น”เดบร้าไม่ลืมที่จะดูอาการบาดเจ็บของโดน็อก สีหน้าเธอเต็มไปด้วยความกังวลห่วงใยในใจของเธอ หุบเขาลืมเลือนคือที่ซึ่งปลอดภัยที่สุดโดน็อกหัวเราะเบา ๆ และพูดช้า ๆ ว่า “ศิษย์พี่ คุณใสซื่อเกินไป ตอนนี้แดร์ริลคงส่งคนตามเรามาแล้ว หากว่าเรากลับที่หุบเขาลืมเลือน เราก็เหมือนพาคนของแดร์ริลไปที่นั่น”ขณะที่พูด โดน็อกก็หยุดและทำสีหน้าจริงจัง “ท่านประมุขดีกับผมมาก ผมก่อปัญหาให้ท่านไม่ได้หรอก”เขาดูจริงใจมากขณะที่พูดความจริงโดน็อกไม่สนใจสักนิดว่าเขาจะทำให้หุบเขาลืมเลือนเดือดร้อนหรือไม่ เขารู้พ

’จำคนผิดเหรอ?’ ริเวอร์และโอเชี่ยนมองหน้ากันอึ้งๆ ‘เธอคือพี่เดบร้าแน่ ๆ เราจะทักผิดได้ยังไง?’ริเวอร์เกาหัวและตอบพร้อมยิ้มกระอักกระอ่วน “พี่สาว หยุดล้อเล่นเถอะ คุณมาที่นี่เพื่อตามหาพี่แดร์ริลเหมือนกันใช่ไหม? ผมได้ยินมาว่าเขากลายเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน พี่ชายกับผมดีใจแทนเขามาก”โอเชี่ยนยิ้มและบอกว่า “ใช่แล้ว หลังจากที่พักสักหน่อย เราไปที่เมืองหลวงด้วยกันเถอะ ไปหาพี่แดร์ริล”เดบร้าโมโหจนกระทืบเท้า “ฉันไม่เข้าใจว่าพวกนายหมายถึงอะไร ฉันไม่ใช่พี่สาวพวกนาย นายจำผิดแล้ว”‘สองคนนี้สมองต้องผิดปกติแน่ ฉันบอกเขาไปแล้วว่าทักคนผิดแต่ก็ยังจะบอกว่าฉันเป็นพี่สาวอยู่ได้’เมื่อได้เห็นว่าเดบร้าดูจริงจังและเธอไม่ได้ล้อเล่น ริเวอร์กับโอเชี่ยนก็อึ้งไป พวกเขาปะติดปะต่อไม่ได้‘เกิดอะไรขึ้นเนี่ย?’‘ทำไมพี่สาวถึงจำเราไม่ได้? เธอทะเลาะกับพี่แดร์ริลเหรอ?’โดน็อกที่ซ่อนอยู่ในมุมมืดพูดกับเดบร้าเบา ๆ “ศิษย์พี่หญิง พวกเขาไม่ได้ทักผิดหรอก ทั้งสองคนเป็นศิษย์ของแดร์ริล พี่แดร์ริลที่พวกเขาพูดถึงก็คือแดร์ริลจริง ๆ ดูเหมือนว่าแดร์ริลจะชอบคุณมาก ศิษย์ของเขาทุกคนรู้เรื่องแผนที่จะได้ตัวคุณของเขา ดังนั้นพวกเขาจึงเรี

หลังจากที่โดน็อกและเดบร้าจากไป แบรดก็มาถึงพร้อมทหารเวสต์ริงตันอีกนิดหน่อยแบรดและคนอื่น ๆ ต่างก็ตกตะลึงเมื่อเข้าไปในถ้ำและเห็นร่างของริเวอร์และโอเชี่ยน‘โหดเหี้ยมนัก ทั้งสองคนหัวใจแหลกเป็นชิ้น ๆ เลย’ แบรดคิดแบรดเห็นว่าโดน็อกลอบโจมตีสองพี่น้องนี้อย่างไร แม้ว่าเขาจะไม่รู้จักริเวอร์และน้องชาย แต่แบรดก็แน่ใจว่าพวกเขาเป็นคนของแดร์ริลเพราะว่าพวกเขานั้นดูคุ้นเคยกับเดบร้าตอนนั้นแบรดยังไม่ได้คิดอะไรมาก เขาสั่งว่า “พวกนายสองสามคนอยู่ที่นี่เพื่อนำศพกลับไปรายงานให้จักรพรรดิทราบพร้อมฉัน ส่วนที่เหลือตามโดน็อกไป อย่าให้มีอะไรผิดพลาด”“ครับ ท่านนายพล” ทหารตอบพร้อมกันเวลาเดียวกันนั้นแดร์ริลที่นั่งอยู่บนบัลลังก์มังกรก็รู้สึกเสียใจเขาคิดว่าจะจับกุมโดน็อกได้ เขาไม่คาดคิดว่าจะปล่อยให้โดน็อกหนีไปได้อีกครั้ง สิ่งที่ทำให้เขาเสียใจมากที่สุดก็คือการที่เดบร้าเสียความทรงจำและจำเขาไม่ได้ เธอถึงขนาดปกป้องโดน็อกด้วยชีวิตหากว่าเขาไม่กลัวว่าเดบร้าจะบาดเจ็บ โดน็อกก็คงไม่มีทางหนีไปได้วันนี้ตอนนั้นเองแบรดก็รุดเข้ามา เหงื่อท่วมตัวพร้อมบอกว่า “ฝ่าบาท มีเรื่องเกิดขึ้นขณะที่กระหม่อมตามโดน็อกอยู่”เมื่อได้ยินด

ตอนนั้นเดบร้ายังไม่รู้ว่าโดน็อกหลอกเธอมาตลอดโดน็อกยิ้มบางและพยักหน้า รู้สึกยินดีมาก ‘ฮ่าฮ่า หากแดร์ริลรู้ว่าเดบร้าช่วยฉันทำลายตระกูลคาร์เตอร์ เขาก็คงโมโหจนกระอักเลือด’ขณะที่เขาคิดเขาก็เห็นลำธารเล็ก ๆ ตรงหน้า โดน็อกยิ้มและบอกว่า “ศิษย์พี่หญิง เราพักกันตรงนี้เถอะ ดื่มน้ำแล้วพักสักหน่อยก่อนที่เราจะมุ่งหน้าไปที่ตระกูลคาร์เตอร์”เดบร้าเห็นด้วยพวกเขาได้ยินเสียงฝีเท้ามุ่งหน้าเข้ามาทางด้านหลัง เสียงฝีเท้านั้นดังและเร็ว เห็นได้ชัดว่ามีกันหลายคนโดน็อกและเดบร้าอึ้งงัน จากนั้นพวกเขาก็หันไปมองทิศทางที่เสียงดังมาเฮือกโดน็อกอดไม่ได้ที่จะสูดหายใจเข้าเย็นเยียบเมื่อเขาได้เห็นว่ามีอะไรอยู่ด้านหลังเขาเห็นกลุ่มคนมุ่งเข้ามาหา พวกเขาต่างก็มีอาวุธอยู่ในมือและรังสีสังหารน่าสะพรึง เขาเห็นเงาร่างคุ้นตาหลายคนในกลุ่มนั้น ระดับแถวหน้าจากทุกสำนักต่างก็มารวมตัวกันที่นี่ สำนักยอดบรรพต สำนักยาจก และสำนักอัคคีเป็นต้นคนที่เดินนำมาเป็นสตรีในชุดยาวสีม่วง เธอดูสง่างามแต่ว่ากลิ่นอายรอบตัวก็ไม่อาจประมาทได้เมแกนนั่นเองเมื่อได้เห็นดังนั้น เดบร้าก็ตัวสั่นเทิ้มเวลาเดียวกัน ทุกคนเห็นโดน็อกและเดบร้า พวกเขาต่า