All Chapters of คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์: Chapter 1741 - Chapter 1750

แดร์ริลรู้ว่านั่นเป็นเรื่องโกหกที่ใหญ่หลวงที่สุดที่เขาเคยพูดออกมา แต่ทว่าเขาเองก็ไม่มีทางเลือกการตายของจักรพรรดิโฮ่วอี้ไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ หากเขายอมรับออกไปเช่นนั้น เขาแน่ใจว่าเซลีน ควีนนี่ และเขาจะถูกฝังร่วมกับจักรพรรดิองค์ก่อนแน่นอน มันอาจส่งผลกระทบต่อผู้ที่อยู่ในจักรวาลโลกด้วยอย่างไรก็ตาม หยางเจียนไม่ได้สนใจเขา เขาโบกมือและส่งสัญญาณให้องครักษ์พาแดร์ริล เซลีน และควีนนี่ออกไปไม่นานองครักษ์ก็นำตัวทั้งสามไปยังคุกเฮือก!เมื่อพวกเขาเข้าไปในคุก แดร์ริลก็อ้าปากค้างเมื่อเห็นภาพตรงหน้า!มีองครักษ์หลายคนอยู่ในชุดเกราะพร้อมดาบยาวห้อมล้อมคุกนั้น ดูเหมือนเรือนจำมีการป้องกันอย่างแน่นหนา แม้แต่แมลงวันก็ไม่สามารถเข้าไปได้น้ำตาของแดร์ริลแทบจะไหลออกมา ด้วยองครักษ์มากมายขนาดนี้ เขาคงไม่มีโอกาสหนีไปได้แน่!“พี่แดร์ริล!”ควีนนี่ประหม่ามาก เธอถามเบา ๆ ว่า “เราควรทำยังไงกันดี?” มีองครักษ์มากมายขนาดนี้และพวกเขาก็ดูแข็งแกร่ง แม้ว่าเธอและเซลีนจะได้รับพลังภายในกลับคืนมาแล้ว พวกเขาทั้งสามคนก็ยังเอาชนะคนพวกนั้นไม่ได้อยู่ดีแม้ว่าเซลีนจะดูสงบนิ่ง แต่เธอก็รู้สึกวิตกกังวลเช่นกันในฐานะนักเปียโนผู้มีเ

ฉางเอ๋อหัวเราะเยาะเมื่อได้ยินเช่นนั้น สายตาของเธอมองพวกเขาอย่างเหยียดหยาม “พวกเจ้าเป็นแค่กรรมกร พวกเจ้ามีสิทธิ์อะไรมาพูดเรื่องความเคารพกับข้ากัน?”จากนั้นฉางเอ๋อก็พูดด้วยน้ำเสียงที่แน่วแน่และไร้ข้อกังขา “ข้าจะพูดอีกครั้ง ข้าเป็นคนตั้งกฎที่นี่ ถ้าข้าไม่อนุญาตให้พวกเจ้านอนที่นี่ พวกเจ้าก็จะไม่มีใครที่ได้นอนที่นี่”ไม่กี่วินาทีต่อมา สีหน้าของแดร์ริลก็เปลี่ยนไป เขาหน้าซีดจนพูดไม่ออก‘ใช่ ท่านคือฉางเอ๋อ แต่แล้วไงล่ะ? ท่านก็เหมือนกับพวกเราที่เหลือ เราทุกคนอยู่ในคุก การดูถูกเรามันเป็นเรื่องหนึ่ง แต่ท่านปฏิบัติกับเราเหมือนคนรับใช้ของท่าน ท่านคิดว่าท่านยังคงอยู่ในห้องนอนที่วิจิตรงดงามของท่านอยู่หรือไง?’ยิ่งแดร์ริลคิด เขาก็ยิ่งโกรธ ในที่สุดเขาก็ล้มตัวลงนอน“เฮ้อ! ถึงจะทำจากหญ้าแห้งแต่ก็สบายดีเหมือนกันนะเนี่ย!” แดร์ริลถอนหายใจและแสร้งทำเป็นรู้สึกสบาย ในขณะเดียวกันนั้นเขาก็ให้ความสนใจกับปฏิกิริยาของฉางเอ๋อแดร์ริลไม่ต้องการต่อกรกับฉางเอ๋อแต่เธอได้ล้ำเส้นเขามาแล้ว“แดร์ริล เจ้ากล้าดียังไง!”ฉางเอ๋อโกรธมากจนอยากจะกระทืบเท้า เธอด่าเขา “ลุกขึ้น! ใครให้เจ้านอนที่นี่?”แดร์ริลช่างบังอาจนัก เขา

”ท่านประมุขไม่ต้องเป็นกังวล!” เจมส์ยิ้มบาง “เจ้าศักดินาเคนนี่ เบรดคุมขังเดบร้าและพวกตระกูลคาร์เตอร์ไว้ในคุกของโลกใหม่ หากว่าแดร์ริลอยากจะช่วยพวกเขาก็คงจะลงมือไปนานแล้ว เขาคงจะไม่ได้อยากทำแบบนั้น ดังนั้นท่านประมุขไม่ต้องกลัวเขาแต่อย่างใด เดบร้านั้นแข็งแกร่ง เธอน่าจะเป็นประโยชน์กับเราในเรื่องความรุ่งเรืองของหุบเขาลืมเลือน เธอคงจะช่วยเราได้มาก”เฮ้อวีนัสถอนใจอย่างโล่งอกเมื่อเธอได้ยินดังนั้นและบอกว่า “นายหมายถึงว่าอยากให้เธอดื่มธาราลืมเลือนเหรอ?”ธาราลืมเลือนนั้นเป็นน้ำพุที่พบอยู่ลึกเข้าไปในหุบเขาลืมเลือน คนที่ดื่มมันเข้าไปจะลืมความทรงจำทั้งหมดไม่ว่าพวกเขาจะเป็นผู้บ่มเพาะหรือคนปกติก็ตาม มันเป็นสิ่งวิเศษน่าทึ่งที่คนซึ่งดื่มน้ำจะเสียความทรงจำไปได้หากว่าศิษย์ที่เข้ามาร่วมกับหุบเขาลืมเลือนมีความเจ็บปวดทางใจมากเกินไป พวกเขาก็จะดื่มธาราลืมเลือนเพื่อให้ลืมปัญหาที่มี“ใช่ครับ”เจมส์พยักหน้าพร้อมยิ้ม “เดบร้านั้นเป็นคนพิเศษ พลังของเธอก็แข็งแกร่งมากหากว่าเราพยายามเกลี้ยกล่อม เธอก็อาจจะไม่ยอมทำตามที่เราสั่ง แต่หากว่าเธอได้ดื่มธาราลืมเลือนไปเธอก็จะต้องเต็มใจทำแน่”“เยี่ยม!”วีนัสยิ้มและพยักหน

ฟุ่บจังหวะที่เธอลืมตาขึ้นและเห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้า ฉางเอ๋อก็หน้าแดงก่ำด้วยโทสะ เธอตัวสั่นโมโหและอับอายจนพูดไม่ออกเธอสังเกตเห็นว่ามือของแดร์ริลข้างหนึ่งวางอยู่บนต้นขาเธอ เขาดูสบายมากและก็หลับสนิทฉางเอ๋อฉุนเฉียวมาก เธอนั้นเป็นเทพธิดาฉางเอ๋อที่สูงส่งและแข็งแกร่ง ทุกคนต่างก็นับถือเธอ ตอนที่แดร์ริลตื่นอยู่เขาไม่เพียงแต่เถียงเธอเท่านั้น แต่ขนาดหลับไปแล้วก็ยังหยามเธอหยาบคายอะไรแบบนี้!ใบหน้าของฉางเอ๋อเปลี่ยนเป็นเย็นชา เธอยกมือขึ้นและตบหน้าแดร์ริลอย่างแรงเพียะฉางเอ๋อใช้แรงทั้งหมดไปกับตบฉาดนั้นจนเสียงดังสนั่น และแดร์ริลตกใจตื่นขึ้นทันทีเขายกมือกุมแก้มไว้และลุกขึ้น เขาโมโหมาก‘เกิดอะไรขึ้นเนี่ย? ทำไมถึงมีคนมาตบฉันตอนหลับ?’ เขาสงสัยและหันหน้ามองหาเฮือกแดร์ริลตะลึงไป ฉางเอ๋อนั้นอยู่ใกล้เขามาก เขาจ้องเธออย่างใกล้ชิดและแอบหายใจเฮือกเรือนร่างของฉางเอ๋อนั้นเย้ายวนอย่างมาก ส่วนโค้งเว้าของเธอไร้ที่ติ โดยเฉพาะเวลาที่เธอทั้งโมโหและอับอายเช่นนี้ เธอยิ่งดูมีเสน่ห์มากขึ้น‘แดร์ริลสมควรตาย!’ ฉางเอ๋อนั้นโมโหมากและเธอก็ยิ่งโมโหเมื่อเห็นว่าแดร์ริลจ้องมองเธอไม่วางตา เธอพูดอย่างเย็นชาว่า “แด

อะไรนะ?เทพธิดาฉางเอ๋อตบยุงให้เขาเหรอ?ควีนนี่เลิกคิ้ว เธอยิ่งงงหนักเข้าไปใหญ่เทพธิดาฉางเอ๋อนั้นแข็งแกร่งและสูงส่งเหมือนนางฟ้า เธอจะมาช่วยแดร์ริลตบยุงได้อย่างไรกัน? มันยากเกินจะเชื่อได้เซลีนยิ้มและไม่พูดอะไร เธอรู้ว่าแดร์ริลโกหก เขาหาข้ออ้างเพื่อช่วยไม่ให้ฉางเอ๋อต้องอายไปมากกว่านี้“เจ้า-”ฉางเอ๋อหน้าแดงแต่เธอก็ไม่ได้แย้งอะไรแดร์ริลนั้นหยาบคายเกินไป เขาพูดเรื่องโกหกแบบนี้ออกมาได้อย่างไร?แต่แม้ว่าคำโกหกของเขาจะน่าโมโห แต่ว่ามันก็ดีกว่าความจริง…ขณะเดียวกันที่ถนนในเมืองหลวงของโมอาน่าเหนือก่อนหน้านี้ถนนที่เงียบสงบตอนนี้เจ็มไปด้วยเลือด ซากศพและเสียงร้องโหยหวนจูปาเจี๋ยไม่ได้แพ้การต่อสู้แม้ว่าจะมีทหารยามกว่าร้อยนายรุมล้อมเขา เขาพลิ้วกายไปมาท่ามกลางศัตรูพร้อมคราดเก้าเขี้ยวในมือ เขานั้นรวดเร็วปานสายฟ้า ทุกครั้งที่โจมตีจะต้องมีทหารยามร่วงลงไปนอนบนพื้นปัง ปัง ปังเพียงชั่วพริบตา ทหารยามนับสิบก็นอนจมกองเลือด“จูปาเจี๋ย!”หัวหน้าทหารยามจ้องจูปาเจี๋ยตาแดงก่ำ “แกก่ออาชญากรรมร้ายแรง แกไม่มีทางหนีไปได้หรอก หากว่ารู้แล้วก็ยอมมอบตัวซะดี ๆ เถอะ”หัวหน้าทหารพูดด้วยน้ำเสียงชิงชัง จ