All Chapters of คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์: Chapter 1701 - Chapter 1710

2090 Chapters

บทที่ 1701

โดน็อกเดินไปตรงบริเวณกลางห้องโถงใหญ่ เขาทาบมือลงตรงอกเพื่อถวายบังคมต่อเจ้าศักดินาเคนนี่ เขายิ้มและพูดว่า “ยินดีสำหรับการขึ้นครองบัลลังก์ด้วยพะยะค่ะ ฝ่าบาท!” โดน็อกมีน้ำเสียงที่ออกจะสุภาพมาก แต่ท่าทีของเขายังคงแสดงให้เห็นถึงความหยิ่งผยองและอวดดี เจ้าศักดินาเคนนี่หัวเราะและพยักหน้า เขาพูดว่า “เจ้านี่แสนดีจริง ๆ ที่อุตส่าห์เดินทางเป็นพัน ๆ กิโลเพื่อมาที่นี่และแสดงความยินดีกับข้าในฐานะองคมนตรีของทวีปเวสต์ริงตันอย่างเป็นการส่วนตัว มา ๆ เชิญนั่งลงเถอะ!” ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้ โดน็อกได้นำกองทัพของทวีปเวสต์ริงตันไปต่อสู้ในหลาย ๆ พื้นที่ทั่วทั้งทวีปตะวันออกและตะวันตก เขามีความสามารถทางทหารที่โดดเด่น ซึ่งทำให้เขาได้รับเกียรติยศอย่างสูงในเวสต์ริงตัน เขามีอาวุธศักดิ์สิทธิ์ ขวานแยกนภา และเป็นที่รู้จักกันไปทั่วทั้งเก้าทวีป ตั้งแต่เขาออกเดินทางเป็นการส่วนตัว เขาได้สร้างชื่อเสียงให้แก่ราชวงศ์โลกใหม่อย่างมาก “ขอบพระทัยฝ่าบาท!” โดน็อกไม่ได้รีบนั่งลง แต่เขากลับมองไปที่เจ้าศักดินาเคนนี่ด้วยรอยยิ้มแทน “ฝ่าบาท กระหม่อมมาที่นี่ด้วยสองประการด้วยกัน ประการแรกคือ ในนามของเวสต์ริงตัน กระหม่อมขอแ
Read more

บทที่ 1702

ท้ายที่สุดแล้ว แดร์ริลก็เป็นคู่แข่งของราชวงศ์โลกใหม่ เฮ้อ! โดน็อกสูดหายใจลึก เขาสัมผัสได้ว่าเจ้าศักดินาเคนนี่คงจะไม่เริ่มลงมือก่อนเป็นแน่ เขายิ้มและพูดว่า “ฝ่าบาท ถ้าพระองค์ทรงไม่เต็มใจที่มอบพวกเขาทั้งหมดแก่กระหม่อม พระองค์จะทรงอนุญาตให้กระหม่อมเลือกแค่เพียงบางคนมาเท่านั้นได้หรือไม่พะยะค่ะ?” หลังจากที่เขาเดินทางมาแสนไกล โดน็อกเองก็ไม่ต้องการกลับไปมือเปล่า! นอกเหนือจากนี้ แดร์ริลมีครอบครัวและเพื่อนฝูงจำนวนมากที่ยังถูกคุมขังอยู่ หากเจ้าศักดินาเคนนียอมมอบพวกเขาทั้งหมดให้ ก็คงจะเป็นเรื่องยากสำหรับโดน็อกที่จะคุ้มกัน โดน็อกเลยอยากที่จะเลือกแค่หนึ่งหรือสองคนเท่านั้น โดยเฉพาะคนที่ใกล้ชิดกับแดร์ริลมากที่สุด พวกเขายังคงมีประโยชน์ในการล่อแดร์ริลให้ปรากฏตัวออกมา ‘แค่หนึ่งหรือสองคนงั้นเหรอ?’เจ้าศักดินาเคนนี่ขมวดคิ้ว หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็พยักหน้า “ได้สิ!” เจ้าศักดินาออกคำสั่งกับฟลอเรียน “ถ้าพิธีจบลงเมื่อไหร่ เจ้าจงพาโดน็อกไปที่คุกและให้เขาเลือกมาสักสองสามคน!” "พะยะค่ะ!" ฟลอเรียนตอบอย่างรวดเร็ว แล้วโดน็อกก็ยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า "ขอบพระทัยฝ่าบาท!" … ในขณะเดียวกันนั้น
Read more

บทที่ 1703

ในขณะที่เธอมองดูลูกศิษย์ของเธอกำลังจะถูกผลักเข้าไปในหม้อกลั่นโอสถ เซลีนก็ได้แต่กัดริมฝีปากของเธออย่างแรงจนเลือดไหล “เมแกน!” ดวงตาของแดร์ริลแดงก่ำตอนที่เขาจับจ้องไปที่เมแกน “ปล่อยเธอไปแล้วมาคุยกันเถอะ พวกเธอเกลียดฉันไม่ใช่เหรอ พวกเธอทำให้ฉันกลายเป็นโอสถแทนก็ได้ เธอเป็นแค่เด็กสาวไร้เดียงสาคนหนึ่ง เธอไม่รู้เรื่อง!” เมื่อเขาพูดประโยคสุดท้าย เสียงของแดร์ริลแหบแห้ง แต่ละคำนั้นเขาตะเบ็งมันออกมา แดร์ริลใจสลายและทุกข์ทรมานใจยิ่งนัก เหตุเพราะควีนนี่ที่เป็นลูกพี่ลูกน้องของเขาผ่านประสบการณ์ดีร้ายมาตั้งมากมายตั้งแต่อายุยังน้อย ชีวิตมันช่างไม่ยุติธรรมสำหรับควีนนี่เอาเสียเลยถ้าเธอต้องทนทุกข์ทรมานเช่นนี้ เมแกนหัวเราะเบา ๆ ให้กับคำขอหน้าด้าน ๆ ของแดร์ริล เธอไม่สะทกสะท้านเลยสักนิดพร้อมกับพูดอย่างเย็นชา “นายเสียใจกับการกระทำของนายแล้วหรือยัง? มันสายเกินไปที่นายจะพูดอะไรแล้วล่ะ เมื่อคืนฉันบอกนายไปแล้วว่าฉันจะให้นายชดใช้เป็นสิบเท่าของสิ่งที่นายทำไว้กับฉัน” แววตาของเมแกนฉายแววความเจ้าเล่ห์ “อยู่เฉย ๆ แล้วมองดูเธอกลายเป็นยาโอสถไปเถอะ” แดร์ริลร่างสั่นสะท้านเมื่อได้ยินเช่นนั้น เขาเกือบจะเป็นลมล้ม
Read more

บทที่ 1704

สี่พี่น้องสโคปเป็นคนพูดมาก พวกเขาไม่สนใจผู้คนมากมายที่อยู่รอบ ๆ ตัวพวกเขาเลยสักนิด และยังคงพูดคุยกันต่อไปอย่างไม่หยุดหย่อน ใบหน้าอันละเอียดลออของสเตลล่าเปลี่ยนเป็นสีแดงแปร๊ด เธอกระทืบเท้าและบ่นพึมพำ “หุบปากนะ!” เธอรู้สึกอายกับพี่ชายทั้งสี่คนของเธอ มีคนเยอะแยะอยู่ตรงนั้น แต่พวกเขายังคงพูดในสิ่งที่ไม่ควรพูดอยู่นั่นแหละ โอ้… เซลีนขมวดคิ้ว เธอมองเขม็งไปที่แดร์ริลแล้วก็มองไปที่สเตลล่า เธอรู้สึกสับสนอยู่มาก ‘คนพวกนี้เป็นใครกัน?’ ‘ทำไมพวกเขาถึงเรียกแดร์ริลว่าน้องเขยล่ะ?’ ในขณะเดียวกันนั้นเอง เมแกนก็ขมวดคิ้วอย่างแรง พร้อมกับมองไปที่สี่พี่น้องสโคปอย่างเย็นยะเยือก ‘ทั้งสี่คนนี้แต่งตัวเหมือนคนบ้านนอก พวกเขาคงไม่เคยเห็นโลกภายนอกเป็นแน่ พวกเขาได้ทำลายหม้อกลั่นโอสถของฉัน พวกเขาวอนหาที่ตายแล้ว!’ “ท่านพี่! เร็วเข้าสิ! แก้มัดให้แดร์ริล!”สเตลล่าพุ่งตัวเข้าไปหาแดร์ริลหลังจากที่เธอสั่งพี่ชายทั้งสี่คนของเธอแล้ว สี่พี่น้องทั้งตอบตกลงก่อนที่จะเริ่มลงมือ! “น้องเขย ข้าจะช่วยเจ้าเอง!” “ข้าจะทำเอง!” “ไปให้พ้นเลย ข้าน่ะช่วยชีวิตคนเก่งที่สุดแล้ว!” “ฝันไปเถอะ! ล่าสุดน้องเขยขอให้เจ้ากลั
Read more

บทที่ 1705

แล้วจู่ ๆ ควินซีก็เหาะเข้าไปหาแดร์ริล องครักษ์นับหมื่นคนจากโลกใต้เมฆีต่างก็อยู่ข้าง ๆ ควินซีเช่นกันในตอนนั้น “แดร์ริล คุณยังไม่ตายใช่ไหม?” ตอนที่ควินซีอยู่ข้าง ๆ แดร์ริล เธอเหลือบมองเขาและพูดอย่างเย็นชาว่า “ถ้าคุณยังไม่ตาย ก็มากับฉันสิ” น้ำเสียงของควินซีเรียบเฉยตอนที่เธอพูดออกมาแบบนั้น ใบหน้าที่สวยงามของเธอไร้อารมณ์ความรู้สึกใด ๆ มีปรากฏการณ์แปลก ๆ ระหว่างการเกิดของกิเลนของสำนักหยาดน้ำฟ้า และโลกใต้เมฆีต่างก็ตื่นตระหนก หลังจากที่พวกเขารู้ว่าเมแกนจับแดร์ริลไปได้ จักรพรรดินีแห่งโลกใต้เมฆีกระวนกระวายใจมาก เธอจึงสั่งให้ควินซีไปช่วยเขา เพราะฉะนั้นแล้ว แดร์ริลก็คือพระสวามีของควินซีนั่นเอง ควินซีรู้สึกลังเลใจ แต่เธอก็ไม่มีทางเลือก เธอไม่สามารถขัดคำสั่งของจักรพรรดินีได้ ดังนั้นเธอจึงต้องทำการช่วยเหลือเขา แต่ทว่าเธอไม่สามารถขจัดความรำคาญและความไม่พอใจในใจของเธอออกไปได้ เธอจึงมีท่าทีขยะแขยงตอนที่เห็นหน้าแดร์ริล เฮ้อ! แดร์ริลงุนงงกับความเฉยเมยของควินซี ควินซีโกรธอย่างเห็นได้ชัด เพราะจักรพรรดินีแห่งโลกใต้เมฆีบังคับให้เธอมาช่วยเขา แดร์ริลกำลังจะโต้ตอบหลังจากที่เขาครุ่นคิดถึงเหต
Read more

บทที่ 1706

“ไม่มีทาง! เป็นไปไม่ได้!” “เขาอาจจะเป็นพระราชสวามีแห่งโลกใต้เมฆีก็จริงอยู่ แต่เขาก็เป็นสามีของน้องสาวของพวกเราด้วย ข้าไม่อนุญาตให้เจ้าพาเขาไปแน่ ๆ !” พี่ชายทั้งสี่มีปฏิกิริยาโต้ตอบและรีบเข้าไปขัดขวางราชองครักษ์ ควินซีขมวดคิ้วและโวยวาย “ออกไปให้พ้น!” เธอรู้สึกกังวลและโกรธมาก เธอรู้สึกอายที่มีคนตั้งมากมายรู้เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับแดร์ริล เธอไม่ต้องการอธิบายอะไรอีกแล้ว เธอเพียงต้องการออกจากที่เกิดเหตุนี่พร้อมกับแดร์ริลให้เร็วที่สุด สี่พี่น้องสบตากันแล้วก็ส่ายหัวพร้อมกัน พวกเขาทั้งสี่คนเป็นคนเรียบง่ายและตรงไปตรงมา และพวกเขาไม่มีไหวพริบในการจัดการกับคนอื่น แต่พวกเขาต่างก็เป็นคนมีหลักการมาก ๆ สิ่งที่พวกเขารู้ก็คือแดร์ริลเป็นสามีของน้องสาวของพวกเขา และพวกเขาก็ได้ผ่านพิธีแต่งงานมาแล้ว ดังนั้นไม่ว่าอย่างไรพวกเขาก็ไม่ยอมให้ใครมาพาตัวแดร์ริลไปเป็นแน่ “ฉันให้คุณพาเขาไปไม่ได้หรอก” สเตลล่าก้าวมาข้างหน้าและสบตาเข้ากับสายตาของควินซี่ น้ำเสียงเธอฟังดูหนักแน่น “แดร์ริลเป็นสามีของฉัน ดังนั้นเขาจะไปกับฉัน” ถึงแม้ว่าสเตลล่าจะรู้ว่าแดร์ริลเป็นพระสวามีแห่งโลกใต้เมฆี แต่เธอก็เห็นว่าเจ้าห
Read more

บทที่ 1707

เมื่อเหล่าราชองครักษ์แห่งโลกใต้เมฆีกำลังลงมือจัดการ สี่พี่น้องจากเกาะเพลิงน้ำแข็งต่างก็มองหน้ากัน ก่อนที่จะยืนขึ้นตรงหน้าสเตลล่าทันทีเพื่อปกป้องเธอ “น้องเล็ก ไม่ต้องกลัว” “ใช่ พวกเราอยู่ที่นี่แล้ว พวกเราจะไม่มีวันยอมให้พวกนั้นเอาน้องเขยของเราไปเด็ดขาด” “ข้าไม่เห็นจะได้รับเชิญไปงานเลี้ยงอาหารค่ำงานแต่งงานของเจ้าหลังพิธีเลย” สเตลล่ารู้สึกอับอายและโกรธมาก พี่ชายของเธอช่างเลินเล่อเสียจริง และพวกเขาก็ยังคงพูดจาโง่ ๆ ออกมาแม้ในช่วงเวลาคับขันเช่นนี้ ในขณะที่เธอนึกถึงการกระทำโง่ ๆ ของพี่ชายของเธอ สเตลล่าก็รวบรวมพลังภายในของเธอและทักทายกองทัพราชวงศ์นับหมื่นพร้อมกับพี่ชายทั้งสี่ของเธอ ‘ในที่สุดควินซีกับสเตลล่าก็กำลังจะต่อสู้กัน’ เมแกนหัวเราะและเย้ยหยันในใจเมื่อเห็นการกระทำที่หุนหันพลันแล่นของพวกเขา จากนั้นเธอก็พุ่งตัวไปหาแดร์ริลภายในพริบตา เธอว่องไวมาก พลังภายในของแดร์ริลยังคงไม่ฟื้น ดังนั้นเธอจึงจับข้อมือของเขาแน่นก่อนที่เขาจะตั้งรับได้ทัน ฟุ่บบ! แล้วเมแกนก็พาแดร์ริลเหาะหนีไป พวกเขาหายวับไปไกลโดยไม่ลังเล แต่ก่อนที่เธอจะไป เธอได้กำชับคนของเธอไว้ว่า “พาควีนนี่กับเซลีนไปด้วย!
Read more

บทที่ 1708

สเตลล่ากระทืบเท้าด้วยความโกรธเมื่อสังเกตเห็นว่าพวกพี่ของเธอยังคงทำตัวหน้าด้าน “ไป! รีบตามไปเร็วเข้า!” หลังจากที่เธอพูดอย่างนั้น สเตลล่าก็กระทืบเท้าของเธอบนพื้นแล้วตามพวกนั้นไป! พี่ชายทั้งสี่คนมองหน้ากันก่อนที่พวกเขาจะตามน้องสาวของเขาไปทันที พวกเขาตะโกนว่า “น้องเล็ก รอเราด้วย!” ในขณะเดียวกัน ณ ที่ที่แดร์ริลอยู่ บนท้องฟ้า! เมแกนคว้าแดร์ริลเอาไว้แน่น เขารู้สึกกังวลและคับข้องใจในขณะที่เขาฟังเสียงลมพัดผ่านหูของเขา “เมแกน ฉันยอมรับว่าฉันค่อนข้างเมินเฉยกับเธอ เอาอย่างนีไหม ฉันจะยกโทษให้เธอ แล้วเธอก็ปล่อยพวกเราไปเถอะ ฉันจะลืมเรื่องที่เกิดขึ้นในสองวันที่ผ่านมานี้ให้หมดเลย” หลังจากที่เขาพูดเช่นนั้น แดร์ริลก็เอียงหน้าไปมองควีนนี่ที่อยู่ข้างหลังเขา แต่ทว่าใบหน้าของเธอซีดเซียวและดูอ่อนแรงมาก เมแกนอยากจะหัวเราะออกมา เธอยิ้มอย่างเย็นชา ใบหน้าที่งดงามของเธอไม่ยินดียินร้ายใด ๆ ไม่มีที่ให้ต่อรองอีกแล้ว “นายอยากจะยกโทษให้ฉันตอนนี้เหรอ? มันสายเกินไปแล้ว!” เฮ่อ! เมื่อเขาสัมผัสได้ถึงความด้านชาของเมแกน แดร์ริลก็ถอนหายใจ เขารู้สึกผิดหวังมาก หลังจากพวกเขาเหาะมาเป็นเวลาสองชั่วโมง ในที่สุดเมแ
Read more

บทที่ 1709

“ไม่ต้องห่วง ฉันไม่โกหกเธอหรอกน่า!” แดร์ริลมองไปที่เมแกนและพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม เขาฝืนยิ้มแบบเฝื่อน ๆ ออกมา เมแกนกลายเป็นคนที่โหดเหี้ยมมากขึ้นกว่าเดิมมาก เขากังวลว่าการจะหลอกล่อเธอคงจะไม่ง่ายนัก แต่ก็เป็นเรื่องที่น่าโล่งใจมาก เพราะนั่นหมายความว่าควีนนี่จะไม่ถูกทำให้กลายเป็นยาในระหว่างนี้ “เมแกน!” ทันใดนั้นเอง เคนท์ก็เดินเข้ามาอย่างเร่งรีบด้วยสีหน้าวิตกกังวล “แดร์ริลกำลังพูดจาไร้สาระ เขากำลังโกหกคุณ อย่าไปเชื่อเขานะ!” เคนท์จ้องไปที่แดร์ริลตอนที่เขาพูดเช่นนั้นกับเมแกน เคนท์มักมองว่าแดร์ริลเป็นเหมือนศัตรูและเป็นหนามยอกอกของเขา เขาดีใจที่เมแกนจับแดร์ริลได้ในที่สุด เขาจะปล่อยให้เธอยกโทษให้แดร์ริลได้อย่างง่ายดายเช่นนี้ได้อย่างไรกัน “หุบปาก!” เมแกนโบกมือและขัดเขาโดยไม่มีช่องให้โต้แย้งใด ๆ “ฉันตัดสินใจแล้ว! นายเป็นใครถึงมาสั่งฉันได้ว่าจะต้องทำอะไรยังไง?” เมแกนออกคำสั่งให้กับสำนักอื่น ๆ “เตรียมตัวให้พร้อมได้แล้ว แล้วไปที่ทวีปโมอาน่าเหนือกัน” “ครับ!” ทุกคนรอบ ๆ เธอน้อมรับคำสั่ง และพวกเขาก็เริ่มเตรียมตัวออกเดินทาง ไอ้เวรเอ๊ย!เคนท์โกรธจนพูดไม่ออก เขาจ้องไปที่แดร์ริล พร้อม
Read more

บทที่ 1710

หากย้อนกลับไปในตอนนั้น โดน็อกได้ก่อความวุ่นวายให้กับครอบครัวคาร์เตอร์และฆ่าลูกศิษย์ของครอบครัวของพวกเขาไปหลายคน โซรันจะไม่มีวันลืมความอาฆาตแค้นนี้ โดน็อกไม่ได้ใส่ใจกับความเกลียดชังของโซรันที่มีต่อเขาเลยสักนิด “เร็วสิ! เอาพวกมันออกมา!” ฟลอเรียนสั่งคนติดตามของเขาอย่างเร่งรีบ หลังจากที่เขาพูดเช่นนั้น ผู้คุมหลายคนก็เดินไปที่ห้องขังและนำโซรันและซูซานออกมาให้พวกเขา “ท่านองคมนตรี” ฟลอเรียนโน้มตัวไปหาโดน็อกด้วยท่าทางเยินยอสรรเสริญ “คุณอยากให้ส่งพวกเขาไปยังที่ที่คุณพักอยู่ไหม? ผมสามารถส่งกองทัพหลวงและพาคุณกลับไปที่เวสต์ริงตันได้ในวันพรุ่งนี้” “ไม่จำเป็นหรอก!” โดน็อกยิ้มเล็กน้อย พร้อมกับส่ายหัวและพูดว่า “ฉันจะซักถามพวกเขาที่นี่สักหน่อย แต่ฝ่าบาทได้รับปากแล้วว่าจะมอบสองคนนี้ให้กับฉัน ในกรณีนี้แล้วฉันมีสิทธิ์ในควบคุมความเป็นความตายของพวกเขา ฉันสามารถซักถามพวกเขาที่นี่ได้ใช่ไหม?” “ใช่ครับ!” ฟลอเรียนพยักหน้าหลายครั้งแล้วก้าวออกไป โดน็อกหัวเราะเบา ๆ และเดินไปหาโซรัน “คุณคาร์เตอร์ คุณไม่คิดว่าจะได้เจอฉันที่นี่ใช่ไหม?” ทันใดนั้นดวงตาของโดน็อกก็เย็นชาและว่างเปล่า “ฉันขอถามคุณหน่อยนะ จู
Read more
PREV
1
...
169170171172173
...
209
Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status