All Chapters of คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์: Chapter 1691 - Chapter 1700

เมื่อพวกเขาได้ยินคำสั่งของเมแกน วัตสันและคนอื่น ๆ ต่างก็หยุด พวกเขาไม่ไล่ตามซู่หรงอีกต่อไปตึก ตึก ตึกจากนั้นวัตสันก็เดินเข้ามาและสกัดจุดเซลีน ควีนนี่ และแดร์ริล แม้ว่าตอนนี้พวกเขาทั้งสามจะอ่อนแอมากอยู่แล้ว แต่อย่างไรก็ยังเป็นผู้บ่มเพาะ เพื่อความปลอดภัยจึงควรสกัดจุดพวกเขาไว้ก่อน‘แม่ง ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงได้น่าเกลียดขนาดนี้?’ตอนที่เขาเดินเข้าไปหาลิลี่ วัตสันก็ใจกระตุกเขามองเธออย่างรังเกียจ‘แดร์ริลนี่กินไม่เลือกจริง ๆ ขนาดผู้หญิงขี้เหร่ก็ยังเอา’ขณะที่เขาคิดเรื่องนี้ วัตสันก็โบกมือสั่งคนของเขา “มัดนังขี้เหร่นี่ไว้ก็พอ”เธอหน้าตาน่าเกลียดมาก แค่มองเธอเขาก็รู้สึกว่าซวยแล้ว วัตสันรู้สึกต่อต้านเธออย่างมากและไม่อยากจะไปสกัดจุดเธอแถมยัยขี้เหร่นี่ก็ยังไม่มีพลังภายในด้วย เธอไม่เป็นอันตรายต่อพวกเขาแน่ ดังนั้นก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญว่าเธอจะโดนสกัดจุดหรือไม่“ประมุขราล์ฟ”เมแกนยิ้มและมองประมุขราล์ฟ “เรื่องวันนี้ก็จบลงตรงนี้ คราวหน้าหากว่าสำนักหยาดน้ำฟ้าไปเยือนจักรวาลโลก ฉันจะต้อนรับคุณอย่างดี ตอนนี้ก็สายมากแล้วฉันคงไม่รบกวนคุณอีก เอาไว้เราค่อยเจอกันโอกาสหน้า”แม้น้ำเสียงของเธอจะสุภาพแต่ก

เมแกนหัวเราะเบา ๆ เมื่อเธอเห็นแดร์ริลคุกเข่าอยู่ต่อหน้า “แดร์ริล นายมันก็เป็นแค่ไอ้ห่วย คุกเข่าตามที่ฉันสั่งแถมตอนนี้ยังมาขอร้องฉันอีก เคยคิดบ้างไหมว่าตอนนั้นที่ฉันขอร้องนายแล้วนายทำกับฉันยังไง? นายรู้ไหมว่าฉันรู้สึกแย่แค่ไหนที่ต้องขอร้องให้นายยกโทษให้?”“นายรู้ไหมว่าฉันต้องเจออะไรมาบ้างหลังจากที่โดนนายปฏิเสธ? ที่ตอนนี้ฉันเป็นแบบนี้ก็เพราะนาย อีกอย่างฉันจะไม่มีทางปล่อยลิลี่ ควีนนี่และเซลีนไปแน่ ไม่ใช่แค่จะไม่ปล่อยพวกเธอไปนะ แต่ฉันยังจะดึงแก่นพลังของลูกพี่ลูกน้องนายออกมาทำโอสถต่อหน้านายเลย“ฉันสาบานว่า ไม่ว่านายเคยทำกับฉันไว้ยังไง ฉันก็จะย้อนคืนให้นายเป็นร้อยเท่า”ใบหน้าเมแกนเยียบเย็นเมื่อเธอกล่าวประโยคสุดท้ายเมแกนไม่อยากจะดึงคนที่ไม่เกี่ยวเข้ามายุ่งเรื่องความแค้นระหว่างเธอและแดร์ริล แต่ว่าเมื่อเธอเห็นหญิงขี้เหร่และแดร์ริลใกล้ชิดกันมาก แดร์ริลถึงขนาดยอมคุกเข่าขอร้องเพื่อควีนนี่และเซลีน ความหึงหวงของเมแกนก็ปะทุ“เธอ”แดร์ริลโมโหและกลัวเพราะเขารู้สึกได้ถึงโทสะและความชิงชังของเมแกน เหมือนว่าความมืดมิดกลืนกินเขาไปแล้ว“แดร์ริล”เพราะว่าแดร์ริลไม่ยอมพูดอะไร เมแกนก็ไม่ใส่ใจที่จะพูดอะ

”ไปซะ” แดร์ริลพูดนิ่ง ๆ ขณะที่มองวัตสัน จากนั้นเขาก็หลับตาลงพักผ่อนต่อแดร์ริลไม่ใส่ใจที่จะพูดอะไรไปมากกว่านั้นเมื่อต้องรับมือกับคนอย่างวัตสันแม้ว่าข้อเสนอของวัตสันนั้นจะน่าสนใจก็ตามแต่แดร์ริลเกลียดพวกคนตีสองหน้าแบบนี้มาก เขายอมตายดีกว่าที่จะต้องทำตัวขัดกับหลักการของตนเองที่สำคัญกว่านั้นคนอย่างวัตสันก็เชื่อถือไม่ได้ แม้ว่าเขาจะมอบง้าวสวรรค์ให้ เจ้าหมอนั่นก็อาจจะไม่ยอมปล่อยพวกเขาไปก็ได้‘ให้ตายสิ ไอ้คนไม่สำนึกบุญคุณ’วัตสันร้อนรนจากนั้นก็กลายเป็นโมโห เขาชักดาบยาวออกมาและชี้ไปที่คอแดร์ริล เขาขู่ “เอาง้าวสวรรค์ของแกออกมา!”ดวงตาของวัตสันฉายแววสังหารเขาเสี่ยงมากที่แอบเข้ามาที่นี่และมาต่อรองกับแดร์ริล แต่ว่าเขาก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงาของง้าวสวรรค์ ไม่มีใครทนอยู่เฉยได้แน่เมื่อเจอเรื่องแบบนี้เฮือก!ลิลี่ตัวสั่นเทา เธอสูดหายใจเฮือก เธอรู้สึกเหมือนหัวใจจะหลุดออกมาจากอก ดวงตาเธอเต็มไปด้วยความวิตกกังวลเซลีนเองก็นิ่วหน้า เธอแอบรู้สึกเป็นห่วงแดร์ริลด้วยแม้ว่าเธอจะไม่คุ้นเคยกับวัตสันแต่เธอก็รู้ว่าเขาจะเล่นลูกไม้สกปรกและทำทุกอย่างเพื่อให้ได้สิ่งที่ตัวเองต้องการ หากว่าแดร์ริลไม่มอบง้าวสว

วัตสันนั้นโมโหเดือดอยู่แล้วเพราะว่าแดร์ริลไม่ยอมมอบง้าวสวรรค์ให้เขา และตอนนี้เขาก็ยิ่งโมโหหนักเพราะว่าลิลี่ยื่นมือเข้ามาสอดเรื่องของเขา“ลิลี่!” ดวงตาแดร์ริลแดงก่ำขณะที่เขาร้องตะโกนเสียงดังอย่างคลุ้มคลั่งจนเสียงแตกพร่าแดร์ริลรู้สึกราวกับว่าหัวใจโดนเฉือนออกเป็นชิ้น ๆ เขาอยากจะพุ่งเข้าไปกอดลิลี่ไว้ในอ้อมแขน แต่ว่าเขาใช้พลังภายในไปเยอะมาก ตอนนี้เขาไม่เพียงแค่บาดเจ็บเท่านั้นแต่ว่ายังโดนสกัดจุดอีกด้วย ดังนั้นเขาจึงได้แต่นั่งมองสิ่งที่เกิดขึ้นต่อหน้า“วัตสัน!”ดวงตาแดร์ริลแดงก่ำขณะที่ตะคอกใส่วัตสันอย่างบ้าคลั่ง “ถ้าแกกล้าทำร้ายลิลี่ ฉันจะทำลายนิกายทักเกอร์ให้ย่อยยับไม่เหลือซากแน่ ฉันจะล้างบางพวกแกให้หมด!”“ถ้าแกกล้าทำร้ายลิลี่ ฉันจะจัดการพวกแกให้หมดทุกคน!”คำพูดเหล่านี้ดังกึกก้องในคุกหินไม่หยุดเซลีนเองก็กัดฟันกรอด เธออยากที่จะช่วยแต่ว่าก็โดนสกัดจุดไว้เหมือนกัน เธอขยับตัวยังไม่ได้เลยด้วยซ้ำวัตสันหัวเราะเสียงดัง “แดร์ริล ด้วยสภาพที่เป็นอยู่ตอนนี้แกยังจะกล้าขู่ฉันอีกเหรอ? ถ้าวันนี้แกไม่มอบง้าวสวรรค์มาดี ๆ ฉันจะฆ่านังขี้เหร่นี่เป็นคนแรกแล้วจากนั้นก็จะใช้ค่ำคืนนี้กับนักเปียโนผู้ทรงเกีย

เมื่อพวกเขาได้ยินเสียงว่าเมแกนใช้ขลุ่ยหยกนางฟ้า แดร์ริล เซลีนและคนอื่น ๆ ต่างก็รีบยกมือปิดหู พวกเขารู้สึกว่าเลือดในกายเดือดพล่านและแทบหายใจไม่ออกแกร๊ง!เมแกนฉวยโอกาสนี้ เธอย่องเข้าไปก่อนที่จะยกมือขึ้นโจมตีซู่หรงเธอนั้นเร็วมาก และซู่หรงเองก็บาดเจ็บอยู่ก่อนแล้วแถมยังโดนพลังของขลุ่ย ทำให้เขาไม่สามารถหลบการโจมตีได้ปังการโจมตีนั้นโดนที่ไหล่ของซู่หรงอย่างรุนแรง เขาร้องโอดโอยออกมาและถอยหลังไปสองสามก้าว สีหน้าเขาซีดเผือดและกระอักเลือดออกมากองโต“ซู่หรง ไม่มีที่ไหนให้หลบแล้ว ตายซะเถอะ!” เมแกนยิ้มชั่วร้ายซู่หรงไม่ตอบเธอ เขาถอยหลังไปสองก้าวและยืนขวางตรงหน้าแดร์ริลกับคนอื่น ๆ เขาป้องกันทุกคนไว้ด้วยสีหน้ามุ่งมั่นไม่ว่าอย่างไรเขาก็ต้องช่วยแดร์ริลและคนอื่นไปให้ได้“พี่ใหญ่ซู่หรง”แดร์ริลซาบซึ้งและกังวลในเวลาเดียวกัน เขาตะโกนบอก “ไม่ต้องห่วงเรา ท่านหนีไปเถอะ”แดร์ริลรู้ว่าเมแกนและคนของเธอไม่สามารถที่จะขวางซู่หรงได้หากว่าเขาจะหนีแม้ว่าเขาจะบาดเจ็บหนักอยู่ก็ตาม แต่ว่าซู่หรงต้องการช่วยพวกเขาทั้งสี่คน ซึ่งแบบนั้นก็เป็นเรื่องที่ยากนัก!“ไม่!” ซู่หรงกัดฟันพร้อมส่ายหน้า “วันนี้ข้าต้องพาพวกเ