All Chapters of คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์: Chapter 1561 - Chapter 1570

จักรพรรดินีคิดว่าแดร์ริลจงใจพูดแบบนั้นเพื่อทำให้เธอโกรธ "ได้!” อีเวตต์ส่ายหน้าขณะหัวเราะเบา ๆ เธอเดินเข้าไปหาแดร์ริลและผลักเขาออกจากถ้ำ “ออกไปได้แล้วแดร์ริล คุณจะล้อเล่นกับแม่ของฉันเช่นนั้นได้ยังไง?” เธอลดเสียงของเธอลงเพื่อไม่ให้จักรพรรดินีได้ยิน จักรพรรดินีเองก็คิดว่าแดร์ริลจงใจพูดจาล้อเล่นกับเธอ อีเวตต์ดูมีเสน่ห์อย่างสุดจะพรรณนาเมื่อเธอโกรธ แดร์ริลอยากจะดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอดและจูบเธอ แต่เขาก็ต้องรั้งตัวเองเอาไว้ “ก็ได้ ก็ได้! ผมจะไม่พูดอะไรอีก ผมไปก่อนล่ะ!” แดร์ริลตอบอีเวตต์ด้วยรอยยิ้ม แดร์ริลมุ่งหน้าไปในทุ่งหญ้าที่อยู่ห่างจากถ้ำไม่ไกล จากนั้นเขาก็นั่งขัดสมาธิ เฮ้อ… เมื่อแดร์ริลเดินจากไปแล้ว อีเวตต์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและกลับเข้าไปพักผ่อนภายในที่ถ้ำท้องฟ้ายามค่ำคืนบนเกาะร้างเต็มไปด้วยดวงดาวที่ส่องสว่างไสว ในขณะที่เสียงคลื่นกระทบฝั่งให้ความรู้สึกที่สงบและผ่อนคลายอย่างไรก็ตาม แดร์ริลไม่มีอารมณ์เพลิดเพลินไปกับความเงียบสงบ เขากำลังฟื้นฟูกำลังภายใน ในขณะที่พยายามสัมผัสการเคลื่อนไหวของสัตว์วิเศษดุร้ายถึงแม้ว่าแดร์ริลจะไม่เห็นการปรากฏตัวของสัตว์วิเศษดุร้าย แต่เข

ปัง!ง้าวสวรรค์ชนกับกรงเล็บอันแหลมคมของอสูรแห่งท้องทะเลด้วยเสียงอันดัง มันส่งเสียงร้องออกมาอย่างเจ็บปวดก่อนจะหันกลับไป และมุ่งหน้าไปทางจักรพรรดินีอีกครั้ง “ว้าย!” จักรพรรดินีตะโกนขึ้นด้วยความหวาดกลัว เธอไม่รู้ว่าทำไมอสูรแห่งท้องทะเลจึงตั้งเป้ามาที่เธอแดร์ริลเองก็งงงวยไม่แพ้กัน เกิดอะไรขึ้น?‘ฉันโจมตีอสูรแห่งท้องทะเลซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ทำไมมันถึงตั้งเป้าไปที่จักรพรรดิและไม่ยอมต่อสู้กับฉัน?' จากนั้นแดร์ริลก็เหลือบมองเสื้อคลุมฟีนิกซ์ของจักรพรรดินี ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักบางอย่างสิ่งขึ้นได้ เสื้อคลุมฟีนิกซ์ของจักรพรรดินีทำจากผ้าไหมสีทอง และบนเสื้อคลุมก็ถูกปักด้วยอัญมณีที่สองแสงแวววาวระยิบระยับ ซึ่งอาจเป็นเหตุผลว่าทำไมอสูรแห่งท้องทะเลจึงตั้งเป้าไปที่จักรพรรดินี "ฝ่าบาท!"แดร์ริลตะโกนขึ้นอย่างเร่งรีบว่า “รีบถอดเสื้อคลุมฟีนิกซ์ออกเร็วเข้า! อสูรแห่งท้องทะเลมุ่งเป้าไปที่พระองค์ ก็เพราะเครื่องประดับบนเสื้อคลุมฟีนิกซ์" อะไรนะ? 'เขาบอกให้ข้าถอดเสื้อคลุมฟีนิกซ์ออกงั้นรึ?' จักรพรรดินีกัดริมฝีปากแน่น จากนั้นเธอก็ตะโกนขึ้นว่า "เจ้ากำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไร! เจ้าควรจะรีบจัดการกับสัตว

“เกิดอะไรขึ้นกับเสื้อคลุมฟีนิกซ์?” อีเวตต์ถามจักรพรรดินีอีกครั้งจักรพรรดินีกัดริมฝีปากแน่นก่อนจะพูดขึ้นว่า “เป็นเพราะสัตว์ประหลาดนั่น!” จักรพรรดินีเหลือบมองแดร์ริลด้วยสายตาอันดุเดือดเมื่อเธอกล่าวเช่นนั้นถึงแม้ว่าแดร์ริลจะจัดการกับอสูรแห่งท้องทะเลและช่วยเธอเอาไว้ได้ แต่เขากลับเห็นเธอสวมใส่เสื้อผ้าที่บอบบางเช่นนั้น แล้วเธอจะยอมได้อย่างไร? เธอเป็นถึงจักรพรรดินีผู้สูงศักดิ์และสง่างาม! 'นั่นเป็นสิ่งที่เกิดขึ้น...'อีเวตต์พยักหน้าอย่างเข้าใจ “เสด็จแม่ทรงอย่าโทษแดร์ริลเลย ที่เขาทำเช่นนั้นก็เพื่อความปลอดภัยของท่านแม่ หม่อมฉันจะถอดเสื้อคลุมของหม่อมฉันให้ท่านแม่เอง"เมื่อพูดจบ อีเวตต์ก็ยกมือขึ้นถอดเสื้อคลุมเจ้าหญิงของเธอออก "อย่าถอดนะ!" จักรพรรดินีตะโกนสั่งอีเวตต์ทันที อีเวตต์ถามขึ้นด้วยความประหลาดใจว่า "ทำไมล่ะคะ ท่านแม่?”อีเวตต์รู้ดีว่าแม่ของเธอเป็นคนที่เคร่งครัดในการแต่งตัวออกสู่สาธารณชนมากเพียงใด ดังนั้นเธอจึงไม่เข้าใจว่าทำไมแม่ของเธอถึงปฏิเสธที่จะสวมใส่เสื้อคลุมของเธอ "ไม่ต้องถอดให้ข้า ข้าไม่เป็นไร" จักรพรรดินีกัดริมฝีปากแน่นขณะตอบลูกสาวของเธอด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาถึงแม้

เจ้าหน้าที่พลเรือนและราชองครักษ์คุกเข่าลงและกล่าวสรรเสริญเจ้าศักดินาเคนนี่อย่างพร้อมเพรียงกัน เจ้าศักดินาเคนนี่ลุกขึ้นยืนอย่างช้า ๆ และก้าวออกจากห้องโถงไปเมื่อเจ้าศักดินาเคนนี่มาถึงทางเข้าห้องนอน รอยยิ้มก็ผุดขึ้นบนใบหน้าของเขาทันที ร่างเพรียวบางด้วยใบหน้าที่งดงามนั่งอย่างสงบเสงี่ยมอยู่บนเตียงที่หรูหรา ทว่าใบหน้าของเธอกับดูเศร้าสร้อย เธอคือโมนิก้า เจ้าศักดินาเคนนี่เดินเข้าไปหาเธอทีละก้าวจากนั้นเขาก็ยื่นมือออกมาจับที่คางของโมนิก้าขณะโน้มตัวไปข้างหน้าและกระซิบที่ข้างหูของเธอว่า “ยอดรัก ข้าจะออกพระราชฎีกาเพื่อสวมมงกุฎให้เจ้าเป็นจักรพรรดินีของข้าในวันพรุ่งนี้ เจ้า…” ก่อนที่เจ้าศักดินาเคนนี่จะพูดจบ โมนิก้าก็ส่ายหน้าขณะผลักเขาออกไป “ฝ่าบาท ได้โปรดปล่อยหม่อมฉันไปเถิด พระองค์ทรงทราบว่าในใจของหม่อมฉันมีเพียงแดร์ริลเท่านั้น…” ใบหน้าของโมนิก้าดูโศกเศร้าเมื่อเธอกล่าวเช่นนั้นแดร์ริลได้รับบาดเจ็บสาหัสและเธอก็ไม่ได้ข่าวเกี่ยวกับเขาเลย หัวใจของโมนิก้าเจ็บปวดมากยิ่งขึ้นเมื่อแอมโบรสเลือกยืนเคียงข้างเจ้าศักดินาเคนนี่ สีหน้าของเจ้าศักดินาเคนนี่เปลี่ยนไปทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น เขาอาจจะเ

สโลนมองเห็นราชองครักษ์หลายร้อยนาย โดยพวกเขาแต่ละคนถือคบไฟเอาไว้ในมือ ราชองครักษ์แต่ละคนมีพลังมากมายและผู้ที่มีพลังน้อยที่สุดในพวกเขาก็ยังเป็นถึงจักรพรรดิยุทธขั้นหนึ่ง!ผู้นำกลุ่มของพวกเขาสวมเสื้อคลุมยาวที่บ่งบอกถึงความเป็นชนชั้นสูง ในขณะที่บนใบหน้าของเขามีรอยยิ้มอันเย่อหยิ่ง เขาคือฟลอเรียน!ราชองครักษ์จำนวนมากกำลังมุ่งหน้าเข้ามาหาเธอ มันเป็นการซุ่มโจมตี! สโลนตกใจเมื่อได้เห็นเช่นนั้น แต่เธอคือเทพีแห่งสงคราม ดังนั้นเธอจึงไม่เกรงกลัวแม้ว่าจะต้องเผชิญหน้ากับสถานการณ์อันเลวร้ายเพียงลำพังก็ตาม สายตาของสโลนจับจ้องไปที่ฟลอเรียนอย่างเย้ยหยันฟลอเรียนหัวเราะและยิ้มให้สโลนด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ “แม่ทัพหญิงสโลน ไม่นึกเลยว่าคนที่บุกเข้ามาในคุกคนแรกจะไม่ใช่แดร์ริลแต่เป็นคุณ!”ขณะกล่าวเช่นนั้น สายตาของฟลอเรียนก็จับจองไปที่เรือนร่างของสโลนอย่างไม่ลดละ เขาซุ่มโจมตีอยู่ในบริเวณโดยรอบเพื่อรอให้แดร์ริลมาช่วยเหลือพี่น้องของเขา แต่ฟลอเรียนไม่คาดคิดว่า เขาจะได้เห็นเธอแทน‘เธอช่างงดงามจริง ๆ !’ ฟลอเรียนพึมพำอยู่ภายในใจขณะที่สายตาของเขายังคงจับจ้องไปที่เธอ เธอคือเทพีแห่งสงครามอย่างแท้จริง! แม้แต่ช