บททั้งหมดของ คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์: บทที่ 1571 - บทที่ 1580

2090

บทที่ 1571

ในเวลานั้น แดร์ริลได้ยินเสียงฝีเท้าดังขึ้นจากชายหาด! 'อะไรกัน!' 'มีคนอยู่บนเกาะนี้ด้วยเหรอ?'จิตใจของแดร์ริลว่างเปล่าเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าที่กำลังเข้ามาใกล้ เขาสัมผัสได้ว่าคนคนนั้นเป็นผู้บ่มเพาะที่ทรงพลังและอาจเป็นเทพยุทธ์ด้วยซ้ำ!เ-ี้ย!‘ที่นี่ไม่ใช่เกาะร้างหรอกเหรอ? ฉันเดินสำรวจรอบ ๆ ทั้งคืนแต่ก็ไม่พบใครเลย’ในเวลานั้น แดร์ริลรีบกลืนยาระงับพลังเข้าไปทันที!ยาระงับพลังสามารถซ่อนความแข็งแกร่งที่แท้จริงของผู้บ่มเพาะได้ และที่เขากินยาระงับพลังไม่ใช่เพราะเขากลัวแต่เพราะว่าเขาต้องการระมัดระวังตัวก็เท่านั้น ไม่สำคัญว่าคนคนนั้นจะเป็นใคร แดร์ริลรู้เพียงแค่ว่าเขาจะต้องระวัง เพราะท้ายที่สุดแล้ว เขาก็ค่อนข้างมีชื่อเสียงในเก้าทวีป ดังนั้นเขาจึงไม่ควรเปิดเผยตัวตน ฟึบ!หลังจากที่เขากินยาระงับพลังแล้ว เขาก็ได้เห็นร่างที่เย้ายวนใจลอยมาจากมหาสมุทรในชั่วพริบตา เธอก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าของแดร์ริลอย่างรวดเร็ว แดร์ริลอ้าปากค้างเพราะความตกตะลึง!ผู้หญิงคนนี้ช่างมีเสน่ห์เหลือล้น!ดูเหมือนว่าเธอจะอยู่ในวัย 30 ต้น ๆ ใบหน้าของเธอดูเย็นชาและสง่างามอย่างไม่น่าเชื่อ!เธออยู่ในชุดสีม่วงอ่อน ซึ่งดู
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 1572

“เอ่อ…พี่สาว ไม่สิ น้องสาวนางฟ้า ถ้าหากไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวก่อน” เมื่อกล่าวจบ แดร์ริลก็หันหลังและเดินจากไปอย่างสุภาพในตอนแรก แดร์ริลต้องการเรียกผู้หญิงคนนั้นว่ารุ่นพี่ แต่เขาคิดว่ามันไม่เหมาะสม ดังนั้นเขาจึงเรียกเธอว่าน้องสาวนางฟ้าแทน พรึบ!หลังจากที่แดร์ริลเดินออกไปได้เพียงสองก้าว สาวงามในชุดยาวสีม่วงก็เอื้อมมือไปจับที่ข้อมือของเขา จากนั้นเธอก็คว้าเขาขึ้นมาและลอยไปสู่ทะเลทันที แดร์ริลทั้งตกใจและโกรธ เธอสกัดพลังภายในของเขาเอาไว้ ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถทำอะไรได้!“น้องสาวตัวน้อย คุณกำลังจะทำอะไร? ผมเป็นแค่ชาวประมงได้โปรดอย่าฆ่าผมเลย!”แดร์ริลแสร้งทำเป็นตะโกนออกมาด้วยความตื่นตระหนก สาวงามในชุดสีม่วงตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉยว่า “ไม่ต้องกลัว ฉันไม่ได้จะฆ่าคุณ”‘ถ้าหากว่าเธอไม่ได้จะฆ่าฉัน แล้วเธอจะจับฉันไปทำไม?’แดร์ริลพึมพำอยู่ภายในใจขณะที่เขาถูกพาไปยังชายหาด ในเวลานั้น ดวงตาของเขาเบิกกว้างเพราะความตกตะลึงเมื่อได้เห็นฉากตรงหน้า เ-ี้ย!แดร์ริลยกมือขึ้นขยี้ตาเพื่อมองดูฉากตรงหน้าให้ชัดเจน มีเรือหลายพันลำกำลังเทียบท่าอยู่ที่ชายหาดตรงหน้าเขา!ใช่แล้ว! มีเรือหลายพันลำอยู่ท
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 1573

‘นี่ฉันได้ยินไม่ผิดใช่ไหม?' 'เขาบอกว่าเขาไม่ต้องการเป็นสาวกของฉันงั้นเหรอ?'สาวกคนอื่น ๆ ต่างก็หันมองแดร์ริลด้วยความประหลาดใจนี่เป็นครั้งแรกที่ปรมาจารย์หญิงของพวกเขาเป็นคนเอ่ยปากชวนด้วยตัวเอง แต่เขากลับปฏิเสธปรมาจารย์หญิงของพวกเขาเช่นนั้นได้อย่างไร?‘เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ’“คุณไม่อยากเป็นสาวกของฉันงั้นเหรอ?”สาวงามในชุดสีม่วงขมวดคิ้วเล็กน้อย จากนั้นเธอก็พูดต่อว่า “ดาร์เรน ในเมื่อคุณเป็นผู้บ่มเพาะ แต่ทำไมคุณถึงยังอยากเป็นชาวประมงอยู่อีก? ฉันเห็นว่าคุณเป็นคนมีความสามารถ นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ฉันจึงเอ่ยปากชวนคุณเป็นสาวกของฉัน” ใบหน้าของเธอดูเย่อหยิ่งเมื่อเธอกล่าวเช่นนั้น “คุณรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร? แล้วคุณรู้ไหมว่ามีกี่คนบนโลกนี้ที่ต้องการเป็นสาวกของฉัน?”“เอ่อ…” แดร์ริลถามอย่างสงสัยว่า “ถ้างั้นผมขอถามได้ไหมว่าคุณเป็นใคร?” สาวงามในชุดสีม่วงฉีกยิ้มและพูดอย่างเย่อหยิ่งว่า “คุณเคยได้ยินชื่อของ นิกายเมธาสวรรค์หรือเปล่า?” ‘นิกายเมธาสวรรค์?’ ร่างของแดร์ริลสั่นสะท้านเมื่อได้ยินเช่นนั้นแดร์ริลนึกถึงตอนที่อีเวตต์ได้ช่วยชีวิตเขาด้วยเครื่องรางข้ามภพมหัศจรรย์ ในตอนนั้น เครื่องรางได้ส่งพ
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 1574

บรรยากาศบนเรือเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมในทันใด ขณะที่สาวกทุกคนต่างก็แทบจะกลั้นหายใจ หลังจากผ่านไปสิบวินาที ไดอาน่าก็หัวเราะเบา ๆ ก่อนจะหันไปพูดกับแดร์ริลว่า “ดาร์เรน คุณไม่ต้องการเป็นสาวกของฉัน และในเมื่อเราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน แล้วทำไมฉันจะต้องให้เรือกับคุณด้วยล่ะ?”จากนั้นเธอก็พูดต่ออย่างเย็นชาว่า "แต่ฉันสามารถบอกได้ว่า ตอนนี้เราอยู่ห่างจากแผ่นดินใหญ่หนึ่งหมื่นกิโลเมตร และถึงแม้ว่าคุณจะเป็นปราชญ์ยุทธ์ แต่คุณก็จะลอยกลับไปได้เพียงแค่ครึ่งทางเท่านั้น คุณอาจจะตายจากการอดน้ำหรืออาหาร ดังนั้น โอกาสเดียวที่คุณจะรอดออกไปจากเกาะร้างแห่งนี้ได้ คือการเป็นสาวกของฉัน” 'ถึงแม้ว่าเธอจะงดงามแต่เธอก็ช่างตระหนี่เสียจริง' 'ฉันแค่ต้องการเรือออกไปจากที่นี่ แต่เธอไม่ยอมมอบเรือให้ฉัน นั่นเป็นเพราะว่าฉันไม่ยอมเป็นสาวกของเธอเนี่ยนะ’อย่างไรก็ตาม มันเป็นความจริงที่ว่าแผ่นดินใหญ่อยู่ห่างจากเกาะร้างแห่งนี้มากกว่าหนึ่งหมื่นกิโลเมตร ดังนั้นมันจึงเป็นไปไม่ได้ที่แดร์ริลจะลอยออกจากที่นี่ไปพร้อมกับอีเวตต์และจักรพรรดินี และถึงแม้ว่าแดร์ริลจะมีเถาอู้ตัวน้อย แต่เถาอู้ตัวน้อยก็ได้รับบาดเจ็บระหว่างการต่อสู้ที่ดุเด
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 1575

ฮาร์วีย์ไม่พอใจเมื่อเห็นว่าปรมาจารย์หญิงของเขาปกป้องแดร์ริล เขาไม่เข้าใจว่าทำไมปรมาจารย์ของเขาถึงต้องเอาใจชาวประมงธรรมดา ๆ ผู้นั้น แดร์ริลไม่สนใจการจ้องมองของฮาร์วีย์ ขณะกวาดสายตามองไปรอบ ๆ เขาได้เห็นสาวกของดินแดนพฤกษาสวรรค์และสาวกจากดินแดนอื่น ๆ อีกสี่ดินแดนกำลังขนย้ายสิ่งของขึ้นเรือกันอย่างเป็นระเบียบ พวกเขากำลังขนซากสัตว์อสูรแห่งท้องทะเลหลายพันตัว ร่างของพวกมันกองรวมกันจนมีความสูงเท่าภูเขาลูกเล็กซึ่งดูเป็นภาพที่น่ากลัว! 'มีอสูรแห่งท้องทะเลมากมายขนาดนั้นเลยหรือเนี่ย?'แดร์ริลตกตะลึงเขาเดาว่าสาวกนิกายเมธาสวรรค์เหล่านั้นจะต้องมาที่เกาะร้างแห่งนี้เพื่อทำการทดสอบ และบททดสอบของพวกเขาก็คือการล่าอสูรแห่งท้องทะเล ในเวลานั้น แดร์ริลรีบหันมองสภาพแวดล้อมของเกาะร้างทันที จากนั้น เขาก็สังเกตเห็นว่าที่ปลายสุดทางใต้ของเกาะร้างมีความอุดมสมบูรณ์ ซึ่งเหมาะสำหรับการเป็นที่อยู่อาศัยของอสูรแห่งท้องทะเลในขณะที่ถ้ำที่แดร์ริลอาศัยอยู่ทางด้านเหนือของเกาะที่มีพื้นที่ซับซ้อน ดังนั้นอสูรแห่งท้องทะเลจึงไม่ค่อยปรากฏตัวขึ้นที่นั่นและอสูรแห่งท้องทะเลที่แดร์ริลได้พบก่อนหน้านี้ ก็อาจจะพยายามหลบหนีจาก
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 1576

“ดาร์เรน!”ฮาร์วีย์ตะคอกใส่แดร์ริลขณะที่เขาพึมพำอยู่ภายในใจ “มันจะมากเกินไปแล้ว! การที่ปรมาจารย์หญิงของพวกเรายอมรับนายเป็นสาวกนั่นก็ถือเป็นพรอันประเสริฐแล้ว แต่นายยังกล้าขอพาครอบครัวไปกับพวกเราอีก! นายคิดว่านิกายเมธาสวรรค์ของพวกเราเป็นโรงเตี๊ยมหรือไง?”‘ฉันอุตส่าห์ไม่ใส่ใจเขา แต่เขากลับไม่เลิกรังควานฉัน!’ แดร์ริลพยายามสุด ๆ ที่จะไม่ระเบิดความโกรธออกมา เขาไม่ใส่ใจขณะจ้องมองไปที่ไดอาน่าเพื่อรอคำตอบจากเธอ“ถ้าอย่างนั้น…” ไดอาน่าครุ่นคิดอยู่หลายวินาทีก่อนจะหันไปหาฮาร์วีย์และพูดขึ้นว่า “คุณตามดาร์เรนไปรับภรรยาและแม่ยายของเขาที”ไดอาน่าปฏิเสธที่จะยอมรับความจริงว่าแดร์ริลแต่งงานแล้ว เนื่องจากนิกายเมธาสวรรค์มีกฎที่เข้มงวด เพราะพวกเขาต้องการทำให้สาวกของพวกเขามีสมาธิในการฝึกฝน โดยไร้ซึ่งความกังวลเกี่ยวกับครอบครัวของพวกเขา พวกเขาจะไม่ยอมรับแดร์ริลเป็นสาวกเพราะว่าเขามีภรรยาแล้ว อย่างไรก็ตาม ไดอาน่าได้ยอมรับเขาเป็นสาวกแล้ว ดังนั้นเธอจึงยอมให้เขาพาครอบครัวของเขาไปด้วย อะไรนะ? 'ปรมาจารย์หญิงบอกให้ฉันตามเจ้าหมอนี่ไปรับภรรยาและแม่ยายของเขาเนี่ยนะ?' สีหน้าของฮาร์วีย์เปลี่ยนไปทันทีที่ได้ยิน
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 1577

“พี่สาวอาวุโส!”เมื่อมาถึงทางเข้าถ้ำ แดร์ริลก็พูดขึ้นด้วยรอยยิ้มว่า "ภรรยาและแม่ยายของผมเป็นเพียงคนธรรมดาที่ไม่เคยเห็นโลกมากมาย บางทีคุณอาจจะรออยู่ที่นี่ เดี๋ยวผมจะเข้าไปคุยกับพวกเธอก่อน" แดร์ริลต้องการเตี๊ยมกับอีเวตต์และจักรพรรดินีก่อน เพราะเขาไม่ต้องการให้ตัวตนของพวกเขาถูกเปิดเผย "แน่นอน!" ดอนน่าพยักหน้าด้วยรอยยิ้มดอนน่าเข้าใจความกังวลของแดร์ริล คนธรรมดาอาจรู้สึกลนลานหากพวกเขาได้พบกับผู้บ่มเพาะที่ทรงพลัง!จากนั้นแดร์ริลก็เดินเข้าไปในถ้ำทันที "สามี!" ทันทีที่แดร์ริลเข้าไปในถ้ำ อีเวตต์ก็รีบทักทายเขาด้วยใบหน้าที่มีความสุข เธอเริ่มคุ้นเคยกับการเรียกเขาว่าสามี หลังจากที่เขาหายไปนาน เธอจึงถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงว่า “ทำไมคุณหายไปนานนักล่ะ? มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?” จากนั้นจักรพรรดินีก็รีบกล่าวขึ้นว่า "เขาดูเหมือนกำลังมีปัญหาอยู่งั้นเหรอ? ไร้ประโยชน์! เขาใช้เวลาในการล่ากระต่ายนานมาก!"แดร์ริลไม่ใส่ใจกับคำพูดของจักรพรรดินีขณะหันมองอีเวตต์ด้วยรอยยิ้ม "อีเวตต์ เราจะได้ออกจากเกาะกันแล้วนะ!" แดร์ริลแอบยิ้มอย่างขมขื่นเมื่อเขากล่าวเช่นนั้น "จริงเหรอ?" อีเวตต์ดีใจมาก เธอถามต่ออย่างรวด
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 1578

จักรพรรดินีโกรธมากเมื่อแดร์ริลทำให้ใบหน้าของเธอดูสกปรก ไม่เคยมีใครกล้าแตะต้องใบหน้าของเธอโดยไม่ได้รับอนุญาตมาก่อน เพราะเธอคือจักรพรรดินี!แดร์ริลพาพวกเธอเดินออกจากถ้ำโดยไม่สนใจความขุ่นเคืองของจักรพรรดินี ว้าว… 'พวกเธอคือภรรยาและแม่ยายของแดร์ริลงั้นเหรอ?'ดอนน่าตกตะลึงเมื่อได้เห็นการปรากฏตัวของพวกเธอ ภรรยาและแม่ยายของแดร์ริลงดงามมาก! พวกเธอดูไม่เหมือนแม่กับลูกแต่ดูเหมือนพี่กับน้องมากกว่า! ถึงแม้ว่าใบหน้าของอีเวตต์และจักรพรรดินีจะดูเลอะเทอะ แต่พวกเธอก็ยังคงดูงดงามยิ่งนัก ดอนน่ากลับมามีสติก่อนจะหัวเราะเบา ๆ “แดร์ริล ถึงแม้ว่าคุณจะดูซื่อบื้อในบางครั้ง แต่คุณก็มีภรรยาที่งดงามจริง ๆ” จักรพรรดินีกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉยว่า “ใครเป็นภรรยาของเขา อย่าพูดจาไร้สาระ ถ้าไม่งั้นข้าจะ…” แต่ก่อนที่จักรพรรดินีจะพูดจบ อีเว็ตต์ก็รีบรั้งเธอเอาไว้ทันที 'เกิดอะไรขึ้น?'ดอนน่าหันมองแดร์ริลด้วยความประหลาดใจ 'ดูเหมือนว่าแม่ยายของเขาจะไม่ชอบเขาเอามาก ๆ' “พี่สาวอาวุโส!”แดร์ริลยิ้มอย่างขมขื่นก่อนจะโน้มตัวเข้าไปหาเธอและกระซิบเบา ๆ ว่า "ภรรยาของผมเคยเป็นคุณหนูจากตระกูลที่ร่ำรวย เธอแต่งงา
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 1579

อีเวตต์รู้ว่าแดร์ริลจงใจแกล้งแม่ของเธอ แต่ถึงอย่างนั้น เธอก็ไม่โกรธ “ก็ได้ ผมจะออกไปเอาอาหารมาให้” แดร์ริลตอบก่อนจะหันหลังเดินออกจากห้องพักบนเรือไปแดร์ริลได้รับอาหารมาจากความช่วยเหลือของดอนน่า ผ่านไปไม่นาน แดร์ริลก็กลับมาพร้อมกับอาหารในมือ หลังจากที่พวกเขาทั้งสามคนกินอิ่มแล้ว พวกเขาก็พักผ่อน เมื่อตะวันลับขอบฟ้า เหล่าสาวกก็เสร็จสิ้นการทดสอบแล้ว พวกเขาพากันขึ้นเรือและเตรียมตัวออกเดินทางในเช้าวันรุ่งขึ้นแดร์ริลเป็นสาวกใหม่ ดังนั้น เขาจึงไม่ต้องทำอะไรมาก เขาสามารถอยู่ในห้องพักเพื่อบ่มเพาะได้ เช้าวันรุ่งขึ้น พวกเขาเริ่มออกเรือเพื่อเดินทางกลับไปยังแผ่นดินใหญ่ ไดอาน่ายืนอยู่เงียบ ๆ ที่หัวเรือด้วยใบหน้าที่ดูสงบนิ่งแดร์ริล, ฮาร์วีย์, ดอนน่า และสาวกคนอื่น ๆ ยืนอยู่ที่ด้านหลังของเธอ แดร์ริลอ้าปากค้างเมื่อได้เห็นภาพตรงหน้า เรือนับพันแล่นเคียงคู่กันซึ่งเป็นฉากที่ดูงดงามจนใครเห็นก็ต้องตกใจ! และนั่นเป็นครั้งที่สองที่แดร์ริลรู้สึกประทับใจกับฉากดังกล่าว ครั้งแรกคือตอนที่ทวีปโลกใหม่ยกทัพบุกมาโจมตีจักรวาลโลกเมื่อสิบปีที่แล้ว กองทัพโลกใหม่เดินทางมาด้วยเรือหลายพันลำภายใต้การนำของสโ
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 1580

อลัน เซอร์รัส ปรมาจารย์แห่งดินแดนมัจฉาเหมหันมองไปที่ไดอาน่า "ทำไมเราไม่ให้สาวกของเราแข่งขันกันดูล่ะว่าใครจะจับปลากระดี่มังกรได้มากที่สุด?"อลันยิ้มเมื่อเขากล่าวเช่นนั้น ทว่าสายตาของเขากลับดูเย็นชาและน่ากลัวอลันเป็นปรมาจารย์ดินแดนมัจฉาเหม ดังนั้นเขาจึงมีสถานะเช่นเดียวกับไดอาน่า แต่ถึงอย่างนั้น พวกเขาทั้งคู่ก็ไม่ลงรอยกัน!อลันเข้าร่วมนิกายเมธาสวรรค์เมื่อเขาอายุได้แปดขวบ เขาเริ่มต้นจากการเป็นสาวกและทำงานหนักมาเป็นเวลามากกว่า 20 ปี จนในที่สุดเขาก็ได้รับตำแหน่งปรมาจารย์ดินแดนมัจฉาเหม ในทางกลับกัน ไดอาน่ากลายเป็นปรมาจารย์ดินแดนพฤกษาสวรรค์ได้ในเวลาเพียงแค่แปดปีเท่านั้น ดังนั้นอลันจึงรู้สึกอิจฉาที่เธอได้รับตำแหน่งเดียวกับเขาในเวลาอันสั้น! และที่สำคัญ ความสัมพันธ์ระหว่างดินแดนมัจฉาเหมและดินแดนพฤกษาสวรรค์นั้นไม่ค่อยดีนัก! เมื่อห้าปีก่อน เกิดการถกเถียงกันระหว่างฮาร์วีย์ ผู้อาวุโสของดินแดนพฤกษาสวรรค์และผู้อาวุโสของดินแดนมัจฉาเหม ในตอนนั้น ฮาร์วีย์ทำร้ายผู้อาวุโสคนนั้นจนทำให้ทั้งสองดินแดนต่อสู้กันอย่างดุเดือด และส่งผลให้มีผู้บาดเจ็บและล้มตายจำนวนมาก โดยส่วนใหญ่เป็นสาวกของดินแดนมัจฉาเหมด
อ่านเพิ่มเติม
ก่อนหน้า
1
...
156157158159160
...
209
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status