All Chapters of คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์: Chapter 1551 - Chapter 1560

สเตลล่าตกตะลึง จากนั้นเธอก็ถามขึ้นด้วยใบหน้าที่เย็นชาว่า “พวกพี่ทำให้จักรพรรดินี้ไม่พอใจหรือเปล่า? และที่พวกพี่ถูกไล่ออกมาก็เป็นเพราะว่าพวกพี่ทำให้จักรพรรดินีโกรธใช่ไหม?” สเตลล่ารู้จักพี่ชายทั้งสี่คนเป็นอย่างดี พวกเขาแต่ละคนเต็มไปด้วยเรื่องไร้สาระและพวกเขาก็มักจะสร้างความวุ่นวายให้กับเธออยู่เสมอ แม้แต่คนธรรมดาทั่วไปยังทนไม่ได้ แล้วนับประสาอะไรกับจักรพรรดินีผู้สูงศักดิ์สี่พี่น้องสโคปยกมือขึ้นปิดปากเงียบเมื่อได้ยิน น้องเล็กของพวกเขาเอ่ยถามเช่นนั้น“ข้าบอกแล้วไงว่าให้พวกพี่เชื่อฟังจักรพรรดินี!” เมื่อได้เห็นการแสดงออกของพวกเขาทั้งสี่ สเตลล่าก็กระทืบเท้าด้วยความโกรธ เธอรู้ว่าพวกเขาจะต้องทำอะไรผิดจนทำให้จักรพรรดินีโกรธแน่ ๆ "เอาล่ะ"ในเวลานั้น อีเวตต์เดินออกมาด้วยรอยยิ้ม เธอต้องการทำให้สถานการณ์คลี่คลายลง “การให้วีรบุรุษทั้งสี่ดูแลท่านแม่ของฉันคงไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ได้โปรด อย่าดุด่าพวกเขาเลยนะสเตลล่า” ถึงแม้ว่าพวกเขาทั้งสี่คนจะดูแตกต่างจากคนทั่วไป แต่พวกเขาก็ดูน่าสนใจมากเช่นกัน สี่พี่น้องพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของอีเวตต์ "พวกเราดีใจที่เจ้าหญิงรับรู้ถึงความเจ็บปวดของพวกเรา..."

“แดร์ริล!” เมื่อเห็นว่าพายุกำลังมุ่งหน้ามาทางเรือของพวกเขา สเตลล่าก็ตะโกนเรียกแดร์ริลจากเรืออีกลำหนึ่งด้วยสีหน้าที่ดูเป็นกังวล "เข้าไปหลบในห้องโดยสารและจับสลักประตูเอาไว้แน่น ๆ เร็วเข้า! พายุกำลังจะมา! อย่าออกมาข้างนอกเด็ดขาด..." สเตลล่าเติบโตขึ้นบนเกาะเพลิงน้ำแข็ง ดังนั้นเธอจึงคุ้นเคยกับพายุในทะเลเป็นอย่างดี"เข้าใจแล้ว!" แดร์ริลตอบด้วยเสียงอันดัง "ระวังตัวด้วยนะสเตลล่า!" ในเวลานั้น ลมกระโชกแรงพัดพาคลื่นลูกใหญ่เข้ามาหาเรือของพวกเขา ขณะที่สายฝนโปรยลงมาอย่างหนักจนกลบเสียงของแดร์ริลที่กำลังคุยกับสเตลล่าทันที ท้องฟ้ามืดสนิทจนมองไม่เห็นทัศนวิสัยที่อยู่ตรงหน้า เรือของพวกเขาหมุนไปมาอย่างหนักท่ามกลางความปั่นป่วนอันรุนแรงนี่คือพลังของพายุทะเลอย่างนั้นเหรอ? แดร์ริลจับสลักประตูห้องโดยสารเอาไว้แน่นขณะมองดูภัยพิบัติที่กำลังเกิดขึ้นด้านนอกด้วยความตื่นตระหนก แดร์ริลเติบโตขึ้นในเมืองตงไห่ ถึงแม้ว่าเขาจะเติบโตขึ้นที่ริมทะเลแต่นี่ก็เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นพายุที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ "ว้าย!" อีเวตต์และจักรพรรดินีที่อยู่ภายในห้องโดยสารของเรือกรีดร้องออกมาด้วยความตื่นตระหนก พวกเธอไม่สามา

เมื่อแดร์ริลหันกลับไปมองอีเวตต์ เขาก็ได้เห็นว่าใบหน้าของเธอเริ่มซีดเซียว ราวกับว่าเธอสามารถหมดสติลงได้ทุกเมื่อ"ท่านแม่" อีเวตต์กัดริมฝีปากแน่น "ถ้าท่านแม่ไม่ต้องการให้แดร์ริลพาไปก็ไม่เป็นไร หม่อมฉันยังทนไหว” น้ำเสียงของเธอแผ่วเบาเมื่อเธอกล่าวเช่นนั้น อีเวตต์รู้สึกตื้นตันใจที่แดร์ริลต้องการช่วยเธอพาจักรพรรดินีไปยังฝั่ง แต่ถ้าหากว่าจักรพรรดินีไม่เห็นด้วย พวกเขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้ "นี่…" จักรพรรดินีอยู่ในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก เธอสังเกตุเห็นว่าอีเวตต์กำลังจะหมดแรงและอาจจะอดทนต่อไปได้อีกไม่นาน อย่างไรก็ตาม จักรพรรดินีไม่อาจยอมให้แดร์ริลเข้าใกล้เธอได้ มันจะต้องมีหนทางอื่น! จักรพรรดินีชำเลืองมองแดร์ริลด้วยใบหน้าที่เย่อหยิ่งก่อนจะพูดขึ้นว่า "คลายจุดสกัดให้ข้า ข้าไปเองได้!"หลังจากที่สี่พี่น้องสโคปช่วยจักรพรรดินีออกมาจากแท่นบูชาเก้าตะวันแล้ว พวกเขาก็สกัดจุดของเธอเอาไว้ เนื่องจากว่าสำนักเกาะเพลิงน้ำแข็งมีวิธีการสกัดจุดที่ไม่เหมือนใคร ดังนั้นต่อให้จักรพรรดินีพยายามคลายจุดสกัดเท่าไหร่ แต่มันก็ไม่เป็นผลจักรพรรดินีคิดว่าแดร์ริลจะต้องมีวิธีคลายจุดสกัดให้กับเธอ เนื่องจากว่า

แม้ว่ามันจะไม่ใช่ถ้ำขนาดใหญ่แต่มันก็เหมาะสำหรับการพักผ่อน แดร์ริลครุ่นคิดอย่างรู้สึกยินดี ‘ถ้ำนี้ไม่เลว เดี๋ยวฉันจะพาอีเวตต์และจักรพรรดินีมาพักที่นี่'เรือของพวกเขาขาดเป็นสองท่อน ดังนั้น สิ่งที่แดร์ริลทำได้คือการมองหาสถานที่พักผ่อนก่อนที่จะวางแผนต่อไปเมื่อแดร์ริลเข้ามาภายในถ้ำ เขาก็สำรวจดูรอบ ๆ ถ้ำก่อนจะพยักหน้าอย่างพึงพอใจ ฟ่อ! ในเวลานั้น แดร์ริลได้ยินเสียงคำรามของสัตว์วิเศษดุร้ายที่ดังขึ้นจากในป่าลึก แม้ว่าเสียงของมันจะไม่ดังแต่ก็ฟังดูน่ากลัว เ-ี้ย! 'มีสัตว์วิเศษอยู่บนเกาะนี้งั้นเหรอ?'แดร์ริลตกใจเมื่อได้ยินเสียงคำรามของสัตว์วิเศษ แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ไม่ได้รู้สึกตื่นตระหนกมากนัก แม้ว่าแดร์ริลจะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับสัตว์วิเศษดุร้ายตัวนั้น แต่เขาก็สัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งของมัน ดูเหมือนว่าสัตว์วิเศษดุร้ายตัวนั้นจะเป็นปราชญ์ยุทธ์ขั้นห้าถ้าหากอยู่ในสถานการณ์ปกติ แดร์ริลจะไม่รู้สึกเป็นกังวลเลยแม้แต่น้อย แต่เนื่องจากว่าเขาบาดเจ็บไปทั่วทั้งร่างกาย ดังนั้น ถ้าหากว่าจะต้องต่อสู้กับสัตว์วิเศษดุร้าย เขาอาจจะต้องใช้เวลานานกว่าปกติในขณะที่คิดเช่นนั้น แดร์ริลก็เดินออกจากถ้ำและม

“ธรรมดา! ถ้ามีครัวของจักรพรรดิอยู่ที่นี่ข้าจะไม่กินมันเด็ดขาด!” จักรพรรดินีตอบด้วยใบหน้าที่เย่อหยิ่ง “อาหารแบบชนบทอย่างเช่นปลาย่างไม่ใช่อาหารที่คู่ควรแก่การนำเสนอ มันเพียงแค่ทำให้อิ่มท้องเท่านั้น”จักรพรรดินีรู้ว่าอีเวตต์ต้องการให้เธอกล่าวเชยชมแดร์ริล แต่ยิ่งอีเวตต์พยายามมากเท่าไหร่ จักรพรรดินีก็ยิ่งต่อต้านแดร์ริลมากขึ้นเท่านั้น โดยเฉพาะเมื่อตอนที่เธอนึกถึงการตายของจักรพรรดิแห่งโลกใหม่ เฮ้อ… อีเวตต์รู้สึกหดหู่ใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น เธอหันมองแดร์ริลและขยิบตาเบา ๆ เพื่อต้องการบอกเขาว่า อย่าเก็บคำพูดของแม่เธอมาใส่ใจแดร์ริลไม่ได้สนใจคำพูดของจักรพรรดินีขณะยิ้มให้อีเวตต์และทานปลาย่างต่อไป หลังจากที่พวกเขาทานอาหารเสร็จแล้ว อีเวตต์ก็พูดขึ้นว่า “เราเดินทางเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว เรามาพักผ่อนกันเถอะ” "อื้ม!"แดร์ริลเดินออกไปเก็บหญ้าแห้งที่อยู่ไม่ไกล จากนั้น เขาก็วางมันลงบนพื้นเพื่อทำเป็นที่นอนสามที่นอน ในขณะที่ แดร์ริลกำลังจะนอนลงบนหญ้าแห้งเพื่อพักผ่อน เสียงอันเยือกเย็นของจักรพรรดินี้ก็ดังขึ้นทันที “ใครบอกว่าเจ้านอนที่นี่ได้?”จักรพรรดินีจ้องมองแดร์ริลอย่างเย้ยหยันและพูดต่อว่า “เจ้