All Chapters of คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์: Chapter 1271 - Chapter 1280

'อะไรนะ?' สีหน้าของอีเวตต์เปลี่ยนไป เธอตอบด้วยน้ำเสียงที่เป็นกระวนกระวายว่า “ท่านพ่อฉันไม่ต้องการการประลองเพื่อคัดเลือกสามีอะไรนั่น!” “เจ้าไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจเรื่องนั้น!” จักรพรรดิแห่งโลกใหม่ทุบมือลงบนบัลลังก์มังกรอย่างโกรธเกรี้ยว จากนั้นเขาก็ยกมือขึ้นเพื่อไล่เธอ “ออกไปได้แล้ว!" "ไม่! ฉันไม่ต้องการการประลองเพื่อคัดเลือกสามี! ฉันไม่ต้องการ…” อีเวตต์ร่ำไห้ “ท่านพ่อ ถ้าหากท่านทำเช่นนั้น ฉันจะไม่แต่งงานไปตลอดชีวิต!” น้ำตาไหลลงอาบแก้มของอีเวตต์ เธอยกมือขึ้นมาเพื่อปาดน้ำตาก่อนจะหันหลังและวิ่งหนีไป! อีเวตต์รู้ว่าหัวใจของเธอเป็นของแดร์ริลไปแล้วและเธอก็ไม่สามารถเปิดรับชายอื่นเข้ามาได้อีก จักรพรรดิแห่งโลกใหม่รู้สึกหน้ามืดจนแทบจะเป็นลมเมื่อได้เห็นลูกสาวของเขาวิ่งหนีออกไป ดวงตาของเขาฉายแววความโกรธ เขาหันไปหาขันทีและพูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า “สั่งให้ทหารองครักษ์คุ้มกันเจ้าหญิงเอาไว้และอย่าให้เธอก้าวออกจากพระราชวังเป็นอันขาด!” “ครับ ฝ่าบาท!” ขันทีตอบขึ้นด้วยความเคารพก่อนจะรีบออกจากห้องไปเพื่อทำตามคำสั่งของจักรพรรดิ ในขณะเดียวกัน ที่ภูเขากาลี ทวีปโมอาน่าเหนือ เวลาเดินผ่านไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อแดร์ริลถูกกงกงจับใส่กระเป๋าเทวโลกหยินหยาง เขาก็ดิ้นรนและสบถออกมาอย่างเกรี้ยวโกรธ อย่างไรก็ตาม เขาตระหนักได้ว่ากระเป๋าใบนี้มีพลังวิญญาณที่แข็งแกร่งซึ่งยับยั้งไม่ให้เขาใช้พลังภายในของเขาได้! "กงกง ปล่อย!" แดร์ริลตะโกนขึ้นในขณะที่เขาพยายามทำลายกระเป๋าเทวโลกหยินหยางและฉีกมันให้ขาดแต่ก็ไร้ผล 'บ้าเอ๊ย!’ เมื่อแดร์ริลรู้ว่าเขาไม่สามารถหนีออกจากกระเป๋าใบนี้ได้เขาก็แทบจะร้องไห้ออกมา “อยู่ในนั้นเงียบ ๆ ไปซะ!” กงกงกล่าวขึ้นด้วยรอยยิ้มก่อนจะคว้ากระเป๋าขึ้นมาและลอยออกไปไกลจนสุดขอบฟ้า! ถึงแม้ว่าแดร์ริลจะมองไม่เห็นสถานการณ์ภายนอก แต่เขาก็รับรู้ได้ว่าเธอกำลังพาเขาลอยอยู่เหนือท้องฟ้า 'เธอกำลังจะพาฉันไปไหน? ทำไมเธอไม่ฆ่าฉัน? หรือว่าเธอต้องการทรมานฉัน?!' แดร์ริล รู้สึกตื่นตระหนกเมื่อคิดเช่นนั้น แดร์ริลรับรู้ได้ถึงความสั่นสะเทือนอันรุนแรงจนทำให้เขารู้สึกคลื่นไส้และแทบจะอาเจียนออกมา วินาทีต่อมา แดร์ริลก็รู้สึกได้ว่าร่างกายของเขาเบาลง ความมืดที่อยู่ตรงหน้าพลันสว่างขึ้นมาทันที ตุบ! เมื่อแดร์ริลลืมตาขึ้นมาเขาก็ได้เห็นการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วของกงกงที่พุ่งเข้ามาหาเขาและสกัดจุดเขาเอาไว้จนเข

"เจ้าบอกว่าเจ้ามาจากทวีปจักรวาลโลกดังนั้นเจ้าจึงไม่เต็มใจจะอยู่ที่นี่และช่วยงานข้าใช่ไหม?” จักรพรรดิโฮ่วอี้มองไปที่แดร์ริลและหัวเราะเบา ๆ จากนั้นเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉยว่า “ไม่เป็นไรถ้าหากว่าเจ้าไม่เต็มใจช่วยงานข้า แต่ว่าเจ้ามายังทวีปโมอาน่าเหนือทั้งที ถ้าเช่นนั้นทำไมไม่ให้ข้าได้ทำหน้าที่เจ้าบ้านที่ดีโดยการต้อนรับเจ้าและให้เจ้าได้พักผ่อนอยู่ในวังสักสองสามวันล่ะ?“ จักรพรรดิโฮ่วอี้กล่าวด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าทว่าภายในหัวใจของเขากลับรู้สึกเดือดดาลและเต็มไปด้วยความโกรธ เขาเป็นถึงจักรพรรดิแห่งทวีปโมอาน่าเหนือ และคำบัญชาการของเขาถือเป็นคำสั่งสูงสุด แต่ชายผู้นี้กลับไม่รู้ว่าเขาควรจะต้องทำตัวเช่นไร เมื่อเป็นเช่นนั้น จักรพรรดิโฮ่วอี้จะปล่อยเขาไปง่าย ๆ ได้อย่างไร? จักรพรรดิโฮ่วอี้เชิญชวนให้แดร์ริลอยู่ที่นี่ก็เพื่อต้องการหาทางทำให้แดร์ริลเต็มใจช่วยงานเขา! "ผมว่าไม่ดีกว่าครับ!" แดร์ริลยกมือขึ้นเกาศรีษะและยิ้มอย่างขมขื่น แดร์ริลเองก็เป็นผู้บ่มเพาะคนหนึ่งที่มีประสบการณ์มากมาย แล้วเขาจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าจักรพรรดิแห่งโมอาน่าเหนือต้องการอะไร แดร์ริลรู้ดีว่าถ้าหากเขาอยู่ที่นี่ต่ออีกสองส

เมื่อได้เห็นใบหน้าที่ท้าทายของแดร์ริล ฉางเอ๋อก็เริ่มหมดความอดทน จากนั้นเธอจึงตะโกนสั่งทหารองครักษ์ที่อยู่ด้านนอกว่า “นำตัวเขาไปขังเอาไว้และประหารชีวิตเขาในเช้าวันพรุ่งนี้ทันที!” จากนั้นทหารองครักษ์ก็รีบเข้ามานำตัวแดร์ริลออกจากห้องโถงไปทันที แม้ว่าแดร์ริลจะต้องการต่อสู้แต่เขาก็ไม่สามารถหลุดพ้นได้ เนื่องจากว่าเขาถูกสกัดจุดเอาไว้ ครึ่งชั่วโมงต่อมา แดร์ริลได้ถูกนำตัวมายัง ห้องคุมขังที่ทั้งเปียกชื้นและมืดมิด ขณะที่มือและเท้าของเขาถูกล่ามเอาไว้ด้วยโซ่ตรวน แดร์ริลกวาดสายตามองไปรอบ ๆ และได้เห็นเพียงผนังสามด้าน ในขณะที่อีกด้านหนึ่งคือลูกกรงเหล็ก 'ไม่ ฉันจะต้องหนี!' หัวใจของเขาเต้นแรงเมื่อเขาคิดเช่นนั้น เขาเดินไปที่มุมห้องขังและนั่งขัดสมาธิจากนั้นเขาก็พยายามสงบสติอารมณ์ลง ยังมีอีกหลายสิ่งที่เขาจะต้องทำ เขาจะตายอยู่ที่นี่ไม่ได้! 'อันดับแรก ฉันจะต้องใช้พลังภายในพิสุทธิ์เพื่อคลายจุดสกัดให้ตัวเองก่อน!' เมื่อคิดได้เช่นนั้น แดร์ริลก็สงบสติอารมณ์ลง และกำหนดลมหายใจเข้าออกอย่างเป็นจังหวะ เขาใช้พลังภายในพิสุทธิ์เพื่อคลายจุดสกัดให้ตัวเอง เวลาเดินผ่านไปอย่างรวดเร็ว ไม่นานก็เป็นเวลาพลบค่ำ

ชายในชุดขาวดูหล่อเหลามาก! เขามีรูปร่างที่สง่างามและมีเสน่ห์ เขาเป็นชายที่สมบูรณ์แบบจริง ๆ! แดร์ริลจ้องมองไปที่ชายผู้นั้นด้วยความสงสัย ที่นี่คือพื้นที่ต้องห้ามของทวีปโมอาน่าเหนือ แต่ทำไมชายรูปงามผู้นั้นถึงมาอยู่ที่นี่ได้? แดร์ริลเดินเข้าไปหาชายในชุดขาวด้วยความอยากรู้อยากเห็น เมื่อเดินเข้ามาใกล้ แดร์ริลไม่รู้ว่าควรจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี เขาได้เห็นชายผู้นั้นกำลังเล่นหมากล้อมอยู่ ชายผู้นั้นกำลังเล่นหมากล้อมอยู่คนเดียว! ถึงแม้ว่าชายผู้นั้นจะเล่นหมากล้อมอยู่คนเดียวแต่ใบหน้าของเขาก็ดูมีความสุขมาก ในเวลานั้น ชายหนุ่มในชุดขาววางหินสีขาวลงบนกระดานด้วยใบหน้าที่มีรอยยิ้มและพึมพำกับตัวเองว่า “ดูเหมือนว่ารอบนี้เจ้าจะต้องเป็นฝ่ายแพ้!” ไม่มีใครนั่งอยู่ตรงข้ามชายผู้นั้น จากนั้นชายหนุ่มในชุดขาวก็ลุกขึ้นและเดินไปยังอีกฟากของกระดาน เขาหยิบหินสีดำขึ้นมาและแสร้งทำเป็นพูดอย่างสุภาพว่า “มาดูกันว่าเจ้าจะเอาชนะข้าได้อย่างไร!” “เจ้าจะต้องแพ้แน่ ๆ!” “อย่ามั่นใจเกินไป เรายังไม่รู้ว่าใครจะเป็นผู้ชนะ” ชายในชุดขาวเดินกลับไปกลับมาระหว่างสองฟากของกระดานขณะที่เขาเล่นหมากล้อมอย่างมีสมาธิ 'อะไร! เข