บททั้งหมดของ ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก: บทที่ 921 - บทที่ 930

สีหน้าของลุค เซอร์เรย์ดูแย่ลงเมื่อได้ยินเช่นนั้น แม้ว่าเขาจะเป็นถึงเจ้าชายแห่งตระกูลเซอร์เรย์ แต่เขาก็ยังไม่กล้าที่จะตอบโต้ฟาดฟันในโอกาสเช่นนี้ เขาทำได้เพียงจ้องไปที่โรวัน ก่อนที่จะเดินออกมา “ท่านสุภาพบุรุษทั้งหลาย ผมรู้จักสองคนนี้จริง แต่พวกเขาไม่ใช่เพื่อนของผมอย่างแน่นอน ผมจะไปเป็นเพื่อนกับขยะพวกนี้ได้อย่างไรกัน” ถ้าโดยปกติแล้ว เขาคงจะปกป้องยูนา อย่างไรก็ตาม เนื่องจากในตอนนี้ยูนาและฮาร์วีย์มาด้วยกัน แล้วตัวเขาจะมามัวทำตัวอี๋อ๋อเหมือนเช่นเคยได้อย่างไร? ในขณะเดียวกัน แขกทุกคนต่างก็มุ่งความสนใจไปที่ฮาร์วีย์ ไม่มีใครทันได้สังเกตเห็นว่าผู้บัญชาการสูงสุดแห่งบัควู้ด โยเอล เกรฮัมได้เข้ามาภายในงานแล้ว ในวันนี้เลขาฯ ของเขานั้นก็ได้ไปที่โรงเรียนมัธยมบัควู้ดกับโยเอลด้วย ดังนั้นเขาจึงจำฮาร์วีย์ได้ภายในพริบตา เขากล่าวด้วยเสียงทุ้มต่ำว่า “ท่านโยเอล ดูเหมือนว่าจะมีความเข้าใจผิดอะไรบางอย่างเกิดขึ้น ตัวตนของมิสเตอร์ยอร์กนั้นไม่ธรรมดา ผมคิดว่าผมควรจะเข้าไปอธิบาย” โยเอลยกมือขึ้นมาห้าม อีกทั้งสีหน้าของเขาก็ดูเคร่งขรึมเล็กน้อย หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ตอบอย่างช้า ๆ ว่า “อย่าเพิ่งทำอะไรในตอนนี้เ

โรวัน ฮวนที่เฝ้าดูเหตุการณ์อยู่ห่าง ๆ เขามองว่าสิ่งทั้งหมดนี้มันช่างน่าสนใจเป็นอย่างมาก เธอไม่คาดคิดว่าสิ่งต่าง ๆ จะมาถึงจุดนี้ คนรักของของยูนากล้าไปกระตุกหนวดเสืออย่างลุค เซอร์เรย์ได้อย่างไร? เขาคงกำลังร้องขอความตายอยู่อย่างแน่นอน! ตอนนี้สถานการณ์ได้ทวีความรุนแรงขึ้นมามาก ไม่เพียงแต่ชายผู้นี้จะต้องตาย แต่ยูนาเองก็จะต้องจบลงอย่างเลวร้ายด้วยเช่นกัน เพราะท้ายที่สุด ลุคก็คงไม่ปราณีพวกเขาหรอก "แกคือใคร? กล้าดียังไงมาตบเจ้าชายเซอร์เรย์!” โรวันวิ่งไปที่ด้านข้างของลุคด้วยท่าทางที่กังวล เธอชี้ไปที่ฮาร์วีย์อย่างโกรธจัดและด่าสาปแช่ง “แกรู้บ้างไหมว่าเขาเป็นใคร? แกรู้สถานะของเขาหรือเปล่า?” เธอแอบหวังให้สิ่งต่าง ๆ แย่ลงไปกว่านี้อีก ดวงตาของลุคนั้นแข็งกร้าว สำหรับเขา สายตาของผู้คนรอบ ๆ ตัวเขาล้วนแต่เป็นการเย้ยหยัน พวกเขาทั้งหมดเยาะเย้ยเขา! เขาเริ่มไม่สนใจเหตุผลอะไรทั้งนั้น เขาแทบจะอดรนทนรอไม่ไหวที่จะสังหารฮาร์วีย์ รปภ.ก็อยู่ในอาการงุนงง พวกเขาไม่คาดคิดเลยว่าฮาร์วีย์จะกล้าตบหน้าของลุค อีกทั้งการแสดงออกและท่าทีของเขามันก็ยิ่งทำให้เรื่องเลยเถิดไปไกล ไม่ใช่แค่ว่าเขาตบลุคเพียงเท่า

ภายในงานประชุมวิชาการ โยเอลวางสายโทรศัพท์ เขามองไปที่ลุค เซอร์เรย์และพูดด้วยใบหน้าอันเรียบเฉยว่า “ผู้นำตตระกูลของคุณคงจะมาที่นี่เร็ว ๆ นี้ และฉันหวังว่าเมื่อนั้นคุณจะยังทำตัวดื้อรั้นเหมือนเช่นในตอนนี้” ลุคมองด้วยสายตาและท่าทางที่เย้ยหยัน ตระกูลเซอร์เรย์ไม่ได้เป็นเพียงตระกูลตระกูลชนชั้นหนึ่งในบัควู้ดเพียงเท่านั้น แต่พวกเขายังมีสายสัมพันธ์อันดีงามกับตระกูลชนชั้นหนึ่งอีกสามตระกูลด้วย ใครจะไม่กลัวตระกูลที่มีอำนาจมากเช่นนี้? เขาจะรอจนกว่าผู้นำของตระกูลจะมาถึง จากนั้นเขาก็จะทำให้ฮาร์วีย์คุกเข่าและคลานมาแทบเท้าของเขา นอกจากนี้เขายังจะทำให้แน่ใจว่าวันนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่โยเอลจะยังคงตำแหน่งเป็นผู้บัญชาการสูงสุดแห่งบัควู้ด! แขกในงานที่เฝ้าดูเหตุการณ์นี้อยู่ห่าง ๆ พวกเขาต่างสบตากันไปมาและแสดงออกถึงความอยากรู้อยากเห็น อีกทั้งเจมส์ เซอร์เรย์ผู้นำของตระกูลเซอร์เรย์ก็จะมาที่นี่ด้วยเพราะเรื่องเล็กน้อยแค่นี้ ดูเหมือนว่างานวันนี้จะถูกลิขิตให้เป็นวันแห่งการทะลวงท้องฟ้า! หลังจากที่โยเอลจัดการเรื่องก่อนหน้านี้เสร็จแล้ว เขาก็เดินไปหาฮาณ์วีย์ก่อนที่จะโน้มตัวไปข้างหน้าแล้วพูดขึ้นว่า “มิสเต

“เจ้าชายเซอร์เรย์ของคุณยั่วยุฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่าและทำให้ฉันรู้สึกไม่สะดวกสบาย คุณคิดว่าฉันก้าวข้ามไปผ่านไปง่าย ๆ ได้ไหม?” ฮาร์วีย์พูดอย่างเฉยเมยขณะที่สำรวจเจมส์ เซอร์เรย์ซึ่งยืนอยู่ตรงหน้าของเขา เจมส์สูดหายใจเข้าลึก ๆ อีกครั้ง เขารู้แล้วว่าฮาร์วีย์มาจากไหน แม้ว่าเขาจะกลัวฮาร์วีย์อยู่บ้าง แต่ก็เป็นความกลัวเพียงเล็กน้อยเท่านั้น เจมส์ตอบอย่างเคร่งขรึมว่า “มิสเตอร์ยอร์ก ผมรู้ว่าคุณเป็นใครและใครอยู่เบื้องหลังคุณ” “พวกเราเซอร์เรย์ไม่ได้ตั้งใจจะทำให้คนที่อยู่ข้างหลังคุณขุ่นเคือง เราต้องขอโทษสำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้” “แต่ได้โปรด อย่าใช้ความโชคดีของคุณมากจนเกินงามไปเลย” ลุคจับที่แก้มและคำราม “คุณปู่! ถังขยะนี้จะไปสามารถมีสถานะอะไรได้บ้าง? เขาเป็นแค่ลูกเขยที่เกาะชายกระโปรงอาศัยอยู่กับภรรยาไม่ใช่หรือ? ทำไมพวกเราตระกูลเซอร์เรย์ต้องไปกลัวเขาด้วย?” “ทำไมตระกูลเซอร์เรย์จะต้องขอโทษด้วย? แม้ว่าคุณปู่จะยอมรับความอัปยศเช่นนี้ได้ แต่ตระกูลของเราไม่สามารถรับได้!” "หุบปาก!" เจมส์จ้องไปที่ลุค เขาพยายามอย่างเต็มที่เพื่อที่จะแก้ไขปัญหาของวันนี้ แต่ลุคก็พยายามที่จะแทรกแซงและทำให้มันยิ่งแย่ลงไ

“คุณอายุเท่าไหร่แล้ว? คุณยังวางแผนที่จะหาวิทยาลัยหรือมหาวิทยาลัยเพื่อศึกษาต่ออีกเหรอ?” แมนดี้มีความสุขที่เห็นว่าฮาร์วีย์เริ่มมีแรงกระตุ้น ถ้าสามีของเธอตั้งใจเรียนจริง ๆ เธอก็ยินดีที่จะจ่ายเงินให้เขาไปเรียนต่อต่างประเทศ แต่ฮาร์วีย์ส่ายหัวพร้อมกับท่าทางเคร่งขรึมและพูดว่า “ไม่ใช่สำหรับผมหรอก แต่เป็นสำหรับซีนเธียร์” “เธออยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ไม่ใช่เหรอ? เธอกำลังจะเข้ามหาวิทยาลัยเร็ว ๆ นี้” “ผมคิดว่ามหาวิทยาลัยในบัควู้ดนั้นไม่ค่อยดีนัก ผมเกรงว่าซีนเธียร์อาจจะต้องไปโวลซิ่ง, มอร์ดู, หรืออาจจะซานฟรานซิสโกสำหรับการเข้าศึกษาในระดับมหาวิทยาลัย” แมนดี้หัวเราะและพูดว่า “ฮาร์วีย์ คุณปล่อยให้คุณพ่อกับคุณแม่จัดการเองเถอะ คุณเป็นแค่พี่เขยของเธอ คุณไม่ต้องกังวลมากนักหรอก” ฮาร์วีย์ถูขมับของเขา เขาไม่สามารถบอกแมนดี้ได้ว่าเขาได้เห็นด้านที่แท้จริงของผู้คนในระบอบการศึกษาของบัควู้ดที่งานประชุมวิชาการวันนี้ “ดูเหมือนว่าผมต้องเร่งเดินทางไปยังซานฟรานซิสโก ผมจะช่วยซีนเธียร์และไปดูมหาวิทยาลัยของที่นั่น” ฮาร์วีย์พึมพำออกมา ในตอนแรกเขาคิดว่าเขาไม่ต้องรีบเดินทางไปยังซานฟรานซิสโก แต่ตอนนี้ดูเหมือ