บททั้งหมดของ ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก: บทที่ 481 - บทที่ 490

สีหน้าของฌอน และแซ็คเปลี่ยนเป็นเขียวคล้ำพวกเขาหมดสิ้นแล้วทุกอย่าง พวกเขามาด้วยความทะเยอทะยานสูงมากแล้วพวกเขาควรจะต้องตอบสนองอย่างไรออกไปเมื่อได้รับข่าวว่าตระกูลของเขากำลังเข้าสู่กระบวนการล้มละลาย?ในตอนนั้นเองพนักงานคนนั้นคิดอะไรบางอย่างและยิ้มออกมา“คุณคงมาจากบริษัทของซิมเมอร์ในนิอัมมี่ ผมต้องขอโทษด้วยที่ล่วงเกิน คุณนายแมนดี้ ซิมเมอร์ อยู่ที่นี่ด้วยหรือเปล่า?”“ฮะ?”สองพ่อลูกถึงกับงงในคำถามนี้ ทำไมถึงถามถึงแมนดี้?แซ็คครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงพูดออกไปอย่างระมัดระวังว่า “บอส ผมชื่อแซ็ค ซิมเมอร์ เป็นรองประธานเจ้าหน้าที่บริหารบริษัทของตระกูลซิมเมอร์”“แมนดี้เคยเป็นผู้จัดการฝ่ายการเงินของตระกูลซิมเมอร์มาก่อน แต่เธอได้ทำผิดพลาดร้ายแรงและถูกไล่ออกไปแล้ว”“ทำไมถามถึงเธอล่ะ?”พนักงานคนนั้นดูโล่งใจเมื่อได้ยินแบบนั้น“เยี่ยม! เนื่องจากเธอถูกไล่ออกไปแล้ว เรื่องนี้ก็คงจะง่ายกว่าเดิม”แววตาของสองพ่อลูกเป็นประกาย พวกเขาคงกำลังจะได้เห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์แล้วใช่ไหม?“เนื่องจากคุณนายซิมเมอร์ไม่ได้ทำงานให้กับบริษัทนี้อีกต่อไป โปรดเตรียมรับมือกับกระบวนการล้มละลายในวันพรุ่งนี้ ผมจะม

ไซม่อนและลิเลียนรู้สึกงงกับท่าทีที่เห็นในระหว่างนั้นขณะที่ซินเธียร์กำลังดูโทรทัศน์และเล่นโทรศัพท์ของเธอไปด้วยนั้น“ถ้านายมาหาพี่สาวฉันล่ะก็ ตอนนี้เธอไม่อยู่บ้าน”ควินน์ยิ้มและพูดว่า “ซีนเธียร์ เธอช่วยบอกพี่หน่อยได้ไหมว่าพี่สาวของเธอไปไหน?”ซินเธียร์ส่ายหัว“ฉันไม่แน่ใจ เธอออกไปกับฮาร์วีย์ตั้งแต่เช้าตรู่ ฉันไม่รู้ว่าพวกเขาไปที่ไหน?”“เข้าใจแล้ว คุณลุงคุณป้าคะ ซินเธียร์ งั้นพวกเรากลับก่อนนะคะ“รบกวนได้โปรดโทรหาเราหน่อยนะคะ ถ้าเมื่อแมนดี้กลับมาถึงบ้านแล้ว!”ทั้งสามโค้งคำนับ แม้มันจะรู้สึกกระอักกระอวนใจ แต่พวกเขาก็วางของขวัญไว้และออกมาซินเธียร์ไม่ได้สนใจอะไร แต่ไซม่อนและลิเลียนกลับมองหน้ากันไปมาด้วยใบหน้าที่ดูสับสน“เกิดอะไรขึ้น? ทำไมพวกเขาต้องเอาของขวัญมาให้เราด้วย? พวกเขาจะใช้มันปิดปากพวกเราอยู่งั้นเหรอ?” ไซม่อนพูดพลางขมวดคิ้ว“แล้วจะทำยังไงถ้าพวกบ้านั่นกลับมาอีก? หรือว่าผู้อาวุโสซิมเมอร์ขอความช่วยเหลือจากเรา? ผมอ่านใจเขาไม่ออก!”ลิเลียนรู้สึกสับสนจากนั้นเธอก็เปิดกล่องออกดูด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสัย“ที่รัก ไวน์พวกนี้มาจากโกลด์โคสต์ของประเทศ Z—บลูริบบ้อนไวน์กับช็อค

แมนดี้เข้าออกร้านค้าหลายร้อยแห่ง เธอลองสื้อผ้าที่เธอชอบ แต่เมื่อเห็นป้ายราคาเธอกลับซื้อไม่ลงนั่นเพราะโอลเด้น เทรดขายเฉพาะสินค้าแบรนด์หรู ที่นี่จะไม่มีอะไรที่ราคาถูกเลยแต่สำหรับเธอ การได้ลองเสื้อผ้าเพียงอย่างเดียวก็ทำให้เธอรู้สึกดีแล้วในทางกลับกัน ฮาร์วีย์ที่คอยเดินตามเธอคอยจดจำเสื้อผ้าที่แมนดี้ลองสวม แต่ไม่ได้พูดอะไรออกมาแมนดี้รู้สึกพอแล้วที่ได้ลองเสื้อผ้ามาเรื่อย ๆ จนถึงร้านสุดท้ายเธอรีบวิ่งไปหาฮาร์วีย์และยิ้มให้อย่างมีความสุข“กลับบ้านกันเถอะ หลังจากลองเสื้อผ้าที่ร้านนี้เสร็จ”“ตามใจคุณเลยครับ”ฮาร์วีย์ยิ้มโดยไม่คิดจะปฏิเสธเธอพวกเขากำลังจะเดินเข้าไปในร้านในจังหวะที่มีชายหญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาด้วยผู้หญิงคนนั้นมีรูปร่างที่มีเสน่ห์ แต่งหน้าจัดจ้าน จนแทบไม่เห็นใบหน้าที่แท้จริงของเธอชายคนนั้นสวมเสื้อยืดและรองเท้าแตะพร้อมพวงกุญแจห้อยอยู่ที่เอว ดูเหมือนว่าเขาน่าจะเป็นหนึ่งในคนที่ร่ำรวยของบัควู้ดผู้หญิงคนนั้นเดินเข้าไปในร้านและขอให้ผู้ช่วยร้านจัดเสื้อผ้าที่เธอชอบโดยไม่ได้ดูป้ายราคาด้วยซ้ำนั่นทำให้ผู้ช่วยร้านยิ้มอย่างสงวนท่าทีขณะคอยรับใช้ผู้หญิงคนนั้นด้วยความสุภาพเป็นพิเ

แมนดี้โกรธมากหลังจากได้ยินแบบนั้น แต่เธอทำได้เพียงแค่กัดฟันอดทนไว้ผู้หญิงที่มีเสน่ห์คนนั้นดูเหมือนเธอคุ้นเคยกับเรื่องแบบนี้ เธอกลับไปกวนอารมณ์ฮาร์วีย์ แล้วพูดด้วยความไม่พอใจว่า “นี่ ไอ้โง่ สามีของฉันเป็นคนใจกว้างมาก นายคงต้องทำงานสักสองสามปีกว่าจะได้เงินสามหมื่นดอลลาร์ จริงไหม?”“ถ้าฉันเป็นนาย ฉันจะเอาเงินแล้วหนีไป ทิ้งผู้หญิงคนนี้ไว้ที่นี่!”ผู้ช่วยร้านที่อยู่ข้าง ๆ ก็รู้สึกอยากมีส่วนร่วมเหมือนกัน รีบเดินเข้าไปพร้อมเชิดอก“เฮ้อ ฉันหวังมาตลอดว่าจะมีคนที่มองข้ามข้อบกพร่องของฉันบ้าง…”“โอ้คุณสวย คุณโชคดีมาก ฉันยินดีที่จะจ่ายค่าทำขวัญการหย่าสามหมื่นดอลลาร์เพื่อคุณโดยเฉพาะ”แววตาของฮาร์วีย์เริ่มเยือกเย็นลงเรื่อย ๆ เขามองไปที่ผู้ช่วยประจำร้านและผู้ชายคนนั้น “นั่นเพราะที่นี่เป็นห้างสรรพสินค้า ฉันจะเล่นตามกฎของคุณ”“คุณคิดว่าการมีเงินเป็นสิ่งที่น่าประทับใจแล้วงั้นเหรอ? ผมจะเอาทุกอย่างในร้านนี้…”“และคุณ ผมจะให้เงินคุณสามหมื่นดอลลาร์ แต่ผมไม่สนใจผู้หญิงของคุณ ผมแค่อยากให้เธอคุกเข่าขอโทษภรรยาของผม...”คำพูดของฮาร์วีย์เยือกเย็นราวกับน้ำแข็ง และดูมีอำนาจหัวใจของแมนดี้เต้นแรงหลังจากไ

ชายคนนั้นสบตากับผู้จัดการร้านในขณะนั้นทั้งสองเหมือนใจตรงกันทั้งสองอยากจะบีบคอสตรีคนนี้ให้ตายอยู่ตรงนี้คนหนึ่งสามารถคาดเดาถึงตัวตนของฮาร์วีย์ได้แล้วส่วนอีกคนรู้สึกว่าฮาร์วีย์ไม่ใช่แค่คนธรรมดาแน่นอนณ จุดนี้พวกเขาทำได้เพียงควบคุมไม่ให้เกิดความเสียหายไปมากกว่านี้แต่หญิงโง่คนนี้ก็ยังแส่หาเรื่อง!เธอกำลังจะฆ่าพวกเขา!ก่อนที่พวกเขาจะพูดอะไรต่อ ฮาร์วีย์ก็เดินกลับเข้ามาในร้านเขาไม่ได้สบตากับชายคนนั้น และเริ่มคุยกับผู้จัดการร้านแทน“เมื่อกี้ผมโทรหา ไคล์ วู้ด เขาจะช่วยผมจัดการเรื่องชำระเงินก่อน”ผู้จัดการร้านใจสลายเมื่อได้ยินชื่อ “ไคล์ วู้ด”คนอื่น ๆ คงไม่เข้าใจความหมายของชื่อนั้น แต่เธอเข้าใจดี!ผู้จัดการทั่วไป นั่นคือชื่อของผู้จัดการทั่วไปของ โอลเด้น เทรด!คนธรรมดาทั่ว ๆ ไปจะไม่มีทางรู้จักนามสกุลของผู้จัดการทั่วไปด้วยซ้ำผู้ชายที่อยู่ข้างหน้าเธอกลับพูดชื่อผู้จัดการทั่วไปออกมาได้เต็มปากเต็มคำ!กจากคำพูดของผู้จัดการทั่วไปก่อนหน้านี้แล้ว ทุกสิ่งที่เธอสงสัยเป็นเรื่องจริงแน่นอนผู้จัดการร้านแทบทรงตัวไม่อยู่ ได้แต่ปาดเหงื่อเย็น ๆ ของเธอออก“คุณผู้ชายคะ ได้โปรดเลือกของในร้านที