บททั้งหมดของ ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก: บทที่ 3891 - บทที่ 3900

"ส่วนกฎ...”“ไม่ว่าตระกูลของคุณจะมีความแข็งแกร่งขนาดไหน คุณก็ไม่สามารถประกาศกฎเกณฑ์อะไรในตอนนี้ได้ไม่ใช่เหรอ?”ฮาร์วีย์ไม่ได้ให้ความเคารพคุณย่าคอบบ์เลย“ผมขอบอกคุณแค่ครั้งเดียวเท่านั้น...“ผมเป็นคนทำร้ายกาเอลเอง ผมเองที่เป็นคนหักแขนเขาด้วย“เคทีไม่ได้เกี่ยวอะไรด้วย“อีเดนถือโอกาสขู่ว่าจะจับเคทีแต่งงานกับกาเอล เขาต้องการขึ้นสู่อำนาจในตระกูลนี้ เพื่อที่เขาจะได้ไล่เคทีออกไป!”จากนั้นฮาร์วีย์ก็จ้องมองไปที่อีเดน“แกบอกเหตุผลกับฉันไม่ได้เลย ในสิ่งที่แกทำลงไปทุกอย่างนี้"ใบหน้าของอีเดนดูมืดมนลงทันที“แกหมายความว่ายังไง?!“แกคิดว่าคุณย่าคอบบ์จะเชื่อคำโกหกของคนอย่างแกเหรอ?“ฉันทำทุกอย่างก็เพื่อตระกูลคอบบ์!”เขาร้องตะโกนบอกอย่างมีความชอบธรรม โดยพยายามอย่างเหลือเกินที่จะซ่อนความตั้งใจที่แท้จริงเอาไว้“ฉันไม่ได้มีเจตนาแอบแฝง!“ถ้าฉันเป็นอย่างนั้นก็ขอให้ถูกฟ้าผ่าเลย!”อีเดนเริ่มตื่นตระหนก เขาลงมือกับเคทีแบบนี้ก็ด้วยเหตุผลสองประการประการแรก...การปรากฏตัวของเคทีทำให้เขารู้สึกหวาดหวั่นทันทีที่เธอกลับมา เขากลัวว่าเธอจะได้ขึ้นสู่อำนาจเมื่อดีนกลับมามีสุขภาพแข็งแรงพอที่จะสนับสนุนเธอได้

เป็นธรรมดาที่ตระกูลคอบบ์ทั้งหมดต่างไม่คิดว่าฮาร์วีย์จะมีอำนาจที่จะทำอย่างนั้นได้ท้ายที่สุดแล้วพวกเขาต่างเชื่อว่าพวกเขารู้แล้วว่าภูมิหลังของฮาร์วีย์เป็นยังไง'สุดท้ายแล้วเขาก็เป็นแค่นักท่องเที่ยวจากประเทศ H เท่านั้นแหละ''คนแบบนั้นจะจัดการกับสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งแบล็คเบิร์น ซิตี้ได้ยังไง?''นอกจากนี้เขายังทำร้ายกาเอลซึ่งเป็นผู้มีความสามารถชั้นยอดขององค์กรแห่งนี้ด้วย!''เขาคงฝันไปล่ะสิที่คิดว่าจะสามารถแก้ไขสถานการณ์ตรงจุดนี้ได้!'“แกอยากจะจัดการกับสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งแบล็คเบิร์น ซิตี้เหรอ?”วาเลรี่ทำเสียงเยาะเย้ย“แกไม่รู้ตื้นลึกหนาบางอะไรที่นี่เลย แต่ยังมีหน้ามาบอกว่าจะสามารถแก้ปัญหานี้ได้เหรอ?”อีเดนจ้องมองฮาร์วีย์เช่นกัน“ถ้าแกสามารถจัดการกับเรื่องนี้ได้ ฉันจะหมอบกราบเคทีเพื่อเป็นการขอโทษเลย ฉันยอมรับว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันทำในวันนี้ล้วนมาจากแรงกระตุ้นและความเชื่อว่าจะเป็นจริง!“เฮ้ เฮ้! ไอ้เด็กคนนี้คุยโวมากเลย! เขาคิดว่าเขาจะสามารถแก้ปัญหานี้ได้เหรอ?“แต่ดูเขาสิ! เมื่อกี๊ฉันเห็นเขาจ้องมองขาของฉัน! เขาคิดว่าเขาจะทำอะไรได้เหรอ?“แม้แต่นายน้อยจากตระกูลโมเรโน่และต

มีผู้อาวุโสคนหนึ่งพยายามจะควบคุมอารมณ์ตัวเองเอาไว้อย่าสุดกำลังหลังจากกดโทรศัพท์ออกไป“คุณย่าคอบบ์ สหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งแบล็คเบิร์น ซิตี้ได้ยืนยันมาแล้ว เรายังมีสิทธิ์ในการจัดหาสินค้าอยู่ พวกเขาจะมาตรวจสอบสินค้าในบ่ายวันนี้"คนของตระกูลคอบบ์ต่างตัวสั่นเทาด้วยความตื่นเต้นหลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้นไม่เพียงแต่การค้าของพวกเขาจะประสบความสำเร็จเท่านั้น แต่พวกเขายังได้รับเงินก้อนโตอีกด้วย ทุกคนในตระกูลจะยังสุขสำราญกับความรุ่งโรจน์และความร่ำรวยต่อไปได้“เขาทำแบบนั้นได้ยังไงในพริบตาเดียว?!“เราใช้เงินต้นทุนเพียงครึ่งเดียวในการจัดหาสินค้า! ถ้าเขาซื้อของพวกนั้นจากเราจริง ๆ เราก็รวยแน่ ๆ!”“แค่เงินปันผลเพียงอย่างเดียวก็อาจทำให้เราใช้จ่ายอะไรตามต้องการได้ถึงหกเดือนเต็ม ๆ เลยนะ!”คนทั้งตระกูลต่างทำสีหน้าแปลก ๆ ในขณะมองไปที่ฮาร์วีย์สายตาดูถูกเหยียดหยามของพวกเขาแปรเปลี่ยนเป็นความตกตะลึงและไม่เชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้น ตามมาด้วยความรู้สึกตื่นเต้นที่จะได้ร่ำรวยด้วยวิธีการสกปรกคุณย่าคอบบ์กดหมายเลขโทรศัพท์ด้วยอาการไม่พอใจหลังจากนั้นครู่หนึ่ง เธอก็ทิ้งโทรศัพท์ลงกับพื้นทันทีเธอมีความรู้สึกหล

ด้วยความที่อยากอวดอำนาจและความสัมพันธ์ของเขากับกาเอล อีเดนจึงเปิดเสียงลำโพงก่อนจะกดหมายเลขโทรศัพท์หลังจากนั้นไม่นานก็ได้ยินเสียงอันเย็นชาและเศร้าหมองจากปลายสายอีกด้านหนึ่ง“อะไรอีกล่ะ?!”กาเอลโกรธมาก เขาเพิ่งได้ข่าวว่าเทรย์ได้ทำการคืนสิทธิ์ในการจัดหาสินค้าให้กับตระกูลคอบบ์แล้วพ่อของเขาเป็นถึงรองผู้นำสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งแบล็คเบิร์น ซิตี้ แต่ผู้มีความสามารถชั้นยอดได้บอกอะไรบางอย่าง ที่เป็นการบีบบังคับให้พ่อของเขาต้องคืนสิทธิ์ในการจัดหารสินค้านั้นไปหลังจากรับสายโทรศัพท์ของอีเดนแล้ว กาเอลก็รู้สึกเดือดดาลด้วยความโกรธเกรี้ยวแต่ยังไงก็ตามเขาไม่รู้หรอกว่าตระกูลคอบบ์มีสายสัมพันธ์แบบไหน เขาจึงไม่กล้าขึ้นเสียงขู่ตะคอกอย่างเต็มที่อีเดนยิ้มอย่างอบอุ่นแม้จะได้ยินน้ำเสียงที่ไม่เป็นมิตรของกาเอลก็ตาม“นายน้อยแพดโลว์! ผมรู้เรื่องที่สหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งแบล็คเบิร์น ซิตี้ได้คืนสิทธิ์ในการจัดหาสินค้าให้กับเราแล้ว“ผมรู้ว่าคุณได้พยายามพูดจาโน้มน้าวผู้อาวุโสแพดโลว์อย่างเต็มที่เพื่อช่วยพวกเรา“ผมต้องขอขอบคุณในนามของคุณย่าคอบบ์และตระกูลของเราด้วยนะครับ!กาเอลตัวแข็งทื่อ เขาไม่รู้ว่าเกิ

เคทีมองไปรอบ ๆ ตัวโดยสัญชาตญาณเหล่าสมาชิกของตระกูลนี้ต่างหัวเราะกันอย่างเย็นชา สีหน้าของพวกเขาดูชั่วร้ายและน่ากลัวมาก“หยุดมองได้แล้วเคที ไม่มีใครเชื่อไอ้โสโครกคนนั้นเหรอก...” อีเดนพูดช้า ๆ“มีแต่คนไร้เดียงสาอย่างเธอเท่านั้นแหละ ที่จะเชื่อว่าไอ้ผู้ชายไร้ประโยชน์อย่างมันจะทำอะไรแบบนี้ได้" วาเลรี่ร้องบอกด้วยท่าทีหยิ่งผยองผู้อาวุโสที่ไว้เคราคนนั้นถอนหายใจ“ตื่นได้แล้วเคที เลิกฝันเสียทีเถอะ"เคทีรู้สึกใจสลายเป็นอย่างมาก เธอพยายามทำทุกอย่างให้ดีที่สุดเพื่อตระกูลนี้มาเป็นเวลานานแล้ว แต่ไม่มีใครเลยที่จะยืนหยัดขึ้นมาอยู่เคียงข้างเธอ และไม่มีใครเชื่อว่าฮาร์วีย์จะมีความสามารถด้วยเธอโซซัดโซเซไปข้างหลังด้วยใบหน้าที่ดูซีดเผือดฮาร์วีย์รีบจับเคทีเอาไว้ก่อนที่เธอจะล้มลม แล้วกระซิบบอกด้วยความกังวลว่า "คุณโอเคไหม?”“ฉันไม่เป็นไรค่ะ"เคทีสูดหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อตั้งสติ จากนั้นเธอก็มองดูคุณย่าคอบบ์ด้วยสีหน้าขมขื่น“คุณย่าคอบบ์ไม่เชื่อในตัวหลานสาวของตัวเองเลยเหรอคะ?”แน่นอนว่าเคทียังคงเชื่อใจในตระกูลของตัวเองอยู่“คุณย่ายังไม่เข้าใจเรื่องนี้ได้ยังไงกัน?!”คุณย่าคอบทำเสียงเยาะเย้น เธอกระแทก