บททั้งหมดของ ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก: บทที่ 3671 - บทที่ 3680

"โอ้?"“นายกำลังขู่ฉันเหรอ?”“เหนี่ยวไกเลยถ้านายกล้า!”“ถ้าฉันกะพริบตา ฉันจะเลียรองเท้าบู๊ตของนาย!” ฮาร์วีย์ประกาศก้องดวงตาของผู้ติดตามกระตุกอย่างบ้าคลั่ง และเหงื่อหยดลงมาบนแผ่นหลังของเขาเขาไม่เคยคิดเลยว่าฮาร์วีย์จะหัวแข็งขนาดนี้เขารู้ดีว่าตัวเองจะต้องเจออะไรถ้าเหนี่ยวไกปืนออกไปไม่เพียงแต่เขาจะถูกผู้คนสาปแช่งเท่านั้น แต่หลงเหมินและโกลด์เด้น พาเลซก็น่าจะทำสงครามกันด้วยไม่ว่าเขาจะโกรธแค่ไหนเขาก็ไม่สามารถเหนี่ยวไกได้"อะไร? ทำไม่ได้เหรอ?!“ช่างใจเสาะเหลือเกิน!”ฮาร์วีย์ตบสาวกคนนั้นกระเด็นไปเขาก้าวไปข้างหน้าอย่างสงบนิ่งก่อนที่จะเดินไปหาผู้ติดตามที่เหลือเสียงตบก็ได้ยินก้องไปทั่วห้องในช่วงเวลาเดียวกัน สาวกที่หยิ่งผยองและชอบใช้อำนาจของโกลด์เด้น พาเลซ ต่างถูกตบลงไปกองกับพื้น พวกเขาไม่กล้าแม้แต่จะพูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียวในขณะที่ใช้มือกุมใบหน้าเอาไว้ถ้าเป็นวันอื่นพวกเขาคงไม่กลัวตัวตนของฮาร์วีย์หรอก...แต่อย่างไรก็ตาม ฮาร์วีย์นับเป็นทรัพย์สมบัติของประเทศก่อนที่จะไปต่อสู้กับชาวอินเดียใครก็ตามที่แตะต้องตัวเขาแม้แต่นิดเดียวก็จะต้องตายอย่างน่าสยดสยอง!ราเชลหัวเราะอย่างเย็

“ใครบอกเธอว่าฉันสู้ไม่ได้!“ฉันไม่จำเป็นต้องกินอะไรเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งหรอกนะ!”ฮาร์วีย์ไม่รู้จะสรรหาถ้อยคำอะไรมาพูดได้ในขณะที่เอามือลูบขมับ“ก่อนอื่นเลย…ที่ฉันไม่ได้ต่อสู้ก็เพราะมีคนล้อมรอบตัวฉันอยู่มากเกินไป!“ถ้ามีศัตรูซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางฝูงชน หลงเหมินและโกลด์เด้น พาเลซก็คงจะต้องทำสงครามกันจริง ๆ เมื่อพวกนั้นตัดสินใจที่จะยั่วยุเรา!“ประการที่สอง…ฉันกำลังพยายามทำให้เธอเข้าใจอะไรบางอย่าง!“นี่ไม่เกี่ยวกับการต่อสู้เลย! ความสัมพันธ์ก็มีความสำคัญเหมือนกัน!“ก่อนที่ผู้คนจะทะเลาะกันในหนัง เธอคิดไหมว่าทำไมตัวละครหลักถึงต้องถามชื่อคนอื่นก่อนเสมอ?“คำตอบนั้นง่ายมาก ก็เพราะพวกเขาต้องการรู้ว่าพวกเขาสามารถสู้กับคู่ต่อสู้ได้ไหม!“ถ้าคู่ต่อสู้มีภูมิหลังและการสนับสนุนมากมาย ถึงแม้ตัวละครหลักจะชนะได้ก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญ!"ลองคิดดูสิ ตัวละครหลักมักจะมาจากองค์กรที่มีชื่อเสียงเสมอ! ใคร ๆ ต่างก็ให้ความเคารพยำเกรงพวกเขา!“เราไม่สามารถใช้หมัดพูดแทนเราได้เสมอไปหรอกใช่ไหม?“ถ้าเป็นแบบนั้น คงจะเหนื่อยน่าดู!”เด็กทั้งสามคนทำหน้าเหมือนกับว่าพวกเขาตระหนักถึงอะไรบางอย่างได้ แต่พวกเขายังคงไม่เชื่อเ

หลังจากได้ยินคำพูดของแดนนี่ เบอร์ตันแล้ว ไรแลนด์ เบอร์โลว์ก็พูดขึ้นมาข้าง ๆ เขา“ท่านอาจารย์การ์เซีย เมื่อพิจารณาดูจากภาพแล้ว แอมเบอร์ เลอวีนและคนอื่น ๆ ดูเหมือนจะมีความรู้จริง ๆ ในจุดนี้! พวกเขาจะต้องมีความสามารถทัดเทียมกับราชาแห่งอาวุธด้วย...“และไม่ใช่แค่ราชาแห่งอาวุธมือใหม่ด้วย พวกเขาอาจจะอยู่ห่างจากการเป็นเทพสงครามเพียงไม่กี่ก้าวเท่านั้น“ผู้คนที่นี่ยอดเยี่ยมมาก พวกเขาอยู่ในกลุ่มที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิง เมื่อเทียบกับคนอื่น ๆ ในวัยเดียวกัน แต่พวกเขาเป็นเพียงราชาแห่งอาวุธที่ดีที่สุดเท่านั้น!“พวกเขาไม่มีโอกาสชนะแอมเบอร์และคนอื่น ๆ เลย!“ถึงแม้ว่าเด็กที่มีความสามารถทั้งสามคนจะไม่มีประสบการณ์ในโลกภายนอก แต่ทักษะของพวกเขาเพียงอย่างเดียวก็เพียงพอแล้วที่จะชดเชยสิ่งนั้นได้!“ผู้คนที่นี่จะต้องพ่ายแพ้อย่างแน่นอน ถ้าพวกเขาสู้กับสามคนนั้น!”โซอี้อวดรอยยิ้มจาง ๆ“ท่านอาจารย์การ์เซีย ทำไมต้องบีบบังคับให้คนเหล่านี้ต้องได้รับความอับอายในเมื่อเห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่มีทักษะเลย” โซอี้พูดด้วยน้ำเสียงเฉยเมย“สิ่งที่เราต้องแสดงให้โลกเห็นในตอนนี้ก็คือความแข็งแกร่งและการมีอำนาจเหนือผู้อื่นของเรา!”

วันเวลาผ่านไปสองสามวันอย่างรวดเร็วแมนดี้ ซิมเมอร์ไม่เพียงแต่ออกจากโรงพยาบาลเท่านั้น แต่เธอยังกลับมาทำงานแล้วด้วยฮาร์วีย์ ยอร์กอยากไปเยี่ยม แต่ลิเลียน เยตส์รู้สึกโกรธมากหลังหายจากอาการบาดเจ็บฮาร์วีย์ตัดสินใจไม่ไปหลังจากคิดว่าลิเลียนจะส่งผลต่ออารมณ์ของเขาอย่างแน่นอนหลังจากบอกให้เคย์เดน บัลเมอร์คอยดูแลกิจการของบริษัทฮาร์ทสโตนแล้ว ฮาร์วีย์ก็รอคอยอย่างเงียบ ๆ อยู่ในหอฝึกยุทธ เพื่อรอเวลาต่อสู้กับชายอินเดียพวกนั้นในขณะที่เหุตการณ์นี้กำลังจะเกิดขึ้น แอมเบอร์ เลอวีน, ฟิลิป สตีล และอัลบัส ร็อบบินส์ ต่างก็ถามคำถามเขามากมายในสายตาของพวกเขานั้น ฮาร์วีย์เป็นเพียงมือใหม่ พวกเขาเชื่อจริง ๆ ว่าพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องจัดการกับผู้เชี่ยวชาญทั้งหมดนั้นด้วยตัวเองฮาร์วีย์ไม่ได้พูดอะไรเพื่อเคลียร์ปัญหาความเข้าใจผิดนั้นคงจะดีไม่น้อยถ้าเด็กทั้งสามคนนั้นสามารถจัดการกับชาวอินเดียได้ท้ายที่สุดแล้วจะมีเพียงผู้มีความสามารถคนใหม่ ๆ เท่านั้น ถ้าคนรุ่นใหม่แซงหน้าคนรุ่นเก่าไปทั่วทั้งฟลัตเวลล์ต่างเงียบกริบ ราวกับว่าทุกคนกำลังรอการต่อสู้ที่กำลังจะเริ่มอย่างเงียบ ๆ ไม่มีเหตุการณ์ใดเกิดขึ้นเลยใ

“พูดตามตรงนะคุณโซอี้ เมื่อเปรียบเทียบกับผู้มีความสามารถชั้นยอดมากมายจากอินเดีย ผมชื่นชมคุณมากที่สุด!”ฮาร์วีย์แสดงความชื่นชมในตัวโซอี้อย่างออกนอกหน้าในเวลานั้น“ตำนานไม่เพียงแต่บอกว่าคุณเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดของอินเดียเท่านั้น แต่คุณยังมีความแข็งแกร่งที่สุดด้วย!“รู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้พบคุณในที่สุด!“ผมมีบูโดกันหลายสิบแห่งที่อยู่ภายใต้ชื่อของผม…“คุณสนใจที่จะเป็นหนึ่งในทีมผู้สอนของผมไหม?"ไม่ต้องเป็นห่วงนะ! คุณสามารถเป็นผู้สอนแต่เพียงในนามก็ได้ถ้าคุณต้องการ!“และถ้าคุณเข้ามาร่วมทีม ผมจะมอบหุ้นบูโดกันให้คุณสามสิบเปอร์เซ็นต์ด้วย! ผมจะจ่ายเงินเดือนรายปีให้คุณสิบห้าล้านดอลลาร์เลย!“ผมรับประกันได้เลยว่าชาวอินเดียพวกนั้นจะไม่มาสร้างปัญหาให้คุณในเรื่องนี้แน่!“ถ้าคุณส่งสัญญาณว่าอยากจะทำ เราก็สามารถมาแชร์ความสุขทั้งหมดนี้ด้วยกันได้!“คุณสามารถสร้างรายได้กับผมได้อย่างน้อยหนึ่งร้อยห้าสิบล้านต่อปี! คุณสามารถมีเงินหลายพันล้านดอลลาร์เมื่อบูโดกันพวกนั้นเข้าจดทะเบียนในตลาด!”ฮาร์วีย์แสดงท่าทีจริงใจราวกับว่าเขาพยายามจะดึงโซอี้มาอยู่ข้างเขาจริง ๆแดนนี่ เบอร์ตันและไรแลนด์ เบอร์โล