บทที่ 3677

แอ็กเซล การ์เซียแสดงสายตาพิฆาตและความมีศักดิ์ศรีที่น่าสะพรึงกลัว

ชาวอินเดียที่อยู่ที่นั่นต่างก้มหน้าลงโดยสัญชาตญาณ พวกเขาไม่กล้าสบตากับแอ็กเซลด้วยซ้ำไป

“ไม่มีใครตอบคำถามของฉันเลยเหรอ?

“หรือเธอกำลังบอกว่าเธอไม่มั่นใจเลย?

“นี่ไม่เหมือนกับตอนที่เธอทำการท้าทายแชมเปี้ยนระดับจังหวัดเหล่านั้นนะ” แอ็กเซลกล่าวด้วยน้ำเสียงเข้มและแหบแห้ง”

“เธอบอกว่าในประเทศ H นั้น ไม่มีใครแข่งขันกับเราได้ และอินเดียก็สามารถบดขยี้คนรุ่นใหม่ได้โดยไม่ต้องให้ผู้มีความสามารถชั้นยอดของเราต้องลงมืออะไรเลย

"อะไรกัน? ตอนนี้เธอยอมแพ้กันแล้วเหรอ?”

ชาวอินเดียต่างมองหน้ากัน ก่อนที่จะลุกขึ้นยืนพร้อมกับโค้งคำนับ

“เราอ่อนแอเกินไปแล้วครับ ท่านหัวหน้า!”

แอ็กเซลทำเสียงเยาะเย้ยอย่างเย็นชา

“ฉันไม่อยากได้ยินอะไรแบบนั้น”

“เธอไม่ได้ยินที่ฉันถามเหรอ?”

“เธอมั่นใจแค่ไหนในการจัดการกับเด็กที่มีความสามารถสามคนนั้น?!”

"ไม่มั่นใจเลยครับ!" ชายคนหนึ่งตอบด้วยสีหน้าเศร้าหมอง

“แต่เนื่องจากนี่คือสงคราม เราจะต่อสู้อย่างสุดกำลัง ถึงแม้ว่าเราจะสู้พวกเขาไม่ได้ก็ตาม! เราจะทำทุกอย่างเพื่อปกป้องศักดิ์ศรีของประเทศของเรา!”

“เราจะสู้! เราจะสู้!”