บททั้งหมดของ ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก: บทที่ 141 - บทที่ 150

ในขณะนั้น ร่างกายของพนักงานเสิร์ฟสั่นเทา‘ไม่มีทางที่เธอคนนี้เป็นผู้หญิงของมิสเตอร์ร็อบบินส์ จริงไหม? ถ้าเป็นเช่นนั้นแล้วผู้ชายคนนี้ล่ะ…’คำถามมากมายปรากฎเต็มใบหน้าของเขา เขาแทบจะรั้งพวกมันไว้ไม่อยู่ฮาร์วีย์ไม่ได้รีบร้อนอะไร‘เจคใช้ความสัมพันธ์ของเขากับผู้บริหารระดับสูงของ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ เพื่อเข้าใกล้แมนดี้ ปัญหาคือพวกเขาจะไม่ทำดีใด ๆ กับเขาทั้งสิ้น’ทันทีที่พนักงานเสิร์ฟมาถึงฮาร์วีย์ก็พูดกับเขาว่า “คุณบอกผมเองว่าผมไม่สามารถเข้าร่วมการประมูลได้โดยไม่ได้รับคำเชิญไม่ใช่หรือ? ทำไมคุณถึงมาที่นี่เพื่อตามผมกลับไป? มันเรื่องตลกอะไรกัน?”บริกรกำลังกรีดร้องอยู่ในใจ‘ไอ้คนเลวทราม! ไม่สิ ไอ้สิบแปดมงกุฎ! ยังกล้าอวดอีกเหรอ? ถ้าไม่ใช่เพราะมิสเตอร์ร็อบบินส์ นายไม่มีสิทธิ์ที่จะได้มาล้างห้องน้ำของเมาน์เทนท็อปวิลล่าด้วยซ้ำ!อนิจจาเขาไม่กล้าระเบิดอารมณ์ในตอนนี้ เขาได้แค่พูดด้วยความเคารพว่า “ผมขอประทานโทษครับ ผมไม่รู้ว่าคุณเป็นแขกคนสำคัญของมิสเตอร์ร็อบบินส์ โปรดยกโทษให้เราด้วยที่ทำตัวไม่ดีกับคุณ”ขณะที่เขาพูดบริกรคนนั้นก็งอมือลงด้วยความปวดร้าวเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองก็ยืนนิ่ง

ไวแอตต์หัวเราะอย่างเย็นชา“ไม่จำเป็นต้องขอบคุณผมหรอก แม้ว่าคุณจะออกไปตอนนี้ ผมก็ต้องแจ้งให้ตระกูลรู้ว่ามีหัวขโมยในบ้านของพวกแล้วยังมีหน้ามาที่นี้ให้เกะกะสายตา พวกเขาคงต้องให้คำอธิบายที่ดีให้ผม”“แน่นอน ผมให้โอกาสคุณ ขอรองและอ้อนวอนผมสิ แล้วผมจะปล่อยให้เรื่องมันผ่าไป คุณจะว่าไง?”ฮาร์วีย์ยิ้มอย่างไร้คำพูดใด ๆ ไม่แม้แต่จะตอบกลับไวแอตต์ดอว์สันไม่สามารถทนได้อีกต่อไปและระเบิดอารมณ์ออกมา “มิสเตอร์จอห์นสัน คุณเสียสติไปแล้วหรือไง?”ดอว์สันเคยอยากรู้จักกับฮาร์วีย์มาระยะหนึ่งแล้ว แต่ไม่มีโอกาสเสียที การเชิญเขาเข้าร่วมการประมูลยนี้ก็เป็นเพียงการขอโทษเขาเขารู้ดีว่าฮาร์วีย์เป็นคนสุขุมรอบคอบ ด้วยเหตุนี้เขาจึงยืนเงียบ ๆ แต่เมื่อเห็นว่าฮาร์วีย์กำลังถูกดูถูกมากเกินไปเขาก็ไม่สามารถทนได้อีกต่อไป"มิสเตอร์ร็อบบินส์ คุณไม่คิดจริง ๆ หรือว่าลูกเขยคนนี้จะนำความยุ่งเหยิงมาให้เรา?”ไวแอตต์มีใบหน้าที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ แน่นอนว่าเขารู้ว่าดอว์สันคือใคร แต่ชู้รักของเขาเป็นคนสำคัญจากเมืองหลวง ในความคิดของเขาประธานธนาคารพาณิชย์ต่ำ ๆ อย่างดอว์สันไม่มีความหมายอะไรเลย ความจริงที่ว่าดอว์สันดูเหมือนจะปกป้องฮาร

แม้ว่าโรซาลีจะเป็นคนที่เย็นชาและเย่อหยิ่ง แต่แมนดี้ก็มีความงามที่เป็นธรรมชาติที่มีเสน่ห์ ผู้หญิงสองคนนั้นนั่งอยู่ที่นั่นด้วยกันเหมือนดอกไม้ที่สวยงาม ช่างเป็นภาพที่น่าพึงพอใจเช่นเดียวกับภาพวาดที่มีชื่อเสียงระดับโลกแต่ฮาร์วีย์ที่นั่งอยู่ที่นั่นกลับทำลายภาพที่หายากและงดงามจนหมดสิ้นในขณะนั้นทั้งเจคและไวแอตต์มีสีหน้าที่เปลี่ยนไปอย่างมาก“คุณเป็นแค่ลูกเขยขยะ คุณเข้ามาที่นี่ได้อย่างไร? พนักงาน! เกิดอะไรขึ้นกับการประมูลของคุณที่นี่กัน คุณจะปล่อยให้คนที่ไม่มีบัตรเชิญเข้ามาในการประมูลนี้ได้อย่างไร? คุณกำลังทำผิดกฎระเบียบงั้นเหรอ?” เจคตะโกนถาม“ใช่! บางคนคิดว่าเขาจะได้รับการปฏิบัติเช่นเดียวกับเราหลังจากที่เขากลายเป็นลูกเขยของตระกูลซิมเมอร์ แต่สุดท้ายแล้วเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าก็เป็นแค่คนทั่ว ๆ ไป!” ไวแอตต์พูดอย่างเย็นชา"ใช่! เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”“บริษัทที่จัดงานนี้ต้องให้คำอธิบายแก่เรา”“หากมีคนนอกเข้ามาและเข้าร่วมการประมูลนี้ แล้วความพิเศษของการประมุลมันคืออะไร?”มีคนแสดงความคิดเห็นจำนวนมาก อันที่จริงเป็นเพราะฮาร์วีย์ดูน่ารังเกียจ คนอื่น ๆ จะไม่วุ่นวายกับเขาด้วยซ้ำถ้าเขาไปนั่งที่อื่น แต่ป

"ที่รัก ดูเหมือนว่าคืนนี้คุณคงคงจะไม่ต้องจากคนโกหกหลอกลวงคนนี้อีกต่อไปแล้ว ล่ะ เนื่องจากเขาไม่รู้จักท่านประธานของยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ เขาจึงไม่มีประโยชน์อะไร พรุ่งนี้ให้ผมพาคุณไปพบอีวอนน์เพื่อนร่วมชั้นของผมไหม? อาจจะได้ผลมากกว่า” ฮาร์วีย์ ยอร์ก กล่าวกับ แมนดี้"จริงเหรอ? มันดีจริง ๆ!" แมนดี้ดูมีความสุขมาก อีวอนน์เป็นเลขาของท่านประธานของ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ หากพวกเขาสามารถติดต่อกับเธอได้ มันคงจะง่ายกว่าในการเข้าถึงผู้บริหารระดับสูงของที่นั่นสีหน้าของเจคย่ำแย่ลง เซซิเลียส่ายหัวบ่งบอกว่าเขาพลาดไปเสียแล้วกับการพลั้งปากพูดออกไป เขาไม่สามารถพลิกสถานการณ์ได้อีกไม่ว่าเขาจะพูดอะไรออกมาในช่วงเวลานั้นคนนับพันเริ่มทะยอยเข้าร่วมการประมูลเมาน์เทนท็อป ซึ่งนั่นบ่งบอกว่างานประมูลนี้เป็นที่ได้รับความสนใจอย่างมากหลังจากนั้นไม่นานการประมูลก็เริ่มขึ้นสินค้ารอบแรกเป็นนาฬิกาและเครื่องประดับแบบคลาสสิก แม้ว่าพวกมันจะค่อนข้างหายาก แต่ผู้คนที่นั่นก็ไม่ได้หลงไหลไปกับมันสิ่งเหล่านั้นมีตั้งแต่พันดอลลาร์ไปจนถึงแสนดอลลาร์ แม้ว่าสิ่งเหล่านั้นจะมีราคาค่อนข้างสูง แต่ก็ยังไม่สามารถดึงดูดผู้คนในงานแต่เมื่อมี

สีหน้าของแมนดี้บ่งบอกถึงความเบื่อหน่าย ในตอนแรกเธอรู้สึประทับใจที่เจคมีเงินมากมายและสามารถทำเพื่อเธอได้ แต่ตอนนี้เธอรู้สึกไม่พอใจและรู้สึกรำคาญใจอย่างมากเพราะ เจคล้อเลียนฮาร์วีย์ตลอดเวลาแม้ว่าฮาร์วีย์จะยากจนและเขาก็เป็นลูกเขยที่ไร้ประโยชน์ แต่เขาก็ทำงานบ้านทุกอย่างในช่วงสามปีที่ผ่าน เขาสละตัวเองให้กับความยากลำบากนั้นมาตลอด แม้ว่าแมนดี้จะไม่สามารถยอมรับเขาได้ในตอนแรก แต่ตอนนี้เธอก็เริ่มรับรู้ถึงสิ่งที่ดีในตัวเขานอกจากนี้เธอจะรู้สึกอับอายมากถ้าสามีของเธอถูกประณามในที่สาธารณะไม่ว่าสามีของเธอจะเป็นคนที่แย่แค่ไหนก็ตามในขณะนั้นแมนดี้ขมวดคิ้วมุ่นและพูดว่า “มิสเตอร์เซอร์เรย์ ฉันหวังว่าคุณไม่ตั้งใจที่จะพูดแบบนั้น ขอโทษฮาร์วีย์ด้วยนะคะ”“คุณต้องการให้ผมขอโทษเขางั้นหรือ?” เจคระเบิดเสียงหัวเราะ “ที่จริงผมทำเพื่อประโยชน์ของคุณเอง แมนดี้ ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่คนมุมานะ เขาอาจจะนำพาปัญหามาให้คุณไม่ช้าก็เร็ว ผมเป็นคนใจกว้างพอดังนั้นผมจะไม่คิดโกรธแค้นเขาเพราะเรื่องนี้ ผมเพียงแค่จะให้คำแนะนำแก่เขาเท่านั้น ถ้าเป็นคนอื่นพวกเขาอาจจะจัดการเขาไปแล้วก็ได้!”ไวแอตต์สนับสนุนในสิ่งที่เจคพูด “ใช่ แมนดี้ คุณไร้เ