บทที่ 143

ท่าทางที่เยือกเย็นและสง่างามของเธอเป็นภาพวาดที่น่ามองเหลือเกิน แค่รอยยิ้มของเธอก็ทำให้หัวใจหลายคนเต้นแรง

เมื่อเธอมองไปรอบ ๆ ดอว์สัน เธอก็เห็นฮาร์วีย์ยอร์กและก็รู้สึกงงงวย

‘ดอว์สันมีชื่อเสียงแบบไหน? ทำไมถึงได้มีผู้ชายหน้าตามอมแมมอยู่ใกล้ ๆ เขาแยยนั้น?’

โรซาลีรู้ดีว่าควรทำตัวอย่างไร เธอยับยั้งตัวเองไม่ให้ตั้งคำถามเกี่ยวกับผู้ชายคนนั้น

ในตอนนี้เจคและแมนดี้ได้เข้ามาในห้องสำหรับการประมูลแล้ว แต่ไวแอตต์นังไม่ได้เข้าไป เขายังหลงใหลอยู่กับรูปลักษณ์อันน่าทึ่งของโรซาลี เขาเดินเข้าไปและหัวเราะอย่างเยือกเย็น

“โอ้? นี่ใช่ลูกเขยที่อาศัยอยู่กับตระกูลซิมเมอร์หรือเปล่า?” ไวแอตต์พูดและขยับเข้าไปใกล้ “ไม่ใช่ว่าคุณถูกไล่ออกจากบ้านไปก่อนหน้าแล้วเหรอ? คุณแอบกลับเข้าอีกมาได้อย่างไร?”

“มิสเตอร์ร็อบบินส์ สาวน้อย... ชายคนนี้เป็นลูกเขยของตระกูลซิมเมอร์ที่มีชื่อเสียงน่าอับอายทั่วทั้งเมืองนิอัมมี่ ผมไม่รู้ว่าเขามาอยู่ในสถานที่ที่ดีงามแบบนี้ได้อย่างไร แต่ผมขอแนะนำว่าอย่าเกี่ยวข้องกับเขานั่นจะเป็นผลดีกับตัวคุณ”

ดอว์สันตัวแข็งทื่อ เขาไม่ได้คาดคิดว่าฮาร์วีย์จะเป็นลูกเขยที่มีชื่อเสียงด้านลบแบบนั้น แต่หลังจากเ