All Chapters of ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก: Chapter 111 - Chapter 120

"ภรรยาของคุณ ภรรยาของคุณครับ ... " ไวแอตต์พูดพร้อมกับกัดฟันแน่น"เด็กดี!” ฮาร์วีย์ย่อตัวลงครึ่งหนึ่งแล้วตบแก้มของไวแอตต์เบา ๆ “ตอนนี้คุณรู้แล้วว่าคุณสามารถประสบความสำเร็จได้ด้วยการเป็นผู้ชายถูกเลี้ยงดูด้วยหญิง การคุกเข่าลงต่อหน้าคนชั่วร้ายอย่างผม คุณจะตกต่ำยิ่งกว่าคนชั่วร้ายซะอีก!”หลังจากจบประโยคฮาร์วีย์ขี้เกียจเกินกว่าจะยุ่งวุ่นวายกับไวแอตต์ เขาหันกลับมาและเดินจากไป เขายังต้องไปซื้อโทรศัพท์มือถือเขาจะเสียเวลาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?อีวอนน์จ้องมองลูอิสอย่างดุเดือดและเดินตามฮาร์วีย์ไปอย่างรวดเร็วโดยไม่พูดอะไรอีก“ดึงเจ้าเด็กนี่ออกไป หักขามันแล้วโยนมันตรงทางเข้าโรงพยาบาล!” ลูอิสร้องเสียงหลงและเซจนสะดุดเท้า“ ไม่! อย่า!” ไวแอตต์คร่ำครวญสำหรับเซซิเลียไม่มีใครรู้ว่าเธอหายไปไหน ทำไมเธอถึงไม่ได้ต้องอยู่รอบ ๆ ไวแอตต์ในตอนนี้?***ครู่ต่อมาที่ทางเข้าโรงพยาบาล ร่างที่ขาหักถูกโยนออกมาจากรถตู้ ไวแอตต์ยกแขนขึ้นและมองไปที่ท้องฟ้าด้วยท่าทางน่ากลัว “ฮาร์วีย์! อย่าคิดว่ามีเพียงแกเท่านั้นที่รู้วิธีให้ผู้หญิงปรนเปรอ! ฉันก็รู้! ฉันอยากเป็นผู้ชายที่มีความสุขที่สุดและฉันอยากให้แกต้องอยู่กับความกลัวไ

พนักงานขายเดินไปหาพวกเขาทันที หลังจากที่เขาเห็นฮาร์วีย์ เขาก็พูดด้วยความลังเลว่า “คุณผู้ชายคะ รุ่นนี้เป็นรุ่นลิมิเต็ดอิดิชั่นของร้านเรา ราคาสองพันไม่ใช่สองร้อย และเราจำเป็นต้องได้ไปรับของจากร้านอื่น แน่ใจหรือว่าคุณต้องการมัน?" เขาไม่สามารถตำหนิพนักงานขายได้ที่มีความลังเลใจเช่นนี้เนื่องจากโทรศัพท์รุ่นนี้มีจำนวนจำกัด อย่างไรก็ตามโทรศัพท์รุ่นนี้เป็นที่นิยมอย่างมากและเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนชนชั้นสูง คนเงินเดือนธรรมดาไม่มีทางมีเงินถึงถึงสองพันดอลลาร์ ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่พวกเขาจะสามารถเป็นเจ้าของโทรศัพท์รุ่นนี้ ในเวลานั้นฮาร์วีย์สวมเสื้อผ้าที่ได้มาจากร้านขายของริมทางและเขาดูไม่มีเงิน เขาดูไม่เหมือนคนที่สามารถควักเงินหนึ่งหมื่นห้าพันดอลลาร์ออกจากกระเป๋าได้ฮาร์วีย์พูดไม่ออก ดูเหมือนว่าเขาจะต้องมีเสื้อผ้าที่ดูดีกว่านี้อีวอนน์ระเบิดเสียงหัวเราะ เธอแทบไม่มีโอกาสได้เห็นฮาร์วีย์ตกอยู่ในสถานการณ์ที่น่าอึดอัดเช่นนี้ฮาร์วีย์ยิ้มใและส่ายหัว อย่างไรก็ตามเขายืนยันว่า “ไม่เป็นไร จัดการเอาโทรศัพท์มาให้ผม อ้อ ผมไม่แน่ใจว่าซิมการ์ดของผมสามารถใช้กับโทรศัพท์เครื่องนั้นได้หรือเปล่า”ในขณะที่เข

"โอ้พระเจ้า! เขาเป็นคนร่ำรวยที่มีนิสัยชอบเก็บตัวใช่ไหม?”“เขาไม่ได้ลังเลที่จะรูดบัตรด้วยซ้ำ น่าทึ่งที่สุด!"“เขาเป็นเจ้าของทรัพย์สินอะไรบ้างนะ?”เมื่อเห็นฮาร์วีย์แสดงออกอย่างเปิดเผย เหล่าไทยมุงก็ตกตะลึงอีกครั้งในบรรดาไทยมุงเวสตันเป็นคนที่มองเห็นได้ชัดเจนที่สุด ทันทีที่ฮาร์วีย์ดึงบัตรออกมา เขาก็อ้าปากค้างอย่างตกใจเช่นกัน“บัตรเอเม็กแบล็กการ์ด!”เมื่อคำอุทานของเขาความเงียบก็เข้าปกคลุมไปทั่วทั้งร้านฝูงชนอาจไม่เคยเห็นบัตรเอเม็กแบล็กการ์ด แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาไม่เคยได้ยินมาก่อนผู้ถือบัตรเอเม็กแบล็กการ์ดได้จะต้องมีเงินสดอย่างน้อยสองสามร้อยล้านในบัญชีธนาคารของเขา เงินสดนะ ไม่ใช่แค่ทรัพย์สิน! แม้จะเป็นขาใหญ่อย่างเวสตัน แต่เขาก็มีเงินสดในมือเพียงไม่กี่แสน เงินสดไม่กี่ร้อยล้านหน้าตาเป็นอย่างไรกัน?สำหรับบัตรแบบนั้น ในเมืองนิอัมมี่มีไม่เกินห้าใบเท่านั้น!แม้แต่พนักงานขายยังตกใจ ในวันนี้เขาจะได้พบกับมหาเศรษฐีตัวจริงใช่ไหม?โดยไม่ทันตั้งตัว มีคนพูดถึงคำอธิบายสิ่งตรงหน้าที่เป็นไปได้ “เป็น…เป็นไปได้ไหมที่มันเป็นแค่บัตรที่เขาได้สั่งซื้อจากออนไลน์?”เมื่อเขาพูดอย่างนั้นทุกคนในร้าน

"มิสเตอร์ยอร์กเกิดอะไรขึ้น?” อีวอนน์สับสนจนต้องถามฮาร์วีย์ในรถเฟอร์รารีของพวกเขา“ให้ดิฉันโทรสอบถามเรื่องนี้นะคะ”ฮาร์วีย์ตกตะลึงเมื่อได้รับคำตอบเมื่อเขาได้รับคำตอบ “ธนาคารแจ้งให้ทราบว่าวงเงินการใช้จ่ายเริ่มต้นสำหรับบัตรของผมคือเจ็ดแสนห้าหมื่นดอลลาร์ต่อเดือน ผมเพิ่งถอนเงินสดเจ็ดแสนห้าหมื่นเมื่อเร็ว ๆ นี้ เกินโควต้าของผม ถ้าผมต้องการเพิ่มวงเงินผมต้องไปที่ธนาคารและลงนามในข้อตกลง”“บ้าที่สุด…”อีวอนน์ไม่สามารถกลั้นเรื่องขบขันนี้ได้ เธอไม่เคยคาดคิดว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นแบบนี้จริง ๆ ฮาร์วีย์พูดไม่ออกเช่นกันกับความจริงที่ว่าเรื่องโง่ ๆ เช่นนี้อาจเกิดขึ้นกับเขาได้ ดูเหมือนว่าเขาจำเป็นต้องไปที่ธนาคารไม่เช่นนั้นเขาจะมีปัญหากับการใช้จ่ายในประจำวัน"โทรศัพท์เครื่องนี้ คุณคิดซะว่าเป็นเป็นของขวัญจากฉันก็แล้วกันนะคะ" อีวอนน์ยิ้มให้เขาอย่างอ่อนโยน เงินจำนวนนี้ไม่ได้มีความหมายกับเธอมากนัก“เอาล่ะ ผมจะซื้ออย่างอื่นให้คุณก็แล้วกัน” ฮาร์วีย์ไม่ได้ปฏิเสธเธอ “ตอนนี้คุณไปส่งผมที่บริษัทได้ไหม? ผมคงต้องอยู่ที่นั่นสักคืน”"ฮะ?" อีวอนน์ซึ่งเพิ่งสตาร์ทรถเฟอร์รารีถึงกับต้องเหยียบเบรกกะทันหัน เธอหันมาหาเขาด้

อีวอนน์สังเกตเห็นฮาร์วีย์ที่กำลังเดินมาหาเธอ เธอยิ้มและพูดว่า “รอสักครู่นะคะ อาหารเช้าใกล้จะพร้อมเสิร์ฟแล้วค่ะ”ฮาร์วีย์จ้องมองอีวอนน์ด้วยความสงสัย ด้วยเหตุผลบางอย่างที่ทำให้เขาไม่สามารถเข้าใจได้ เขาระแคะระคายการกระทำของอีวอนน์ที่ไม่ได้ปฏิบัติต่อเขาอย่างอบอุ่นเหมือนอย่างที่เธอเคยทำฮาร์วีย์มีความสุขกับการนอนหลับพักผ่อนตลอดทั้งคืน แต่เขาไม่รู้ว่าอีวอนน์ใช้เวลาทั้งหมดในการนอนพลิกตัวไปมาอยู่บนเตียง เธอคิดว่าเธอควรจะเปิดประตูออกไปอย่างบังเอิญดีไหมถ้าฮาร์วีย์มาเคาะประตูปรากฎว่าฮาร์วีย์หลับไม่ได้สติเหมือนท่อนไม้และไม่มีเจตนาจะทำอะไรเช่นนั้น ความจริงกระทบเข้ากับประสาทรับรู้ของอีวอนน์อย่างจังหลังจากทานอาหารเช้าเสร็จพวกเขาก็ไม่ได้อยู่ที่บ้านของอีวอนน์อีกต่อไป อีวอนน์ขับรถเบนท์ลีย์และส่งฮาร์วีย์ที่ยอร์ก เอ็นเตอร์ไพรส์ ตอนนี้เป็นเวลาเก้าโมงเช้าแล้วและผู้คนก็ทยอยเข้ามากลุ่มคนจำนวนมากมารวมตัวกันที่ทางเข้าหลักของ ยอร์ก เอ็นเตอร์ไพรส์ โดยไม่ทราบสาเหตุ มีคนงานจากร้านดอกไม้กำลังยุ่งอยู่กับการวางของตกแต่ง พวกเขาตกแต่งทางเข้าหลักของ ยอร์ก เอ็นเตอร์ไพรส์ ราวกับว่าพวกเขากำลังเตรียมงานแต่งงานอีวอน