All Chapters of What's Wrong With Mr. CEO?: Chapter 11 - Chapter 20

                      ALAS singko pa lang ng umaga ay ginising na ako ng pangit na tunog ng letseng door bell ko.Nakasimangot na bumangon ako at wala sa sariling binuksan ko ang pintuan."What the hell is wrong with you?" Kaagad na naibulalas ko ng mukha ni Paul ang tumambad saakin."Oh, may mali na naman ba akong nagawa? Don't tell me na kakagising lang!"Aniya na bahagya pang itinaas ang kilay."Fuck you! Hindi mo ba alam na ang aga mong nambulabog? Ang sarap pa sana ng tulog ko eh!"Singhal ko sa kanya."Tsk! Wala ka man lang bang balak na papasukin ako sa loob?" Nang-aasar niyang tanong saakin."Wala! Bahala kang mamuti ang mata mo sa kakahintay saakin diyan sa labas!" Pabagsak kong sinaraduhan ito ng pinto."Baka puwedeng bilisan mo naman! Kanina pa nagagalit sa'kin ang Ate Czyrah mo!"Malakas niyang hiyaw

            KINABUKASAN ay kumakanta pa ako habang naliligo. Hindi ko pa rin maiwasan ang mapangiti sa tuwing naiisip kong pinagseselosan ni Paul si Mr. Ledesma.Maya-maya pa ay hindi na naman ako magkandaugaga sa pag-aayos ng aking sarili. Nasa kalagitnaan ako ng pagboblower ng aking buhok nang biglang tumunog ang maganda kong cellphone. Dali-dali ko iyon na dinampot ng makita kong pangalan ni Kupal ang rumihestro sa screen."Oh!" Kunwari ay tinatamad kong sagot."Good morning my gorgeous attorney!" Masigla niyang bati sa kabilang linya."Haist! Good morning din Mr. Kupal!" Napipilitan kong sagot. "Don't tell me na nasa labas kana kaagad?" Naiinis ako dahil paniguradong pagmamadaliin niya na naman ako."Nope! Actually, tumawag ako para ipaalam sa'yo na hindi kita masusundo ngayon.""Huh? Bakit?"Dismayado kong tanong. Ang kaninang pagkainis ko ay&nb

                       SIMULA pa kahapon hanggang sa makabalik na kami ng Pilipinas ay wala pa rin kaming pormal na usapan ni Paul.Ni hindi rin naman niya nagawang banggitin man lang ang nangyari no'ng nakaraang gabi matapos ang aming kasal. Marahil ay nahihiya siya sa'kin o di naman kaya'y sadyang balewala lang 'yon sa kanya.Pagkagaling sa airport ay sa bagong bahay na kami tumuloy. Hindi na ako nagtaka pa kung pa'no nakarating do'n ang aking mga gamit. Marahil ay hinakot na iyon ni Nay Meding. Nakakabilib talaga ang matandang 'yon dahil halos twenty years na din siyang matiyagang naninilbihan sa aming pamilya. Napalapit na rin ang loob ko sa kanya lalo pa't parang anak na rin ang turing niya saamin ng ate ko.Nang tuluyan na kaming makapasok sa bahay ay tv kaagad ang unang nilapitan  ni Paul. Sa halip na magpahinga ay pabagsak pa itong naupo sa couch at kaag

                TANGHALI na nang magising ako kinabukasan. Nagulat pa ako ng mukha agad ni Paul ang una kong nasilayan. Dali-dali akong bumangon, subalit muli rin akong napahiga ng bigla ay makaramdam na naman ako ng pagkahilo. Halos isang linggo na rin na ganito palagi ang pakiramdam ko tuwing umaga.Patuloy ko lang itong binabalewala dahil ayoko rin naman na magpatingin sa doctor at baka kung ano pang maging findings. Ayoko rin na mag-alala sa'kin ang aking mga magulang at kapatid if ever na may malalang sakit na pala ako. Kaya't mas mainam na sarilihin ko na lang ito."Hey! Good morning gorgeous!" Nakangiting bati saakin ni Paul. Nagulat pa ako ng mapansin kong may dala pala siyang tray na puno ng pagkain. Bigla akong nakaramdam ng gutom ng malanghap ko ang mabangong aroma ng kape na naroon sa gilid ng tray habang pumapailanlang sa ere ang usok nito."Good morning din." Nakangiwing bati ko rin sa

                       MABILIS na lumipas ang mga araw. Dalawang linggo na rin simula ng bumalik ako sa kompanya ni dad. Dalawang linggo na rin ang walang sawang iringan at gantihan namin ng hilaw kong biyenan. Madalas ay napapailing na lang si Paul sa tuwing nalalaman nito ang ginawa namin ng kanyang ina.Hindi ko na rin inungkat kay Paul ang tungkol sa mga natanggap kong larawan. Inisip ko na baka pakana lang 'yon ni Daisy upang hiwalayan ko si Paul.Subalit isang umaga ay hindi ko na talaga kinaya pa ang panibagong balita na aking natanggap.Eksaktong pagkababa ko ng kotse ay mukha agad ni Daisy ang sumalubong saakin.Wala sana akong balak na pansinin siya subalit  mukhang may balak itong patirin ako. Mabuti na lang at kasunod ko pala si Kuya Andrew. Kaagad itong lumapit saamin at pinigilan si Daisy sa maitim nitong balak.