All Chapters of What's Wrong With Mr. CEO?: Chapter 21 - Chapter 30

                           HAPON na ng magising ako. Nagulat pa ako ng wala na sa tabi ko si Paul, kaya naman dali-dali akong lumabas ng kuwarto.Eksaktong pagbukas ko ng pinto ay si Nanay Meding ang una kong nabungaran. Bitbit niya ang tray na puno ng pagkain."Uhm, naku! Nag-abala pa ho kayo 'nay! Lalabas naman po ako eh." Nakangiti kong saad habang kinukuha dito ang tray."Nak!" Pagtawag niya sa'kin."Hmm?""Eh kasi 'nak-" Nagtaka ako kung bakit bigla na lang nag-iba ang timpla ng mukha ni 'Nay Meding. Ang kaninang ngiti ay napalitan ng tila pagkabahala."Ma-may problema ho ba? Nasa'n nga pala si Paul?"Napakamot muna ito sa kanyang ulo bago muling sinagot ang mga katanungan ko."Uhm, umalis kasi 'nak si Paul eh.""Saan ho nagpunta ang asawa ko?" Usisa kong mu

                    SIMULA pa kahapon ay hindi na ako lumabas ng kuwarto. Ilang beses na rin  sinubukan ni Nay Meding na katukin ako. Subalit hindi ko ito pinapansin. Maging si ate ay sumubok rin na maghatid sa'kin ng pagkain kagabi ngunit hindi ko rin ito pinagbuksan ng pinto. Hindi ko pa talaga kayang harapin ang kahit na sino sa kanila. Wala pa akong sapat na lakas ng loob para kausapin sila. Pakiramdam ko ay napaka sama' kong tao para ganituhin nila ako. Wala na akong kakampi! Dahil ang kaisa-isang 'Nay Meding na pinagkatiwalaan ko ay kinasabwat rin nila.Hindi ko pa rin kasi lubos maisip na nagkaisa silang lahat para lang itago saakin ang tungkol kina Daisy at Paul. Thanks to Andrei. Dahil sa kadaldalan niya ay nalaman ko ang totoo.Mugtong-mugto na ang mga mata ko dahil sa maghapon at magdamag kong pag-iyak. Ngunit, kahit paano ay naibsan naman ang bigat ng aking kalooban. Gusto kong matawa sa saril

                           KINABUKASAN ay maaga akong nagising. Matapos ang masinsinang pag-uusap namin ni mommy ay napagdesisyunan kong bumalik na sa kompanya. Kailangan ko ng magsimula ulit ng panibagong pagkakaabalahan upang matuon sa ibang bagay ang aking isip nang sa gayo'n ay hindi ako ma-stress ng walang kuwentang dahilan.Mommy told me na siya na lang ang mag-aalaga kay baby Zoe. Thanks to my beautiful daughter dahil kahit paano ay mapapadalas na ang pagkikita ng kanyang lolo't lola. Pumayag kasi si mom na bumalik sa mansiyon upang maalagaan niya ng maayos ang kanyang apo. Maging si dad ay napansin kong natuwa rin sa desisyon ni mommy. Kaya naman muling umusbong ang pag-asa kong magkabalikan pa sila ni daddy.Sinubukan kong magluto ng almusal. These past few months kasi ay nagpursigi na akong matuto kung paano ba magluto. Kaya naman si 'Nay Meding ay hindi magkanda

                           ALAS dos na ng madaling araw ay gising pa rin ako. Pabiling-biling sa higaan at sa katunayan ay naubos ko na rin lagukin ang dalawang bote ng delight. Ngunit hindi pa rin ako dalawin ng antok. Hindi pa kasi mawala sa isip ko ang nangyari kanina. Hanggang ngayon ay naging palaisipan pa rin sa'kin ang muli naming pagkikita nina Daisy at Paul.Naisipan kong tawagan si Mr. Ledesma. Baka sakaling gising pa ito at may makuha akong kaunting impormasyon.Tatlong beses ko itong tinawagan subalit tila wala itong balak na sumagot. Kaya naman hinayaan ko na lang ito.Muli akong nahiga at sinubukan ko ulit matulog.Ngunit wala pa rin nangyari. Nanatiling dilat ang aking mga mata hanggang sa namalayan kong alas singko na pala ng umaga.Tinatamad na bumangon na lang ako at matamlay na lumabas ng kuwarto. Para akong zombie dahil sa

                       PAULIT-ulit na umaalingawngaw sa dalawa kong tainga ang tanong na iyon ni Paul. Natulos na rin ako sa aking kinatatayuan at pakiramdam ko ay pingsakluban na ako ng langit at lupa."Bulag na siya Czarina!" Bigla akong nahimasmasan ng tuluyan ng makalapit sa'kin si Daisy at banggitin nito ang kalagayan ni Paul."What!?"Gulat kong tanong."Pa-paanong nangyari 'yon?" Gumagaralgal ang tinig na muli kong tanong sa kanya."Tutal ay naririto ka na at nalaman mo na rin ang kalagayan ni Paul, mabuti pa siguro ay pumasok na muna tayo sa loob." Ani Daisy sa mahinahon na pananalita. Napansin kong napangiwi pa ito matapos igalaw ang kanan niyang kamay. Bahagya naman akong nakonsensiya subalit bandang huli ay nanaig pa rin ang kabaliwan ko. Naisip ko rin kaagad na kung hindi ko pinilipit ang kamay niya ay baka nasampal niya na ang maganda kong mukha. Marahil rin ay hindi siya aamin kung nasaa