All Chapters of Nine Months [Tagalog]: Chapter 1 - Chapter 10

His deadly gazed was fixed on the full moon. The moon is about to covered by the dark clouds. Nakatayo sa pinakamataas na gusali sa boung lungsod. Kitang-kita sa mga mata niya na hindi siya natutuwa sa paghihintay.   Iniyuko ang paningin at pinagmasdan ang mga ilaw sa napaka-abalang paligid sa ibaba ng gusali. Ngunit ang mga mata nito ay taliwas sa nakikita. Lumilipad ang kanyang isipan. Napangisi na lamang siya.   Ang mga pinaghihirapan ng mga tao sa paligid niya ay kapag ginusto nito makuha ang bunga, ay kukunin niya. Siya ang nilalang na walang sinasamba kahit ma-impluwensyang tao. Ginto, pilak, diamante at mga batong meron sa kanyang halaga ay mapapakanya. Lahat gusto niyang makuha. Lahat ng mga mamahaling bato ay kanya.   Sa tagal niya sa larangan ng negosyo, pilit niyang pinuputol ang mga sanga ng mga nais na lampasan ang kayamanan niya. Ganito siya kagahaman

(Dahlia POV)   Inaalalayan ko ang braso ng aking Grandma habang papunta sa isang bus stop. Tahimik na naglalakad ang mga tao ngunit mahahalata na nagmamadali sila. Dahil siguro sa ulan na nagbabadya.   “May buwan ba ngayon iha?” Tanong ni Grandma sa akin.   “Sa kasamaang palad Grandma, matatakpan na ng maiitim na ulap. Pero ang ganda ng buwan. Bilog na bilog.”   Dati rati nakikita ni Grandma ang mga nakikita ko ngayon. Ngunit dahil sa aksidente hindi na niya makita ang nasa paligid.   “Nararamdaman ko nga na parang uulan ng malakas. Malamig ang hamog na dala ng hangin.”   “Kaya kailangan niyong sumakay ngayon ng bus Grandma.”   “Paano ka Dahlia?” Nakita ko ngang bigla nang naging walking sign yung traffic light. Tatawid na sana kami ni Grandma ng biglang nilipad ang sombrero nitong medyo ma

(Venal POV)   We arrived at the location where the auction is about to begin. Ngunit di naman ito mag-uumpisa kung wala pa nga si Dryzen, kundi patay sila. May pagkakaabalahang trabaho na naman ako. Wag silang tanga na dagdagan pa ang trabaho ko.   Sinalubong kami ng malalaking payong. Dahil bumuhos na nga ang malakas na ulan. Agad ko naman kinuha sa isang tauhan ang coat ni Master Dryzen. Tinulungan ko itong ma-isuot sa kanya.   Agad kaming pumasok sa gusali. Nakareserve na ang upuan sa unahan para sa kanya. Sa unahan siya nauupo para makita ng maigi ang item. In case gusto niyang bilhin at maging isa sa mga collection na naman niya. Ngunit halos lahat naman ng auction na pinuntahan namin, karamihan siya ang bumibili. Wala siyang paki-alam kung magkano nang halaga ang inaabot ng isang bagay.   He sits like a king. Tipon

(Dahlia POV)   Sumilip na muli ang liwanag ng buwan. Kaya medyo natiwasay ako sa paglalakad. Nabasa ng kunti. Sana hindi ako nito sipunin. Malapit na ako sa amin. Sinara ko ang payong. Inayos ko. Nang natigilan ako…. Dahil parang may sumusunod sa akin. Huminga ako ng malalim. Sa sitwasyong ito kailangan ko lang magmadali sa paglalakad. Isang makitid pa namang iskinita ang dinadaanan ko. At halatang tulog na ang mga nakatira sa malapit dahil ngilan-ngilang bahay na lamang ang merong ilaw.   Ang gabi, ito yung mahalagang oras para sa mga mangagawang ginagawa ang trabaho nila sa umaga. Ito yung oras na nagkakaroon ng katiwasayan ang isipan ko. Ngunit hindi sa ngayon. Masama talaga ang pakiramdam ko na parang may sumusunod sa akin.   Kaya tumigil ako sa paglalakad. Mabuti nang harapan ang kinakatakutan diba? Pero paglingon ko sa

 (Owen POV)   “Owen, pinapapunta ka ni Ma’am Senior Editor sa opisina niya.” Agad kong inangat ang paningin ko sa aking desk. Saka lumingon sa opisina ng m*****a naming Senior Editor. Napabuntong hininga ako. Tungkol na naman ata ito sa manuscript na ipinasang for approval to publish ni Yuki. Napakamot ako. Parang pagod akong bumangon sa kinakaupuan ko. Dalawang babae lang naman ang napakaraming demand sa buhay ko. Si Yuki at Ms. Nam. Haist. Si Miss Nam kasi inaalala lang niya ang reputation ng kompanya. Nais niya na ang lahat na ma-ipublished sa ilalim ng pangalan ng kompanya ay yung may mataas na quality na mga kwento. Ayaw niya yung mga b****a at wala namang katuturan basahin. Naalala ko nga ang sinabi niya na... "Hindi tayo tumatangap ng kwento na nais lang ng mambabasa ang matulog. Edi sana walang sleeping pills na lumabas sa mercado. Bwisit."&nbs