All Chapters of The Devilish Billionaire [Tagalog]: Chapter 431 - Chapter 440

(Janine POV)“Misis, gusto niyo kargahin ang anak ninyo.”Isang babaeng naka uniporme na nurse din ata sa Hospital na ito. Nakangiting alok niya sa akin. Napatango ako. Kinuha niya yung anak ko at dahan-dahan na ibinigay sa akin. Muli na naman tumulo ang luha ko.Yan baby. Ang hina ni Mama, laging napapaiyak. Hindi naman sa pinahirapan mo ako na dalhin kita. Kala kasi namin ng tatay mo di ko kayang magbuntis.Hangang sa pinalabas na ako ng Nursery room dahil may Visiting Hours lang doon. Bawal masyado magtagal. dahil sensitive pa ang mga bagong panganak na sanggol. Saka sinabi din na mamaya lang na hapon maari na kaming madischarge. Ibig lang sabihin maari na  maiuwi ang anak namin sa maliit naming bahay.Wag ka mag-alala Aaron, kahit maliit lang yun, alam mo bang pinaghirapan namin ng Tatay mo na itayo yun? Simple. Maliit pero malinis at puno nang pagmamahal ang pamamahay na yun. Aanihin natin an

(Janine POV)Ang batang pinalaki namin ay nangaling nga sa may kapangyarihan na pamilya. Andito ba sila para kunin ang tanging kayamanan na pinapahalagaan namin ni Samuel? “Why are you crying?” sabay ngisi nito.“Alam mo bang hindi dapat pinapakita sa mga taong di mo naman kilala ang mga luhang yan?” Nanginig na ang kamay ko…Alam ko wala kaming kalaban-laban sa lalaking kaharap ko ngayon na may konektion kay Aaron. Iniisip ko pa lang na wala nang ingay sa loob ng bahay namin. Ang asaran ng mag-ama  na papalit ang nakakabinging katahimikan at magagalit sa akin ni Samuel kung bakit nilihim ko ng matagal na patay na ang anak namin. Senenyasah niya ang isang tauhan nito. Lumapit saka napatitig sa akin. Lumapit ito at binigyan ako ng panyo. Na siyang tinangihan ko.Marahas ko na lamang na pinunas ang aking luha.Binigyan niya ako ng ilang minutong katahimikan. Hindi siya nagsasalita.&nbs

(Janine POV). Babangon na sana talaga ako, patayo. Ngunit pinigilan niya ako at nanatili akong nakaupo. Galit ang mga mata niya sa ginawa ko. Parang may ginawa akong di maganda sa kanya.“Do you know meron kang sakit?” Pumasok nga sa pinto yung lalaking lagi niyang inuutusan. Lumapit ito sa kanya. Titig na titig parin siya sa akin. Nang abutin niya ang folder. Binuksan niya at…“Lot of depression and stress. You can trash them all, if your willing to marry me. Ahhh. Wala ka palang choice diba?”“Wala pa akong sinabi.” Tanging naisambit ko na halatang nanamlay ang boses ko.“Ngunit ako meron na. Magpapakasal ka sa akin sa ayaw o gusto mo.”“Hindi.” Matatag kong sabi na alam ko wala pa akong pinirmahan. “At saka wala akong oras para makipaglaro sayo. Meron pa akong trabaho.”Babangon na sana ako ng tumawa siya.“Talagang na

((( Janine  POV’s ))) “Hindi ako dito bababa. Maari niyo bang iikot ang sasakyan na ito sa likuran.”“Masusunod Miss Janine.”Sa likuran ako bumaba ng gusali. Nagmamadali akong pumunta sa mesa ko ng wala na akong makitang gamit. Hinarap ako ng branch manager namin.“Nasaan ang kagamitan ko?”“Miss Janine, simula bukas hindi ka na dito papasok. May bago kang opisina ata?  Kailangan mo parin palang pumunta dito. May kukuha sayo para ihatid sab ago mong opisina.”“Mam…”“Inilipat na ang mga gamit mo. Susunduin ka na lang bukas. Ngayon kailangan mo na atang lumabas dahil parang nasa labas na yung sundo mo.”Di na qako nakapagsalita pa. Napatitig sa akin ang ilan kong katrabaho.Lumabas na nga ako. Nakangiti naman na sinalubong ako ng asawa ko at agad na hinalikan ako sa pisngi ni Aaron.“Lagi n

((( Janine  POV’s ))) Nagtatanong siya sa akin at ang isinasagot ko naman ang ikakatalikod niya sa gustong mangyari sa pagitan namin. Pilit ko siyang dini-disappoint ngunit kahit anong sagot ko parang wala siyang makitang mali sa mga salitang inilalabas ng aking bibig. Matapos namin kumain, nagbihis muna siya habang ako naghihintay sa may hardin. Nang magpakita ulit sa akin, bihis na bihis. Di ko inaasahan na makakaharap namin ngayon mga abogado na nagsisi-ayos ng divorce paper namin ni Samuel. “Wag kang mag-alala. Sa documenting to may napakalaking pera na nakalaan para sa iyong maiiwan.”sabay abot niya sa akin ng ballpen.Kailangan nila ng pirma ko.“Syempre, ikaw din ang magbibigay niyan sa asawa mo. Kailangan ko yan bukas Janine.”Kaya ng araw na yun dala ko ang envelope pauwi. Di ako makapagsalita sa harapan ng aking asawa. Di ko magawang ikwento sa kanya kung ano ang nangyari sa buong