(Janine POV)
. Babangon na sana talaga ako, patayo. Ngunit pinigilan niya ako at nanatili akong nakaupo. Galit ang mga mata niya sa ginawa ko. Parang may ginawa akong di maganda sa kanya.
“Do you know meron kang sakit?” Pumasok nga sa pinto yung lalaking lagi niyang inuutusan. Lumapit ito sa kanya. Titig na titig parin siya sa akin. Nang abutin niya ang folder. Binuksan niya at…
“Lot of depression and stress. You can trash them all, if your willing to marry me. Ahhh. Wala ka palang choice diba?”
“Wala pa akong sinabi.” Tanging naisambit ko na halatang nanamlay ang boses ko.
“Ngunit ako meron na. Magpapakasal ka sa akin sa ayaw o gusto mo.”
“Hindi.” Matatag kong sabi na alam ko wala pa akong pinirmahan. “At saka wala akong oras para makipaglaro sayo. Meron pa akong trabaho.”
Babangon na sana ako ng tumawa siya.
“Talagang na
((( Janine POV’s ))) Nang makalapit siya sa akin. Hinawakan niya ang kamay ko.“Protektion ang maibibigay mo sa iyong mahal na mag-ama at kaligtasan mo rin.”Pinisil-pisil niya ang aking kamay at hinalikan ito, kapalit ng luhang pumatak sa sahig.“Wala kang kawala diba Janine? Huling pagkakataon ko na itong makita kang umiiyak. Bibigyan kita ng sapat na oras para magpaalam. Dahil alam ko mahirap gawin ang gusto ko. Yan, katangap-tangap na siguro ang binibigay kong oras. Gawin mo ang nararapat Miss Janine.”Saka niya binitiwan kamay ko at siya ang tumungo sa pinto. Bago ito tuluyang umalis, inutusan pa ang mga doktor para ipaliwanag sa akin ang sakit ko.Naiwan ang batang secretarya niya. Wala na akong salitang nailabas sa aking bibig. Kundi tango…Matapos nila sa akin ipaliwanag ang tungkol sa sakit ko na ayun sa kanila maaring lumala pa ito kung di ko susundin ang recommenda
((( Janine POV’s ))) “Hindi ako dito bababa. Maari niyo bang iikot ang sasakyan na ito sa likuran.”“Masusunod Miss Janine.”Sa likuran ako bumaba ng gusali. Nagmamadali akong pumunta sa mesa ko ng wala na akong makitang gamit. Hinarap ako ng branch manager namin.“Nasaan ang kagamitan ko?”“Miss Janine, simula bukas hindi ka na dito papasok. May bago kang opisina ata? Kailangan mo parin palang pumunta dito. May kukuha sayo para ihatid sab ago mong opisina.”“Mam…”“Inilipat na ang mga gamit mo. Susunduin ka na lang bukas. Ngayon kailangan mo na atang lumabas dahil parang nasa labas na yung sundo mo.”Di na qako nakapagsalita pa. Napatitig sa akin ang ilan kong katrabaho.Lumabas na nga ako. Nakangiti naman na sinalubong ako ng asawa ko at agad na hinalikan ako sa pisngi ni Aaron.“Lagi n
(Janine POV)Napakalaking bulwagan. Halos maririnig mo ang yapak ng heels ng kasama kong sekretarya sa sobrang tahimik.Ngunit halatang nakapaligid ang mga tauhan.Nang malapit na kami sa isang napakalaking pintuan may ibinulong ang sekretaryang kasama ko sa na nakatayo sa pintuan. Tumango ito at walang titig sa aking bumukas ang pintuan. Inilahad ng sekretarya ang kamay niya sa pinto na maari na akong maunang pumasok.Pumasok na ako…Kulay ng buong paligid, pula. Halatang hari ata ang namamay-ari ng buong lugar. Ang mga babasagin na buhay ang inilaan kung sino man ang gumawa nito.Marangya ang taong yun, una pa lang na kita sa kanya. Ngunit aanihin mo ang mga ito na nakikita ko ngayon kung puno naman ng kasamaan ang mga kagaya nila.Tumampad sa akin ang dalawang mataas na babae, banyaga. Nagbibigay serbisyo sa kung sino man ang namamay-ari.“Miss Janine, the elder will be here sooner.Ple
((( Janine POV’s ))) Nagtatanong siya sa akin at ang isinasagot ko naman ang ikakatalikod niya sa gustong mangyari sa pagitan namin. Pilit ko siyang dini-disappoint ngunit kahit anong sagot ko parang wala siyang makitang mali sa mga salitang inilalabas ng aking bibig. Matapos namin kumain, nagbihis muna siya habang ako naghihintay sa may hardin. Nang magpakita ulit sa akin, bihis na bihis. Di ko inaasahan na makakaharap namin ngayon mga abogado na nagsisi-ayos ng divorce paper namin ni Samuel.“Wag kang mag-alala. Sa documenting to may napakalaking pera na nakalaan para sa iyong maiiwan.”sabay abot niya sa akin ng ballpen.Kailangan nila ng pirma ko.“Syempre, ikaw din ang magbibigay niyan sa asawa mo. Kailangan ko yan bukas Janine.”Kaya ng araw na yun dala ko ang envelope pauwi. Di ako makapagsalita sa harapan ng aking asawa. Di ko magawang ikwento sa kanya kung ano ang nangyari sa buong
(Janine POV)Kinahapunan nagtangka na ihatid ako ng Elder ngunit tinangihan ko. Anong gusto niyang mangyari?“Janine, balak mo bang gulatin ang iyong mag-ama na balang araw aalis ka din sa tabi nila?”“Maghintay ka.” Yun na lamang ang naisagot ko.Ngayon nasa harapan na naman ako ni Aaron at Samuel. Nagbibiro si Samuel kay Aaron kung paano kami nagkakilala nito.“Hay naku Aaron. Nang makita ko yang si Mama mo noon. Isang klaseng bulaklak na di mo mapapansin dahil napakamahiyain.Halos isiksik sarili niya sa kasama at ayaw na ayaw makita ng mga tao. Gandang walang confident.”Napatitig sa akin si Aaron.“Pero, kahit nahirapan na ako ng husto sa kanya, di ko yan sinukuan. Kahit tinataboy ako. Unang pagkakataon nanapangiti ko yan, hay naku para akong nanalo noon sa lotto. Di lang niya alam kung gaano ako kasaya sa araw na yun. Kaya lalo akong namotivate na ligawan siya
(Janine POV)Ginagawa ko ito dahil sa kabila ng mundong ipinakita mo sa akin, di natin namalayan na nagbabago na pala ito ng tuluyan. Heto ang mundo na sana man lang hindi kasangkutang ng gaano ni Aaron. Kailangan ko harangan ang ano mang dagok na darating sa buhay mo Samuel, lalo na para kay Aaron.Biglang tumawa ang kaharap ko. Ang taong gustong sumira ng pamilya ko.“Ano? Pinunit ng aking pamangkin ang documento? Hahaha. See. He can sense it. Simula pa lang ng ipagbuntis siya ng kanyang ina, protektado na niya ang kanyang sarili. Di nailaglag. Di namatay sa trahedya at ngayon ayaw niyang sirain ang kinagisnang pamilya. Parang malayo ang mararating niya kapag lagi siyang ganito. Levi, prepare it again.” Utos niya sa kanyang secretarya.“Janine, sa inaakala mong makakatakas ka sa akin.” Umiling ito. Saka inilabas ang ngiting demonyo.“Ang gusto ko ay mapunta ka sa akin.” Inilayo ko ang paningin
((( Janine POV’s ))) Nang bumaba ako sa hagdan nakita kaagad niya ako at sumilay ang ngiti. Nagugustuhan niya ang nakikita sa akin.Nang makalapit ako sa kanya. Nagulat na lamang ako ng hawakan niya kamay ko at hinalikan ito.“My future bride.” Mga salitang isinambit niya bago inilahad ang braso niya sa akin. Upang doon ako humawak. Napalunok laway ako ng kumapit nga ako doon.“Smile.” Bulong niya sa akin. Naghihintay na nga sa amin ang sasakyan. Pinagbuksan niya ako at pumasok ako na ikinasunod niya.“Naalala ko ang namayapa kong asawa. Ayaw na ayaw noon sumama sa akin sa mga lakad ko. Pero ngayon,sa ayaw at gusto mo, sasama ka.”dumistansya na lamang ako sa kanya.Wala akong oras sa kalokohan niyang to. Kaya nagkaroon ng katahimikan, huli kong narinig sa kanya.“Matutunan mo ding tangapin ang pagkatao ko Miss Janine. Di naman talaga ako gaanong kasam
(Janine POV)Isang pag-asa ng batang makita ang kanyang ina na ngumingiti. Sana man lang yung tunay na anak namin. Nasilayan ang ngiti ng kanyang magulang.“Maari bang hayaan mo akong tulungan siya?”Nawala ang ngisi ng babae at niluwagan ang pagkahawak sa bata. Agad na napabitaw yung bata at napapunta sa aking likuran. Parang di alam ang gagawin ng babae.Sinamahan ko ang bata kung saan man ako nito gusto dalhin. Nakasunod sila sa amin. Umakyat kami ng mga hagdan at sa huling hagdan tahimik at madaming pinto.Nang…“Miss Janine, hindi po kayo maaring pumunta dito.”“Bakit hindi?” Sagot ko kay Mayet.Tila hospital ang desenyo ng loob. Nang harangin na kami ng mga nagbabantay dito. Sa loob maraming nakaputi na parang mga doctor at kamay nilang duguan na parang nangaling pa lamang sa operasyon. Hinila ng bata ang laylayan ng damit ko. Hindi ko siya maintindihan d
((( ZHIA POV’s )))Di ko sila iniwan. Never ko ipinadama na iniwan ko sila. Halos ilang oras din ang maubos ko para makipag-video call lang sa kanila. Mommy is doing well. They are my inspiration, motivation to raise on my feet. Ayokong bumalik na isang talunan kaya tinagap ko ang pagsubok na kailangan ko lumayo sa mga anak ko. Pero uulitin ko, di ko sila iniwan.Isang sakripisyo ang ginawa ko. Isang sakripisyo ng isang ina, para di nga kami apakan ng ibang tao. Para sa amin ang ginawa kong to. Sobra ko silang namiss…“Mommy, gumawa kami ni Shin ng mahabang panali para kapag gusto ka namin makita, huhugutin lang namin ang lubid at babalik ka na dito.” Natawa na lamang ako kay Shena.“Di na ako aalis.”Nanlaki ang mga mata nila. Dahil umuuwi din ako ng ilang araw sa isang taon. Napayakap ulit sa akin ang mga makukulit.“Di na aalis ang Mommy ko!” si Shin, sigaw niya sa mga class
((( Zhia POV’s )))AFTER FIVE YEARS ....Mahirap magluto pero kailangan gawin. Prinitong itlog lang to Zhia. Wag kang abnormal na di mo kaya. Yan ang hinihingi ng tatlong bulingit sa pagbabalik mo.Huminga ako ng malalim. Napangito sa ginagawa ko. Perfect ang tatlong pritong itlog para sa egg sandwich na gagawin ko. Dahil wag ko daw sila niloloko na kung bibili ako sa labas, malalaman kaagad nila, kung gawa ko ba talaga o hindi.Jetlag pa nga Mommy niyo. Inilagay ko sa lunchbag nila. May mga pangalan nila. Saka balak ko nga silang supresahin sa school. Nasa kindergarten. Masaya ang mga makukulit na yun sa pagbabalik ko. Napahalik ako sa Lunchbox. Inalis ko ang apron ko… Saka lumabas ng pinto. Napangiti ako dahil talagang magulo ang sala namin. Mga laruan nilang nagkalat. Tiyak labis nga silang masusupresa kapag nakita ako. Pumunta na ako sa garahe. Inistart ang sasakyan. Sa loob ng liman
(Jane POV)“Oh, good Cecile. If you mind. Saka dapat lang na maging close kayo sa akin.” Nabitawan ko bigla si Mam Cecile. Ano to biglang baliktad si Mam? Lumapit na siya. May ngiti pa…Halos … ng mahawakan niya ang handle ng Wheelchair. Itinulak niya ito sa may hallway na agad naman bumanga sa ina nito.“Mga hampaslupa! Anong ginagawa niyo sa anak ko!”Hinamon pa ito ni Cecile na lumapit sa kanya. Malayo nga ang agwat ng gulang namin ni Cecile, kay Miss Zhia. Kita naman sa pagkatao niya na palaban. Hindi nga lang talaga masalita.“Aba naman!”sumugod na nga sa amin. Iniwan ang kanyang anak na marupok! Malandi! Haist! Basta siya ang gumulo ng kwentong to! Bwisit lang! Sana maabutan ni Master Sean si Miss Zhia. At parang mapapalaban na din ako. Ibuhos ang galit sa kanila. Sa nangyari kay Master Luis!Wag ang lalaking nagnakaw ng unang halik ko! Ako lang ang ma
(Sean POV)Nang narinig kong may gulo sa labas. Bago ko pa nga maisilid sa lalagyan ang marriage contract namin ni Zhia. Bumukas ang pinto. Di na napigilan nila Butler Nazi. Tumakbo sa akin si Luis at binati ako ng kamao niya. Para mapahiga ako sa sahig.“That punch might do something the way you thingking!”But his punch di magtatapos sa ganoon lang. Sa inis ko bumangon ako at tuluyan ko na ring pinakawalan ang inis sa mundong to. Bakit nga ba ako na lang ang laging punupuntirya ng problema?! Napapagod din ako! Nahihirapan. OO! Inaamin ko pagod na ako! Nahihirapan na. Sa totoo nga lang parang gusto ko na sumuko. Sh*t Luis. I'm too tired. Hangang sa napagod ako kakasuntok kay Luis. He just keeping on coughing as he punch me back. Natawa na lamang siya na pareho na naman duguan ang mukha naming dalawa.“Is this you again Sean?”bigla na lang ikinangiti niya. Tumulo sa kanyang mga mata ang lu
((( Luis POV’s“Natitiyak ko iho na masaya para sayo ang iyong ina. Napakabait mo.”“Salamat po. Bukas ang death anniversary ng aking ina. Nakausap ko na si Father about the occasion.”“Ibig lang sabihin dito mo ipagdaraos.”Napatango ako. Dahil wala na din naman ang aking ama para pakialaman ako sa bagay na yan.“After this po kasi, baka matagal niyo akong di makita.”“Bakit maghahanap ka na ba?”Napangiti ako at umiling.“Magiging youtubers ka Kuya Luis?!” isang bata.“Subscribe ka na namin Kuya!” Mapapangiti ka na lang talaga.“Wag masyado kayong maging mahilig sa gadget. Depression din yan. Minsan nakakabuti na magbasa na lang ng physical book. Kaya bibilhan ko kayo ng ganito.” daliri ko…“Kakapal na libro. Tig-iisa kayo.”“Tom Sawyer po akin!”
((( Cecile POV’s“Miss Zhia, bakit?”biglang maraming tanong ang naglaro sa aking isipan. Lalo na nga tumalikod sa amin si Miss Zhia. Parang ni isa sa tanong ko, ayaw niyang sagutin. Natahimik na lamang ako. Si Jane pinigilan ko na din. Hayaan natin na palipasin ang oras na ganito. Alam ko na may isa sa kanila na kailangan ibaba ang pride. Nang inahanda na nga ni Leon ang sasakyan.“Miss Cecile, ano ba talaga ang nangyari?” tanong sa akin ni Jane. Lumapit na ako kay Miss Zhia. Naisipan niya atang lumabas muna. Oo, Miss Zhia, toxic nga masyado ang lugar na ito ngayon. Mas makakabuti nga na magpahangin ka muna.“Miss Zhia, sigurado po ba kayo na di kami sasama?”Si Leon lang? Ang kapatid niya at si Tolits. Umiling sa amin si Miss Zhia.“Kung ganoon, umuwi po kayo kaagad.”“Di na babalik ang kapatid ko dito.”“&hel
(Zhia POV)“Wag ka masyadong maangas.” Babala ni kuya na lumabas nga ito. Nanatili kaming tahimik ni Sean. Di ko mapigilan na mamilipit ng may sumipa sa tiyan ko. Inilayo na lamang ni Sean ang paningin sa akin. Oo, galit siya. Nagawa niyang magalit sa akin. Ano naman ngayon? Ang iniisip ko, kung ano ang siyang mangyayari sa akin. Dumating na si Leon na napatitig sa aming dalawa.“Master Sean.” Ibinigay dito ang folder na naroroon nga ang Marriage Contract namin. Ngumisi siya.“Can you bring a candle here Leon.”agad na ikinalabas nito.“Zhia.” Umangat ang paningin ko sa kanya.“Why are you crying? This is what you want right?”“Sean…”wag Zhia. Kailangan mong turuan ng leksyon ang asawa mo. Alam mong mahal ka niya. Mahal mo rin siya. Gagawin mo 'to dahil mahal mo siya. Oo, kabaliwan nga itong gagawin ko. Pero sa ikakabuti namin itong dalawa. Mayaban
(Zhia POV)“I am wrong Zhia?” Tumulo ang luha ko sa aking pisngi. Di man lang ako napakisapmata. Di si Sean nagbago Zhia. Ikaw itong tuluyang nagbago. Saka nga pinunas ko ng aking daliri ang luha ko. Tumango ako.“Zhia. She just want of your forgiveness. Bakit di mo maibigay sa kanya?” Nanlilisik ang mata niya.“Sean.” at bumagsak na nga ng tuluyan ang aking mga luha. “Di madaling magpatawad. Alam mo yan.”“I understand. Pero di oras na ganito ka sa kanya Zhia. Alam mong maselan ang kondisyon niya. Bakit di mo na lang muna siya tangapin?!”“Kondisyon lang naman niya ang inaalala mo ngayon Sean. Eh ako?!” Napapikit si Sean.“Di mo ako nauunawaan Zhia. Patayin mo na lang ako!” biglang alboroto ni Sean. Nagulat na lamang ako.Inilabas niya ang baril saka kinasa ito. Inilagay sa harapan ko.“Kill me now!”Lalo akong umiyak.
(Zhia POV)“Please stop!” Di ko siya sinasaktan. Hinahawakan ko lang ang kamay niya para bitawan ako. Pero ayaw talaga. Nasasaktan na ako. May namumuo nang luha sa aking mga mata. Di ko kailangan na patulan siya. Nang dumating ang nanay niya. Nakisama pa sa gulo naming dalawa ni Rymalene. Magsama kayong dalawa sa impyerno! Kapag may masamang mangyari sa akin dito! Di ko na napigilan ang sarili ko, kundi lumaban.“Anong kaguluhan to?!” si Sean.((( SEAN POV’s )))As I return, biglang tumawag sa akin si Cecile. Lalong lumakas ang nararamdaman kong kaba dahil di naman tumatawag sa akin si Cecile kung walang masamang nangyayari.“Master Sean, nagkakasakitan ang asawa niyo at si Miss Rymalene.”Oh sh*t!“Di niyo ba kayang awatin?!”“Master Sean.”“Leon, speed up!&rdqu