All Chapters of Taming the Dangerous CEO [Tagalog]: Chapter 221 - Chapter 230

( Janine ) Habang dumaraan ang araw.Unti-unti na akong nakakaramdam ng kakaiba. Parang malapit na akong manganak. Di na ako mapakali. Kumuha ako ng tubig nang biglang…"Uy!" Nagulat ako kay Popsee.parang mahihimatay ako.Bumilis lalo ang paghinga ko.Tinuruan ako ng OB ko kung paano huminga ng maayos. Relax's lang. Kumalma ka lang."Sagad naman 'to kung magulat.""Tubig." Kumuha si Popsee."O heto, napaka-magulatin mo naman. Baka manganak ka niyan ng dis-oras." Kinakalma ko na ang sarili ko."Speaking of Manganganak ka na. Narito ako kasi alam ko di pa nakaprepare yung mga gamit na kakailanganin mo sa panganganak mo at yung mga baby thingy. Kailangan na natin magshopping no'n."Oo nga . Di pa ako nakahanda sa mga kakailanganin. Ang problema. Short ang pera ko at saka masama na talaga ang pakiramdam ko."Ano. Di ako makakasama Popsee. Masama na kasi ang pakiramdam ko."

( Janine ) Pawis na pawis na ako. Parang manganganak na ako.Please Baby. Hindi ngayon. Nakahiga na ako. Naiiyak na ako.Kung andito sana si Julius. Kung andito lang siya.Pero hindi eh. Bakit ko pa siya hinahanap?Sinubukan ko pang bumangon. Naiiyak na ako. Di ko alam ang nangyayari sa katawan ko.Julius.Inabot ko ang telephono. Di ko na kaya.Pinundot ko ang mga numero ni Deo. Nang marinig ko ang pagbukas ng pintong bakal.Si Popsee. Naibaba ko . Dumating na siya.Pero bakit kinakabahan ako?Napaupo ako sa sofa. Bumukas ang pinto ko.Si Popsee. Namumutla."Janine."Ano? Totoo ba 'tong narinig ko. Binangit  niya ang pangalan ko."Andito ang..." Tuluyan ng tumulo ang mga luha ko."Popsee. A-ayoko siyang makita.""Bakit?"Lalong bumuhos ang luha ko ng marinig ko ang boses niya.Di ako ma

( Julius ) Pagdating ko sa silid ni Janine. Bigla siyang mauupo…Inalalayan ko siya. Walang umimik sa amin.Pero nagulat na lang ako nang bigla niya akong niyakap.Napayakap na rin ako.Kaya lang nagsimula na naman siyang umiyak. Iyakin talaga ang baliw na'to. At sa tingin ko wala namang mali kung  umiyak siya."I'm sorry Julius." hinayaan ko lang siya umiyak.I accept your apology Janine. "Kamusta ang pakiramdam?." Di siya sumagot.  Gusto lang niya ako mayakap ng ganito. Naalala ko tuloy yung huling yakap niya bago niya ako takasan."Kailangan mo ng maayos na pahinga." Di parin."Saka kailangan mo kumain. kasi .magpapabreastfeeding ka kay Baby Kevin." Di umimik.Anong nangyayari sa babaeng 'to? Kaya kinalas ko na ang yakap niya sa akin. Ayun. Umiiyak pa rin.Ngumiti ako na napapailing sa kanya."Hangang kailan

( Daniel ) Bigla kong nabitiwan ang mga dala kong ipinamili.ng makita ko siyang nakahandusay sa sahig.Agad ko siyang binuhat at nagmadaling isinugod ko sa hospital.Nakadarama ako ng takot.lalo na ng."Maari nating mailigtas ang mag-ina niyo Mister. Kaya lang di namin maipapangako kung magiging maayos ang kalagayan ng kanyang dinadalang sanggol."Di ko alam kung ano pa ba ang magagawa ko. Namalayan ko na lang pumirma na ako.Halos dalawang oras na akong nakaupo sa labas ng operating room.Seven months pa lang ang dinadala niya.Seven months.Napapikit ako.Ngayon ko lang nararamdaman ang takot na'to. Bakit? Ito na ba ang kabayaran sa mga kagaguhan ko? Tss. Di na sana dinamay pa ang bata dito. ( Janine ) Dahil bumalik na ang lakas ko, nagdesisyon si Julius na i-uwi muna kaming mag-ina sa rest house. Simpleng lugar lang ang ki

( Jessica )Bw*sit ka Daniel! How dare he!Pagkatapos niya sirain ang buhay ko!Kala ba niya tatangapin ko ang anak niya!Bakit ba kasi di pa natuluyan ang batang yun!Ngayon andito ako sa loob ng hospital, dahil ang akala nila nababaliw na ako.Oo, kamuntik ko na ngang patayin ang sarili kong anak. hindi anak ni Daniel.Bakit ba kasi lumabas pa siya sa mundong to. mangugulo lang ang bwisit na yun!"Sir."Bumukas ang pinto ng silid ko. At ang iniluha si Daniel."Jessica, andito ako para magpaalam. Parating na kasi ang parents mo. I'm sorry for what I've done to you. Andito rin ako para alamin kung nagbago na ba ang isipan mo. Tungkol sa anak natin. Kung bibigyan ba natin siya ng isang kompletong pamilya.""Ah, yung bwisit na yun. Sa tingin mo ba may karapatan siyang magkaroon ng pamilya at mabuhay sa mundong 'to! Wala Daniel. Wala!" Napamulsa lang sa harapan ko si Daniel.Napabuntong hininga