( Julius )
Nang marinig ko yun. Hinablot ko sa kanya ang phone.
"Just corner them!"
"Sir. Di babae ang nakikita namin."
"Do what I said!"
Agad kaming sumunod ni Deo.
( Popsee )
"Bilisan niyo na mga Papa. Kukuha pa ako ng taxi." Yung mga gwapong salesclerk ko.
Andami ko kasing binili kaya kailangan ko ng mga alalay para ilabas ang mga ipinamili ko.
Nang... Paglabas namin sa parking Area. Napansin ko parang pinapaligiran na kami ng mga boy's na naka-black suit. With matching black eyeglasses.
"Mga Papa. Sino sa inyo ang may utang sa kanila?"
Oh my Ghad. Papalapit nga sila sa amin. Parang circle form.
Anong nangyayari? At kami ang sentro ng atraksyon dito.
"Julalay! Anong trip 'to?!" Hindi sila kumibo.
Kung di nila ako maintindihan.
"Anong kalokohang 'to!"
May mga sasakyan na nagsidating
( Janine )Pawis na pawis na ako. Parang manganganak na ako.Please Baby. Hindi ngayon. Nakahiga na ako. Naiiyak na ako.Kung andito sana si Julius. Kung andito lang siya.Pero hindi eh. Bakit ko pa siya hinahanap?Sinubukan ko pang bumangon. Naiiyak na ako. Di ko alam ang nangyayari sa katawan ko.Julius.Inabot ko ang telephono. Di ko na kaya.Pinundot ko ang mga numero ni Deo.Nang marinig ko ang pagbukas ng pintong bakal.Si Popsee. Naibaba ko . Dumating na siya.Pero bakit kinakabahan ako?Napaupo ako sa sofa. Bumukas ang pinto ko.Si Popsee. Namumutla."Janine."Ano? Totoo ba 'tong narinig ko. Binangit niya ang pangalan ko."Andito ang..." Tuluyan ng tumulo ang mga luha ko."Popsee. A-ayoko siyang makita.""Bakit?"Lalong bumuhos ang luha ko ng marinig ko ang boses niya.Di ako ma
( Janine )"Deo! Just hold on Janine." Sinalubong kami ni Deo at Popsee. Ngunit agad naman ako inilabas ni Julius sa apartment at nagmadaling isinakay sa sasakyan."To the nearby Hospital! Janine. Hold on. Sabayan mo lang ang paghinga ko okey?" Di ko mapigilan lumuha.Masakit."Juliusooo!" At di ko mapigilan na isigaw ang pangalan niya sa tuwing nararamdaman ko ang sakit na dumarating .." ...""Ahhhrg!"( Julius )Kinakabahan ako. Habang isinusuot ko ang lab gown para makapasok sa labor room."Labor hours pa lang ngayon ni Miss Janine ngayon. Ayon kay Lieziel." si Deo."Kinakabahan ako sa kanya." Tinapik ako sa balikat ni Deo. Sabay ngiti."Normal na yan Sir. Magiging ama ka na." Napapikit ako."Parang kasalanan ko yata ang biglaan niyang panganganak.""I don't think so, Sir. Kabuwanan na ngayon ni Miss Ja
( Julius )Pagdating ko sa silid ni Janine. Bigla siyang mauupo…Inalalayan ko siya. Walang umimik sa amin.Pero nagulat na lang ako nang bigla niya akong niyakap.Napayakap na rin ako.Kaya lang nagsimula na naman siyang umiyak. Iyakin talaga ang baliw na'to. At sa tingin ko wala namang mali kung umiyak siya."I'm sorry Julius." hinayaan ko lang siya umiyak.I accept your apology Janine."Kamusta ang pakiramdam?." Di siya sumagot. Gusto lang niya ako mayakap ng ganito. Naalala ko tuloy yung huling yakap niya bago niya ako takasan."Kailangan mo ng maayos na pahinga." Di parin."Saka kailangan mo kumain. kasi .magpapabreastfeeding ka kay Baby Kevin." Di umimik.Anong nangyayari sa babaeng 'to?Kaya kinalas ko na ang yakap niya sa akin. Ayun. Umiiyak pa rin.Ngumiti ako na napapailing sa kanya."Hangang kailan
( Julius )Halos di ako makapaniwala na isa na akong ama. lalo na si Janine ang ina ng aking anak. Pinagmamasdan ko ang mag-ina ko.At nangangako ako sa sarili na di ko hahayaan na masira ulit ang pagsasama namin. Lalo na nariyan na ang anak naming na kailangan namin ihatid ng maayos sa tamang landas."Di siya umiiyak no?""Di niya kasi minana ang pagiging iyakin mo.""Sama nito. Ambait lang ng baby ko.""Alam mo ba ang ibig sabihin ng Kevin." Tinignan ako ni Janine."Handsome..Handsomely. ""Hehe. Asahan mo na. Gwapo talaga ang Kevin natin. Gwapo ang tatay. Di'ba baby." Napangiti ako sa sinabi ni Janine.Bumabawi ang baliw na'to sa akin. Ngunit maya-maya lang dinig na dinig na sa loob ng silid ang iyak ni baby Kevin.Yun kailangan na magbreastfeefing ni Janine. Inalalayan siya ng sang Doktora.Lumabas na rin muna ako para ayusin ang paglabas namin. Di kasi ako p
( Daniel )Bigla kong nabitiwan ang mga dala kong ipinamili.ng makita ko siyang nakahandusay sa sahig.Agad ko siyang binuhat at nagmadaling isinugod ko sa hospital.Nakadarama ako ng takot.lalo na ng."Maari nating mailigtas ang mag-ina niyo Mister. Kaya lang di namin maipapangako kung magiging maayos ang kalagayan ng kanyang dinadalang sanggol."Di ko alam kung ano pa ba ang magagawa ko. Namalayan ko na lang pumirma na ako.Halos dalawang oras na akong nakaupo sa labas ng operating room.Seven months pa lang ang dinadala niya.Seven months.Napapikit ako.Ngayon ko lang nararamdaman ang takot na'to. Bakit? Ito na ba ang kabayaran sa mga kagaguhan ko? Tss. Di na sana dinamay pa ang bata dito.( Janine )Dahil bumalik na ang lakas ko, nagdesisyon si Julius na i-uwi muna kaming mag-ina sa rest house. Simpleng lugar lang ang ki
( DEO )Natutuwa ako para sa pamilya ni Sir Julius. Sa wakas nakumpleto at maayos na sila.Matapos ang picture taking . Napansin ko. Abalang kunan ng mga larawan ng photohrapher ang ilanh sulok ng lugar?Kaya naman lihim kong sinusundan ang kilos nito.Tumawag ako sa Agency na pinagkunan ko ng photographer. malinis naman daw ang background nito.Ngunit di parin maalis ang paghinala kong yun."Sir," Biglang tawag niya sa akin."Ihahatid na lang namin mamaya yung mga naidevelop at canvas.""Ah. Ipadala na lang siguro ninyo.""Ipadala?""Wag kang mag-alala eto yung bayad para sa trabaho niyo."Inabot ko ang cheque na pirmado ko lang naman."Magiging mahigpit ang securidad dito mamaya.""Mahigpit?""Kaya walang makakapasok dito na wala sa official na listahan ng mangagawa. Asahan na rin namin ang padala ninyo mamaya. Siguro makakaalis na kayo."
( Jessica )Bw*sit ka Daniel! How dare he!Pagkatapos niya sirain ang buhay ko!Kala ba niya tatangapin ko ang anak niya!Bakit ba kasi di pa natuluyan ang batang yun!Ngayon andito ako sa loob ng hospital, dahil ang akala nila nababaliw na ako.Oo, kamuntik ko na ngang patayin ang sarili kong anak. hindi anak ni Daniel.Bakit ba kasi lumabas pa siya sa mundong to. mangugulo lang ang bwisit na yun!"Sir."Bumukas ang pinto ng silid ko. At ang iniluha si Daniel."Jessica, andito ako para magpaalam. Parating na kasi ang parents mo. I'm sorry for what I've done to you. Andito rin ako para alamin kung nagbago na ba ang isipan mo. Tungkol sa anak natin. Kung bibigyan ba natin siya ng isang kompletong pamilya.""Ah, yung bwisit na yun. Sa tingin mo ba may karapatan siyang magkaroon ng pamilya at mabuhay sa mundong 'to! Wala Daniel. Wala!" Napamulsa lang sa harapan ko si Daniel.Napabuntong hininga
( IVY )"Salamat naman sa Diyos at nahanap kaagad ni Master Julius si Miss Janine." Dinig kong usap-usapan ng ilang utusan sa kusina habang kumukuha ako ng maiinom."At timing daw yung pagdating ni Master Julius, oras na rin ng panganganak ni Miss Janine." At natitiyak ko na di mapapatawad ni Julius si Janine sa ginawa nito."At buti na lang di nagdalawang isip si Master Julius na patawarin si Miss Janine." Na halos ikinasamid ko.Kung gano'n. Babalik sila dito na magkasama ulit?"Ay, magandang umaga Miss Ley.""Magandang umaga rin""Ipaghahanda ba namin kayo ng makakain?""Wag na siguro. May pupuntahan pa ako.""Kakarating niyo lang po kagabi diba?" Ngumiti na lang ako bilang tugon. Saka tumalikod.Ayoko ng magsalita pa. Lalo na yun ang una kong narinig na balita.Nang-aasar talaga ang nangyayari sa buhay ko. Asar.Si Julius.kababata ko siya. Di kami magkaano-ano.