ตอนที่ 52 ลูกอ้อนของหลินลี่เซียน

ลี่เซียนหันมามองเขา วันนี้นางจะต้องทำให้เขา ลืมดุนางให้ได้ นางกอดแขนเขาตอบ

“ท่านอย่ามาใส่ร้ายข้าสิ ข้าก็แค่ไม่มีแม่ แล้วป้าจางก็เป็นผู้ใหญ่ในจวนนี้ บุคลิกนางใจดี อบอุ่น เหมือนแม่เลยเจ้าค่ะ ข้าเลยหลงอ้อนนาง นางก็คงอยากได้ลูกสาว ก็เลยเอ็นดูข้า ท่านไม่พอใจข้างั้นหรือ ที่แย่งความรักจากป้าจางไปจากท่านน่ะ”

เว่ยหลงยกมือขึ้นลูบหัวนางเบาๆ เขาต้องรู้เรื่องนี้ดี ลี่เซียนเสียมารดาไปตั้งแต่นางยังเล็กมาก เรื่องงานหมั้นของเขากับนางก็เพราะแม่ของนางขอไว้ก่อนนางจะเสีย พ่อของเขาและพ่อของนางจึงรับปากเรื่องงานหมั้นนี้ลับหลังเว่ยหลง ซึ่งตอนนั้นเขาเองเป็นคนคัดค้าน แต่ต่อต้านเรื่องนี้มาโดยตลอด และยังรำคาญที่นางชอบมาติดตามดูเขาไปทุกหนแห่ง มันช่างดูสิ้นคิดมากจริงๆ

จนถึงตอนที่ได้พบนางอีกครั้ง ตอนที่เดินชนกันในตลาด และนางก็จำเขาไม่ได้ บุคลิกของนางก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง ข่าวว่านางป่วยหนัก และทำให้สูญเสียความทรงจำบางส่วนไป ทำให้เขาได้หลินลี่เซียนคนนี้มาครอบครอง เขากลับคิดว่าโชคดีที่ตอนนั้นขอคืนงานหมั้นนี้ได้ทัน โชคดีที่เสนาบดีหลินยอมยกลูกสาวให้เขาอีกครั้ง เขาถึงได้นางมายืนข้างๆ เขา

“เว่ยหลง ข้าเมื่อยมากเลย อุ้มข้า