บทที่ 237

สีหน้าของฉันเคร่งขรึมเล็กน้อย

เสวียห้าวเทียนพูดต่อ “หลังจากที่ตำรวจมาถึง พวกเขาก็ได้ทำการสอบสวน ในตอนนั้นในห้องน้ำไม่มีใครเลยนอกจากเฉินเฟย ตอนที่คนคุ้มกันของบ้านฉันเข้าไปพบร่างของเขานั้น จากระยะทางที่เขาไปเข้าห้องน้ำจะใช้เวลาเพียงครึ่งนาที ในครึ่งนาทีคนคนนั้นก็สามารถฆ่าเขาและหั่นร่างเขาออกเป็นชิ้น ๆ แถมยังกระโดดหนีไปจากต่างบนชั้นเจ็ดได้อีก อย่างน้อยก็น่าจะเป็นนักยุทธ์ระดับตานจิน หรืออาจจะอยู่ในระดับที่สี่ แต่ปรมาจารย์เช่นนั้นจะฆ่าคนธรรมดาได้อย่างไร?”

“แม่ของฉันตกใจมาก ท่านโทษตัวเองและรู้สึกละอายใจเสมอที่ไม่สามารถช่วยเขาได้” เสวียห้าวเทียนถอนหายใจ “ดังนั้นเธอจึงส่งคนไปตรวจสอบอย่างละเอียด เฉินเฟยกลับจีนมาเมื่อสองเดือนก่อน และทำงานเป็นผู้จัดการแผนกในบริษัทข้ามชาติ อาชีพของเขากำลังเฟื่องฟู แต่หนึ่งสัปดาห์ก่อนเกิดเหตุเขาก็หายตัวไป”

“หายตัวไป?” ฉันเอ่ยถาม

“เขาไม่ได้ขอลาออกจากบริษัท ทางบริษัทส่งคนไปตามหาเขาแล้วแต่ไม่พบใคร ด้วยเหตุนี้ทางบริษัทจึงได้แจ้งตำรวจ” เสวียห้าวเทียนยื่นรูปถ่ายให้ฉันด้วยสีหน้าที่หนักอึ้ง “แม่ของฉันใช้กำลังทั้งหมดของท่านในการสืบสวน และพบว่าเขากำลังขับรถที่มีการปลอมแ