Share
บทที่ 156
Related chapter
ไลฟ์สดสยองขวัญ บทที่ 157
ฉันถามถังหมิงหลีเรื่องค่ายกลเจ็ดสังหาร ถังหมิงหลีจึงอธิบายให้ฟัง “หุบเขาโอสถราชันได้จัดกระบวนทัพค่ายกลเจ็ดสังหารไว้ ทุก ๆ ปีจะมีคนบุกเข้ามามากมาย แต่น่าเสียดายที่หลายปีมานี้ ไม่มีใครผ่านด่านได้เลยสักคน”“แล้วจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าคนพวกนั้นไม่ผ่านด่าน?”“เบาสุดก็บาดเจ็บสาหัส หนักสุดก็ตาย”ฉันแอบตกใจ ความโลภย่อมมาพร้อมความเสี่ยง ในใจแอบรู้สึกท้อเล็กน้อย เพราะฉันเป็นแค่ผู้ฝึกตนระดับกลางพลังต่ำต้อยเท่านั้น แม้แต่คาถาก็ยังใช้ไม่ได้เลยหวางหลูจือเหมือนจะมองออกว่าฉันคิดอะไร จึงเอ่ยอย่างแข็งขัน “ศิษย์แพทย์ของฉันเมื่อเจอกับปัญหาก็ต้องเผชิญหน้า แล้วจะมาวิ่งหนีได้อย่างไร?” ฉันกลายเป็นศิษย์แพทย์ของเขาตั้งแต่เมื่อไหร่?แต่ฉันก็ได้เรียนรู้วิชาแพทย์ของคนอื่น ๆ คงจะนับว่าเป็นศิษย์แพทย์ได้จริง ๆ นั่นแหละจุนเหยายิ้มเจื่อน ๆ “ท่านผู้อาวุโสหวาง ไม่ใช่ว่าฉันไม่เต็มใจ แต่เป็นเพราะความแข็งแกร่งของฉันต่ำเกินไป มันไม่ต่างกับรนหาที่ตายชัด ๆ เลยนะคะ”หวางหลูจือแค่นเสียงเย็นชา “แค่ค่ายกลเจ็ดสังหารเล็ก ๆ ไม่เห็นน่ากลัวตรงไหน? มา ฉันจะสอนวิธีให้เธอผ่านมันไปได้เอง”ฉันรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งที่มีท่านผู้อาว
ไลฟ์สดสยองขวัญ บทที่ 158
อนิจจา ทําไมช่องว่างระหว่างคนถึงได้แตกต่างกันมากขนาดนี้ บางคนเกิดมาเป็นบุตรแห่งสวรรค์อันภาคภูมิ แต่อย่างฉันคือ พ่อแม่รังเกียจตั้งแต่แรกเกิดสวี่หยางเดินไปข้างหน้าของบึง ถึงแม้บึงนั้นจะดูไม่ใหญ่มากนัก แต่บรรยากาศรอบด้านกลับแฝงไว้ด้วยไอสังหารในตอนนั้นเอง บรรดาผู้ที่มาร่วมงานแลกเปลี่ยนก็ได้ยินข่าวลือ จึงฮือฮากันเข้ามาเป็นกลุ่มใหญ่“ได้ยินว่านายน้อยสวี่หยางมาบุกค่ายด้วย?”“นายน้อยสวี่เป็นอัจฉริยะที่มีชื่อเสียงโด่งดัง รางวัลในครั้งนี้คงไม่ใช่ของใครอื่น นอกจากเขา”“รางวัลในปีนี้คืออะไรเหรอ?”“ฉันได้ยินมาว่ามันเป็นไม้เถาวัลย์ทมิฬ”“อะไรนะ? ไม้เถาวัลย์ทมิฬสามารถกลั่นยาซวนหยวนตันขนาดเล็กได้ เป็นสมบัติล้ำค่าคู่บ้านคู่เมืองเลยนะ ฉันได้ยินมาว่า แม้แต่บนหุบเขาโอสถราชันก็ไม่มีอยู่มากมายนัก ถ้านายน้อยสวี่ได้รับไม้เถาวัลย์ทมิฬแล้ว เขาก็สามารถขอความช่วยเหลือนักปรุงยาของหุบเขาโอสถราชันเพื่อปรุงยาอายุวัฒนะได้ การเลื่อนเข้าสู่ระดับหัวจินขั้นปลายก็ไม่ใช่เรื่องยาก ไม่แน่ว่าเขาอาจจะกลายเป็นหัวจินระดับสูงสุดเลยก็ได้นะ”“เฮ้อ ฉันก็อยากได้ไม้เถาวัลย์ทมิฬเหมือนกัน”“เธอน่ะเหรอ? ผู้ฝึกยุทธที่อยู่ในระดับ
ไลฟ์สดสยองขวัญ บทที่ 159
“สาวน้อย เธอคงไม่ได้คิดจะดึงดูดความสนใจจากนายน้อยสวี่หรอกใช่ไหม?”“เฮ้อ วัยรุ่นสมัยนี้ช่างมักใหญ่ใฝ่สูงเกินตัวจริง ๆ”ฉันได้แต่คิดในใจ “พวกเธอจะไปรู้อะไร ฉันพาท่านผู้อาวุโสหวางหลูจือไปด้วยต่างหากล่ะ”“ฉันต้องผ่านด่านไปให้ได้” ร่างเล็กเงยหน้าขึ้นมองและพูดอย่างแน่วแน่เจ้าอ้วนลู่จึงพูดต่อ “นี่เป็นสิ่งที่เธอยืนหยัดจะฝ่าเข้าไปเอง ถ้าเกิดอะไรขึ้นมาก็โทษใครไม่ได้นะ มาลงทะเบียนที่นี่ กดประทับลายนิ้วมือ แล้วอย่าพูดเรื่องความเป็นความตาย”ฉันกดลายนิ้วมือโดยไม่ลังเลเลยสักนิด ถังหมิงหลี่รีบดึงฉันไว้ “ฉันจะไปกับเธอ”“ไม่ได้หรอก” เจ้าอ้วนลู่ขัดขึ้น “ตามกฎแล้ว การฝ่าด่านไปได้แค่ครั้งละคนเท่านั้น”ฉันยิ้มให้ถังหมิงหลี พร้อมเอ่ยเสียงนุ่มนวล “หมิงหลี นายต้องเชื่อใจฉัน ฉันจะไม่ตาย”ถังหมิงหลีถูกรอยยิ้มในดวงตาของฉันสะกด ก่อนจะดึงมีดสั้นสีดําออกมาจากรองเท้าแล้วส่งให้ฉัน “เธอเอานี่ไปนะ ถ้ากำลังตกอยู่ในอันตราย เธอต้องไม่ดันทุรังสู้ เมื่อเวลานั้นมาถึง ขอเพียงตะโกนว่า ฉันยอมแพ้ ก็พอแล้ว”“ฉันเข้าใจแล้ว” ฉันรับมีดสั้นจากเขา “ขอบคุณนะ”พูดจบฉันก็กระโดดลงไปในบึงทันทีฉันไม่รู้จักวิชาตัวเบา ทำให้การกระโ
ไลฟ์สดสยองขวัญ บทที่ 160
“ช่างน่าเสียดายจริง ๆ สาวน้อยคนนี้ต้องมาตายเพราะเขี้ยวของหมาป่า”“เธอรนหาที่ตายเอง จะทำไงได้ล่ะ?”หมาป่ายักษ์อยู่ตรงหน้าในระดับที่ใกล้จนฉันได้กลิ่นเหม็นเน่าในปากของมัน พริบตา ฉันก็ตะโกนเสียงดังแล้วหลับตาลงยกมือขึ้นกดลงที่หัวมันยันต์สีชาดเปล่งแสงสีทองสว่างโชติช่วงออกมา มันสาดแสงโดนดวงตาทั้งสองข้างของหมาป่ายักษ์ตรง ๆ ทันใดนั้นแสงสีขาวก็สว่างวาบขึ้นตรงหน้า ทุกคนต่างเห็นเพียงสีขาวและรู้สึกเหมือนดวงตาจะบอดไปชั่วขณะ เมื่อรอจนมองเห็นอะไรชัดเจนขึ้น จึงพบว่าฉันมาถึงด่านที่สามแล้ว“เอ๋? หล่อนผ่านด่านที่สองแล้วเหรอ?”“หล่อนผ่านมาได้ไง? ไม่เห็นเข้าใจเลย?”ขณะเดียวกัน เจ้าอ้วนลู่ที่อยู่ในศาลาก็เบิกตากว้าง ใบหน้านั่นเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อผู้บําเพ็ญเพียรขั้นที่หนึ่งระดับกลางจะฝ่าผ่านด่านที่สองได้อย่างไรกัน? นี่มันไม่สมเหตุสมผลเลย!ถังหมิงหลีเองก็ประหลาดใจมาก หรือว่า…ท่านผู้อาวุโสในนั้นชี้แนะเธออีกแล้ว?ส่วนสวี่หยางก็ไม่พูดไม่จา ราวกับกําลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างอีกด้านหนึ่ง ภายในห้องใต้หลังคาที่อยู่ไกลออกไป แววตาของหยินเฉิงเหยาดูลึกซึ้ง เหล่าหลี่จึงเอ่ยถาม “นายน้อยครับ คุณหยวนท่านนี้เห
ไลฟ์สดสยองขวัญ บทที่ 161
จนกระทั่งถึงวันนั้น วันที่ฉันโดนคนทายาทคนรวยรุ่นสองวางยาจนสลบไป และพวกเขาก็พาฉันไปส่งที่เตียงของหยินเฉิงเหยาในตอนนั้นฉันไม่มีสติเหลือแล้ว ดังนั้นฉันจึงจำเรื่องราวที่เกิดขึ้นในคืนนั้นไม่ได้ แต่ความรู้สึกหลังตื่นขึ้นมายังปรากฎชัดเจนอยู่ในใจจนถึงตอนนี้น้ำเสียงทุ้มต่ำที่อ่อนโยน ทุกจูบ และทุกการเคลื่อนไหวนั้นเป็นเหมือนกับคำสาปที่ทำให้ฉันรู้สึกอับอายและเจ็บปวดอย่างที่สุด“อ๊ะ!” ฉันเอามีดสั้นขึ้นมาฟันไปในอากาศอย่างบ้าคลั่งถังหมิงหลีตกใจมากและหันไปถามเจ้าอ้วนลู่ว่า “นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”“ด่านนี้คือปีศาจในใจ” เจ้าอ้วนลู่พูดขึ้น “เมื่อก่อน ผู้ที่มีพลังแข็งแกร่งจำนวนมากสามารถทะลุผ่านด่านก่อนหน้านี้ได้อย่างง่ายดาย แต่เมื่อมาถึงด่านนี้ ความพยายามที่ทุ่มเทไปล้วนสูญเปล่า”ถังหมิงหลีขมวดคิ้ว “ถ้าไม่สามารถทะลุผ่านด่านนี้ไปได้จะเป็นยังไง?”“คนที่ผ่านด่านแรกจนมาถึงด่านที่เจ็ด แต่ไม่สามารถผ่านปีศาจในใจของตัวเองได้ จะเสียสติและกลายเป็นคนไม่มีสมอง” เจ้าอ้วนลู่ส่ายหัว “อนิจจา น่าเสียดายจริง ๆ”ถังหมิงหลีกำหมัดแน่นด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด ถ้าเป็นด่านอื่นเขายังสามารถใช้อาวุธวิเศษระเบิดค่ายกลนี่และช่
ไลฟ์สดสยองขวัญ บทที่ 162
หยินเฉงเหยาพูดด้วยสีหน้าที่เย็นชา “ห้ามทำอะไรบุ่มบ่ามเป็นอันขาด”“ครับ” เหล่าหลี่รีบก้มหน้าลงทันที หัวใจของเขาเต้นเร็วเหมือนกำลังตีกลอง ความกดดันที่คุณชายใหญ่ท่านนี้มอบให้เขานั้นมีมากกว่าความกดดันเมื่อต้องเผชิญหน้ากับราชันย์แห่งหุบเขาเสียอีก จากนี้เขาต้องทำงานหนักและระมัดระวังให้มากกว่าเดิมพวกเราเดินตรงไปขึ้นรถไฟความเร็วสูงกลับเมืองซานเฉิงทันที แต่พอขึ้นรถไฟฉันก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ ราวกับว่ามีดวงตานับไม่ถ้วนจ้องมาที่พวกเรา“หมิงหลี” ฉันเรียกเขาเสียงต่ำ เขาซื้อกาแฟสองแก้วและผลักมันมาที่ข้างหน้าฉัน “วางใจเถอะ มีฉันอยู่ทั้งคน”ฉันจับแก้วกาแฟไว้แน่น ในใจรู้สึกกังวลเล็กน้อยรถไฟแล่นเข้าไปในอุโมงค์ยาว พลันมีเสียงตบมือสองครั้ง และไฟทั้งหมดในขบวนรถก็ดับลงทันที ถังหมิงหลีจึงเอ่ยบอกเสียงเรียบ “อย่าขยับ”จากนั้นการต่อสู้และเสียงกรีดร้องก็ดังขึ้นในความมืด เมื่อไฟสว่างขึ้นอีกครั้ง ก็พบว่าถังหมิงหลียังคงนั่งอยู่ตรงข้ามฉันเหมือนเดิม ใบหน้าของเขาไร้รอยแดงช้ำ การหายใจปกติไม่หอบเหนื่อย และร่างกายของเขาก็ไม่มีรอยเลือดติดตามตัวเลยแม้แต่น้อย มือหนาถือถุงลูกอมเอาไว้ พลางเผยยิ้มกว้างออกมา “ต้อง
ไลฟ์สดสยองขวัญ บทที่ 163
ร่างเล็กพยักหน้ารับคำ ยังไงฉันก็ไม่คิดจะพูดออกไปอยู่แล้วเขาเผยรอยยิ้มออกมาและกอดฉันไว้ในอ้อมแขน “จุนเหยา เธอวางใจได้เลย ฉันจะไม่ทำให้เธอผิดหวังอย่างแน่นอน”ฉันตบที่หลังของเขาเบา ๆ “ฉันเชื่อนาย”เขามองมาที่ฉันอย่างลึกซึ้งราวกับกำลังมองดูสมบัติอันล้ำค่าอะไรบางอย่าง ดวงตาคู่นี้ช่างร้อนแรงจนทำให้ฉันเคอะเขิน“นายพึ่งจะผ่านการเลื่อนขั้น ดังนั้นนายจำเป็นต้องใช้เวลาเพื่อทำให้เสถียรภาพร่างกายสมบูรณ์” ฉันพูดขึ้น “ไปแช่น้ำยาก่อนเถอะ”ฉันพาเขาไปแช่น้ำยาแล้วเริ่มมองหาสถานที่ในการไลฟ์สดครั้งต่อไป ทว่ากลับมีเสียงเคาะประตูดังขึ้นเสียก่อนแปลกมาก ใครกันมาเคาะประตูบ้านคนอื่นในเวลาแบบนี้?ร่างบางลุกขึ้นไปเปิดประตู ปรากฎว่าเป็นเสี่ยวหลินและเย่เซียนหลัวฉันเชิญให้พวกเขาเข้ามา พลันใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มของเสี่ยวหลินก็ถามขึ้นว่า “จุนเหยา คุณจะเริ่มไลฟ์สดอีกแล้วใช่ไหม?”ฉันถามกลับอย่างสงสัย “พวกคุณเจอกับคดีความที่แก้ไขไม่ได้อีกแล้วเหรอ?”“โธ่เอ้ย” พวกเขาทั้งคู่คงจะรู้สึกอายเล็กน้อย “จุนเหยา พวกเรากำลังหาหัวข้อให้คุณอยู่ต่างหากล่ะ”ฉันมองพวกเขาด้วยสายตาที่ว่างเปล่า “จะให้ฉันทำคดีอะไร?”เสี่ยว
ไลฟ์สดสยองขวัญ บทที่ 164
“รวมทั้งหมดตอนนี้มีสี่สิบเจ็ดคน” เสี่ยวหลินรายงาน คนพวกนี้เหมือนกับน้องชายของฉันที่นอนเป็นผักไม่ได้สติ มือเรียวจับชีพจรพวกเขา อย่างที่คาดไว้จิตสำนึกของพวกเขานั้นว่างเปล่าและวิญญาณก็ไม่ได้อยู่กับร่างแล้วเมื่อวิญญาณตาย ร่างกายก็จะเน่าเปื่อยไปอย่างรวดเร็วเราออกจากโรงพยาบาลแล้วรีบไปยังถนนทางหลวงคดเคี้ยวรอบภูเขาในทันที ที่นี่มีทิวทัศน์ที่สวยงาม แต่มีบรรยากาศที่อึมครึมแพร่กระจายห้อมล้อมไปทั้งภูเขาฉันเริ่มรู้สึกประหลาดใจ รถบัสคันเล็ก ๆ คันหนึ่งมีผู้ประสบอุบัติเหตุเพียงสี่สิบกว่าคน มันก็แค่อุบัติเหตุ ไม่ใช่การฆาตกรรมอย่างโหดร้าย ทำไมถึงได้มีพลังมืดมากขนาดนี้?“ที่นี่แหละ” เสี่ยวหลินชี้ไปที่ราวรั้วเหล็กที่ชำรุดจุนเหยามองลงไปด้านล่าง พลันเอ่ย “ฉันอยากลงไปดู”ถังหมิงหลียิ้มบาง “ฉันจะพาเธอลงไปเอง”พูดจบเขาก็คว้าเอวฉันและหันหลังกระโดดลงไปด้านล่างทันทีฉันตกใจมากจนแทบพูดไม่รู้เรื่อง “นาย นาย นายจะทำอะไร?”ถังหมิงหลีทิ้งตัวลงบนต้นสนใหญ่บริเวณหน้าผาอย่างมั่นคง ก่อนจะจับเถาวัลย์ที่พันรอบต้นไม้ แล้วกระโดดไปบนต้นไม้อีกต้นหนึ่ง ตลอดทางที่ลงมาช่างง่ายดายเหมือนเดินบนพื้นดินฉันยังตกใจไม่หาย
Latest chapter
