บทที่ 155

ผู้คนในงานเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ และต่างพากันซื้อยาวิเศษล้ำค่ามากมายออกไป ในบัตรของฉันมีเงินเหลือแค่ไม่กี่ล้านแล้ว เฮ้อ คงไม่ได้ใช้เงินนี้แล้วจริง ๆ

ทันใดนั้น ฉันก็หันไปเห็นพุ่มไม้ข้าง ๆ ที่ตรงกลางมีดอกไม้สีชมพูดอกเล็ก ๆ บานอยู่ มันไม่ได้เตะตามากนักและไม่ได้ต่างจากดอกไม้ป่าทั่วไป

นี่คือ…ดอกจิตวิญญาณเหรอ?

ฉันตื่นเต้นเล็กน้อย ดอกจิตวิญญาณเป็นวัตถุดิบสำคัญในการหลอมเม็ดยาคืนชีพ ยาคืนชีพสามารถฟื้นฟูพลังงานจิตได้อย่างรวดเร็ว และเป็นยาช่วยชีวิตในการต่อสู้

ซึ่งแตกต่างจากยาเป่ยหยวนตัน ยาเป่ยหยวนตันเป็นเพียงการฟื้นฟูลมปราณ เติมพลัง และฟื้นฟูพละกําลังเท่านั้น แต่ยาคืนชีพเป็นยาที่จําเป็นสําหรับผู้ฝึกตน

ตาคมมองไปรอบ ๆ พอเห็นว่าทุกคนไม่ทันสังเกต จึงย่องเข้าไปในพุ่มไม้และค่อย ๆ ขุดดอกจิตวิญญาณอย่างระมัดระวัง

ดอกจิตวิญญาณต้นนี้มีอายุกว่าสิบปีแล้ว ดูเหมือนว่าคนของหุบเขาโอสถราชันจะยังไม่รู้จัก เพราะไม่อย่างนั้นคงเด็ดมันออกไปนานแล้ว

หวางหลูจือถอนหายใจอีกครั้ง “ฉันสงสัยว่าวิธีการเผายาคืนชีพได้สูญหายไปแล้วหรือเปล่า เพราะไม่อย่างนั้นดอกจิตวิญญาณที่มีระดับดีเช่นนี้ น่าจะโดนเก็บไปแล้วสิ?”

ได้ยินผู้เฒ่าถ