บทที่ 36

ดวงตาที่เย็นชาของหลู้เหวินโจวเหมือนดั่งใบมีดน้ําแข็ง ยิงไปมาใส่คุณย่าเฉียวและคุณนายคนโต

ได้เห็นลมและคลื่นแรงเช่นนี้ คุณย่าเฉียวก็ตกใจกับออร่าอันทรงพลังของเขาจนเหงื่อออก

เธอแสร้งทําเป็นสำรวมตัวและมองไปที่เขา:" นั่นเป็นเรื่องไร้สาระของเฉียวอี ไม่มีเรื่องอะไรแบบนั้นเกิดขึ้นเลย ไม่ใช่ว่าเธอแต่งตัวเปิดเผยเกินไปจนตกเป็นเป้าหมายของพวกอันธพาลหรอกเหรอ พอเกิดเรื่องขึ้นมา ก็สมน้ำหน้าแล้วล่ะ!"

เธอกัดฟันราวกับว่าคนที่กำลังพูดอยู่เป็นศัตรูของเธอ

มุมที่ริมฝีปากของหลู้เหวินโจวแสดงให้เห็นถึงความโหดเหี้ยม:" ไม่เป็นไรถ้าคุณไม่พูด งั้นก็พาเฉียวจือโม่มาที่นี่ เมื่อถึงเวลาแล้วก็ไม่จะไม่ใช่แค่เรื่องแขนเพียงข้างเดียว" "

ขณะที่เขาพูดเขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วกดหมายเลขของเฉินจัว

"พาเฉียวจือโม่มา "

ในไม่ช้า เฉียวจือโม่ก็ถูกบอดี้การ์ดสองคนผลักออกมา

เมื่อเห็นหลู้เหวินโจว เขาก็คุกเข่าลงบนพื้นด้วยเสียงดังตุ๊บ

" ประธานหลู้ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับผม เป็นคุณย่าของผมที่บอกว่าเฉียวอีดูเหมือนคนรักของคุณ ถึงมีความคิดที่ไม่ดีเช่นนี้

ผมเป็นแค่คนวิ่งทําธุระ หากถ้าคุณต้องการชําระบัญชี คุณควรหาคุณย่าคนนั้น "