บทที่ 43

แต่เธอไม่รู้สึกเจ็บปวดเลย

จนกระทั่งเหยียนซิงเฉิงเห็นเลือดหยดลงฝ่ามือ

"เฉียวอี ปล่อย!"

เฉียวอีตัวสั่น ยิ่งเหยียนซิงเฉิงบีบแรงเท่าไหร่เธอก็ยิ่งกําแน่นมากขึ้นเท่านั้น

เหยียนซิงเฉิงทําได้เพียงเกลี้ยกล่อมเบาๆ :" เฉียวอี ฟังฉัน ปล่อยมือของเธอเถอะ ถึงไม่มีวิดีโอนั้น พี่ก็จะช่วยให้เธอชนะคดีเอง" "

เมื่อเฉียวอีปล่อยมือ หมุดทั้งหมดก็ปักอยู่ในเนื้อ

มองเห็นว่าเหยียนซิงเฉิงปวดใจเพียงใด

เขาหยิบทิชชู่ออกจากกระเป๋าเสื้อแล้วกระซิบว่า "อดทนไว้นะ ฉันจะช่วยเธอดึงมันออกมา" "

ไม่ว่าจะเป็นการถอดหมุดหรือใส่ยา เฉียวอีก็ไม่ได้พูดอะไร

ราวกับว่าไม่รู้สึกเจ็บปวดเลย

หลังจากที่เหยียนซิงเฉิง ช่วยพันผ้าพันแผล เธอก็ได้ยินเฉียวอีพูดว่า "รุ่นพี่ ฉันอยากดื่มเหล้า "

อีกด้านหนึ่ง

หลู้เหวินโจวถูกเพื่อนสองสามคนนัดดื่มเหล้าหลังเลิกงาน

หลังจากสิบโมงโทรศัพท์มือถือของใครบางคนก็เริ่มดังไม่หยุด

ไม่ใช่แฟนสาวขอให้รีบกลับบ้าน ก็คงเป็นภรรยาแนะนําให้ดื่มน้อยลง

มีเพียงโทรศัพท์มือถือของหลู้เหวินโจวและซู่เหยียนจือเท่านั้นที่เงียบเหมือนไก่

ซู่เหยียนจือตบไหล่เขาด้วยรอยยิ้มและพูดว่า "ฉันมันเป็นคนโสด แต่นายมีแฟนแล้ว นี่ม