บทที่ 51

บ้านพักคนชราแห่งนี้ความส่วนตัวชั้นยอด และข้อมูลผู้ป่วยจะลงนามด้วยข้อตกลงการรักษาความลับ

ผู้ป่วยจะมีเพียงหมายเลขประจำตัว ไม่มีชื่อ

เธอจําเพียงหมายเลขของเธอแทนชื่อ 99

และเขารู้เพียงหมายเลขของเธอหมายเลข 11

เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอหน้าตาเป็นอย่างไรหรือฟังเสียงแบบไหน

แม้ว่าเขาจะพบเธอในกลุ่มฝูงชน เขาก็จําเธอไม่ได้

ความทรงจำเหล่านี้ก็เหมือนกับหนัง ปรากฎขึ้นในความจำเฉียวอี

เธอยังคงมองหาผู้ชายที่ทําให้ใจสั่น แต่ชายส่วนใหญ่มักจะหายไปทันทีที่เขาปรากฏ

เธออยากกอดเขา แต่เอื้อมไม่ถึง

ด้วยความสิ้นหวัง เฉียวอีคว้าอะไรบางอย่างและจับไม่แน่นโดยไม่ปล่อยมือ

เขาพึมพำด้วยเสียงต่ำ "อย่าไป ได้ไหม"

หัวใจของ หลู้เหวินโจว ถูกทุบอย่างแรง และหัวใจของเขาก็เต้นแรงในขณะนี้

เขาจ้องไปที่ใบหน้าเล็ก ๆ ที่ประหม่าของเฉียวอี และรอยยิ้มที่จริงใจบนใบหน้าของเขา

เขาลูบหัวเธอด้วยมือและน้ําเสียงปลอบโยนของเขา

"โอเค ฉันไม่ไปไหน เธอรีบตื่นขึ้นมาได้ไหม"

ทั้งสองคนกอดกันแน่น และประตูวอร์ดก็ถูกผลักเปิดออก

คุณนายหลู้เดินเข้าไปพร้อมกับซ่งชิงหยา

เมื่อเห็นฉากนี้ ใบหน้าที่ดูแย่อยู่แล้วของเธอก็นแย่ยิ่งขึ้น

เธอไม่เคยเห็นหลู