Share

บทที่ 36

last update Terakhir Diperbarui: 2025-02-10 14:29:31

“จื่อถิงทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้วใช่หรือไม่”

“เจ้าค่ะคุณหนู ทุกอย่างพร้อมสำหรับการเปิดร้านเฟยเจินในวันนี้แล้วเจ้าค่ะ”

“ดียิ่ง”

ไป๋ฟางเซียนพยักหน้ารับคำ ยิ้มกว้างให้สาวใช้คนสนิท ดวงตาของนางสุกสกาวใบหน้าเปื้อนยิ้มอย่างมีความสุข เพราะในที่สุดร้านเฟยเจินของนางก็ได้ถึงเวลาเปิดกิจการอย่างเป็นทางการขึ้นอีกครั้งแล้ว และครั้งนี้ย่อมต้องรุ่งเรืองกว่าเดิม

วันนี้เป็นวันเปิดร้านวันแรก หลังจากที่นางสั่งปิดร้านเพื่อซ่อมแซมตกแต่งปรับปรุงใหม่ทั้งหมด ไป๋ฟางเซียนเดินสำรวจร้านตนเองพลางพยักหน้าอย่างพึงพอใจที่ไม่มีจุดใดต้องแก้ไข

นายช่างผู้รับเหมาก่อสร้างและตกแต่งจัดการปรับปรุงร้านของนางแล้วเสร็จตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว ซึ่งนางก็มาดูด้วยตาตนเองแล้วครั้งหนึ่ง แต่ด้วยวันนี้เป็นวันเปิดร้าน วันที่ชุดอาภรณ์และผ้าชนิดต่าง ๆ ถูกจัดอย่างเข้าที่เข้าทางนางจึงอดเดินชมไม่ได้

ไป๋ฟางเซียนอยู่ในชุดรูปแบบใหม่ที่นางให้อวี้หรูตัดเย็บเป็นพิเศษเพื่อสวมใส่ในวันนี้ แน่นอนว่าความโดดเด่นของชุดอยู่ที่สี และลวดลาย

นางสวมใส่อาภรณ์ตัวนอกสีฟ้าอ่อนสลับขาว ปักด้วยดิ้นสีน้ำเงินเข้ม ลวดลายดอกไม้เลื้อยชนิดหนึ่งอยู่ตรงกลางอก และตั้งแต่ช่วงเอว
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terkait

  • ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ   บทที่ 37

    หลี่เหวินหลางมองร่างบอบบางในชุดสีฟ้าอ่อนสลับขาวอย่างสำรวจ นางช่าง... งดงามยิ่ง นี่คือคำพูดเดียวที่เขาจะคิดขึ้นมาได้ สายตาอ่อนหวานมองไปยังอีกฝ่ายอย่างพึงพอใจ และภูมิใจในคราเดียวกัน แล้วต้องมุ่นคิ้วเมื่อคิดได้ว่าหากร้านเปิด ผู้คนมากมายจะมองนางอย่างที่เขามอง แค่คิดหลี่เหวินหลางก็รู้สึกร้อนรุ่มในอกแล้ว เขามองไปที่นางอีกครั้งแววตาหมายมาดกล้าแกร่งหากเขาอยู่กับนางตลอดเวลา ดูสิว่าใครมันจะกล้ามอง...ไป๋ฟางเซียนมองชายหนุ่มด้วยความสงสัย เป็นอันใดของเขา เหตุใดจึงจ้องมาที่นางด้วยสายตาแปลก ๆ แล้วสายตาหยาดเยิ้มก่อนหน้านี้คืออะไร มองนางเช่นนั้นทำไม ขนลุกไปหมดแล้ว ใบหน้าของไป๋ฟางเซียนบิดเบี้ยว ก่อนจะส่ายหน้าเล็กน้อยไล่ความคิดความรู้สึกเหล่านั้นออกไป“ท่านมาเร็วเกินไปหรือไม่นี่ยังไม่ถึงเวลาเปิดร้านเลย” เพื่อไม่ให้อึดอัดจึงเกินไป ไป๋ฟางเซียนจึงเป็นฝ่ายเริ่มบทสนทนาด้วยตนเอง“มาช่วยเจ้า” หลี่เหวินหลางหาได้สนใจน้ำเสียงราบเรียบและใบหน้าเฉยชาของนางไม่“ช่วยข้า ช่วยอันใด”“ให้กำลังใจเจ้า”“...” บอกนางทีว่านางได้ยินไม่ผิด คราวนี้ใบหน้าของไป๋ฟางเซียนไม่เรียบนิ่งอีกแล้ว นางมองเขาอย่างหวาด ๆ“วันนี้เจ้างดงามมาก

    Terakhir Diperbarui : 2025-02-10
  • ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ   บทที่ 38

    เพล้ง! เพล้ง!“กรี๊ดดด!”“คุณหนูอย่าเจ้าค่ะ ฮึก”“คุณหนูไว้ชีวิตบ่าวเถิดเจ้าค่ะ! ฮึก ฮือ”“อย่าตีบ่าวเจ้าค่ะคุณหนู ฮือ คุณหนู”ภายในจวนตระกูลโจว เกิดเสียงแตกของเครื่องเรือนเป็นระยะ ๆ สลับเคล้าคลอกับเสียงกรีดร้องอย่างเกรี้ยวกราดของผู้เป็นเจ้าของเรือนและเสียงครางระงมของบ่าวรับใช้ที่พยายามอ้อนวอนขอชีวิต หลังจากที่พวกตนกลายเป็นเครื่องรองมือรองเท้า รองรับรับอารมณ์โกรธของผู้เป็นนาย ต้นตอของเสียงอึกทึกครึกโครมมาจากเรือนคุณหนูใหญ่ของจวนอย่างโจวเฟิ่งจิ่วเหมือนเช่นเคยทว่าครั้งนี้ต่างออกไปกว่าทุกครั้ง เพราะดูเหมือนจะไม่เพียงดังไปครู่แล้วเงียบหายไป หากครั้งนี้กลับกลายเป็นว่าเรื่องราวภายในเรือนคุณหนูใหญ่ดูจะใหญ่โตและดังขึ้นเรื่อง ๆ จนนายหญิงของเรือนผู้ดูแลเรือนหลังต้องเข้ามาดูด้วยตาตนเองด้วยความร้อนใจ หนึ่งเป็นเพราะเป็นห่วงบุตรสาวของตน และสองคืออยากรู้ว่าที่นี่เกิดอันใดขึ้นร่างอวบอัดตามวัยย่างกรายเข้ามาภายในเรือนของบุตรสาว โจวฮูหยินแทบผงะเมื่อเห็นเศษแจกันและเครื่องแก้ว รวมถึงชุดน้ำชากระจัดกระจายแตกเป็นเสี่ยง ๆ สภาพบ่าวรับใช้แต่ละนางของบุตรสาวไม่สามารถเรียกว่าเป็นผู้เป็นคนได้ เสื้อผ้าฉีกขาด ผมเผ้

    Terakhir Diperbarui : 2025-02-10
  • ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ   บทที่ 39

    โจวฮูหยินที่เห็นบุตรสาวเป็นเช่นนี้นางก็ไม่รู้ว่าจะกล่าวสิ่งใด ยิ่งนึกถึงคำผู้เป็นสามีก็ยิ่งทอดถอนใจ‘บอกเฟิ่งเอ๋อร์หักใจเสียบ้าง อย่าให้นางสร้างปัญหาให้มากนัก แล้วเจ้าแม่ทัพหลี่ผู้นั้นก็ให้ห่างเสียบ้างเถิด ใต้หล้านี้ยังมีบุรุษที่ดีอีกมาก สักวันนางจะเจอคนที่คู่ควร’‘เหตุใดเล่าเจ้าคะท่านพี่ แม่ทัพหลี่ก็เป็นบุรุษรูปงามและดีพร้อมเหมาะสมกับเฟิ่งเอ๋อร์ยิ่ง ทั้งบุตรสาวของเราก็รักแม่ทัพหลี่เสียยิ่งกว่าอะไร ท่านพี่จะให้ข้าหักห้ามนางได้อย่างไรเจ้าคะ’‘ข้าสั่งสิ่งใดก็ไปทำตามนั้น เพื่ออนาคตของบุตรสาวเจ้าและตระกูลโจว บอกนางให้เลิกเกาะแกะและตัดอกตัดใจกับหลี่เหวินหลางเสีย!’ยามนั้นนางไม่แม้แต่จะเข้าใจ ว่าเหตุใดสามีของนางถึงดูอารมณ์เสียนัก ทั้งยังกังวลแปลก ๆ แต่เมื่อถามสิ่งใดไปก็ไม่ได้คำตอบ จึงได้แต่ถอยร่นออกมา และประวิงเวลาไม่พูดจากับบุตรสาวเสียที ยามนี้เมื่อเรือนลูกสาวเกิดเสียงดังจึงได้นึกเป็นห่วงและมาดู ตั้งใจว่าคงใช้โอกาสนี้พูดจาบอกกล่าวกับนาง ทว่าเมื่อเห็นสภาพของบุตรสาวที่นางรักและทะนุถนอมเป็นเช่นนี้แล้ว นางจะกล้าพูดในสิ่งที่สามีเคยฝากฝังได้เช่นไร ลมหายใจหนัก ๆ ดังออกมาจากร่างของโจวฮูหยินอันที่

    Terakhir Diperbarui : 2025-02-10
  • ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ   บทที่ 40

    ร้านเฟยเจินเปิดบริการมาได้หนึ่งเดือนแล้ว เป็นระยะเวลาที่ค่อนข้างยุ่งวุ่นวายมากสำหรับไป๋ฟางเซียน เนื่องจากร้านเพิ่งเปิดใหม่ แม้ทุกอย่างภายในร้านจะถูกจัดการไว้อย่างดีแล้ว ทว่าลูกจ้างร้านมีเพียงสี่คนเท่านั้น สี่คนกับผู้คนจำนวนมากที่ให้ความสนใจร้านของนางนั้น มันเทียบกันไม่ได้เลย นี่ทำให้นางเข้ามาดูร้านของตนเองทุกวัน บางครั้งถึงกระทั่งไม่มีเวลาแม้แต่จะกลับจวนก็ต้องนอนที่ร้านแทนที่บอกว่าไป๋ฟางเซียนยุ่งมาก ๆ ก็เพราะนางต้องออกแบบชุด เจรจาทางด้านการค้า ตรวจสอบบัญชีรายวัน และที่หนักและรับมือยากที่สุดก็คือ อารมณ์ของลูกค้า ลูกค้าบางท่านที่มาถึงร้านเฟยเจินเพราะต้องการอาภรณ์แบบใหม่ เมื่อไม่ได้กลับไปจึงมีอารมณ์ให้พวกนางต้องรับหน้ามากน้อยต่างกันไป ด้วยความที่ร้านเฟยเจินมีอาภรณ์และลวดลายแบบใหม่ ที่ไม่เคยมีร้านค้าใดในเมืองหลวง หรือกระทั่งทั้งแคว้นเคยมีมาก่อน ผู้คนย่อมต้องสนใจมากเป็นธรรมดา ยิ่งเสียงชื่นชมเล่าลือเกี่ยวกับร้านของนางเมื่อวันเปิดร้านมากเท่าไร คนยิ่งให้ความสนใจมากเท่านั้น ชุดอาภรณ์สำเร็จที่นางกำหนดขายแค่ยี่สิบชุดต่อเดือนนั้น หมดตั้งแต่วันแรกที่เปิดร้านเลยทีเดียวร้านของนางได้รับความนิยมมาก

    Terakhir Diperbarui : 2025-02-10
  • ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ   บทที่ 41

    “ทำเช่นนี้หมายความว่าอย่างไร จะไม่รับผิดชอบหรือ”“ใช่ ๆ ทำไมถึงไม่รับผิดชอบ หน็อย... ชื่อเสียงร้านก็ดี ร้านหรือก็ใหญ่โต ไม่คิดเลยว่าร้านเฟยเจินจะมีการกระทำชั่วช้าเช่นนี้”“เป็นแบบนี้ข้าคงไม่เข้าแล้ว กลัวถูกหลอกตา ย้อมแมวขาย”“ดูแม่นางคนนี้สิน่าสงสารยิ่งนัก อาภรณ์ที่ได้รับมาหรือก็ไม่เรียบร้อย พอนำกลับมาที่ร้านกลับถูกปฏิเสธไม่ยอมรับผิดชอบใด ๆ เจ้าของร้านอยู่ที่ใดเล่า ออกมาคุยบ้างสิ ไม่ใช่ปล่อยให้ลูกจ้างร้านรับหน้าเช่นนี้”“ใช่ ๆ นางพูดนักพูดหนาว่าร้านนางดีอย่างนั้นอย่างนี้ เหอะ ครานี้เป็นเช่นไร มีคนกล้าเปิดโปงการกระทำไร้ยางอายของนาง นางไม่เห็นออกมาชี้แจงแถลงไขบ้าง”“นั่นสิ ข้าก็คิดเช่นเจ้า”“ปัดโธ่เอ๊ย! ที่แท้ฮูหยินเอกของท่านแม่ทัพก็มีนิสัยเช่นนี้ ทำสิ่งใดผิดก็ไม่ยอมรับผิดชอบ ข้าจะไม่เข้าร้านนางอีกต่อไป!”“ข้าด้วย! ข้าด้วย! ชุดอาภรณ์แบบใหม่แล้วอย่างไร ในเมื่องานไม่ได้คุณภาพเช่นนี้ ซ้ำเจ้าของยังไม่รับผิดชอบ เหตุใดจึงต้องสนับสนุนต่อกัน”เสียงโหวกเหวกโวยวายอยู่หน้าร้านเฟยเจินทำให้ไป๋ฟางเซียนขมวดคิ้ว ด้วยไม่เข้าใจสถานการณ์ว่าเกิดอะไรขึ้น นางไปกินข้าวเช้าที่โรงเตี๊ยมมา ไม่ถึงชั่วยาม ครั้นกลั

    Terakhir Diperbarui : 2025-02-10
  • ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ   บทที่ 42

    หลี่เหวินหลางก้าวเท้าเข้ามาในวงสนทนาอย่างองอาจ อกผายไหล่ผึ่งใบหน้าเชิดขึ้นเป็นองศา ความน่าเกรงขามแผ่กระจายออกมาจากตัวผู้เป็นแม่ทัพของแคว้น ทำให้ฝูงชนที่เสียงดังในคราแรกเริ่มเบาบางลง บางคนถึงกระทั่งเดินปลีกตัวออกไป หลี่เหวินหลางปรายตามองผู้คนทั้งหมดก่อนมาหยุดที่ร่างของภรรยา แล้วจึงมองโจวเฟิ่งจิ่วที่มองมาที่ตนด้วยสายตาเศร้าสร้อย ท่วงท่ากิริยาที่แสดงออกดูน่าสงสารยิ่ง เขาย่นหัวคิ้วเล็กน้อยก่อนถามขึ้นอีกครั้ง“ว่าเช่นไร ข้าถามไยจึงไม่มีผู้ใดตอบ เกิดสิ่งใดขึ้นกัน เหตุใดคนจึงได้มากมาย มาออกันที่หน้าร้านของภรรยาข้าเช่นนี้”คำว่าภรรยาที่ออกจากปากหลี่เหวินหลางพาให้โจวเฟิ่งจิ่วสั่นสะท้านในทรวงอก นางรู้สึกร้อนรุ่มและปวดร้าวในคราวเดียวกัน เขาพูดออกมาได้เช่นไร คำพูดที่ดูเป็นธรรมชาติเช่นนี้ไม่ทำร้ายนางเกินไปหน่อยหรือ หรือว่าเขามิเห็นว่านางยืนอยู่ตรงนี้ สองมือเล็กกำเข้าหากันแน่นจนเล็บจิกเข้าเนื้อนางก็ยังไม่รู้สึกรู้สา ดวงตาฉายความร้าวรานให้เห็นแต่ผู้เป็นแม่ทัพกลับไม่ได้สนใจขณะที่โจวเฟิ่งจิ่วกำลังเสียใจเพราะคำเรียกขานที่หลี่เหวินหลางใช้เรียกภรรยาตนเองนั้น ไป๋ฟางเซียนกลับลอบกลอกตามองบนที่ถูกเขาเรียกว่

    Terakhir Diperbarui : 2025-02-10
  • ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ   บทที่ 43

    “คารวะอันใดกัน คนกันเองทั้งนั้น ว่าแต่มีปัญหาใดเล่าเจ้าจึงเรียกให้ข้าลงมาเช่นนี้ ใช่ว่าเจ้าก็จัดการได้หรือ” ฮูหยินผู้ตรวจการยิ้มละไมเอ่ยปากถาม เหตุใดนางจะไม่รู้ว่าสตรีน้อยตรงหน้าเก่งกาจแค่ไหน หลังจากที่ร้านเฟยเจินเปิดให้บริการ นางก็มาใช้บริการร้านเป็นประจำ เรียกได้ว่านางมาแทบทุกวันเลยก็ว่าได้ กระทั่งได้สิทธิเป็นแขกพิเศษคนแรกของทางร้าน จึงทำให้นางได้สนทนากับสตรีตรงหน้าอยู่บ่อย ๆ ทำให้พอรู้นิสัยใจคอของกันและกันอยู่บ้าง เป็นเช่นนี้นางจะไม่รู้ได้เช่นไรว่าปัญหาที่เกิดเพียงเล็กน้อยนี้ สตรีที่อยู่ตรงหน้าจะแก้ไม่ได้ ขนาดเรื่องของนางสับสนอลหม่านยิ่งกว่ายังได้ความฉลาดหลักแหลมของไป๋ฟางเซียนช่วยชี้แจงและแนะนำเลย ดังนั้นกับปัญหาที่เกิดขึ้นนี้หากว่าไป๋ฟางเซียนแก้ไม่ได้มิใช่ว่าเป็นเรื่องตลกหรือ และนี่จึงเป็นเหตุที่ทำให้นางถามอีกฝ่ายอย่างหยอกเย้า“ข้าเพียงเชิญท่านมาเป็นสักขีพยานให้ข้าเท่านั้นเจ้าค่ะ”“เช่นนั้นก็เชิญเถิด ข้าจะเป็นพยานให้เอง” จบคำพูดของฮูหยินผู้ตรวจการ สตรีเจ้าปัญหาก็ยิ่งตื่นตระหนก โจวเฟิ่งจิ่วก็รู้สึกขัดใจเช่นกัน ไม่คิดว่าศัตรูหัวใจจะรู้จักฮูหยินผู้ตรวจการที่เขาว่ากันว่าตงฉินนักหนาผู้

    Terakhir Diperbarui : 2025-02-10
  • ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ   บทที่ 44

    “เจ้าคิดว่าแค่ขอโทษแล้วทุกอย่างจะหายไปหรือ ก่อนหน้าเป็นข้าที่โดนต่อว่า และตอนนี้ก็นานมาแล้วไม่รู้ว่าคำเล่าลือกับเหตุการณ์นี้ไปถึงไหนต่อไหนแล้วบ้าง เจ้าคิดว่าเพียงขอโทษแล้วทุกอย่างจะจบเช่นนั้นหรือ ข้าพูดแล้วใช่หรือไม่ ว่าข้าจะเอาเรื่องคนที่หาเรื่องร้านของข้าให้ถึงที่สุด”“ฮูหยินแม่ทัพโปรดเมตตาข้าเถอะเจ้าค่ะ ข้าก็เป็นเหยื่อเช่นกัน ข้าขออภัยที่มาสร้างความวุ่นวาย หลังจากนี้ข้าจะไม่ทำอีกเจ้าค่ะ”“คิดสร้างเรื่อง พอทุกอย่างไม่เป็นอย่างที่คิดก็คิดจะหลบหลีกเข้ากลีบเมฆกระนั้นหรือ เจ้าคิดน้อยไปหรือไม่”“ฮูหยิน” สตรีนางนั้นเอ่ยเสียงค่อย มองมาที่นางอย่างอ้อนวอนแต่ไป๋ฟางเซียนไม่คิดใจอ่อน นางต้องการเชือดไก่ให้ลิงดู วันข้างหน้าจะได้ไม่เกิดเหตุการณ์เช่นนี้อีก“ข้าจะไม่แจ้งความเอาเรื่องเจ้า เพียงแต่ว่าเจ้าต้องจ่ายค่าเสียหายให้ข้า ดูจากลักษณะการแต่งตัวของเจ้าแล้วคงมิใช่คนลำบากยากแค้น ดังนั้นคงมีตำลึงเงินตำลึงทองจ่ายค่าเสียหายข้าอยู่กระมัง” จริงอย่างที่ไป๋ฟางเซียนพูด เพราะสตรีที่มาสร้างเรื่องผู้นี้ไม่ใช่สาวใช้หรือชาวบ้านทั่วไป แต่นางเป็นบุตรสาวของร้านขายผ้าร้านหนึ่งที่ได้รับผลกระทบจากอิทธิพลของร้านเฟยเจิ

    Terakhir Diperbarui : 2025-02-10

Bab terbaru

  • ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ   บทที่ 134 จบ

    ไป๋ฟางเซียนที่รับรู้ได้ถึงความเยือกเย็นเบื้องหลังจึงหันกลับไปมอง ก็พบเห็นสามีของตนใบหน้าเขียวคล้ำสลับแดง เขาหรี่ตามองราวกับคนกำลังจับผิด สายตาของเขาทำเอานางรู้สึกร้อน ๆ หนาว ๆ เสียงลมหายใจหอบถี่ของผู้เป็นสามีทำให้นางเข้าใจได้ทันทีว่านางทำให้เขาไม่พอใจแล้ว ขณะที่กำลังจะเอื้อนเอ่ย ร่างของผู้เป็นสามีก็สะบัดชายอาภรณ์ตรงกลับไปยังห้องนอน ไป๋ฟางเซียนนิ่งคิดเล็กน้อย ก่อนจะผุดลุกตามไปขณะเดินไปยังห้องนอนของตน นางก็ขบคิดกับตนเองว่าจะง้องอนเขาเช่นไรดี เขาจึงจะหายจากท่าทางปั้นปึ่งเช่นนั้น แต่คิดไปคิดมาพลันนึกขึ้นได้ว่า ตัวนางเองไม่ได้ผิดอันใดเสียหน่อย คนที่มาหานางในวันนี้ล้วนเป็นสหายนางทั้งนั้น ให้ตายนางก็ไม่ยอมง้อเขาหรอกแน่นอนว่านั่นเป็นเพียงแค่ความคิด เพราะทันทีที่เข้ามาในห้องนอนเห็นสีหน้าปั้นปึ่งมองนางตาขวางด้วยแล้ว ไป๋ฟางเซียนก็รีบก้าวเท้าเดินไปเบื้องหน้าตรงเข้าหาเขาอย่างเร็วรี่ พลางลอบกลืนน้ำลายเงียบ ๆ “ท่านพี่เจ้าขา เหตุใดถึงทำหน้าเช่นนี้เล่าเจ้าคะ ประเดี๋ยวจะไม่หล่อเอานา” นางเอ่ยเสียงหวานหยอกเย้าเขา หวังให้เขาโต้แย้งเช่นทุกครั้ง แต่กลับได้ความเงียบตอบมาแทนดวงตากลมโตช้อนสายตาหวานขึ้นมองอ

  • ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ   บทที่ 133

    หนึ่งเดือนผ่านไปนับจากวันที่ไป๋ฟางเซียนฟื้นขึ้นมา ทุกอย่างในชีวิตของนางและหลี่เหวินหลางก็ดีขึ้นเรื่อย ๆ ความรักของคนทั้งสองต่างผลิบานและสุกงอมเต็มที่ หลี่เหวินหลางกระทำอย่างปากว่า เขาไม่เคยปล่อยให้นางห่างจากตัวหรือห่างจากสายตาอีกเลย ไม่รู้เช่นกันว่าเขาไปทำเช่นไร จึงสามารถทำให้องค์ฮ่องเต้พระราชทานวันหยุดมาให้ถึงสองเดือนด้วยกัน ทว่าจะบอกว่าหยุดเลยก็คงไม่ถูกนัก เพราะระหว่างนี้หลี่เหวินหลางก็ต้องไปดูระเบียบในค่ายทหารเป็นครั้งคราวด้วยเช่นกัน กระนั้นเขาก็มีเวลาอยู่กับนางมากขึ้นอยู่ดี และนอกจากชีวิตของนางและเขาจะเปลี่ยนไปแล้ว ชีวิตของผู้อื่นก็เปลี่ยนไปด้วยเช่นกันยามนี้สาวใช้ตัวน้อยของนางและคนสนิทของหลี่เหวินหลาง จื่อถิงกับตงผิง ต่างก็กราบไหว้ฟ้าดินเป็นสามีภรรยากันแล้วทั้งคู่ ตลอดหนึ่งเดือนมานี้นางจึงไม่เห็นหน้าสาวใช้คนสนิทเลย แต่ก็เป็นนางอีกนั่นแหละที่ให้จื่อถิงหยุดและใช้ชีวิตคู่หลังแต่งงานบ้าง แน่นอนว่าคำของนางทำให้ตงผิงมีความสุขอย่างมาก เพราะถ้านางบอกให้จื่อถิงหยุด หลี่เหวินหลางก็จะบอกให้ตงผิงหยุดงานชั่วคราวเช่นเดียวกัน แต่นี่ก็ครบกำหนดเวลาที่นางให้ไปแล้ว คาดว่าไม่เกินสองวันนี้คงได้เห็นห

  • ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ   บทที่ 132

    หลี่เหวินหลางกอดร่างบางแนบแน่น คางสากเกยไหล่มนของนางไว้พร่ำบอกแนบชิดริมหู จนคนป่วยที่เพิ่งฟื้นอดหัวเราะน้อย ๆ ไม่ได้ มือบางยกมือขึ้นโอบกอดบุรุษร่างโตด้วยความรู้สึกไม่ต่างกัน ความรู้สึกรักและห่วงหาทว่าดูเหมือนพวกเขาจะหลงลืมไปว่าในห้องนี้หาได้มีพวกเขาไม่ ยามนี้ทั้งท่านหมอชรา หลี่เหวินชิง เหลียนฮวา จื่อถิงและตงผิงต่างมีสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก ทำหน้าไม่ถูกกันแทบทั้งสิ้น ก่อนจะเป็นไป๋ฟางเซียนที่ตั้งสติได้ นางมีกิริยาเลิ่กลั่ก พยายามดันตัวตนเองออกจากอ้อมกอดของหลี่เหวินหลาง แต่เจ้าของอ้อมกอดแสนอบอุ่นหาได้ยินยอมไม่“เซียนเซียน พี่คิดถึงเจ้าเหลือเกิน คิดถึงเหลือเกิน เจ้ารู้หรือไม่ว่าพี่กลัวมากเพียงใด กลัวว่าเจ้าจะจากพี่ไป กลัวว่าเจ้าจะไม่กลับมาหาพี่อีก พี่คิดไปต่าง ๆ นานา นอนก็ไม่เคยหลับ กินก็ไม่เคยอิ่ม ใจภวงคิดถึงเป็นกังวลแต่เรื่องของเจ้า เซียนเซียน ขอบคุณที่เจ้ากลับมาหาพี่ นับว่าการรอคอยที่แสนทรมานของพี่สิ้นสุดลงแล้ว ขอบคุณ ขอบคุณจริง ๆ”“เอ่อ ท่านปล่อยข้าก่อนดีไหมเจ้าคะ”“ไม่! จากนี้ไปพี่จะไม่ยอมห่างเจ้าอีกแล้ว ทั้งยังไม่ยอมให้เจ้าห่างสายตาจากพี่อีกด้วย”“ท่านพี่ ปล่อยข้าก่อนเถิดเจ้าค่ะ

  • ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ   บทที่ 131

    “ข้าขอโทษ” น้ำเสียงแผ่วเบาเอื้อนเอ่ยออกมาอย่างรู้สึกผิด เจ้าของร่างตัวจริงทำเพียงยิ้มรับ ก่อนจะส่ายหน้าช้า ๆ“เจ้าไม่จำเป็นต้องขอโทษ สุดท้ายแล้วข้าและเจ้าก็คือคนคนเดียวกัน เจ้าคิดว่าจะมีใครที่ไหนจะมีชื่อแซ่เดียวกับตนเองบ้างเล่า สิ่งที่เจ้าควรรู้คือ เจ้าคือข้า ข้าคือเจ้า ดังนั้นเจ้าไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิด”“แต่ว่า...”“ตอนแรกข้าก็สงสัยเหมือนเจ้า ในยามที่ข้าตกตายเพราะจมน้ำ ข้าก็ถูกพามายังสถานที่แห่งนี้ เฝ้ามองดูเจ้าเข้าไปในร่างของข้าอย่างไม่ยินยอมนัก หลายครั้งที่ข้าคิดทำร้ายเจ้า หากแต่ไม่สามารถกระทำได้ เพราะทุกครั้งที่คิด ข้าจะรู้สึกเจ็บไปด้วยเช่นกัน ข้าไม่เข้าใจและเฝ้าถามตนเองมาตลอดว่าทำไม กระทั่งวันหนึ่งข้าก็ได้คำตอบจากคนผู้หนึ่ง”“ผู้ใดรึ”“คนผู้นั้นบอกกับข้าว่า แท้จริงแล้วทั้งข้าและเจ้าต่างเป็นคนคนเดียวกัน เพียงแต่ว่าตอนเกิด ดวงจิตของเราได้แยกเป็นสอง หนึ่งคือข้า สองคือเจ้า เมื่อดวงจิตแยกไม่รวมเป็นหนึ่งชะตาชีวิตของคนผู้นั้นย่อมเปลี่ยนแปลงไป เจ้าไม่สงสัยบ้างหรือ ว่าทำไมตอนที่อยู่ในโลกเดิมทั้ง ๆ ที่เจ้ามีทุกอย่าง มีครอบครัวที่ดีพร้อมและอบอุ่น แต่เจ้ากลับรู้สึกมีความสุขได้ไม่เต็มที่นัก เ

  • ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ   บทที่ 130

    สภาพของหลี่เหวินหลางทำให้ผู้เป็นใหญ่ของจวนตระกูลหลี่รู้สึกเป็นห่วงอย่างมาก หากจะบอกว่าอาการของไป๋ฟางเซียนน่าเป็นห่วง สภาพของผู้เป็นบุตรชายก็น่าเป็นห่วงไม่ต่างกันหลี่เหวินชิงและเหลียนฮวามองสภาพบุตรชายที่หน้าประตูด้วยสายตาเป็นห่วงอย่างสุดแสน คิ้วของคนทั้งคู่ขยับเข้าหากันจนแน่นขนัด ใบหน้าที่ร่วงโรยไปตามวัยฉายความกังวลออกมาอย่างมาก ก่อนจะเป็นหลี่ฮูหยินที่ทนไม่ไหวพูดมันออกมา“ท่านพี่ น้องเป็นห่วงบุตรของเราจังเลยเจ้าค่ะ อาเหวินแทบไม่ออกจากห้องนอนของเซียนเอ๋อร์เลยนะเจ้าคะ เห็นอาการของลูกเราตอนนี้แล้ว น้องกลัวเหลือเกินเจ้าค่ะ น้องกลัวว่าลูกจะล้มป่วยไปอีกคน” เหลียนฮวาเอ่ยขึ้นอย่างหนักอกหนักใจ มองหลี่เหวินหลางที่กอบกุมมือไป๋ฟางเซียนด้วยความห่วงใยอย่างถึงที่สุด ด้วยไม่เคยเห็นบุตรชายของตนมีสภาพซึมเศร้าเช่นนี้มาก่อน“ไม่ต้องกังวลหรอกน้องหญิง อาเหวินรู้ขีดจำกัดของร่างกายตนเองดี เราแค่อยู่ข้าง ๆ เขาในยามที่เขาต้องการก็พอ ตอนนี้เราไปนั่งรับลมที่ศาลากันก่อนเถิด อยู่ตรงนี้ไปก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นมา ประเดี๋ยวน้องหญิงจะเป็นกังวลห่วงคนนั้นคนนี้จนพานจะไม่สบายไปอีกคน”“ท่านพี่”แม้จะเป็นห่วงบุตรชายแต่ก

  • ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ   บทที่ 129

    “เซียนเซียน ตื่นขึ้นมาเถิดนะคนดี พี่คิดถึงเจ้า อยากได้ยินเสียงของเจ้าจนแทบจะทานทนไม่ไหวแล้ว หรือที่เจ้าไม่ยอมตื่นขึ้นมาเพราะอยากลงโทษที่พี่เคยพูดไม่ดีกับเจ้าในวันแรกที่เจ้าลืมตาขึ้นมาที่จวนเรือนหลังนี้ใช่หรือไม่ เซียนเซียน พี่ขอโทษเจ้า กลับมาเถิดนะคนดี กลับมาหาพี่ พี่รักเจ้า รักเจ้าเหลือเกิน” หลี่เหวินหลางทอดสายตาแห่งความคะนึงหาไปยังดวงหน้างาม ก่อนที่ชั่วพริบตาแววตาของเขาจะมีความโกรธแค้นวาบผ่าน หากแล้วก็ปล่อยวางลงอย่างรวดเร็ว เพราะคนที่ทำให้คนรักของเขาต้องเป็นเช่นนี้ได้ตกตายไปแล้ว เขาจึงไม่รู้ว่าต้องจ้องเวรไปเพื่อสิ่งใดแท้จริงแล้วการตกน้ำของนางอันเป็นที่รักใช่ว่าเขาไม่คิดติดใจสงสัย เขาย่อมต้องสงสัยแน่นอน และมั่นใจมากว่านางคงไม่กระโดดน้ำฆ่าตัวตายแน่ ที่ไม่ได้สืบหาตั้งแต่วันแรกเพราะเป็นห่วงนางจนไม่เป็นอันทำสิ่งใด พอตั้งสติกับตนเองได้เขาจึงเริ่มสอบถามเรื่องราวคาดคั้นกับจื่อถิงอีกครั้ง แต่นางก็ตอบสิ่งใดไม่ได้ ทั้งยังไม่รู้ว่าว่ามันเกิดสิ่งใดขึ้นกันแน่ นอกจากร่ำไห้ด้วยความรู้สึกผิดและโทษว่าที่ไป๋ฟางเซียนเป็นเช่นนี้ ทั้งหมดเป็นความผิดของตน หลี่เหวินหลางจึงสั่งให้ตงผิงและจื่อถิงกลับไปที่สร

  • ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ   บทที่ 128

    “เซียนเซียน! เซียนเซียน ฟื้นสิเซียนเซียน” หลี่เหวินหลางร้องเรียกชื่อภรรยาด้วยความกระวนกระวายใจ ภายในอกของเขาร้อนรุ่มเต็มไปด้วยความวิตกกังวล กลัวเหลือเกินว่านางจะเป็นอันใดไป กลัวสูญเสียนางอย่างไม่มีวันหวนกลับ ความกังวลฉายชัดทั้งสีหน้าและแววตา โชคยังดีที่เขามาได้ทันเวลา ไม่เช่นนั้นเขาคงเป็นกังวลมากกว่านี้“พาคุณหนุกลับจวนก่อนเถิดเจ้าค่ะท่านแม่ทัพ จะได้รีบตามท่านหมอมาดูอาการ” จื่อถิงบอกอย่างร้อนรนและกระวนกระวายใจไม่แพ้กัน พลางมองเจ้านายสาวด้วยความเป็นห่วงเป็นใยอย่างถึงที่สุด น้ำตาเอ่อคลอไปทั่วดวงตาสวย เหตุใดจึงเกิดเรื่องกับคุณหนูทุกครั้งที่นางไม่ได้อยู่ด้วยก็ไม่รู้ โชคดีที่ทั้งนางและท่านแม่ทัพมาได้ทันท่วงที ไม่เช่นนั้นก็ไม่รู้ว่าคุณหนูของนางจะเป็นเช่นไร“รีบกลับจวนให้เร็วที่สุด!” หลี่เหวินหลางบอกคนขับรถม้าพร้อมทั้งอุ้มนางเข้าไปนั่งภายใน โอบกอดนางไว้อย่างหวงแหน มองดวงหน้าหวานด้วยสายตาเป็นห่วงเป็นใยอย่างถึงที่สุดก่อนหน้านี้หลี่เหวินหลางกลับมาถึงเมืองหลวงแล้ว และได้เข้าไปรายงานทุกอย่างให้องค์ฮ่องเต้รับรู้เรียบร้อยถึงการปราบโจรของตน หลังจากนั้นก็รีบพาตนเองออกจากวังหลวงอย่างรวดเร็ว ด้วยคิดถ

  • ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ   บทที่ 127

    “ไม่จริง! ข้าไม่เชื่อ เจ้าอย่ามาโกหกข้า ข้าไม่สนว่าใครจะเป็นคนคิด ในเมื่อพี่เหวินเป็นคนทำเขาก็ต้องรับผิดชอบ เจ้าก็ด้วย ในเมื่อวันนี้ข้าสูญสิ้นไม่เหลืออะไร พวกเจ้าก็ต้องสูญสิ้นไม่เหลือสิ่งใดเช่นเดียวกัน อย่างไรวันนี้ทุกอย่างก็ต้องจบลง ไม่ข้าและเจ้าก็ต้องตายกันไปข้างหนึ่ง ครั้งที่แล้วข้าหวังให้เจ้าจมน้ำตายที่นี่ เพราะต้องการให้เจ้าทรมานถึงที่สุด กระทั่งหลังความตายก็ยังคงทุกข์ทรมานเพราะความเย็นของกระแสน้ำ ได้แต่เหน็บหนาวแต่เพียงผู้เดียวไร้ซึ่งคนเหลียวแล ครั้งที่แล้วเป็นโชคดีของเจ้าที่ข้าทำไม่สำเร็จ แต่ครั้งนี้มันจะไม่เหมือนเดิม เจ้าต้องตาย ตายเพราะข้า!” โจวเฟิ่งจิ่วตวาดกร้าว ไป๋ฟางเซียนได้ฟังแล้วรู้ว่าถึงเจรจาต่อไปย่อมไม่เป็นผล ดังนั้นจึงโพล่งไปอย่างไม่เกรงกลัวเช่นกัน เช่นไรนางก็เคยตายมาแล้ว ตายอีกสักครั้งจะเป็นไรไป ไม่มีสิ่งใดน่ากลัวเลยสักนิด ห่วงก็แต่หลี่เหวินหลาง หากนางจากไปเขาจะรู้สึกเช่นไร จะเสียใจหรือคิดถึงนางบ้างหรือไม่เท่านั้นเอง “ตายก็ตายสิ คนอย่างไป๋ฟางเซียนไม่เคยกลัวตายอยู่แล้ว หากข้าตาย เจ้าก็ต้องตายเช่นกัน” จบคำพูดของไป๋ฟางเซียนร่างของโจวเฟิ่วจิ่วก็พุ่งตรงเข้ามาหวังจะกร

  • ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ   บทที่ 126

    “ข้าไปทำอะไรให้เจ้านักหนาจึงได้คิดทำร้ายข้า”“ฮ่าฮ่า เพราะเจ้ามาแย่งทุกสิ่งทุกอย่างของข้าไปไงเล่า! คนไม่มีบิดามารดาเป็นกำพร้าเช่นเจ้า กล้าดีอย่างไรลงประกวดสาวงาม แย่งชิงตำแหน่งสาวงามอันดับหนึ่งของเมืองหลวงจากข้าไป เท่านั้นยังไม่พอเจ้ายังเป็นคู่หมั้นของพี่เหวิน คิดอยากได้และครอบครองเขา เจ้ากล้าดีอย่างไรถึงคิดว่าตนเองเหมาะสมกับบุรุษเก่งกล้าและรูปงามเช่นเขา แทนที่เจ้าจะสำนึกในบุญคุณของบิดามารดาของพี่เหวิน กล่าวยกเลิกงานหมั้นนั่นเสีย เจ้ากลับเร่งรัดให้ทุกอย่างเร็วขึ้นกว่าเดิม ทั้ง ๆ ที่เจ้าก็รู้ตนเองดี ว่าพี่เหวินมิได้รักเจ้าเลยแม้แต่น้อย แล้วข้าจะให้คนหน้าด้านเช่นเจ้าเชิดหน้าอยู่ในระดับเดียวกันกับข้าได้เช่นไร คิดว่าข้าไม่รู้รึว่าเจ้าคิดเทียบเคียงข้ามาโดยตลอด หวังใช้ฐานะฮูหยินแม่ทัพตีเสมอข้าน่ะสิ หึ ไม่เจียมตน”“เจ้าบ้าไปแล้วโจวเฟิ่งจิ่ว ข้าไม่เคยคิดตีตนเสมอเจ้า ข้ารู้ตนเองดี เจ้าเอาแต่ว่าข้าแล้วเจ้าเล่าดีตรงไหน วัน ๆ ตามแต่คู่หมั้นของสหาย นอกจากไม่รู้สึกผิดแล้ว ยังคิดทำร้ายผู้อื่น นี่มันไม่น่ารังเกียจกว่าข้ารึ” ไป๋ฟางเซียนย้อนกลับทันควัน เพราะนางไม่ชอบให้ใครมาว่านางเช่นกัน แม้ว่าคนที่ถูก

Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status