หลายปีผ่านไป..
ตอนนี้ ไพศาล อัครไพศาล พ่อของราชสีห์และไทเกอร์ได้เสียไปแล้ว และกิจการสายการบิน ราชสีห์กับไทเกอร์ เป็นคนดูแลกิจการ ทั้งสองคนก็อายุมากขึ้นจนกลายเป็นชายวัยกลางคนไปแล้ว มหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง"คนนี้เหรอที่เป็นลูกชายของเจ้าของสายการบิน" เนยหันไปพูดกับกลุ่มเพื่อนที่นั่งอยู่ด้วยกัน
"ใช่แล้ว รูปหล่อพ่อรวย แถมยังไม่มีแฟนอีกนะเว้ย" แก้วใสเพื่อนอีกคนในกลุ่ม
"ไม่มีแฟนได้ไง ฉันเห็นรุ่นพี่ผู้หญิงในห้องเดียวกับรุ่นพี่ไต้ฝุ่นพูดกันว่า พี่เขามีแฟนแล้วนะ แอบคบกันอยู่ห้องเดียวกันด้วย" ชะเอมขาเม้าท์ประจำกลุ่ม
กลุ่มนี้มีทั้งหมดสี่คน หนึ่งในนั้นคือ...
"คนเนี่ยเหรอชื่อไต้ฝุ่น" เธอชื่อมายมิ้นท์สาวสวยประจำกลุ่ม
ตอนนี้สาวๆ ทั้งสี่นั่งคุยกันอยู่หน้าสนามกีฬาของทางมหาวิทยาลัย ที่หนุ่มๆ กำลังพากันทยอยเข้ามาเพื่อที่จะฝึกซ้อมกันตอนเย็น
และไต้ฝุ่นก็อยู่ในชุดกีฬาพร้อมจะมาวอร์มร่างกายกับกลุ่มเพื่อนในคณะ อีกไม่กี่วันข้างหน้าก็จะมีการแข่งขันกีฬาของมหาวิทยาลัยแล้ว
"แกนี่หูไวจังเลยนะแอบอยู่ใต้เตียงเขาหรือเปล่าเนี่ย" เนยพูดกับชะเอม
"มีแฟนแล้วก็ช่าง ตราบใดที่ยังไม่แต่งงานเราก็ยังมีสิทธิ์" ในขณะที่ชะเอมกำลังคุยกับเนยอยู่นั้น...
"เมื่อกี้ฉันได้ยินแกถามว่าอะไรนะมาย แกไม่รู้จักพี่ไต้ฝุ่นเหรอ" แก้วใสกระซิบถามมายมิ้นท์เบาๆ "แกอย่าบอกนะว่าไม่รู้จักพี่เขา เดือนคณะบริหารเลยนะนั่น"
"พวกแกสองคนคุยอะไรกันวะ" แล้วชะเอมกับแก้วใสก็หันมาสนใจสิ่งที่เนยพูดกับมายมิ้นท์
"ฉันว่าแกจีบเลยดีไหมมาย ฐานะแกก็ไม่ต่างจากพี่เค้าเลย"
"แกจะบ้าเหรอ..แกก็รู้ว่ามายกับพี่เจ้าขุนทั้งสองเค้าปิ๊งกันอยู่" ชะเอมพูดขัดเนยขึ้น
"ฉันลืมไปเลยว่ะ พี่เจ้าขุนก็หล่อน่ากินมากเหมือนกัน เป็นฉันฉันก็เลือกไม่ถูกแน่เลย"
"แกตื่นได้แล้วมั้งชะเอมฮ่าฮ่าฮ่าา" เพื่อนๆ ต่างก็แซวชะเอม
//ตอนนี้ไต้ฝุ่นเรียนที่มหาวิทยาลัยปีที่ 3 มีดีกรีเป็นถึงเดือนคณะบริหารธุรกิจและเดือนมหาวิทยาลัยนี้ แถมยังเป็น นักกีฬาประจำคณะบริหารด้วย
//ส่วนเจ้าขุนเรียนอยู่คณะการโรงแรม ที่รั้วมหาวิทยาลัยเดียวกับไต้ฝุ่น และเป็นนักกีฬาประจำคณะนั้นด้วย
//มายมิ้นท์ สาวสวยประจำคณะการโรงแรม ครอบครัวของเธอทำกิจการเกี่ยวกับการท่องเที่ยวและโรงแรม..ซึ่งเธอก็เป็นรุ่นน้องในขณะเดียวกับเจ้าขุน
แต่พ่อของเธออยากจะขยายกิจการให้มันครอบคลุมไปมากกว่านั้น ..ก็คืออยากดึงเอาสายการบินเข้ามาเกี่ยวข้องกับการโรงแรม เพราะว่าถ้ามีเส้นสายทางนี้จะง่ายต่อการจับกรุ๊ปทัวร์มากขึ้น
"เธอ!!" ไต้ฝุ่นร้องตะโกนตามผู้หญิงที่เพิ่งจะทำผ้าเช็ดหน้าหล่น คนตัวโตโน้มร่างลงไปหยิบเอาผ้าผืนนั้นขึ้นมา แล้วรีบเดินตามหลังผู้หญิงคนนั้นไป"เรียกฉันเหรอคะ" คนตัวเล็กที่ถูกเรียกค่อยๆ หันกลับมาแบบมีจริต"ผ้าเช็ดหน้าของเธอหรือเปล่า" มือหนายกผ้าเช็ดหน้าผืนนั้นขึ้นนิดหนึ่งเพื่อที่จะถาม"ใช่ค่ะ ขอบคุณนะคะ..ถ้าหายแย่เลยนะเนี่ย" หญิงสาวพูดเพื่อที่จะเปิดทางให้อีกฝ่ายได้พูดประโยคต่อไปแต่เขากลับเงียบ..พร้อมกับยื่นผ้าเช็ดหน้าส่งคืนมาให้มือเรียวรับจากมือของชายหนุ่ม โดยแกล้งทำเป็นจับถูกมือของเขา "อุ้ยขอโทษค่ะ""ไม่เป็นไร" พอไต้ฝุ่นส่งผ้าเช็ดหน้าคืนให้เจ้าของไปแล้ว ..ก็รีบเดินกลับไปทางเดิม โดยที่ไม่ได้สนใจผู้หญิงคนนี้เลย"นึกว่ามุขนี้จะได้ผล เคยเห็นตามละครหลังข่าว เขาใช้ได้ผลกัน" หญิงสาวมองตามหลังผู้ชายที่เพิ่งเดินจากไป ใช่แล้วเธอคือมายมิ้นท์ วันนี้วันที่สาม ที่เธอพยายามจะคุยกับเขา แต่ก็ยังดีกว่าวันก่อนๆ เพราะวันนี้เขายังหยิบผ้าเช็ดหน้าส่งคืนมาให้ตุ๊บ~ จังหวะที่มายมิ้นท์มองตามหลังของไต้ฝุ่นไป ก็มีมือใครบางคนมาตบศีรษะเธอเบาๆ"พี่ขุน" หญิงสาวรีบมองกลับไปดูว่าเป็นใคร"ยืนทำอะไรอยู่ตรงนี้ พี่เห็นมองใ
"แกพูดอะไรกับพี่เขาวะ" จังหวะที่มายมิ้นท์กลับมายังไม่ได้นั่งเลยด้วยซ้ำเพื่อนก็ยิงคำถามมาก่อน"ไม่มีอะไรหรอก แค่เราอยากจะปรึกษาพี่เขาเรื่องรายงาน""รายงาน!!?" ทั้งสามต่างก็อุทานออกมาพร้อมกัน เพราะไม่คิดว่ามายมิ้นท์จะใจกล้าถึงเพียงนี้"พวกแกตกใจอะไรกันวะ""ปะ.. เปล่า" แล้วพวกเพื่อนๆ ต่างก็มองดูหน้ากันแบบสงสัยแต่ไม่มีใครกล้าถาม"มาย" เสียงใครบางคนร้องเรียกมายมิ้นท์อยู่ด้านล่างของอัฒจรรย์"พี่ขุน" มายมิ้นท์พูดเบาๆ พร้อมกับมองไปดูไต้ฝุ่นกลัวเขาจะมองมา เพราะเธอกลัวว่าเจ้าขุนจะทำเสียเรื่องแต่ไต้ฝุ่นก็เห็นตั้งแต่เจ้าขุนเดินเข้ามาในสนามแล้ว เพราะว่าที่มหาวิทยาลัยแห่งนี้ มีสนามซ้อมอีกที่หนึ่ง ส่วนมากทั้งสองคณะจะแยกกันซ้อมนอกจากเวลาแข่ง ถึงจะมาแข่งกันที่สนามแห่งนี้เพราะมันเป็นสนามใหญ่"ทำไมมายถึงมาอยู่ที่สนามนี้ล่ะ พี่ว่าแล้ว.. ช่วงนี้ทำไมไม่เห็นมายไปดูพี่ซ้อมบ้างเลย" เจ้าขุนพูดพร้อมกับค่อยๆ เดินขึ้นไปบนอัฒจรรย์ ตรงที่มายมิ้นนั่งอยู่กับพวกเพื่อน ๆ"แล้วพี่จะตามมายมาทำไม" มายมิ้นท์รีบลุกขึ้นแล้วเดินออกไปจากตรงนั้น พอเธอลุกออกไปแล้วพวกเพื่อนๆ ต่างก็เดินตามไป รวมทั้งเจ้าขุน"พี่ว่าจะชวนมายไปออกงาน
"อุ้ย ขอโทษค่ะ""ไม่เป็นไรจ้า หนูเป็นยังไงบ้าง" ราชสีห์รีบพยุงผู้หญิงที่เพิ่งจะเดินชนเขาให้ยืนขึ้นมา"มายซุ่มซ่ามเอง คุณอาเป็นยังไงบ้างคะเลอะหมดเลย" มือเรียวยื่นไปปัดแป้งที่เลอะเสื้อสูทของราชสีห์ออก"ไม่เป็นไรจ้า หนูชื่อมายเหรอ คงจะรุ่นราวคราวเดียวกับลูกชายของอาแน่เลย""ค่ะ..เออ..คะ!" ลืมตัวว่าต้องแกล้งทำเป็นไม่รู้จักกับไต้ฝุ่น เพราะเธอรู้ดีว่าผู้ชายคนนี้คือพ่อของเขาจึงแกล้งเดินเข้ามาชน"อามีลูกชายคนหนึ่งอยู่ในงานนี้แหละไม่รู้ว่าอยู่ตรงไหนของงาน" ใบหน้าหล่อคมถึงแม้กาลเวลาจะผ่านไป แต่ก็ทำร้ายเขาไม่ได้ มองไปเห็นลูกชายกำลังเดินเข้ามาหา "มานั่นพอดีเลย.. ตาฝุ่นมาทางนี้หน่อยลูก" ราชสีห์กวักมือเรียกลูกชาย"ครับพ่อ" เขาหาโอกาสเข้ามาคุยกับเธออยู่แล้ว พอเห็นว่าสบโอกาสก็เลยรีบปลีกตัวออกจากสุชาดาแล้วตรงเข้ามา"ตกลงหนูเป็นลูกเต้าเหล่าใครเหรอ" ก่อนที่จะแนะนำให้ลูกชายรู้จักราชสีห์หันไปถามมายมิ้นท์ดูก่อน"เป็นลูกสาวของคุณพ่ออิทธิ คุณพ่อทำกิจการเกี่ยวกับโรงแรมค่ะ" มันคือความต้องการของมายมิ้นท์ตั้งแต่แรกอยู่แล้วอยากจะเอ่ยชื่อพ่อของเธอให้ตระกูลนี้ได้รู้จักบ้าง"อ๋อ..ทำเกี่ยวกับโรงแรมเหรอ สงสัยเป็นโรงแรม
พอเจ้าขุนมองลงมาเห็นว่าคนที่มาส่งมายมิ้นท์ก็คือไต้ฝุ่น เขาก็รีบวิ่งลงมาแบบไม่คิดชีวิต"ค่อยๆ เดินนะ" ไต้ฝุ่นยังพยุงร่างบางให้เดินขึ้นบันไดจังหวะนั้นเจ้าขุนวิ่งลงมาถึงพอดี"มึงปล่อยมือออกจากมายเดี๋ยวนี้!!" เขาไม่พูดพร่ำกระโดดถีบไปที่หน้าอกของไต้ฝุ่นอย่างแรง จนร่างกระเด็นล้มลงไปกองกับพื้นโดยที่ยังไม่ได้ตั้งตัว"หยุดนะพี่ขุน" "ถอยไปก่อนมาย" เจ้าขุนกลัวว่ามายมิ้นท์จะถูกลูกหลง จังหวะนั้นเจ้าขุนกำลังเผลอเพราะเป็นห่วงเธออยู่นั้น ..มันก็เป็นโอกาสที่ไต้ฝุ่นจะเอาคืน..ตุ๊บ!! หมัดแกร่งชกเข้าที่ใบหน้าของเจ้าขุนอย่างแรง "หยุดนะคะรุ่นพี่" มายมิ้นท์รีบเอาตัวเองเข้าไปขวางไว้ก่อนที่ไต้ฝุ่นจะชกซ้ำเข้าไปอีกครั้ง และมันก็ทำให้ไต้ฝุ่นไม่พอใจมาก ที่มายมิ้นท์มาขวางไว้แบบนั้นห้องอาจารย์.."ครั้งนี้อาจารย์จะยังไม่เรียกผู้ปกครอง แต่ถ้าหากมีอีกครั้ง อาจารย์ไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้น" เรื่องที่พวกเขาทั้งสองคนชกต่อยกัน พอถึงหูอาจารย์ทั้งสองก็ถูกเรียกตัวเข้ามาอบรมถึงแม้ว่าที่นี่จะเป็นมหาวิทยาลัย แต่ทางมหาวิทยาลัยไม่ได้สนับสนุนการใช้ความรุนแรง ถ้าใครมีเรื่องต่อยตีก็ต้องถูกเรียกเข้ามาตักเตือน หรือถ้าเคลียร์กันไม่รู้
วันแข่งขันกีฬาของทางมหาวิทยาลัย..ทางมหาวิทยาลัยจัดการแข่งขันแบบนี้ขึ้นมาทุกปี เพื่อสานสัมพันธ์แต่ละคณะให้มีกิจกรรมร่วมกัน"มาย" ตอนนี้เจ้าขุนอยู่ในสนามแข่ง เขาเห็นมายมิ้นท์เดินมากับพวกเพื่อนๆ ก็เลยตะโกนเรียกแต่มายมิ้นท์ทำเป็นไม่ได้ยิน สายตางามมองหาที่จะนั่งบนอัฒจรรย์ วันนี้คนเยอะมาก เพราะสาวๆต่างก็มาเชียร์หนุ่มๆ ในคณะของตัวเอง"มายแกไม่ได้ยินพี่เจ้าขุนเรียกเหรอ" เพื่อนของเธอสะกิดเบาๆ"อย่าไปสนใจเลย เราหาที่นั่งกันดีกว่า""น้องมายมานั่งตรงนี้ดีกว่าครับ" ไต้ฝุ่นรีบเดินเข้ามาหามายมิ้นท์ แล้วพาไปตรงที่เพื่อนของเขานั่งอยู่ "ไม่เห็นมีที่ว่างเลยค่ะ" หญิงสาวมองดูตรงที่เขาพาเธอเดินมามีแต่คนนั่งเต็มไปหมดแล้ว"ลุกขึ้น" ไต้ฝุ่นสั่งคนที่นั่งอยู่ เพราะผู้ชายกลุ่มนี้เป็นเพื่อนของเขาเอง แล้วพวกเพื่อนๆ ก็รีบลุกขึ้นแบบงงๆ"มีที่ว่างแล้วครับเชิญน้องมายนั่งได้เลย" ไต้ฝุ่นปัดฝุ่นที่นั่งเบาๆ เพื่อเชิญชวนให้อีกฝ่ายนั่งลง เจ้าขุนเห็นทุกการกระทำของไต้ฝุ่น และกำลังจะโยนลูกบาสที่อยู่ในมือทิ้ง..."กูว่ามึงอย่าเพิ่งเลยว่ะขุน ถ้ามึงเข้าไปตอนนี้นะคนที่จะเสียก็คือมึง" กล้าหาญรีบเดินเข้ามาห้ามเพื่อนไว้พวกเขารู้ดี
เช้าวันต่อมาที่มหาวิทยาลัย"เมื่อวานมึงไปส่งน้องถึงไหนวะ" ดัมมี่คือเพื่อนรักอีกคนของไต้ฝุ่นฐานะทางบ้านก็ดีพอสมควร"จะไปส่งไหนล่ะ กูก็ไปส่งน้องที่บ้านน่ะสิ""จริงดิ" ที่ดัมมี่ถามออกมาแบบนั้น เพราะผู้หญิงมันยั่วทำไมเพื่อนถึงไม่จัดการเลย"ยังไม่ถึงเวลา เดี๋ยวไก่ตื่น""ฮ่าา ฮ่าา กูว่าแล้วมึงคงไม่เอาน้องมาไว้บนหิ้งหรอก หุ่นนี้แม่งน่ากินฉิบหาย""หึ.." ไต้ฝุ่นก็คิดเหมือนกันกับดัมมี่เพราะว่าแอบมองสะโพกเธอบ่อยมาก คนอะไรหุ่นบางร่างน้อย เอวเป็นเอว สะโพกเป็นสะโพก หน้าอกก็น่าฟัด(ผู้ชายเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์ถ้าเห็นผู้หญิงสวยก็มักจะคิดแบบนี้)"แต่เสียดายที่เป็นเด็กไอ้ขุนมัน มึงว่ามันจะได้กินบ้างหรือยังวะ"และผู้ชายส่วนมากถ้าคุยกันมีไม่กี่เรื่องหรอก..หนึ่งในนั้นก็คือเรื่องผู้หญิง"กูจะไปรู้กับมันเหรอ" ชายหนุ่มพูดออกมาแบบไม่พอใจมากที่เอ่ยชื่อคู่อริขึ้นมาไต้ฝุ่นไม่ค่อยมีความลับกับดัมมี่ มีเรื่องอะไรก็คุยกับเพื่อนคนนี้ได้ทุกอย่าง ไม่เว้นแม้แต่เรื่องบนเตียงและดัมมี่ก็คือหนึ่งในทีมบาสนั่นเอง "คืนนี้เลี้ยงฉลองชัยชนะกันหน่อยดีไหม ที่เราเอาชนะไอ้พวกนั้นได้""แล้วแต่มึงเลย นัดพวกนั้นไว้แล้วกัน""มึงชวนน้องคนส
"กลับบ้านไหมเดี๋ยวพี่ไปส่ง" ไต้ฝุ่นกระซิบเบา ๆ ถามหญิงสาวในอ้อมกอด"จะกลับได้ยังไงคะ" มายมิ้นท์พูดพร้อมกับมองไปรอบๆ ตอนนี้เพื่อนของเธอกำลังดื่มกินกันอย่างสนุกสนาน"พี่เห็นว่าน้องมายเหมือนจะไม่ไหว เดี๋ยวพี่ไปส่งก่อน เพื่อนน้องเดี๋ยวให้ไอ้พวกนี้มันไปส่งก็ได้ รับรองว่าปลอดภัย" ริมฝีปากหนากระซิบพูดข้างใบหูเบาๆ แต่สายตาของเขามองไปที่ดัมมี่เพื่อนรักเหมือนกับจะรู้กัน"สาวๆ เราออกไปดิ้นกันหน่อยดีกว่า" ดัมมี่รีบชวนพวกเพื่อนๆ ของเธอออกไปก่อน เพื่อที่จะเปิดทางให้ไต้ฝุ่นทำอะไรได้สะดวกหน่อย"เห็นไหมพวกเพื่อนๆ ของน้องยังสนุกกันอยู่เลย พี่ว่าเราไปดีกว่า" มือหนาโอบคนตัวเล็กแล้วใช้แรงดันให้เธอลุกขึ้นหญิงสาวก็ลุกตามแรงของเขา แต่พอยืนขึ้นแล้วเธอกลับทรงตัวไม่อยู่ จนเขาต้องได้รีบโอบเอวบางไว้"ไหวไหม""ไหวค่ะแต่ทำไมมันเมาผิดปกติ" เหล้าแค่นี้ทำอะไรเธอไม่ได้อยู่แล้ว แต่วันนี้ทำไมเธอถึงเวียนหัวหนักแบบนี้ และนี่มันก็ไม่ใช่มารยาของเธอด้วย"เดี๋ยวพี่ประคองดีกว่า" ก่อนที่ยาจะออกฤทธิ์มากไปกว่านี้ เขาต้องรีบพาเธอออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด"เบาๆ นะจ๊ะ" มือหนาประคองร่างบางให้นั่งลงที่เบาะข้างคนขับแบบทะนุถนอมรถคัน
"เมื่อไรจะหยุดสำออยสักที" คำพูดของเขาเปลี่ยนไปมากจากตอนที่หวังอยากจะได้ตัวเธอ "รำคาญ!!""พี่ต่างหากที่เป็นคนคิดไม่ดีกับฉันก่อน" หญิงสาวต้องได้รีบหยุดเสียงสะอื้นของตัวเองไว้"ใครพี่มึง" เขาพูดพร้อมกับหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาสวมใส่ "อย่าสะเออะมาใช้คำนี้กับกู""คะ?.." พอได้ยินคำพูดพวกนี้ เธอก็รู้ได้ในทันที ว่านี้อาจจะเป็นนิสัยที่แท้จริง แต่คนที่โกรธควรจะเป็นเธอมากกว่าไหม ที่เขาเอายาปลุกเซ็กส์มาให้กิน ถ้าเธอตามเกมไม่ทันป่านนี้คงจะเสียตัวให้เขาไปแล้ว"อย่าคิดนะว่ารูปพวกนั้นจะแบล็คเมล์กูได้" พอใส่เสื้อผ้าเสร็จเขาก็เดินไปที่ประตูปั้ง!! ชายหนุ่มปิดประตูกลับคืนด้วยเท้าอย่างแรงจนคนตัวเล็กที่อยู่ด้านในสะดุ้งตกใจ[บ้านปรัชญานนท์]พอไต้ฝุ่นออกจากห้องไปเพียงไม่นานเธอก็ลุกขึ้นมาใส่เสื้อผ้า แล้วรีบกลับมาที่บ้าน"เมื่อคืนนี้หนูไปค้างที่ไหนมาทำไมไม่กลับบ้าน""บ้านเพื่อนค่ะแม่" มายมิ้นท์ไม่คิดว่าสิ่งที่เขาแนะนำเธอจะได้นำมาใช้จริง"เราโตเป็นสาวแล้วอย่าทำตัวเหลวไหลแบบนี้อีกนะ"[บริษัทสายการบิน] "ใครนะ" ราชสีห์ถามเลขาส่วนตัวออกไปเมื่อได้ยินสิ่งที่เลขาเข้ามาแจ้ง "แล้วพวกเขามาทำไม""ไม่ทราบเหมือนกันค่ะถามรายละเอ
"ฉันอยากจะขอคุยกับคุณเรื่องพ่อ.. แต่ถ้าคุณยังไม่ว่างก็ไม่เป็นไรนะคะ""ว่าง..ผมว่าง" ถึงแม้เธอจะไม่มีท่าทีอะไรออกมาให้เห็น แต่เขารู้ดีว่าภาพเมื่อสักครู่มันต้องทำให้เธอเข้าใจผิดแน่"ถ้างั้นฉันขอคุยตรงนี้เลยแล้วกัน คุณจะได้ไม่เสียเวลา""ไม่ได้เสียเวลาเลย ผมมีเวลาให้คุณเสมอ" ในขณะที่พูดดวงตาคมไม่ละไปจากใบหน้าของหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าเขาเลย "เราไปทานข้าวแล้วคุยกันด้วยดีกว่า" จบคำพูดไต้ฝุ่นก็จูงแขนเธอให้เดินตามลงมาข้างล่าง ในใจของเขาก็นึกหวั่นเรื่องที่เธอเพิ่งจะเห็นไป"ดูนั่นสิสุ" เพื่อนสุชาดากระซิบบอก ในขณะที่เห็นไต้ฝุ่นพาภรรยาของเขาเดินไปทางลานจอดรถ"ฉันอยากให้มันตาย""แกว่าอะไรนะ""เปล่าไม่มีอะไรหรอก" สุชาดาฝันไว้สูงมากว่าจะได้เป็นลูกสะใภ้ของเจ้าของสายการบินยักษ์ใหญ่ เธอยอมทำทุกอย่างเพื่อที่จะได้เข้าใกล้ไต้ฝุ่นให้มากที่สุด ถ้ารู้ว่ารุ่นน้องคนนั้นจะเล่นสกปรกโดยการมอมยา..สุชาดาคงทำแบบนั้นไปก่อนแล้ว เผื่อว่าไต้ฝุ่นจะรับผิดชอบเธอเหมือนรับผิดชอบมายมิ้นท์[ร้านอาหาร]วันนี้เขาเลือกร้านใหม่ที่ไม่เคยพาเธอมา ถ้าไปร้านนั้นเดี๋ยวเด็กเสิร์ฟก็ทักอีก"ฉันพูดได้เลยไหมคะ" ถึงแม้จะน้อยใจมาก แต่เธอก็ต้องพู
"ทำไมต้องพาฉันมาที่แบบนี้ด้วย" เมื่อผิวกายของหญิงสาวสัมผัสถูกที่นอน เธอก็ได้เอ่ยปากถาม เพราะแทนที่เขาจะพากลับบ้านแต่ทำไมต้องแวะที่แบบนี้"คิดถึง" คำเดียวที่ออกมาจากปากไม่ต้องได้อธิบายอะไรอีกแล้วชายหนุ่มแนบริมฝีปากลงตามผิวนวลละมุนของหญิงสาว พร้อมกับสูดดมเข้าไปในปอด เขาทำให้เธอรู้ว่าเขาคิดถึงเธอมากแค่ไหน ..แต่ถ้าพากลับไปส่งเขาคงไม่ได้ทำแบบนี้ แม้แต่บ้านของเธอเขาจะเข้าไปได้หรือเปล่ายังไม่รู้เลย"อือ" ใบหน้างามตามริมฝีปากหนาไปแบบออดอ้อน เพราะไม่ใช่แค่เขาที่คิดถึง เธอก็คิดถึงไม่ต่างกันชายหนุ่มแนบจูบลงที่ริมฝีปากบางทันทีที่รู้ว่าเธอก็ต้องการ ทั้งสองจูบกันแบบดูดดื่ม ยิ่งตอนนี้ในร่างกายของเธอ แอลกอฮอล์กำลังปลุกเร้าอารมณ์ โดยที่เขาไม่ต้องทำอะไรมากเสื้อผ้าของทั้งสองถูกกำจัดออกไปอย่างรวดเร็ว ด้วยความยินยอมพร้อมใจ"อ๊อยย" ชายหนุ่มส่งแก่นกายเข้าไปในร่องคับแคบทันทีที่เช็คดูแล้วว่าในร่องนั้นมันพร้อมมาก เธอคงต้องการเขาไม่ต่างกัน เพราะในนั้นมีน้ำหล่อลื่นเจือปนออกมาให้สัมผัสได้"อ้าาา คิดถึงมากเลยรู้ไหม" ไต้ฝุ่นคิดว่าจะคุยกับเธอหลังจากที่จัดการทุกอย่างเสร็จแล้ว แต่พอเห็นเธอใกล้ๆ เขาก็ไม่สามารถที่จะอ
"มีอะไรกัน" มีคนไปส่งข่าวให้ไต้ฝุ่นรู้เหมือนกัน..เขาก็เลยรีบมาที่โรงอาหาร"ไต้ฝุ่นคะ รุ่นน้องคนนี้อยู่ดีๆ ก็มาตบหน้าสุ""ทำไมต้องใช้อารมณ์" เขาพูดพร้อมกับมองไปรอบๆ ตอนนี้คนที่อยู่ในนั้นนับร้อยชีวิตได้ เพราะมันเป็นโรงอาหารใหญ่ของทางมหาวิทยาลัย"ขอโทษค่ะที่ฉันใช้อารมณ์กับผู้หญิงของคุณ" มายมิ้นท์วิ่งออกจากโรงอาหารนั้นทันทีที่พูดจบ เธอยอมรับว่าดีใจมากที่เห็นเขาเดินเข้ามา แต่พอได้ยินคำพูด ไม่รู้ว่าความน้อยใจมันมาจากไหน"มายรอก่อน" เพื่อนๆ ก็รีบวิ่งตามออกไปด้วย"ฝุ่นคะ สุดีใจจังเลยที่ฝุ่น..""เราขอคุยด้วยหน่อย" สุชาดายังพูดไม่จบประโยคเลยด้วยซ้ำไต้ฝุ่นก็พูดสวนขึ้นก่อน"ดะ..ได้สิคะ" เห็นสีหน้าของเขาก็รู้สึกหวาดหวั่น แต่ยังดีกว่าที่เขาจะไม่พูดด้วยเลย สุชาดารีบเดินตามไต้ฝุ่นออกมาจากโรงอาหาร"สุรู้เรื่องที่เกิดขึ้นไหม" ชายหนุ่มหมายถึงเรื่องที่ ถูกแชร์ตามโซเชียล คนแรกที่เขาคิดขึ้นมาได้ก็คือสุชาดา"เรื่องอะไรคะ""ก็เรื่องที่มันกำลังเป็นข่าวอยู่"โรงแรมพ่อของมายมิ้นท์"คุณทศกัณฐ์ มีอีเมลมาบอกว่า.. เออ" ผู้จัดการถึงกับไม่กล้าพูดต่อ เพราะวันนี้มีหลายเรื่องที่นำเข้ามากวนใจท่านประธาน"พูดมาเถอะ""ตอนนี
"ถ้างั้นผมขอเอารถไปคืนให้เธอก่อน" เพราะว่าตอนนี้รถของมายมิ้นท์ยังอยู่กับเขาที่จริงรถของไต้ฝุ่นก็ซ่อมเสร็จแล้ว แต่ที่เขายังไม่ให้เอารถมาส่งก็เพราะว่า อยากจะมีข้ออ้างเพื่อที่จะไปส่งเธอ และก็ค้างที่บ้านของเธอเลยขับรถมาจอดที่หน้าคณะ ก็เจอมายมิ้นท์เดินออกมาพอดี"วันนี้ผมไม่ได้ไปส่งที่บ้านนะ" ชายหนุ่มยื่นกุญแจรถวางใส่มือให้"ค่ะ" หญิงสาวรับมันมา ด้วยความรู้สึกที่ยากจะบรรยาย เพราะวันนี้อุตส่าห์วางแผนไว้แล้วว่า พอไปถึงที่บ้านจะให้เขาขึ้นไปหลบอยู่ในห้องเหมือนเดิม เพราะเธอต้องหาโอกาสคุยกับพ่อให้ได้ก่อน ..เป็นแบบนี้ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ จะได้ไม่ต้องโกหกพ่อ หญิงสาวได้แต่ยืนมองตามท้ายรถของเขาไปบ้านอัครไพศาล"แกรู้เรื่องนี้หรือยัง" ราชสีห์รีบกลับบ้านมาเพื่อที่จะคุยเรื่องนี้กับลูกชายโดยเฉพาะ"ครับ" ไม่ต้องดูสิ่งที่พ่อยื่นมาเขาก็รู้แล้ว ว่ามันคืออะไร"มันคือความจริงใช่ไหม?!""ครับ.. แต่พ่อครับเรื่องนั้น..""หยุด!""คุณใจเย็นก่อนสิคะฟังลูกก่อน""ต้องฟังอะไรอีก""เธอไม่ได้ตั้งใจนะครับพ่อ""ไม่ได้ตั้งใจ??..แต่จงใจเลยล่ะ!!" ทำไมเขาถึงจะดูไม่ออก และราชสีห์ก็เกลียดคนพวกนี้มาก พวกที่ชอบแบล็คเมล์คนอื่น เพื่อ
"นอนไม่หลับเหรอครับ" พอเธออาบน้ำมาแล้วก็นอนดิ้นพลิกไปมา จนคนที่กำลังจะหลับสะดุ้งตื่น"เปล่าค่ะ" หญิงสาวตอบออกไปด้วยน้ำเสียงที่กระด้างมากเขาคิดว่าเธอคงจะเจ็บตรงที่ถูกกระแทกก็เลยพลอยทำให้นอนไม่หลับ เพราะฟังดูจากน้ำเสียงก็พอจะรู้ชายหนุ่มตัดสินใจไม่กอดแล้วนอนหันหลังให้ดีกว่า เผื่อว่าเธอจะอารมณ์ดีขึ้นบ้างเช้าวันต่อมา..เมื่อคืนนี้กว่ามายมิ้นท์จะหลับได้ เพราะเธอยังค้างเติ่งอยู่บนยอดดอยแบบนั้น ส่วนคนที่ปลุกเร้าอารมณ์ของเธอกลับนอนหลับแบบไม่รู้เรื่อง"คุณจะไปไหน"ไต้ฝุ่นกำลังจะลงไปข้างล่าง เห็นว่าเธอนอนหลับอยู่ก็เลยไม่กวน"กลับบ้าน""คุณยังลงไปตอนนี้ไม่ได้ คุณพ่ออยู่ข้างล่าง""แต่ผมต้องได้รีบกลับบ้านก่อน""คุณใส่ชุดเดิมไปเรียนไม่ได้เหรอ" เพราะกว่าจะถึงเวลาไปเรียนพ่อของเธอคงออกไปทำงานแล้วเรื่องชุดไม่ได้เป็นปัญหาสำหรับไต้ฝุ่นเลย แต่ที่เขาต้องรีบกลับบ้าน เพราะอยากจะไปดูว่าตอนนี้พ่อกลับมาจากต่างประเทศหรือยังไต้ฝุ่นต้องเล่าเรื่องนี้ให้พ่อฟังก่อนที่พ่อจะได้ยินจากปากของคนอื่นแต่พอหันกลับมามอง..ดูเธอมีเรื่องเป็นกังวล ก็เลยตัดสินใจยังไม่ลงไปตอนนี้ ชายหนุ่มเดินกลับมานั่งลงข้างหญิงสาวที่เพิ่งจะลุกข
"คุณไม่กลัวพ่อฉันบ้างเลยหรือไง" พอเขาถอนจูบเธอถึงพูดออกมาได้"กลัว..แต่กลัวไม่ได้ทำแบบนี้กับลูกสาวของคุณพ่อมากกว่า" เขาพาเธอมาที่เตียงในระหว่างที่กำลังพูดอยู่"คุณพ่อ.." หญิงสาวแอบอมยิ้มเมื่อได้ยินสรรพนามที่ไต้ฝุ่นเรียกพ่อของเธอ เพราะเธอเพิ่งเคยได้ยินเขาเรียกพ่อก็วันนี้"ไหนคุณบอกง่วงนอนไง" หญิงสาวแกล้งพูดเฉไฉไปทางอื่น "หายง่วงแล้ว" เขาไม่พูดเปล่า ยังพยายามถอดเสื้อผ้าของคนตัวเล็กออกมายมิ้นท์ไม่ปฏิเสธแต่จะไม่ให้อายเลยก็คงไม่ใช่ เพราะตอนนี้ไม่กล้ามองสบตาเขาเลยด้วยซ้ำ"อื้อ.." ใบหน้าหล่อคมฝังลงที่ผิวกาย ทันทีที่ร่างระหงไม่มีสิ่งกีดขวาง หญิงสาวห่อตัวเข้าหากันเมื่อริมฝีปากสัมผัสที่ยอดปทุม มือหนาของเขาบีบเคล้นสองเต้า แล้วดูดกินสลับข้างไปมาอย่างเอร็ดอร่อยเรียวลิ้นอุ่นตวัดเลียวนอยู่แถวนั้นแบบห้ามใจตัวเองไม่ได้ เพราะหน้าอกของเธอมันช่างยั่วยวน "อืมมม" พอออกจากหน้าอกแล้วริมฝีปากหนาก็ได้ซุกไซร้ต่ำลงไปเรื่อยๆ จนหญิงสาวต้องรีบขยับกายหนี เพราะเธอรู้แล้วว่าเขาจะทำอะไรต่อ.. "พอแล้วค่ะ" ตั้งแต่มาถึงก็ยังไม่อาบน้ำ ชุดนักศึกษาก็เพิ่งจะถูกเขาถอดออกไปเมื่อสักครู่ ถ้าปล่อยให้เขาใช้ปากกับตรงนั้นแล้วเธอจ
ห้องเรียนของไต้ฝุ่น.."มึงเป็นอะไรทำไมหน้าตาดูเหมือนคนแฮงค์เหล้าเลยวะ" ไต้ฝุ่นเข้ามาในห้องเรียนก็สังเกตดูหน้าเพื่อนรัก"เมื่อคืนนี้ไปดื่มกับไอ้นิกรมันหน่อย ..แต่ก็ไม่หน่อยหรอก.. มากเลยแหละแบบเมาไม่รู้เรื่องเลย..ตอนนี้ก็ยังปวดหัวอยู่เลย" พูดแล้วดัมมี่ก็ฟุบลงที่โต๊ะเรียนแบบคนไม่มีเรี่ยวแรง แต่ทันใดนั้นดัมมี่ก็ลุกขึ้นมาอีกครั้งเพราะคิดอะไรได้ "เมื่อคืนนี้กูโทรหามึงตั้งหลายครั้งก็ไม่รับสาย""โทรหากูทำไม""ก็โทรหาว่าจะชวนมึงออกมาดื่มด้วย"เมื่อคืนนี้ไต้ฝุ่นไม่ได้เปิดเสียงโทรศัพท์ไว้ ถึงเพื่อนโทรชวนออกมาดื่มเขาก็คงไม่ออกมาแน่"มึงยิ้มอะไรวะ" ดัมมี่ยังคุยเรื่องนั้นไม่เสร็จเลย ก็เห็นใบหน้าหล่อคมของเพื่อนยกยิ้มขึ้นเล็กน้อยแบบมีเลศนัย"ยิ้มอะไรก็เรื่องของกูสิ มึงจะให้กูหน้าบึ้งอยู่ทั้งวันเลยหรือไง""ก็กูไม่ชินที่มึงยิ้มนี่หว่า มึงหน้าบึ้งกูยังชินกว่า""โรคจิตหรือเปล่ามึง" ในขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกันอยู่นั้น นิกรก็ได้เดินเข้ามาพร้อมกับสุชาดาวันนี้ดูสีหน้าของสุชาดา ไม่เหมือนเมื่อวาน"สุนั่งก่อนนะครับเดี๋ยวตอนเที่ยงเราออกไปทานข้าวด้วยกัน" นิกรเลื่อนเก้าอี้ให้สุชาดานั่ง"ขอบใจนะนิกร"ไต้ฝุ่นและดัมม
หญิงสาวพยายามเบือนหน้าหลบจูบ แต่ก็ไม่พ้นริมฝีปากหนา ชายหนุ่มยังตามจูบแบบดูดดื่ม จนคนตัวเล็กที่อยู่ด้านล่างยอมแพ้ เธอนอนนิ่งให้เขาทำไป ..พอเธอไม่หลบไม่สู้แล้วเขาก็หยุด"พรุ่งนี้ฉันต้องส่งรายงาน" มายมิ้นท์ต้องได้รีบพูดก่อนที่เขาจะปิดปากอีกครั้ง"ไม่นานหรอก" เขากระซิบพูดเบาๆ แล้วก็ฝังจมูกลงที่ซอกคอระหง ชายหนุ่มพรมจูบไปทั่วซอกคอแล้วเลื่อนขึ้นมาที่ติ่งหู ริมฝีปากหนาดูดและเม้มเพื่อทำให้หญิงสาวสยิว"อือออ! คุณ!!" แต่เธอจั๊กจี้มากกว่า..เพราะตรงนั้นมันคือจุดอ่อนของเธอเลยก็ว่าได้ ..ชายหนุ่มเริ่มซุกซนแทรกปลายลิ้นเข้าไปในโพรงหู มันยิ่งทำให้เธอจั๊กจี้มากขึ้น "หยุดเดี๋ยวนี้นะ! อือ!!" มือเรียวพยายามผลักใบหน้าหล่อคมนั้นออก แต่ก็ไม่เป็นผลเพียงไม่นานชุดนักศึกษาที่เธอสวมใส่อยู่ก็ค่อยๆ ถูกเลื่อนขึ้นมา จนเผยให้เห็นเนินที่ยั่วยวนต่อสายตาของเพศตรงข้ามมาก เขามองต่ำลงไปพร้อมกับขยับมือลูบคลำสิ่งที่อยู่ในกางเกงตัวจิ๋วตัวนั้น"อือ..." หญิงสาวพยายามปกป้องตัวเองด้วยการดึงกระโปรงลงไปปกคลุมไว้ แต่ก็สู้แรงของเขาไม่ได้"คิดถึงมากเลยรู้ไหม" เขากระซิบที่ข้างใบหูแล้วก็แนบจูบลงตรงนั้นอีกครั้ง ที่จริงเขาพูดคำนี้ออกมาแบบลื
"ปล่อยค่ะ" มายมิ้นท์ยอมเดินออกมากับเขาแต่โดยดี แต่พอออกมาพ้นสายตาของทุกคนแล้ว เธอก็ขอให้เขาปล่อย"เป็นอะไรอีก" ถามแบบไม่พอใจ เพราะคิดว่าเธอจะเล่นตัวอีกแล้ว"เจ็บ" หญิงสาวพูดพร้อมกับมองต่ำลงไปที่แขนตัวเอง"เจ็บเหรอ" ไต้ฝุ่นรีบปล่อยทันทีที่ได้ยิน ..สายตาคมมองตามสายตาของเธอลงไป "มีรอยเล็บข่วนด้วยเหรอ" เขาคิดว่าสุชาดาแค่กำไว้ แต่ไม่คิดว่าจะใช้เล็บจิกเข้าไปในเนื้อบางๆ ด้วยที่มายมิ้นท์เจ็บก็เพราะมือของไต้ฝุ่นถูกตรงรอยข่วน"ไปทำแผลก่อน""ไปทำที่ไหน""ไปทำกับอาจารย์หมอ""ไม่ไป ทำไมต้องทำแผลด้วยแค่นี้เอง""จะเรียกว่าแค่นี้ได้ยังไง รู้ไหมว่าเล็บคนมันมีเชื้อโรค" ชายหนุ่มไม่พูดเปล่ายังดึงแขนเธอให้เดินตามเวลาต่อมา.."เราอีกแล้วเหรอ เป็นอะไรมาอีกล่ะ" นี่แหละเหตุผลที่มายมิ้นท์ไม่อยากจะเข้าห้องนี้"แผลที่มือครับอาจารย์" ไต้ฝุ่นก็เลยจับมือเรียวหงายขึ้นให้อาจารย์เห็นตรงท้องแขน"เบาๆ กันลงบ้างนะ" ไม่รู้ว่าจะเตือนยังไงแล้ว เพราะอาจารย์หมอก็พอจะรู้ข่าวเรื่องของทั้งสองมาบ้าง"ครับ?!" ไต้ฝุ่นรู้แล้วว่าทำไมเธอถึงไม่อยากจะมาที่ห้องพยาบาลนี้ คงเพราะถูกอาจารย์หมอแซวแบบนี้แน่เลย สายตาคมมองไปที่ใบหน้าหวานซึ่งตอ