"เมื่อไรจะหยุดสำออยสักที" คำพูดของเขาเปลี่ยนไปมากจากตอนที่หวังอยากจะได้ตัวเธอ "รำคาญ!!"
"พี่ต่างหากที่เป็นคนคิดไม่ดีกับฉันก่อน" หญิงสาวต้องได้รีบหยุดเสียงสะอื้นของตัวเองไว้
"ใครพี่มึง" เขาพูดพร้อมกับหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาสวมใส่ "อย่าสะเออะมาใช้คำนี้กับกู"
"คะ?.." พอได้ยินคำพูดพวกนี้ เธอก็รู้ได้ในทันที ว่านี้อาจจะเป็นนิสัยที่แท้จริง แต่คนที่โกรธควรจะเป็นเธอมากกว่าไหม ที่เขาเอายาปลุกเซ็กส์มาให้กิน ถ้าเธอตามเกมไม่ทันป่านนี้คงจะเสียตัวให้เขาไปแล้ว
"อย่าคิดนะว่ารูปพวกนั้นจะแบล็คเมล์กูได้" พอใส่เสื้อผ้าเสร็จเขาก็เดินไปที่ประตู
ปั้ง!! ชายหนุ่มปิดประตูกลับคืนด้วยเท้าอย่างแรงจนคนตัวเล็กที่อยู่ด้านในสะดุ้งตกใจ
[บ้านปรัชญานนท์]
พอไต้ฝุ่นออกจากห้องไปเพียงไม่นานเธอก็ลุกขึ้นมาใส่เสื้อผ้า แล้วรีบกลับมาที่บ้าน
"เมื่อคืนนี้หนูไปค้างที่ไหนมาทำไมไม่กลับบ้าน"
"บ้านเพื่อนค่ะแม่" มายมิ้นท์ไม่คิดว่าสิ่งที่เขาแนะนำเธอจะได้นำมาใช้จริง
"เราโตเป็นสาวแล้วอย่าทำตัวเหลวไหลแบบนี้อีกนะ"
[บริษัทสายการบิน]
"ใครนะ" ราชสีห์ถามเลขาส่วนตัวออกไปเมื่อได้ยินสิ่งที่เลขาเข้ามาแจ้ง "แล้วพวกเขามาทำไม"
"ไม่ทราบเหมือนกันค่ะถามรายละเอียดไปแล้ว แต่นักข่าวบอกว่าอยากจะคุยกับท่านประธานเองค่ะ"
"ให้เข้ามา"
เลขาออกจากห้องไปเพียงไม่นานนักข่าวสองคนก็เข้ามา
"มันคืออะไร" ราชสีห์กัดฟันถามกลับเมื่อเห็นรูปภาพของลูกชาย และผู้หญิงที่หน้าตาคุ้นมาก อยู่ร่วมเตียงเดียวกัน
"ถ้าคุณราชสีห์ไม่ซื้อรูปนี้ไว้ ทางเราจะไปขายต่อให้กับสำนักข่าวใหญ่" ใช่แล้วนักข่าวคนนี้คือคนที่ มายมิ้นท์จ้างมา แต่เรื่องนี้มายมิ้นท์ไม่รู้เรื่อง เพราะว่าเธอสั่งให้ทำลายหลักฐานทุกอย่าง หลังจากที่ออกมาจากห้องนั้น
ตุ้บ!! ซองสีน้ำตาลได้ถูกวางลงโต๊ะในห้องของลูกชายทันทีที่เดินเข้ามาถึง
"อะไรครับพ่อ"
"แกไปทำอะไรไว้"
ไต้ฝุ่นรีบเอาซองนั้นขึ้นมาเปิดดู
"มันคืออะไร!" ราชสีห์ตะคอกถามลูกชายออกไป
"พ่อได้รูปพวกนี้มายังไงครับ" คำว่าเลือดขึ้นหน้ายังเทียบไม่ได้กับอารมณ์ของไต้ฝุ่นในเวลานี้
"พ่อได้รูปพวกนี้มายังไงครับ""จะได้มายังไงล่ะ ก็นักข่าวน่ะสิ ทำไมแกถึงทำอะไรไม่ระวังตัวเลย รู้ไหมว่าถ้าเรื่องนี้แพร่กระจายไป หุ้นของเราจะตกแค่ไหน" เพราะไม่ว่าพวกเขากระดิกตัวทำอะไรก็เป็นข่าวไปหมด ยิ่งไต้ฝุ่นเป็นผู้สืบทอดรุ่นต่อไปด้วยแล้ว ก็ยิ่งถูกจับตามอง"เรื่องนี้เดี๋ยวผมจัดการเอง""แกจะจัดการยังไง ผู้หญิงคนนี้คือคนที่ไปร่วมงานคืนนั้นใช่ไหม""ใช่ครับ""ถ้าพ่อแม่เธอรู้ แกรู้ไหมว่าอะไรจะเกิดขึ้น" ราชสีห์รู้ดีว่าพ่อของผู้หญิงที่อยู่ในรูปก็ไม่ใช่ตาสีตาสาที่ไหน เป็นถึงเจ้าของโรงแรมใหญ่โตในเครือของทศกัณฐ์ก๊อก ก๊อก ..ประตูห้องนอนของไต้ฝุ่นถูกเปิดเข้ามาทันทีที่สิ้นเสียงเคาะ"คุณมีธุระอะไรกับลูกเหรอคะ" ไออุ่นไม่เคยเห็นสามีกลับมาตอนกลางวันแบบนี้ พอเห็นรถของสามีจอดอยู่หน้าบ้านก็เลยขึ้นมาดูว่าเขามาทำไม"ผมมีธุระกับไต้ฝุ่นนิดหน่อย" เมื่อพูดกับภรรยาราชสีห์ก็ต้องได้รีบปรับอารมณ์ใหม่"ธุระอะไรคะ" ไออุ่นดูแล้วว่ามันคงไม่นิดหน่อยแน่สามีของนางถึงได้หน้าเคร่งเครียดขนาดนี้ สายตาของผู้เป็นแม่มองไปเห็นรูปในมือของลูกชาย ถึงเขาจะซ่อนไว้แล้วแต่ก็ไม่พ้นสายตานั้น "เอามาให้แม่ดู""ไม่มีอะไรหรอกครับแม่""จะไม่มี
"ปล่อยนะฉันต้องเข้าเรียน" เท้าเรียววิ่งตามหลังชายร่างสูงไปเพราะแรงฉุดกระชาก แต่เธอก็พยายามที่จะแกะมือเขาออก"ไม่ต้องเรียน" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับผลักคนตัวเล็กให้เข้าไปในรถด้านฝั่งคนขับทันทีที่เดินมาถึง"ฉันเจ็บนะ!" จังหวะที่ถูกเขาผลักให้ข้ามมานั่งอีกฝั่ง มันทำให้ร่างของเธอกระแทก"สมน้ำหน้า ถ้าไม่อยู่นิ่งจะเจ็บยิ่งกว่านี้อีก" ร่างหนาตามขึ้นมาแล้วก็ขับออกไปอย่างเร็ว โดยไม่ให้อีกคนตั้งตัวได้"นายเป็นผู้ชายหรือเปล่า" ในเมื่อเขาไม่ให้เรียกพี่ เธอก็เรียกแบบปีนเกลียวไปเลย"อยากรู้ไหมล่ะว่าเป็นผู้ชายไหม"มายมิ้นท์คิดว่าคงจะคุยกับเขาไม่รู้เรื่องแล้วก็เลยเงียบ ใจจริงอยากจะกระโดดลงรถตอนนี้เลย แต่เขาขับเร็วเกินไปเธอไม่กล้าเอาชีวิตมาเสี่ยงกับคนนิสัยเสียแบบนี้หรอกคลืนน คลืนนนน มันคือเสียงโทรศัพท์ของมายมิ้นท์ จะเป็นสายใครไปไม่ได้นอกจากเจ้าขุน เขาพยายามขับรถตามมาแต่ก็คลาดสายตาหญิงสาวล้วงเอาโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋า และกำลังจะกดรับสาย..แต่ถูกไต้ฝุ่นแย่งมาก่อน"นั่นมันโทรศัพท์ของฉันเอาคืนมานะ!" มายมิ้นท์พยายามจะยื้อแย่งเอาคืนมา ..แต่ไต้ฝุ่นเลื่อนกระจกรถลงแล้วก็ขว้างออกไป"นายทำอะไร!!""หุบปาก!!""นั่นมันท
"แม่" ถึงแม้ว่าแม่ของเขาจะมือไวชอบตี แต่ก็ไม่เคยจริงจังเหมือนครั้งนี้มาก่อน"แม่สอนลูกให้เป็นลูกผู้ชาย ไม่เคยสอนให้ทำแบบนี้กับผู้หญิง" ทำไมไออุ่นจะไม่เสียใจที่ตบหน้าลูกแบบนั้น แต่ที่ทำไปเพราะอยากลงโทษให้ลูกรู้ว่าสิ่งที่ทำมันผิด"แม่เชื่อผู้หญิงคนนี้มากกว่าลูกของแม่งั้นเหรอ""แม่เชื่อสิ่งที่แม่มองเห็น..เมื่อกี้ลูกทำอะไร?!" กระจกรถของเขาไม่ได้มืดจนมองเข้าไปไม่เห็น พอนางเห็นว่าลูกชายกำลังล่วงละเมิดทางเพศผู้หญิงอยู่ นางก็รีบเคาะกระจกรถ"ผมแค่ลงโทษ""ลงโทษ? ลูกเป็นใครทำไมลงโทษผู้หญิงแบบนี้"ในขณะที่แม่กำลังต่อว่าให้ลูกอยู่นั้น มายมิ้นท์ก็ร้องไห้ไม่หยุด เธอตกใจมากก็จริง แต่จะให้ร้องไห้แบบนี้คงไม่ มันคือมารยาของเธอที่ดึงออกมาลงโทษผู้ชายใจร้าย"หนูหยุดร้องก่อนนะ แม่สัญญาว่าจะให้ความเป็นธรรมกับหนู""ตอแหล" จังหวะที่ไออุ่นหันไปปลอบใจมายมิ้นท์อยู่นั้น ไต้ฝุ่นได้พูดออกมาแค่เบาๆ เพราะเห็นว่าเธอมองมา"คุณน้าจะให้ความเป็นธรรมกับหนูด้วยวิธีไหนล่ะคะ" ปากพูดกับผู้เป็นแม่ แต่สายตามองไปที่ลูกชายของนาง"เราไปหาที่คุยกันก่อนดีกว่า" เพราะคุยข้างถนนแบบนี้คงไม่เหมาะแน่"แม่ไม่ต้องคุยหรอก""ไต้ฝุ่น!""ถ้าแม่จะ
"คุณพ่อ!?""ซ่อนอะไรไว้เอาออกมา""ไม่มีอะไรค่ะ""จะไม่มีได้ยังไง เอาออกมา!" อิทธิคว้ารูปนั้นออกมาจากมือลูกสาว ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ยินยอมให้ดูก็ตามที"พ่อคะ ฟังมายก่อนนะ"พออิทธิเห็นภาพนั้นชัดแล้ว ดวงตาคมของเขา เพ่งเล็งไปที่ผู้หญิงอีกคนที่นั่งอยู่กับลูกสาว"มันเรื่องอะไรกัน..เธอเป็นใคร" เขาพยายามใจเย็นที่สุด เพราะเห็นว่านางเป็นผู้หญิง"ฉันอยากจะขอคุยในที่ส่วนตัวกว่านี้หน่อย" ไออุ่นรู้แล้วว่าคนนี้คงจะเป็นพ่อของเธอ และโรงแรมนี้คงจะเป็นโรงแรมพวกเขา อะไรจะจุดใต้ตำตอขนาดนี้"เชิญ" อิทธิเดินนำหน้าไป ในมือขยี้รูปภาพนั้นจนแทบจะแหลกคามือ ซึ่งมายมิ้นท์ก็มองเห็น และรู้ดีว่าตอนนี้พ่อโมโหมากอิทธิพาทั้งสองมาที่ห้องทำงานของตัวเอง"ว่ามา""ก่อนอื่นฉันขอแนะนำตัวก่อนนะคะ ฉันชื่อไออุ่นเป็นภรรยาของคุณราชสีห์ อัครไพศาล""อะไรนะ?!" ดวงตาคมมองหน้าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า เพื่อความแน่ชัดอีกครั้ง ราชสีห์ อัครไพศาล มีใครไม่รู้จักบ้างในแวดวงนี้"คุณอาจจะไม่เคยเห็นหน้าฉัน เพราะฉันไม่เคยออกงานกับสามี แต่คุณสามารถเช็คได้ หรือว่าจะถามคุณทศกัณฐ์กับคุณเจ้าขาดูก็ได้" ไออุ่นไม่ชอบออกงานสังคม ยิ่งเป็นงานราตรีนางไม่ออกเลย ส่วน
"นี่มันเรื่องอะไรกันครับแม่" ไต้ฝุ่นหันกลับไปถามผู้เป็นแม่ที่เดินตามหลังเข้ามา"เข้ามานั่งก่อน" ราชสีห์สั่งให้ลูกชายเข้ามานั่งโต๊ะที่เตรียมไว้ ..ไต้ฝุ่นจำเป็นต้องได้ทำตาม เพราะรู้ดีถ้าพ่อโมโหน่ากลัวกว่าแม่เยอะส่วนทางด้านอิทธิยังไม่ได้บอกเรื่องนี้กับภรรยา เพราะกลัวว่าจะไม่สบายใจร่างหนาทิ้งตัวลงนั่งที่เก้าอี้ตรงหน้าของหญิงสาว สายตาของเขามองจ้องมาที่เธอแบบเอาเรื่อง"ทำไมลูกถึงไม่พูดเรื่องยานั่น" ไออุ่นเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าบรรยากาศเริ่มจะเงียบ และนี่คือเหตุผลที่ต้องได้นัดคุยกันอีกครั้ง เพราะถ้าลูกชายของนางให้ผู้หญิงกินยาแบบนั้นจริง นางก็ไม่สามารถที่จะปล่อยไปได้"ครับ?!" ไต้ฝุ่นหันกลับมองผู้เป็นแม่ แล้วหันกลับไปมองที่เธออีกครั้ง เขาเล่าทุกอย่างก็จริง แต่ยกเว้นเรื่องนี้ "เธอ!!""หยุดนะไต้ฝุ่น!" ราชสีห์ห้ามลูกชายไว้เมื่อเห็นว่าลูกชายลุกขึ้น กลัวว่าจะทำร้ายผู้หญิงเอา"เธอก็เอายานอนหลับให้ผมกินเหมือนกัน" ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าที่เขาหลับเป็นตายแบบนั้นเพราะฤทธิ์ยา เรื่องนี้เขาก็ยังไม่ได้เล่าให้พ่อกับแม่ฟังเหมือนกันทุกคนต่างก็หันไปมองที่มายมิ้นท์อีกครั้ง"เรื่องยาถือว่าเจ๊ากัน แต่มายเป็นฝ่ายเสียหาย
"มาย""คะ" ระหว่างทางที่เดินออกมาจาก สนามกีฬา มายมิ้นท์ก็ได้ยินเสียงคนเรียก ถึงแม้จะยังไม่หันกลับไปก็รู้แล้วว่าเป็นใคร"พี่ไม่คิดว่ามายจะมาดูการแข่งขัน" เจ้าขุนอยากจะมาถามเรื่องวันนั้นว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่พอไปที่คณะเพื่อนบอกว่าเธอมาที่สนามกีฬา"คือว่า.." ไม่รู้ว่าจะบอกกับเขายังไงดีเกี่ยวกับเรื่องวันนั้น วันที่เธอถูกไต้ฝุ่นลากขึ้นรถไป"ถ้ามายลำบากใจที่จะพูดก็ไม่เป็นไร พี่เป็นห่วงเพราะโทรไปหาแล้วมายไม่รับสาย"ไม่รับสายสิโทรศัพท์หายไปแล้วนี่ ..หญิงสาวได้แต่คิดในใจ เธอยังไม่มีเวลาไปซื้อเครื่องใหม่เลย"วันนี้เราไปทานข้าวเย็นด้วยกันไหม""เย็นนี้มายไม่ว่างค่ะ""ไม่เป็นไรจ้า งั้นพี่ไปนะ" เจ้าขุนกลับหลังหันทันทีที่พูดจบมายมิ้นท์ได้แต่มองตามหลังพี่ชายคนนี้ไป ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าเจ้าขุนคิดยังไงกับเธอ แต่ใจคนมันก็บังคับกันไม่ได้ เพราะเธอไม่เคยมีใจให้กับเจ้าขุนเลย แม้แต่คนที่เธอจะแต่งงานด้วยมายมิ้นท์ยังไม่มีใจด้วยเลยเย็นวันเดียวกัน.. ที่บ้านของมายมิ้นท์"ทำไมแม่ถึงไม่รู้เรื่องนี้" เมื่อได้ยิน เรื่องที่ลูกสาวจะแต่งงาน ผู้เป็นแม่แทบรับไม่ทัน"ผมกำลังเล่าให้คุณฟังอยู่นี่ไง" อิทธิไม่รู้ว่าจะเริ่มยังไ
มายมิ้นท์ได้แต่มองตามหลังผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นสามี ที่เดินออกจากห้องหอไปในวันแต่งงานแต่เรื่องนั้นยังไม่น่าเจ็บใจเท่า ..ไอ้ชุดที่มันถอดไม่ได้ ตัดให้ขาดเลยดีไหมเนี่ย!!หญิงสาวเดินมาทิ้งกายลงนอนที่เตียงมันทั้งชุดนั้นเลย ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้ทำอะไรมากมายในงานแต่งของตัวเอง แต่ก็เหนื่อยมาก คนร่างเล็กนอนลงเพียงไม่นานก็หลับไปเช้าวันต่อมา.."....??..." มายมิ้นท์ตื่นขึ้นมาก็พบว่าไต้ฝุ่นนอนอยู่ข้างกาย ก็เมื่อคืนนี้เขาออกไปแล้วไม่ใช่เหรอทำไมยังนอนอยู่ตรงนี้หญิงสาวลุกขึ้นแล้วเดินมาเปิดประตู เพราะได้ยินเสียงแม่บ้านทำความสะอาดด้านนอก"ป้าคะ""คะ""ช่วยมายแกะกระดุมด้านหลังที" แล้วเธอก็หันหลังให้คนทำความสะอาดช่วย"ขอบคุณค่ะ" พอกระดุมเม็ดสุดท้ายหลุดออกหญิงสาวก็เดินกลับเข้ามาในห้องมายมิ้นท์เอาเสื้อผ้าที่เตรียมมาด้วยเดินเข้าห้องน้ำ เมื่อคืนนี้ก็ไม่ได้อาบ..จึงใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำพอสมควร แล้วเธอก็แง้มประตูออกมาดู ตอนนี้ไม่เห็นเขานอนอยู่ที่เตียงแล้ว.."ไปซะได้ก็ดี" พูดออกมาเบาๆ กับตัวเอง แล้วก้าวออกจากห้องน้ำ "กรี๊ดดด" เธอตกใจเมื่อออกมาจากห้องน้ำก็พบว่าเขายืนพิงผนังหน้าห้องน้ำอยู่อีกมุมหนึ่งซึ่งเธอมองไ
หญิงสาวยังไม่คิดอยากจะขึ้นไปข้างบน ตอนที่คุยกันเธอรู้แล้วว่าพ่อกับแม่เตรียมเสื้อผ้าข้าวของที่จำเป็นมาให้หมดแล้ว มันอยู่ในห้องของสามีเธอ ..สามีงั้นเหรอ คิดไปก็ได้แต่สมเพชตัวเอง ไม่มีคำไหนเลยที่เขาต้องการอยากจะได้เธอเป็นภรรยาหญิงสาวร่างระหงเดินดูบรรยากาศรอบบ้านในยามราตรี เพื่อเป็นการฆ่าเวลาให้มันดึกหน่อย ขึ้นไปข้างบนเผื่อว่าเขาจะหลับไปแล้วที่นี่สวยจังเลย ทำไมมีสนามเด็กเล่นอยู่ตรงพุ่มไม้ มายมิ้นท์เดินไปนั่งม้าหมุนสำหรับเด็ก ถึงแม้ว่ามันจะเก่ามากแล้วแต่ก็ยังใช้การได้ดี คงจะเป็นสนามเด็กเล่นของเขาสินะ ..ใช่แล้วค่ะที่นี่มันคือพุ่มไม้ในตำนาน สำหรับราชสีห์และไออุ่น^__^นั่งคิดอะไรเพลินๆ อยู่แบบนั้น จนคิดว่ามันดึกมากพอแล้ว มายมิ้นท์ก็เลยกลับเข้ามาในบ้าน ซึ่งตอนนี้คนในบ้านคงจะนอนไปหมดแล้ว และทุกคนก็คิดว่าเธอขึ้นไปแล้วเช่นกันก็เลยไม่มีใครออกมาตามแกร็ก~ ประตูห้องของเขาได้ถูกเปิดเข้าไปเพียงเบาๆ..ทำไมมืดจังเลย แล้วที่เปิดไฟห้องนี้อยู่ตรงไหน เข้ามาในห้องเขาก็ปิดไฟปิดผ้าม่านจนมืดสนิท และเธอก็ไม่รู้ว่าห้องนี้เตียงนอนอยู่ตรงไหน โต๊ะอยู่ตรงไหน ที่สำคัญสวิตช์ไฟอยู่ตรงไหนเนี่ย?! หญิงสาวค่อยๆ คลำไป จนขา
"ฉันอยากจะขอคุยกับคุณเรื่องพ่อ.. แต่ถ้าคุณยังไม่ว่างก็ไม่เป็นไรนะคะ""ว่าง..ผมว่าง" ถึงแม้เธอจะไม่มีท่าทีอะไรออกมาให้เห็น แต่เขารู้ดีว่าภาพเมื่อสักครู่มันต้องทำให้เธอเข้าใจผิดแน่"ถ้างั้นฉันขอคุยตรงนี้เลยแล้วกัน คุณจะได้ไม่เสียเวลา""ไม่ได้เสียเวลาเลย ผมมีเวลาให้คุณเสมอ" ในขณะที่พูดดวงตาคมไม่ละไปจากใบหน้าของหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าเขาเลย "เราไปทานข้าวแล้วคุยกันด้วยดีกว่า" จบคำพูดไต้ฝุ่นก็จูงแขนเธอให้เดินตามลงมาข้างล่าง ในใจของเขาก็นึกหวั่นเรื่องที่เธอเพิ่งจะเห็นไป"ดูนั่นสิสุ" เพื่อนสุชาดากระซิบบอก ในขณะที่เห็นไต้ฝุ่นพาภรรยาของเขาเดินไปทางลานจอดรถ"ฉันอยากให้มันตาย""แกว่าอะไรนะ""เปล่าไม่มีอะไรหรอก" สุชาดาฝันไว้สูงมากว่าจะได้เป็นลูกสะใภ้ของเจ้าของสายการบินยักษ์ใหญ่ เธอยอมทำทุกอย่างเพื่อที่จะได้เข้าใกล้ไต้ฝุ่นให้มากที่สุด ถ้ารู้ว่ารุ่นน้องคนนั้นจะเล่นสกปรกโดยการมอมยา..สุชาดาคงทำแบบนั้นไปก่อนแล้ว เผื่อว่าไต้ฝุ่นจะรับผิดชอบเธอเหมือนรับผิดชอบมายมิ้นท์[ร้านอาหาร]วันนี้เขาเลือกร้านใหม่ที่ไม่เคยพาเธอมา ถ้าไปร้านนั้นเดี๋ยวเด็กเสิร์ฟก็ทักอีก"ฉันพูดได้เลยไหมคะ" ถึงแม้จะน้อยใจมาก แต่เธอก็ต้องพู
"ทำไมต้องพาฉันมาที่แบบนี้ด้วย" เมื่อผิวกายของหญิงสาวสัมผัสถูกที่นอน เธอก็ได้เอ่ยปากถาม เพราะแทนที่เขาจะพากลับบ้านแต่ทำไมต้องแวะที่แบบนี้"คิดถึง" คำเดียวที่ออกมาจากปากไม่ต้องได้อธิบายอะไรอีกแล้วชายหนุ่มแนบริมฝีปากลงตามผิวนวลละมุนของหญิงสาว พร้อมกับสูดดมเข้าไปในปอด เขาทำให้เธอรู้ว่าเขาคิดถึงเธอมากแค่ไหน ..แต่ถ้าพากลับไปส่งเขาคงไม่ได้ทำแบบนี้ แม้แต่บ้านของเธอเขาจะเข้าไปได้หรือเปล่ายังไม่รู้เลย"อือ" ใบหน้างามตามริมฝีปากหนาไปแบบออดอ้อน เพราะไม่ใช่แค่เขาที่คิดถึง เธอก็คิดถึงไม่ต่างกันชายหนุ่มแนบจูบลงที่ริมฝีปากบางทันทีที่รู้ว่าเธอก็ต้องการ ทั้งสองจูบกันแบบดูดดื่ม ยิ่งตอนนี้ในร่างกายของเธอ แอลกอฮอล์กำลังปลุกเร้าอารมณ์ โดยที่เขาไม่ต้องทำอะไรมากเสื้อผ้าของทั้งสองถูกกำจัดออกไปอย่างรวดเร็ว ด้วยความยินยอมพร้อมใจ"อ๊อยย" ชายหนุ่มส่งแก่นกายเข้าไปในร่องคับแคบทันทีที่เช็คดูแล้วว่าในร่องนั้นมันพร้อมมาก เธอคงต้องการเขาไม่ต่างกัน เพราะในนั้นมีน้ำหล่อลื่นเจือปนออกมาให้สัมผัสได้"อ้าาา คิดถึงมากเลยรู้ไหม" ไต้ฝุ่นคิดว่าจะคุยกับเธอหลังจากที่จัดการทุกอย่างเสร็จแล้ว แต่พอเห็นเธอใกล้ๆ เขาก็ไม่สามารถที่จะอ
"มีอะไรกัน" มีคนไปส่งข่าวให้ไต้ฝุ่นรู้เหมือนกัน..เขาก็เลยรีบมาที่โรงอาหาร"ไต้ฝุ่นคะ รุ่นน้องคนนี้อยู่ดีๆ ก็มาตบหน้าสุ""ทำไมต้องใช้อารมณ์" เขาพูดพร้อมกับมองไปรอบๆ ตอนนี้คนที่อยู่ในนั้นนับร้อยชีวิตได้ เพราะมันเป็นโรงอาหารใหญ่ของทางมหาวิทยาลัย"ขอโทษค่ะที่ฉันใช้อารมณ์กับผู้หญิงของคุณ" มายมิ้นท์วิ่งออกจากโรงอาหารนั้นทันทีที่พูดจบ เธอยอมรับว่าดีใจมากที่เห็นเขาเดินเข้ามา แต่พอได้ยินคำพูด ไม่รู้ว่าความน้อยใจมันมาจากไหน"มายรอก่อน" เพื่อนๆ ก็รีบวิ่งตามออกไปด้วย"ฝุ่นคะ สุดีใจจังเลยที่ฝุ่น..""เราขอคุยด้วยหน่อย" สุชาดายังพูดไม่จบประโยคเลยด้วยซ้ำไต้ฝุ่นก็พูดสวนขึ้นก่อน"ดะ..ได้สิคะ" เห็นสีหน้าของเขาก็รู้สึกหวาดหวั่น แต่ยังดีกว่าที่เขาจะไม่พูดด้วยเลย สุชาดารีบเดินตามไต้ฝุ่นออกมาจากโรงอาหาร"สุรู้เรื่องที่เกิดขึ้นไหม" ชายหนุ่มหมายถึงเรื่องที่ ถูกแชร์ตามโซเชียล คนแรกที่เขาคิดขึ้นมาได้ก็คือสุชาดา"เรื่องอะไรคะ""ก็เรื่องที่มันกำลังเป็นข่าวอยู่"โรงแรมพ่อของมายมิ้นท์"คุณทศกัณฐ์ มีอีเมลมาบอกว่า.. เออ" ผู้จัดการถึงกับไม่กล้าพูดต่อ เพราะวันนี้มีหลายเรื่องที่นำเข้ามากวนใจท่านประธาน"พูดมาเถอะ""ตอนนี
"ถ้างั้นผมขอเอารถไปคืนให้เธอก่อน" เพราะว่าตอนนี้รถของมายมิ้นท์ยังอยู่กับเขาที่จริงรถของไต้ฝุ่นก็ซ่อมเสร็จแล้ว แต่ที่เขายังไม่ให้เอารถมาส่งก็เพราะว่า อยากจะมีข้ออ้างเพื่อที่จะไปส่งเธอ และก็ค้างที่บ้านของเธอเลยขับรถมาจอดที่หน้าคณะ ก็เจอมายมิ้นท์เดินออกมาพอดี"วันนี้ผมไม่ได้ไปส่งที่บ้านนะ" ชายหนุ่มยื่นกุญแจรถวางใส่มือให้"ค่ะ" หญิงสาวรับมันมา ด้วยความรู้สึกที่ยากจะบรรยาย เพราะวันนี้อุตส่าห์วางแผนไว้แล้วว่า พอไปถึงที่บ้านจะให้เขาขึ้นไปหลบอยู่ในห้องเหมือนเดิม เพราะเธอต้องหาโอกาสคุยกับพ่อให้ได้ก่อน ..เป็นแบบนี้ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ จะได้ไม่ต้องโกหกพ่อ หญิงสาวได้แต่ยืนมองตามท้ายรถของเขาไปบ้านอัครไพศาล"แกรู้เรื่องนี้หรือยัง" ราชสีห์รีบกลับบ้านมาเพื่อที่จะคุยเรื่องนี้กับลูกชายโดยเฉพาะ"ครับ" ไม่ต้องดูสิ่งที่พ่อยื่นมาเขาก็รู้แล้ว ว่ามันคืออะไร"มันคือความจริงใช่ไหม?!""ครับ.. แต่พ่อครับเรื่องนั้น..""หยุด!""คุณใจเย็นก่อนสิคะฟังลูกก่อน""ต้องฟังอะไรอีก""เธอไม่ได้ตั้งใจนะครับพ่อ""ไม่ได้ตั้งใจ??..แต่จงใจเลยล่ะ!!" ทำไมเขาถึงจะดูไม่ออก และราชสีห์ก็เกลียดคนพวกนี้มาก พวกที่ชอบแบล็คเมล์คนอื่น เพื่อ
"นอนไม่หลับเหรอครับ" พอเธออาบน้ำมาแล้วก็นอนดิ้นพลิกไปมา จนคนที่กำลังจะหลับสะดุ้งตื่น"เปล่าค่ะ" หญิงสาวตอบออกไปด้วยน้ำเสียงที่กระด้างมากเขาคิดว่าเธอคงจะเจ็บตรงที่ถูกกระแทกก็เลยพลอยทำให้นอนไม่หลับ เพราะฟังดูจากน้ำเสียงก็พอจะรู้ชายหนุ่มตัดสินใจไม่กอดแล้วนอนหันหลังให้ดีกว่า เผื่อว่าเธอจะอารมณ์ดีขึ้นบ้างเช้าวันต่อมา..เมื่อคืนนี้กว่ามายมิ้นท์จะหลับได้ เพราะเธอยังค้างเติ่งอยู่บนยอดดอยแบบนั้น ส่วนคนที่ปลุกเร้าอารมณ์ของเธอกลับนอนหลับแบบไม่รู้เรื่อง"คุณจะไปไหน"ไต้ฝุ่นกำลังจะลงไปข้างล่าง เห็นว่าเธอนอนหลับอยู่ก็เลยไม่กวน"กลับบ้าน""คุณยังลงไปตอนนี้ไม่ได้ คุณพ่ออยู่ข้างล่าง""แต่ผมต้องได้รีบกลับบ้านก่อน""คุณใส่ชุดเดิมไปเรียนไม่ได้เหรอ" เพราะกว่าจะถึงเวลาไปเรียนพ่อของเธอคงออกไปทำงานแล้วเรื่องชุดไม่ได้เป็นปัญหาสำหรับไต้ฝุ่นเลย แต่ที่เขาต้องรีบกลับบ้าน เพราะอยากจะไปดูว่าตอนนี้พ่อกลับมาจากต่างประเทศหรือยังไต้ฝุ่นต้องเล่าเรื่องนี้ให้พ่อฟังก่อนที่พ่อจะได้ยินจากปากของคนอื่นแต่พอหันกลับมามอง..ดูเธอมีเรื่องเป็นกังวล ก็เลยตัดสินใจยังไม่ลงไปตอนนี้ ชายหนุ่มเดินกลับมานั่งลงข้างหญิงสาวที่เพิ่งจะลุกข
"คุณไม่กลัวพ่อฉันบ้างเลยหรือไง" พอเขาถอนจูบเธอถึงพูดออกมาได้"กลัว..แต่กลัวไม่ได้ทำแบบนี้กับลูกสาวของคุณพ่อมากกว่า" เขาพาเธอมาที่เตียงในระหว่างที่กำลังพูดอยู่"คุณพ่อ.." หญิงสาวแอบอมยิ้มเมื่อได้ยินสรรพนามที่ไต้ฝุ่นเรียกพ่อของเธอ เพราะเธอเพิ่งเคยได้ยินเขาเรียกพ่อก็วันนี้"ไหนคุณบอกง่วงนอนไง" หญิงสาวแกล้งพูดเฉไฉไปทางอื่น "หายง่วงแล้ว" เขาไม่พูดเปล่า ยังพยายามถอดเสื้อผ้าของคนตัวเล็กออกมายมิ้นท์ไม่ปฏิเสธแต่จะไม่ให้อายเลยก็คงไม่ใช่ เพราะตอนนี้ไม่กล้ามองสบตาเขาเลยด้วยซ้ำ"อื้อ.." ใบหน้าหล่อคมฝังลงที่ผิวกาย ทันทีที่ร่างระหงไม่มีสิ่งกีดขวาง หญิงสาวห่อตัวเข้าหากันเมื่อริมฝีปากสัมผัสที่ยอดปทุม มือหนาของเขาบีบเคล้นสองเต้า แล้วดูดกินสลับข้างไปมาอย่างเอร็ดอร่อยเรียวลิ้นอุ่นตวัดเลียวนอยู่แถวนั้นแบบห้ามใจตัวเองไม่ได้ เพราะหน้าอกของเธอมันช่างยั่วยวน "อืมมม" พอออกจากหน้าอกแล้วริมฝีปากหนาก็ได้ซุกไซร้ต่ำลงไปเรื่อยๆ จนหญิงสาวต้องรีบขยับกายหนี เพราะเธอรู้แล้วว่าเขาจะทำอะไรต่อ.. "พอแล้วค่ะ" ตั้งแต่มาถึงก็ยังไม่อาบน้ำ ชุดนักศึกษาก็เพิ่งจะถูกเขาถอดออกไปเมื่อสักครู่ ถ้าปล่อยให้เขาใช้ปากกับตรงนั้นแล้วเธอจ
ห้องเรียนของไต้ฝุ่น.."มึงเป็นอะไรทำไมหน้าตาดูเหมือนคนแฮงค์เหล้าเลยวะ" ไต้ฝุ่นเข้ามาในห้องเรียนก็สังเกตดูหน้าเพื่อนรัก"เมื่อคืนนี้ไปดื่มกับไอ้นิกรมันหน่อย ..แต่ก็ไม่หน่อยหรอก.. มากเลยแหละแบบเมาไม่รู้เรื่องเลย..ตอนนี้ก็ยังปวดหัวอยู่เลย" พูดแล้วดัมมี่ก็ฟุบลงที่โต๊ะเรียนแบบคนไม่มีเรี่ยวแรง แต่ทันใดนั้นดัมมี่ก็ลุกขึ้นมาอีกครั้งเพราะคิดอะไรได้ "เมื่อคืนนี้กูโทรหามึงตั้งหลายครั้งก็ไม่รับสาย""โทรหากูทำไม""ก็โทรหาว่าจะชวนมึงออกมาดื่มด้วย"เมื่อคืนนี้ไต้ฝุ่นไม่ได้เปิดเสียงโทรศัพท์ไว้ ถึงเพื่อนโทรชวนออกมาดื่มเขาก็คงไม่ออกมาแน่"มึงยิ้มอะไรวะ" ดัมมี่ยังคุยเรื่องนั้นไม่เสร็จเลย ก็เห็นใบหน้าหล่อคมของเพื่อนยกยิ้มขึ้นเล็กน้อยแบบมีเลศนัย"ยิ้มอะไรก็เรื่องของกูสิ มึงจะให้กูหน้าบึ้งอยู่ทั้งวันเลยหรือไง""ก็กูไม่ชินที่มึงยิ้มนี่หว่า มึงหน้าบึ้งกูยังชินกว่า""โรคจิตหรือเปล่ามึง" ในขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกันอยู่นั้น นิกรก็ได้เดินเข้ามาพร้อมกับสุชาดาวันนี้ดูสีหน้าของสุชาดา ไม่เหมือนเมื่อวาน"สุนั่งก่อนนะครับเดี๋ยวตอนเที่ยงเราออกไปทานข้าวด้วยกัน" นิกรเลื่อนเก้าอี้ให้สุชาดานั่ง"ขอบใจนะนิกร"ไต้ฝุ่นและดัมม
หญิงสาวพยายามเบือนหน้าหลบจูบ แต่ก็ไม่พ้นริมฝีปากหนา ชายหนุ่มยังตามจูบแบบดูดดื่ม จนคนตัวเล็กที่อยู่ด้านล่างยอมแพ้ เธอนอนนิ่งให้เขาทำไป ..พอเธอไม่หลบไม่สู้แล้วเขาก็หยุด"พรุ่งนี้ฉันต้องส่งรายงาน" มายมิ้นท์ต้องได้รีบพูดก่อนที่เขาจะปิดปากอีกครั้ง"ไม่นานหรอก" เขากระซิบพูดเบาๆ แล้วก็ฝังจมูกลงที่ซอกคอระหง ชายหนุ่มพรมจูบไปทั่วซอกคอแล้วเลื่อนขึ้นมาที่ติ่งหู ริมฝีปากหนาดูดและเม้มเพื่อทำให้หญิงสาวสยิว"อือออ! คุณ!!" แต่เธอจั๊กจี้มากกว่า..เพราะตรงนั้นมันคือจุดอ่อนของเธอเลยก็ว่าได้ ..ชายหนุ่มเริ่มซุกซนแทรกปลายลิ้นเข้าไปในโพรงหู มันยิ่งทำให้เธอจั๊กจี้มากขึ้น "หยุดเดี๋ยวนี้นะ! อือ!!" มือเรียวพยายามผลักใบหน้าหล่อคมนั้นออก แต่ก็ไม่เป็นผลเพียงไม่นานชุดนักศึกษาที่เธอสวมใส่อยู่ก็ค่อยๆ ถูกเลื่อนขึ้นมา จนเผยให้เห็นเนินที่ยั่วยวนต่อสายตาของเพศตรงข้ามมาก เขามองต่ำลงไปพร้อมกับขยับมือลูบคลำสิ่งที่อยู่ในกางเกงตัวจิ๋วตัวนั้น"อือ..." หญิงสาวพยายามปกป้องตัวเองด้วยการดึงกระโปรงลงไปปกคลุมไว้ แต่ก็สู้แรงของเขาไม่ได้"คิดถึงมากเลยรู้ไหม" เขากระซิบที่ข้างใบหูแล้วก็แนบจูบลงตรงนั้นอีกครั้ง ที่จริงเขาพูดคำนี้ออกมาแบบลื
"ปล่อยค่ะ" มายมิ้นท์ยอมเดินออกมากับเขาแต่โดยดี แต่พอออกมาพ้นสายตาของทุกคนแล้ว เธอก็ขอให้เขาปล่อย"เป็นอะไรอีก" ถามแบบไม่พอใจ เพราะคิดว่าเธอจะเล่นตัวอีกแล้ว"เจ็บ" หญิงสาวพูดพร้อมกับมองต่ำลงไปที่แขนตัวเอง"เจ็บเหรอ" ไต้ฝุ่นรีบปล่อยทันทีที่ได้ยิน ..สายตาคมมองตามสายตาของเธอลงไป "มีรอยเล็บข่วนด้วยเหรอ" เขาคิดว่าสุชาดาแค่กำไว้ แต่ไม่คิดว่าจะใช้เล็บจิกเข้าไปในเนื้อบางๆ ด้วยที่มายมิ้นท์เจ็บก็เพราะมือของไต้ฝุ่นถูกตรงรอยข่วน"ไปทำแผลก่อน""ไปทำที่ไหน""ไปทำกับอาจารย์หมอ""ไม่ไป ทำไมต้องทำแผลด้วยแค่นี้เอง""จะเรียกว่าแค่นี้ได้ยังไง รู้ไหมว่าเล็บคนมันมีเชื้อโรค" ชายหนุ่มไม่พูดเปล่ายังดึงแขนเธอให้เดินตามเวลาต่อมา.."เราอีกแล้วเหรอ เป็นอะไรมาอีกล่ะ" นี่แหละเหตุผลที่มายมิ้นท์ไม่อยากจะเข้าห้องนี้"แผลที่มือครับอาจารย์" ไต้ฝุ่นก็เลยจับมือเรียวหงายขึ้นให้อาจารย์เห็นตรงท้องแขน"เบาๆ กันลงบ้างนะ" ไม่รู้ว่าจะเตือนยังไงแล้ว เพราะอาจารย์หมอก็พอจะรู้ข่าวเรื่องของทั้งสองมาบ้าง"ครับ?!" ไต้ฝุ่นรู้แล้วว่าทำไมเธอถึงไม่อยากจะมาที่ห้องพยาบาลนี้ คงเพราะถูกอาจารย์หมอแซวแบบนี้แน่เลย สายตาคมมองไปที่ใบหน้าหวานซึ่งตอ