บทที่ 7

เช้าวันต่อมาที่มหาวิทยาลัย

"เมื่อวานมึงไปส่งน้องถึงไหนวะ" ดัมมี่คือเพื่อนรักอีกคนของไต้ฝุ่นฐานะทางบ้านก็ดีพอสมควร

"จะไปส่งไหนล่ะ กูก็ไปส่งน้องที่บ้านน่ะสิ"

"จริงดิ" ที่ดัมมี่ถามออกมาแบบนั้น เพราะผู้หญิงมันยั่วทำไมเพื่อนถึงไม่จัดการเลย

"ยังไม่ถึงเวลา เดี๋ยวไก่ตื่น"

"ฮ่าา ฮ่าา กูว่าแล้วมึงคงไม่เอาน้องมาไว้บนหิ้งหรอก หุ่นนี้แม่งน่ากินฉิบหาย"

"หึ.." ไต้ฝุ่นก็คิดเหมือนกันกับดัมมี่เพราะว่าแอบมองสะโพกเธอบ่อยมาก คนอะไรหุ่นบางร่างน้อย เอวเป็นเอว สะโพกเป็นสะโพก หน้าอกก็น่าฟัด(ผู้ชายเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์ถ้าเห็นผู้หญิงสวยก็มักจะคิดแบบนี้)

"แต่เสียดายที่เป็นเด็กไอ้ขุนมัน มึงว่ามันจะได้กินบ้างหรือยังวะ"

และผู้ชายส่วนมากถ้าคุยกันมีไม่กี่เรื่องหรอก..หนึ่งในนั้นก็คือเรื่องผู้หญิง

"กูจะไปรู้กับมันเหรอ" ชายหนุ่มพูดออกมาแบบไม่พอใจมากที่เอ่ยชื่อคู่อริขึ้นมา

ไต้ฝุ่นไม่ค่อยมีความลับกับดัมมี่ มีเรื่องอะไรก็คุยกับเพื่อนคนนี้ได้ทุกอย่าง ไม่เว้นแม้แต่เรื่องบนเตียง

และดัมมี่ก็คือหนึ่งในทีมบาสนั่นเอง "คืนนี้เลี้ยงฉลองชัยชนะกันหน่อยดีไหม ที่เราเอาชนะไอ้พวกนั้นได้"

"แล้วแต่มึงเลย นัดพวกนั้นไว้แล้วกัน"

"มึงชวนน้องคนสวยไปด้วยดีไหมเผื่อจะได้เผด็จศึกเลย"

"กูไม่แน่ใจนะว่าน้องจะไปไหม แต่กูจะลองชวนดู"

"คุยอะไรกันอยู่" ระหว่างที่ทั้งสองกำลังคุยกันอยู่นั้น สุชาดาก็เดินเข้ามาสะก่อน

"เรื่องที่ผู้ชายคุยกันมีไม่กี่เรื่องหรอกจ้าคนสวย" ดัมมี่เป็นคนปากหวานแบบนี้ไม่เว้นแม้แต่เพื่อนสาวในห้องเดียวกัน

"หลบไปเลยไอ้ดัมมี่ฉันไม่ใช่เพื่อนเล่นนายนะ" แล้วสุชาดาก็รีบเดินเข้าไปนั่งข้างไต้ฝุ่น

"ฝุ่นรู้ไหมว่าฝุ่นเก่งมากเลย ตอนอยู่ในสนามเท่สุดๆ" สุชาดาแนบแก้มลงไปที่ไหล่ของเขา ที่จริงสุชาดาคิดจะชมตั้งแต่เมื่อวานนี้แล้ว แต่ไต้ฝุ่นออกไปกับมายมิ้นท์สะก่อน

12 : 10 น.

"กูสืบมาให้มึงแล้วน้องมายชอบมากินข้าวร้านนี้" ดัมมี่เชียร์อยากจะให้เพื่อนเผด็จศึกมายมิ้นท์ให้เร็วที่สุด ก็เลยลงทุนไปสืบด้วยตัวเอง

มันเป็นร้านอาหารที่อยู่แถวหน้ามหาวิทยาลัย ถ้าใครไม่ไปกินที่โรงอาหารก็จะออกมากินที่นี่กัน และมันคือที่ประจำของกลุ่มมายมิ้นท์

"กูเจอแล้วขอบใจมาก" ไต้ฝุ่นแกล้งเดินเข้าไปนั่งโต๊ะใกล้ๆ มายมิ้นท์

"รุ่นพี่มาทานข้าวร้านนี้ด้วยเหรอคะ " และมันก็ได้ผลเพราะมายมิ้นท์ทักขึ้นมาก่อน

"อ้าวน้องมาย มาทานข้าวกับเพื่อนเหรอครับ"

"ใช่แล้วค่ะ พี่ก็มาทานข้าวกับเพื่อนเหมือนกันเหรอคะ"

"สวัสดีครับสาวๆ พี่ชื่อดัมมี่นะเป็นเพื่อนไอ้ฝุ่นมัน" ดัมมี่รีบชิ่งแนะนำตัว

"พวกเราจำพี่ได้ พี่ก็เป็นหนึ่งในทีมบาส ชุดเดียวกับพี่ใต้ฝุ่นใช่ไหมคะ" ตอนนี้พวกเพื่อนๆ ของมายมิ้นท์เริ่มจะรุมดัมมี่บ้าง

"ดีใจจังเลยที่พวกน้องๆรู้จักพี่" ดัมมี่ทำเนียนเดินไปนั่งที่โต๊ะเดียวกับพวกสาวๆ และไม่ไปแค่คนเดียวยังชวนไต้ฝุ่นให้ไปนั่งด้วย

"พี่ขอนั่งด้วยคนได้ไหมจ๊ะ"

"ได้สิคะ" มายมิ้นท์รีบอนุญาตทันทีที่ไต้ฝุ่นขอ

"ขอบคุณครับ"

"พอดีว่าคืนนี้พวกพี่มีกินเลี้ยงกันที่ผับ พวกน้องๆสนใจไหมครับ" ดัมมี่เริ่มจะโปรยเสน่ห์ให้กับสาวๆ

"ดีจังเลยค่ะ อยากจะไปอยู่พอดีเลย"

"ใช่..พรุ่งนี้วันหยุดเราไปกันนะ ไปนะมาย" พวกเพื่อนๆ ของมายมิ้นท์ต่างก็ตื่นเต้น

และแล้วมันก็เข้าแผนของดัมมี่และไต้ฝุ่น เมื่อเห็นว่าพวกเธอก็อยากจะไปเหมือนกัน

"เราต้องขออนุญาตพ่อกับแม่ก่อน" มายมิ้นท์แกล้งทำเป็นเล่นตัว เพื่ออัพคุณค่าของตัวเอง ถ้าตอบตกลงไปเลยเหมือนกับจะง่ายเกินไป

19 : 00 น.

"ที่จริงมายไปเองก็ได้นะคะ รุ่นพี่ไม่น่าลำบากมารับแบบนี้เลย" วันนี้ชุดที่หญิงสาวใส่ออกไปท่องราตรีก็คือชุดเดรสสีดำสั้นเสมอหูเลยก็ว่าได้

"ไม่ได้ลำบากเลยครับ..น้องมายสวยมากรู้ตัวไหม" อันนี้เขาชมจากใจจริง เพราะวันนี้เธอสวยมาก สวยจนไม่อาจจะละสายตาไปจากเธอได้เลย

"ขอบคุณค่ะ" นั่นมันคือความตั้งใจของเธออยู่แล้ว ที่จะทำให้เขาตะลึง และแผนต่อไปเธอก็จะทำให้เขาหลงจนโงหัวไม่ขึ้น

"ให้พี่เข้าไปไหว้คุณพ่อคุณแม่ก่อนไหม" ชายหนุ่มพูดเพื่อเป็นมารยาทเฉยๆ ใจจริงเขาก็ไม่อยากจะแนะนำตัวหรอก เพราะแค่หวังอยากจะได้ตัวเธอ ไม่คิดจริงจังอะไร

"คุณพ่อยังไม่กลับเลยค่ะ อยู่แต่คุณแม่ แต่มายบอกคุณแม่ไว้แล้ว ไม่ต้องเข้าไปก็ได้ค่ะ" ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาที่เขาจะแนะนำตัว มายมิ้นท์คิดว่าต้องรออีกสักพัก

แล้วเขาก็พาเธอขับรถออกมา ส่วนพวกเพื่อนๆของเธอ ดัมมี่อาสาไปรับเอง

ณ. ผับหรูใจกลางเมืองกรุง

"ทำอะไรกันอยู่วะ ทำไมมาช้าจังเลย เพื่อนเขามารอตั้งนานแล้ว" ดัมมี่เห็นไต้ฝุ่นเดินเข้ามากับมายมิ้นท์ก็เลยพูดแซว

"จะทำอะไรล่ะ ก็ไปรับน้องที่บ้านน่ะสิ" ที่มาช้าก็เพราะขับรถไม่เร็ว เขาพูดคุยกับเธอมาตลอดทางเพื่อสานสัมพันธ์

"แล้วพวกเพื่อนๆ ของมายล่ะคะ" มายมินท์ถามดัมมี่ เพราะไม่เห็นกลุ่มเพื่อนของเธอที่โต๊ะนั้น

"โน่นไงจ๊ะ" ตอนนี้พวกเพื่อนๆ กำลังเต้นกันอย่างสนุกสนาน กับกลุ่มเพื่อนของไต้ฝุ่น

"พี่ว่าน้องมายมานั่งดีกว่าจ้า" ไต้ฝุ่นเรียกมายมิ้นท์ไปนั่งข้างๆ ตัวเอง

และมายมิ้นท์ก็ไม่ปฏิเสธเธอเดินเข้าไปนั่งแนบชิดกับเขา

"น้องมายชอบดื่มแบบไหนครับ" นั่งลงสักพักไต้ฝุ่นก็เริ่มจะชงเหล้า

"ขอโทษค่ะ มายไม่ค่อยชอบดื่มเท่าไร"

"ถ้างั้นพี่จะชงอ่อนๆ ให้แล้วกันนะครับ งานนี้ไม่ดื่มไม่ได้นะพี่โกรธจริงๆด้วย" แล้วไต้ฝุ่นก็ลงมือชงเหล้า

"ลองดื่มดูนะครับดื่มได้ไหม" พูดพร้อมกับส่งแก้วเหล้า ให้กับคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ด้านข้าง

"ขอบคุณค่ะ" หญิงสาวยกเหล้านั้นขึ้นมาจิบพอเป็นจริต

"เป็นไงจ๊ะ ฝีมือพี่ชงพอได้ไหม"

"ได้ค่ะ"

สักพักเพื่อนของเธอที่เต้นกันอยู่ก็ได้เดินกลับมาที่โต๊ะ

"ฉันนึกว่าแกยังไม่มาสะอีก" เนยเดินเข้ามาก่อนแล้วก็ไปนั่งข้างๆ มายมิ้นท์

"ทำไมแกชงเหล้าอ่อนจังวะ" เนยพูดขึ้นเมื่อเห็นแก้วเหล้าของเพื่อนสีจืดชืด

"แกถามบ้าอะไร" มายมิ้นท์รีบสะกิดเพื่อนไว้แต่ก็ไม่ทัน

ที่จริงไต้ฝุ่นก็ได้ยินสิ่งที่เพื่อนของมายมิ้นท์พูด แต่เขาก็ทำเป็นเฉย เพราะตอนนี้รู้แล้วว่ามันคงเป็นมารยาของเธอที่แกล้งทำเป็นดื่มไม่เก่ง

พอนั่งดื่มไปได้สักพัก มือของไต้ฝุ่นก็เริ่มจะอยู่ไม่นิ่ง เขาค่อยๆ ยื่นมันพาดไปด้านหลังของคนตัวเล็กแบบเนียนๆ

แต่ก็ไม่มีใครสนใจต่างคุยกันสนุกสนาน

สักพักมายมิ้นท์ก็แกล้งทำเป็นเมา เธอค่อยๆ เอียงใบหน้าลงไปซบไหล่กว้างแบบมีจริต

"กลับบ้านไหมเดี๋ยวพี่ไปส่ง" ริมฝีปากหนากระซิบถามเบา ๆ ใกล้ริมฝีปากของอีกฝ่าย ถ้าตรงนั้นไม่มีใครอยู่ เขาคงจะจูบไปแล้ว เพราะตอนนี้เธอยั่วเขามาก จนความเป็นชายมันแข็งไม่รู้จะแข็งยังไงแล้ว