เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 619
บทที่เกี่ยวข้อง
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 620
ที่นั่น มีคนไม่กี่คนเดินออกมาทันใดนั้นก็มีเสียงโห่ร้องและเสียงเชียร์ดังขึ้นเสี่ยวเถียนก็เริ่มตื่นเต้นเช่นกัน "นั่นคือพี่หลง!"เห็นเพียงชายคนหนึ่งมีรูปร่างกำยำมาก สวมเสื้อกั๊ก คล้องโซ่ทองหนา และมีท่าทางดุร้ายเดินออกมาเกิดความโกลาหลขึ้นในทันทีเย่ซิวถามไปว่า "พี่หลงคนนี้มีที่มาที่ไปอย่างไร?"เสี่ยวเถียนพูดด้วยความนับถืออย่างยิ่ง "พี่หลงเป็นนักชกที่เก่งที่สุดในเมืองของเรา แถมเขายังใจใหญ่มากด้วย ทุกคนเคารพเขามาก"“นอกจากนี้...” เขาโน้มตัวเข้ามาใกล้หูของเย่ซิวแล้วกระซิบเสียงเบา “คุณเห็นผู้หญิงที่อยู่ข้าง ๆ เขาไหม? เธอชื่อเฉอเซียจื่อ เป็นผู้หญิงของเขา เธอสวยมาก แถมยังมีรูปร่างที่ยอดเยี่ยม มันช่าง...มันช่าง..."เขา 'มันช่าง' อยู่นาน แต่ก็พูดศัพท์ที่จะใช้นิยามเธอไม่ออกเย่ซิวสังเกตเห็นผู้หญิงที่อยู่ข้าง ๆ พี่หลงแล้วเธอสวมแจ็กเกตหนังสีดำรัดรูป มีเรือนร่างที่ทำให้ใคร ๆ ก็ต้องเลือดกำเดาไหลเมื่อได้เห็นเธอมีใบหน้ารูปแตง มีดวงตาที่เหมือนดอกท้อ และผมลอนใหญ่ บรรยากาศรอบตัวเธอเย้ายวนมีเสน่ห์อย่างมากเย่ซิวลอบพยักหน้า ผู้หญิงคนนี้ไม่เลวจริง ๆ สามารถให้คะแนนเธอได้เก้าเต็มสิบผู้ชายเกือบ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 621
คำพูดของโม่เค่อทำให้ผู้ฝึกวิทยายุทธหลายคนโกรธแค้นมาก แต่ไม่มีใครกล้าไปยั่วยุเขาผู้ชายคนนี้แข็งแกร่งเกินไป นักชกเหล่านั้นที่มีชื่อเสียงมานาน ก็ยังยืนหยัดอยู่ต่อหน้าเขาได้ไม่นานแม้ว่าเงินและผู้หญิงสวยจะเย้ายวน แต่คุณก็ต้องมีความสามารถที่จะคว้ามาด้วยบนสังเวียน ชายชุดดำคนหนึ่งวิ่งไปหาพี่หลงและกระซิบเสียงเบา "พี่หลง ตอนนี้ยอดเดิมพันรวมของโม่เค่อเพิ่มขึ้นเป็นหกพันล้านบาทแล้ว"ริมฝีปากของพี่หลงยกขึ้นอย่างเสียดสี "แค่พวกโง่กลุ่มหนึ่ง พอได้แล้ว ถึงเวลาเก็บแหแล้ว"วัตถุโบราณอะไร หนึ่งหมื่นล้านบาทอะไร แม้แต่ผู้หญิงสวย นั่นล้วนเป็นเพียงเหยื่อล่อเท่านั้นจุดประสงค์คือเพื่อให้คนเหล่านั้นคิดว่าโม่เค่อแข็งแกร่งมาก แล้วซื้อว่าเขาชนะรอจนกระทั่งเวลาสุกงอมดี ค่อยส่งคนขึ้นไปเอาชนะโม่เค่อ ก็จะสามารถทำเงินมหาศาลได้ภายในพริบตาเดียวเรื่องแบบนี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาทำ แต่ไม่มีใครค้นพบอีกอย่างแม้ว่าจะพบในภายหลัง ตัวเองทรงพลังขนาดนี้ แล้วใครจะทำอะไรได้?“หืม?” ขณะที่เขากำลังจะส่งคนของตัวเองขึ้นไป เขาก็หรี่ตาลงเขาพบว่าบนสังเวียนมีคนยืนอยู่คนหนึ่งอีกฝ่ายดูเด็กมาก แถมหน้าตายังหล่อเหลากว่าตัวเองมาก
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 622
หมัดของเขาเป็นเหมือนสายฟ้าฟาด ทั้งดุร้ายและครอบงำ มาพร้อมกับเสียงหึ่ง ๆ ราวกับว่ามีฟ้าร้องออกมาจากมือของเขาจริง ๆผู้ชมทุกคนร้องอุทาน ต่างก็คิดว่าครั้งนี้เย่ซิวจะถูกทำให้พิการแน่แล้วเย่ซิวดูเฉยเมย เมื่อเผชิญหน้ากับโม่เค่อที่น่ากลัวและดูเหมือนจะไร้คู่ต่อสู้ เขากลับยกนิ้วขึ้นอย่างใจเย็นมาก"ฟิ้ว!"ปราณกระบี่พุ่งออกมาจากปลายนิ้วของเขา หัวใจของโม่เค่อกระตุกวูบ ราวกับว่าเขาเห็นสัตว์ร้ายที่แสนแข็งแกร่งกำลังพุ่งเข้ามาหาตัวเองเพียงพริบตา ความฮึกเหิมทางจิตวิญญาณของตัวเองก็มลายหายไป ร่างทั้งร่างปลดปล่อยสัญญาณว่าอยากจะหลบหนีไปจากตรงนี้แต่น่าเสียดายที่สายเกินไปแล้วปราณกระบี่แทงทะลุกะโหลกของโม่เค่อ เขาล้มลงห่างจากเย่ซิวหนึ่งเมตรจนกระทั่งเขาตาย เขาก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมไอ้หนุ่มหน้าขาวที่ดูเหมือนจะไม่เป็นภัยคุกคามคนนี้ ถึงมีพลังที่สามารถฆ่าเขาได้ในพริบตา?ทั้งสถานที่เงียบกริบ!ทุกคนใช้สายตาที่ไม่อยากจะเชื่อมองไปยังร่างสูงที่ยืนอย่างองอาจบนสังเวียนเขาแค่ขยับนิ้ว ยอดฝีมือผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้โบราณคนนั้นก็ล้มลงไปรูม่านตาของเสี่ยวเถียนขยายออก ในหัวของเขาว่างเปล่านี่มันน่าเหลือเชื่อมากเ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 623
“คุณ คิดว่าตัวเองคู่ควรเหรอ?”คำพูดอันสงบของเย่ซิว เป็นเหมือนกับสายฟ้าที่ฟาดลงมา ทุกคนล้วนรู้สึกเหลือเชื่อนั่นคือการชักชวนจากเฉอเซียจื่อเชียวนะ!บนโลกนี้จะมีคนตัดใจปฏิเสธเธอลงได้อย่างไร?ถ้าเป็นพวกเขา พวกเขาคงแทบควักหัวใจออกมาให้เธอรอยยิ้มบนใบหน้าของเฉอเซียจื่อหายไป เธอมองไปที่เย่ซิวอย่างเย็นชา "นายแน่ใจเหรอ?"เย่ซิวไม่ตอบ เป็นเหมือนต้นสนที่ยืนตระหง่านอยู่ตรงนั้น มั่นคงและสง่างาม ขณะเดียวกันก็แผ่จิตวิญญาณที่ยิ่งใหญ่พี่หลงโบกมือ "ในเมื่อไอ้เด็กนี่มันไม่รู้จักที่ตาย งั้นก็ฆ่าเขาซะ!"ยอดฝีมือกลุ่มใหญ่คำรามลั่น พุ่งไปข้างหน้าพร้อมกับอาวุธต่าง ๆ ในมือเมื่อเผชิญหน้ากับการปิดล้อมของคนกลุ่มนี้ เย่ซิวเพียงยกเท้าขวาขึ้นแล้วกระทืบเบา ๆตู้ม!พลังที่มองไม่เห็นระเบิดออกมา ก่อให้เกิดคลื่นกระแทกอันรุนแรงที่กวาดล้างทุกสิ่งยอดฝีมือหลายสิบคนไม่แม้แต่จะทันกรีดร้อง พวกเขาก็ล้มลงและหมดสติไปตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!เย่ซิวยืนยกมือขึ้นไพล่หลัง ฉีกมิติ แล้วเดินไปหาพี่หลงลมปราณดุจดั่งมังกร ทำให้ผู้ชมทั้งสนามตะลึงงัน!แรงกดดันที่มองไม่เห็นและน่าสะพรึงกลัวกดทับพี่หลงและเฉอเซียจื่ออย่างกะทันหันทั
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 624
ทันทีที่วัตถุนี้วางอยู่ในมือ กระบี่หงส์โบยบินในตันเถียนของเย่ซิวก็ตอบสนองและบินออกมาโดยอัตโนมัติทั้งสองสิ่งปะทะชนกันกลางอากาศ แต่น่าแปลกที่ไม่มีเสียงใด ๆ เกิดขึ้นเฉอเซียจื่อรู้สึกพรั่นพรึงมาก ภาพตรงหน้ามันเกินกว่าที่เธอจะเข้าใจได้แล้ว!เย่ซิวที่อยู่ตรงหน้าเธอ เพิ่มความลึกลับขึ้นอีกชั้นหนึ่งในไม่ช้า ต่างหูก็ถูกหลอมเข้ากับกระบี่หงส์โบยบินเย่ซิวถือกระบี่ และรู้สึกว่ามันหนักขึ้น ราวกับมีบางอย่างพยายามจะหลบหนีออกจากมันแต่คลับคล้ายกับขาดอะไรไป จึงล้มเหลวในที่สุดแต่สามารถสัมผัสได้ว่าระดับของกระบี่หงส์โบยบินถูกยกระดับขึ้นไปอีกขั้นแล้วตอนนี้กระบี่เล่มนี้แข็งแกร่งแค่ไหน ตัวเขาเองก็ไม่สามารถประเมินได้อ้าปากแล้วกลืนกระบี่หงส์โบยบินลงท้องอีกครั้ง ฉากนี้บังเอิญถูกพี่หลงที่เพิ่งคุยโทรศัพท์เสร็จเห็นพอดีโทรศัพท์ร่วงลงกับพื้นดังแกร๊ง จากนั้นเขาก็คุกเข่าลงและโขกหัวในสายตาของเขา เย่ซิวคือตัวตนที่ไม่ต่างไปจากเซียนแล้ว“เป็นยังไงบ้าง?” เย่ซิวถามพี่หลงกลืนน้ำลายแล้วพูดอย่างเคารพว่า "ติดต่อเขาแล้วครับ คืนนี้นัดเจอกันที่โรงแรมที่ชื่อว่ามั่วเค่อซึ่งอยู่ห่างออกไปราว ๆ สิบกิโลเมตร"พรวด!
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 625
“ท่านมีอะไรอยากให้ฉันจัดการไหมคะ?” เฉอเซียจื่อถูกเย่ซิวมองจนหัวใจเต้นแรง น้ำเสียงของเธอติดสั่นเล็กน้อยเย่ซิวยิ้ม "ไม่ต้องประหม่าขนาดนั้นหรอก ตอนนี้ฉันยังไม่มีความคิดที่จะฆ่าเธอ ยังต้องการคนในพื้นที่จำนวนหนึ่งมาทำงานให้ฉันด้วยขอแค่เธอช่วยฉันทำงานอย่างตั้งใจ เธอไม่เพียงแต่จะไม่ตาย กระทั่งอาจจะได้รับผลประโยชน์ที่เกินกว่าจินตนาการอีกด้วย"เฉอเซียจื่อเป็นผู้หญิงที่รู้จักประเมินสถานการณ์ หลังจากที่ได้ยินสิ่งนี้ เธอก็แสดงจุดยืนทันที "ท่านคะ ขอแค่เป็นสิ่งที่ฉันสามารถทำได้ ฉันจะพยายามทำให้ดีที่สุดเพื่อท่านแน่นอน"“งั้นเธอก็คงจะรู้จักฉีจื้อหมิงเหมือนกันสินะ?”“รู้จักค่ะ เคยเจอกันหลายครั้ง”“ตอนนี้พาฉันไปพบเขา”“ค่ะ เชิญท่านทางนี้”เธอพาเย่ซิวออกไปจากที่นี่มีรถสภาพเก่าคันหนึ่งจอดอยู่ข้างนอกอุตสาหกรรมในประเทศเล็ก ๆ แห่งนี้ยังไม่พัฒนามากนัก รถยนต์เหล่านี้ล้วนถูกซื้อมาจากต่างประเทศไม่ต้องพูดถึงการขับรถยนต์ที่นี่ แค่ขี่มอเตอร์ไซค์คันเก่าไปยังสถานที่ที่มีผู้หญิงมากมายยืนอยู่แล้วโบกมือให้ ก็จะมีผู้หญิงนับไม่ถ้วนที่เต็มใจจะติดตามคุณเย่ซิวนั่งอยู่ที่เบาะฝั่งผู้โดยสาร เฉอเซียจื่อเป็นคนขั
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 626
เย่ซิวแอบถอนหายใจเบา ๆ คนเหล่านี้ล้วนเป็นคนที่น่าสงสารทั้งนั้นเขาหยิบเงินออกมาจำนวนหนึ่งแจกจ่ายให้กับพวกเธอ ก่อนจะเดินเข้าไปในโรงเตี๊ยมทั้งสองเดินขึ้นไปยังชั้นสาม แต่ดูเหมือนว่าพวกฉีจื้อหมิงจะยังมาไม่ถึงเฉอเซียจื่อถามความคิดเห็นของเย่ซิวก่อน จากนั้นจึงเลือกสั่งอาหารสองสามจานพร้อมกับเครื่องดื่มสองขวดราคาของอาหารที่นี่ก็แพงมาก อาหารแค่ไม่กี่จานกับเครื่องดื่มสองขวดก็มีราคาสูงถึงหนึ่งพันเหรียญหลงเถิงแล้วขณะที่ประเทศบ้านเกิดของพวกเขาจ่ายเพียงสองร้อยห้าสิบก็เพียงพอแล้วเย่ซิวนั่งครุ่นคิดในใจ หากเขาสามารถเข้าควบคุมที่นี่ได้สำเร็จจะพัฒนาให้เป็นไปในทิศทางใดดีอย่างแรกเลยคือธุรกิจผิดกฎหมายทั้งหลายต้องถูกกวาดล้างให้สิ้นซากจากนั้นก็ต้องยกระดับกำลังป้องกันของประเทศนี้ให้แข็งแกร่งขึ้น ซึ่งทั้งสองอย่างนี้จำเป็นต้องใช้เงินมหาศาลอย่างน้อยก็หลายล้านล้าน แม้ว่าบริษัทของเย่ซิวในตอนนี้จะทำเงินได้มาก แต่การแบกรับค่าใช้จ่ายเพื่อเพิ่มกำลังสำรองของประเทศก็ยังคงเป็นเรื่องยากอยู่ดี ถึงแม้ว่าจะเป็นเพียงประเทศเล็ก ๆ ก็ตามอย่างไรก็ตาม สิ่งที่เขากังวลมากที่สุดในตอนนี้คือหากสามารถควบคุมที่นี่ได้
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 627
ฉีจื้อหมิงและพรรคพวกเดินขึ้นไปยังชั้นบนสุดของโรงเตี๊ยมด้วยท่าทีโอ่อ่าและไม่เกรงใจใครพอกวาดตามองก็พบเย่ซิวกับเฉอเซียจื่อนั่งอยู่ตรงนั้นเขาชะงักไปเล็กน้อย “ทำไมถึงเป็นพวกนาย? แล้วพี่หลงล่ะ?”เขาเคยพบเฉอเซียจื่อมาก่อนผู้หญิงคนนี้ถูกใจเขามาก แต่เพราะเธอเป็นคนของพี่หลง เขาจึงไม่กล้าล่วงเกิน เพื่อรักษาความสัมพันธ์ทางธุรกิจระหว่างกัน แม้จะไม่มีโอกาสได้ครอบครองเฉอเซียจื่อ แต่พอได้เห็นเธอยืนอยู่ตรงหน้าเขาในตอนนี้ เขาก็จ้องมองเธอด้วยสายตาโลมเลียราวกับอยากมีพลังมองทะลุผ่านทุกสิ่งเฉอเซียจื่อไม่ได้พูดอะไร แต่หันไปมองเย่ซิวแทนเย่ซิวเอ่ยเสียงเรียบ “นายคือฉีจื้อหมิงใช่ไหม ตอบคำถามฉันสักสองสามข้อแล้วฉันจะไว้ชีวิตนาย”สีหน้าของฉีจื้อหมิงบึงตึ้งทันที เขาจ้องมองเย่ซิวด้วยสายตาแหลมคม “แกเป็นใคร?”ด้วยตำแหน่งของเขาในอดีต เขาไม่เคยมีโอกาสได้พบกับเย่ซิวมาก่อน จึงจำไม่ได้ว่าผู้ชายตรงหน้านี้คือคนที่ทำให้หกตระกูลใหญ่ที่เคยรุ่งโรจน์ต้องตกต่ำถึงขั้นหนีหัวซุกหัวซุนมายังประเทศเล็ก ๆ แห่งนี้“ฉันเป็นใครนายไม่มีสิทธิ์รู้ รู้แค่ว่าต้องตอบคำถามฉันก็พอ”ฉีจื้อหมิงหัวเราะเสียงดัง แต่ในแววตาเต็มไปด้วยความเ
บทล่าสุด
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1168
เย่ซิวเก็บร่างแยกทั้งห้าไว้ในจุดตันเถียนจากนั้นเขาก็ขังตัวเองบำเพ็ญตนในถ้ำอยู่อีกหลายวันเมื่อออกมาอีกครั้ง เขาก็ทยอยส่งมอบโอสถให้กับแต่ละคนตามที่สั่งไว้ แลกกับวัตถุดิบล้ำค่าหลายชิ้นหลังจากนั้นเย่ซิวก็ตรงไปหาจางเสี่ยวอวี๋ “ฉันอยากไปตลาดมืด เธอพอมีช่องทางไหม”ตลาดมืดนี่ เย่ซิวเคยได้ยินมาตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาอยู่ในสำนักอวิ้นหลิงแล้วเขาว่ากันว่าสถานที่ตั้งลึกลับสุด ๆนอกจากคนในสำนัก ก็ยังมีผู้บำเพ็ญจากสำนักอื่น ๆ แอบเข้ามาทำการค้าด้วยเบื้องหลังตลาดมืดเหมือนจะมีผู้มีอิทธิพลหนุนหลังอยู่หลายรายการซื้อขายข้างในถือว่าปลอดภัยมากมีของดี ๆ หลายอย่างที่โลกภายนอกหาไม่ได้แน่นอนว่าถ้ามีสมบัติติดตัวมากเกินไปแล้วโดนรู้เข้าตอนออกจากตลาดมืดอาจถูกตามฆ่าปิดปากหรือโดนปล้นก็ได้“ฉันรู้สิ สถานที่แบบนั้นต้องใช้ชุดพิเศษในการเข้าไปด้วย”จางเสี่ยวอวี๋พูดจบก็ดึงชุดคลุมสีดำออกมาจากแหวนผนึกของ“ในนั้นทุกคนต้องใส่ชุดนี้ ห้ามเปิดเผยตัวตน และต้องจ่ายค่าผ่านประตูสิบศิลาวิญญาณด้วยนะ”เย่ซิวรับเสื้อคลุมมาถือไว้แล้วจางเสี่ยวอวี๋ก็อธิบายเส้นทางไปตลาดมืดให้ซึ่งก็อยู่ไม่ไกลจากสำนัก เป็นเมืองเล็ก ๆ แ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1167
“อะไรนะ? แค่วันเดียวนายก็กลั่นสำเร็จจริงเหรอ?”ทันทีที่เห็นเย่ซิว เจ้าสำนักก็รีบถามขึ้นด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยความคาดหวังเขาเองก็ไม่ได้เพิ่มพลังตัวเองมานานแล้วเหตุผลหลักก็เพราะไม่มีโอสถที่เหมาะสมพอให้ใช้โอสถระดับปฐมญาณนั้นหาได้ยากมากในตลาดต่อให้มีก็จะปรากฏแค่ในงานประมูลเท่านั้น และราคาก็มักจะพุ่งขึ้นสูงเทียมฟ้าเสมอแม้รั่วอวิ๋นจะสามารถกลั่นยาได้แต่เธอต้องลองห้าหกครั้งถึงจะสำเร็จสักครั้ง แถมแต่ละครั้งต้องใช้ต้นทุนมหาศาล“ผมไม่ทำให้ท่านอาจารย์ผิดหวังครับ” เย่ซิวยื่นโอสถเก้าเม็ดที่ถูกเจือจางแล้วให้ ก่อนถอนหายใจหนึ่งที “ไม่คิดเลยว่าฝีมือกลั่นโอสถของผมจะแย่ขนาดนี้ ทั้งหมดออกมาเป็นแค่ระดับต่ำ”เจ้าสำนักมองโอสถระดับปฐมญาณในมือแล้วถึงกับตกใจ แม้เขาจะเป็นคนสุขุมมาก แต่ก็ยังเผยสีหน้าเหลือเชื่อออกมาแล้วก็หัวเราะลั่นด้วยความยินดี “ดี ดีมาก ๆ ฝีมือกลั่นโอสถของนายอาจจะแซงหน้าอาจารย์ของตัวเองไปแล้วก็ได้นะ”เย่ซิวยิ้มเก้อ ๆ “ไม่น่าเป็นไปได้หรอกครับ ผมยังพัฒนาอีกมาก เอ่อ…”จู่ ๆ สีหน้าเขาก็ซีดเผือด ร่างกายโงนเงนเหมือนจะล้มเจ้าสำนักหรี่ตา “นายเป็นอะไรไป?”“ไม่เป็นไรครับ แค่เสียพลังมากเก
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1166
เย่ซิวเอ่ยรายชื่อวัตถุดิบออกมาติดต่อกันเป็นสิบ ๆ อย่างหนึ่งในนั้นก็คือวัตถุดิบชิ้นสุดท้ายสำหรับการหลอมร่างแยกธาตุดินเขามีแผนการบางอย่างในใจ และจำเป็นต้องสร้างร่างแยกธาตุทั้งห้าสำเร็จเสียก่อนถึงจะลงมือได้ดวงตาของเจ้าสำนักเปล่งประกายวาบ “ฉันมีหินดินธาตุดั้งเดิมอยู่ก็จริง แต่ของสิ่งนี้ล้ำค่ามาก เว้นเสียแต่นายจะสามารถกลั่นโอสถระดับปฐมญาณออกมาได้”เย่ซิวพยักหน้า เขารู้จักโอสถประเภทนี้ดี มันสามารถเพิ่มพลังระดับปฐมญาณได้แต่กระบวนการกลั่นซับซ้อนมาก แถมวัตถุดิบยังหาได้ยากสุด ๆแค่ต้นทุนวัตถุดิบสำหรับหนึ่งเตากลั่นก็เกินสิบล้านศิลาวิญญาณแล้วผู้บำเพ็ญสายอิสระทั่วไปไม่มีทางสู้ราคาไหวแน่“แล้วเจ้าสำนักอยากได้กี่เม็ด ถึงจะยอมแลกล่ะครับ”“นายกลั่นได้จริงเหรอ?” เจ้าสำนักมองเย่ซิวด้วยสีหน้าตกตะลึง ดวงตาฉายแววไม่เชื่อโอสถชนิดนี้ไม่เหมือนกับโอสถวิญญาณหยก ระดับความยากสูงกว่ากันหลายเท่าเย่ซิวไม่ได้รีบตอบในทันที แต่เงียบไปครู่หนึ่งก่อนเอ่ยว่า “ผมขอลองก่อน ยังไม่กล้ารับประกันว่าจะสำเร็จเอาอย่างนี้ก็แล้วกัน เจ้าสำนักให้วัตถุดิบสำหรับหนึ่งเตากลั่นกับผมก่อนถ้ากลั่นไม่ได้ ผมยินดีจ่ายค่าต้นทุน
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1165
เย่ซิวรีบวิ่งเข้าไปในห้องทันทีพอเปิดประตูเข้าไปก็เห็นเสี่ยวไป๋ลอยอยู่กลางอากาศพลังวิญญาณในห้องถูกดูดเข้าไปหามันอย่างบ้าคลั่งไม่กี่วินาทีก็สูบพลังวิญญาณจนหมดทั้งห้องจากนั้นร่างของมันก็ถูกห่อหุ้มด้วยรังไหมขนาดใหญ่ แล้วค่อย ๆ ลอยลงสู่พื้นอย่างช้า ๆเย่ซิวยิ้มกว้างด้วยความดีใจ เสี่ยวไป๋กำลังจะวิวัฒนาการอีกแล้วรอบที่แล้วเหมือนจะพัฒนาขึ้นไม่มากเท่าไหร่แต่สัญชาตญาณของเย่ซิวบอกว่ารอบนี้น่าจะเติบโตแบบก้าวกระโดดเลยทีเดียวเขารีบเอาน้ำพุวิญญาณที่เหลืออยู่เทราดลงไปบนรังไหมทันที ซึ่งมันก็ถูกดูดซึมหายไปอย่างรวดเร็วนี่อาจช่วยเร่งขั้นตอนวิวัฒนาการให้เร็วขึ้นได้เย่ซิวเดินไปอุ้มเจ้าเสี่ยวอวี่ที่อยู่ไม่ไกลขึ้นมาเจ้าตัวนี้ยังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปมากแต่ท้องของมันนี่เหมือนหลุมดำชัด ๆเย่ซิวเลยจัดเต็มอีกครั้ง เขากลั่นโอสถวิญญาณหยกมาอีกหมื่นเม็ดให้มันไว้กินเล่นทั้งสำนักอวิ้นหลิงคงไม่มีใครกล้าทำอะไรฟุ่มเฟือยอย่างเขาอีกแล้วล่ะในช่วงครึ่งเดือนหลังจากนั้น เย่ซิวก็หมกตัวอยู่แต่กับการกลั่นโอสถและฝึกฝนวิชาต่าง ๆข้างนอกเองก็เริ่มมีข่าวแพร่กระจายไปว่าเย่ซิวสามารถกลั่นโอสถวิญญาณหยกได้ควา
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1164
จากท่าทีและสีหน้าของทุกคน เย่ซิวก็พอเดาออกว่าโอสถนี่น่าจะหาได้ยากมากในตลาดไม่งั้นพวกเขาคงไม่แห่กันมาขอซื้อแบบนี้แน่เขาทำหน้าลำบากใจเล็กน้อย “ผมก็อยากช่วยนะครับ แต่โอสถตัวนี้ตอนปรุงมันใช้พลังจิตเยอะมากวันหนึ่งผมปรุงได้ไม่กี่รอบเอง แถมวัตถุดิบก็หายากด้วย”ความหมายแฝงก็คือพวกคุณต้องเพิ่มเงินและเตรียมของมาเองซึ่งทุกคนก็ไม่ใช่คนโง่และเข้าใจเจตนาของเขาทันที ก่อนจะรีบเสนอว่า“ถ้างั้นแบบนี้ดีไหม โอสถวิญญาณหยกหนึ่งเม็ด ฉันให้หนึ่งพันหนึ่งร้อยศิลาวิญญาณ ส่วนวัตถุดิบเราจัดการเอง แบบนี้ตกลงไหม”เย่ซิวคำนวณในหัวอย่างไวต้นทุนของโอสถวิญญาณหยกต่อเม็ดอยู่ที่ราว ๆ หนึ่งพันศิลาวิญญาณถึงจะรวมค่าแรงและพลังวิญญาณที่ใช้ก็ถือว่าต้นทุนต่ำมาก อย่างมากก็แค่เสียเวลาเฉย ๆเขาสามารถกลั่นได้เป็นหมื่นเม็ดในคราวเดียวถ้าขายให้คนพวกนี้หมื่นเม็ดก็เท่ากับว่าจะได้เงินถึงสิบกว่าล้านศิลาวิญญาณเลยทีเดียวกำไรขนาดนี้ก็แทบจะเรียกได้ว่ากินขาดแต่เย่ซิวก็ยังไม่ตอบตกลงทันที และทำท่าลังเลอยู่รั่วอวิ๋นที่ยืนข้าง ๆ ตบไหล่เขาเสียงดัง “ยังจะลังเลอะไรอีกล่ะ?นี่มันโอกาสทองเลยนะ ได้ทั้งเงินได้ทั้งฝึกฝีมือ”เย่ซิวถ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1163
แล้วทุกคนก็เห็นจ่าฝูงเดินตรงไปหาเย่ซิว จากนั้นมันก็แลบลิ้นออกมาเลียหน้าของเขาเบา ๆ ด้วยแววตาประจบเอาใจสุด ๆทุกคนตกตะลึง “???”รั่วอวิ๋นถึงกับยืนนิ่งตัวแข็งเป็นหิน ตาถลน ปากอ้าค้างจากนั้นเธอก็ชี้ไปที่เย่ซิวอย่างโกรธจัด “นายยังจะกล้าบอกว่าไม่ได้ทำอะไรอีกเหรอ แล้วนี่มันอะไรกัน?!”แต่ก่อนที่เธอจะพูดจบ สิงโตหยกขาวอีกเจ็ดตัวก็วิ่งตามกันมาล้อมเย่ซิวไว้รอบด้าน แถมยังมองรั่วอวิ๋นด้วยสายตาแข็งกร้าวอย่างเต็มไปด้วยท่าทีคุกคามรั่วอวิ๋นเผลอก้าวถอยหลังไปด้วยสีหน้าซีดเผือดความรู้สึกตอนนี้เหมือนโดนใครสักคนมายึดบ้านไปคนอื่น ๆ เองก็จ้องมองเย่ซิวด้วยสายตาในแบบที่ไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองภาพที่อยู่ตรงหน้ามันเหนือจริงเกินไปเย่ซิวทำหน้าใสซื่อ “ผมไม่ได้ทำอะไรเลยนะครับ”รั่วอวิ๋นโกรธจนตัวสั่นสัตว์ที่เธอเลี้ยงมากับมือหลายปีดันพร้อมใจกันหักหลังเธอแบบนี้ ใครจะทนได้มันไม่ใช่แค่เรื่องทรัพยากร แต่ยังรวมถึงความรู้สึกที่ทุ่มเทไปทั้งหมดด้วย!“นายบอกว่าไม่ได้ทำอะไร แล้วทำไมพวกมันถึงพร้อมใจกันหักหลังฉัน อธิบายมาเดี๋ยวนี้!” รั่วอวิ๋นกัดฟันพูด สายตาที่มองเย่ซิวเต็มไปด้วยความคาดโทษถ้าเจ้าเด็กนี่ไม่ให
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1162
ในใจรั่วอวิ๋นกำลังปลื้มเป็นที่สุดแต่ต่อหน้าคนอื่นเธอยังคงวางมาดสงบนิ่ง และพยักหน้าเบา ๆ แบบถ่อมตัวสุด ๆ“ก็ไม่เท่าไหร่นะ แค่สัตว์วิญญาณไม่กี่ตัว เอาไว้เฝ้าประตูเฉย ๆ”คำพูดโอ้อวดแบบถ่อมตัวเช่นนี้ทำเอาคนที่ยืนฟังอยู่ถึงกับกระตุกมุมปากกันเป็นแถบเธอคิดว่านี่คือผักกาดขาวหรือไงนี่มันสัตว์วิญญาณระดับจินตานตั้งแปดตัวเชียวนะถึงสายเลือดของพวกสิงโตหยกขาวจะไม่ใช่ระดับสูงสุด แต่ก็ไม่ใช่พวกชั้นต่ำ อยู่ระดับกลางค่อนไปทางดีเลยด้วยซ้ำถ้าเลี้ยงต่อไปดี ๆ รับรองว่าเก่งขึ้นได้อีกแน่นอนลองจินตนาการดูสิ สิงโตหยกขาวแปดตัวคำรามพร้อมกันจะอลังการแค่ไหน มันต้องเป็นภาพที่อลังการและน่าเกรงขามสุด ๆ“เย่ซิวก็อยู่ที่นี่ด้วยเหรอ” ภรรยาเจ้าสำนักทำทีเหมือนเพิ่งสังเกตเห็นเขาเย่ซิวยิ้มพลางเอ่ย “ขอคารวะท่านผู้อาวุโสทุกท่าน เจ้าสำนักและภรรยา ผมแค่มาให้อาหารพวกมันน่ะครับ”ทุกคนก็พยักหน้าเบา ๆ เป็นเชิงรับรู้ ไม่มีใครเชื่อมโยงได้ถึงเรื่องที่สัตว์วิญญาณเลื่อนระดับได้เพราะตัวเขาเลยแม้แต่น้อยไม่นานนัก สัตว์วิญญาณทั้งแปดตัวก็ค่อย ๆ สร้างตานปีศาจได้สำเร็จแทบจะพร้อมกันพลังที่ระเบิดออกมาทำให้เกิดพายุขนาดใหญ่ไปทั
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1161
แม้ว่ารั่วอวิ๋นจะรู้ดีว่าความคิดแบบนี้มันไม่ค่อยแฟร์เท่าไหร่ แต่เธอก็ห้ามตัวเองไม่ได้เลยจริง ๆถ้าเย่ซิวแค่ลองกลั่นโอสถเป็นครั้งแรกก็เก่งกว่าเธอแบบไม่เห็นฝุ่น แบบนั้นมันก็เหมือนโดนตบหน้าแรง ๆ เข้าให้แล้วแบบนี้จะรักษาภาพลักษณ์ความเป็นอาจารย์ไว้ต่อหน้าเขาได้ยังไงกันล่ะเสียงโครมดังขึ้น ก่อนที่ฝาปิดเตาจะหลุดออกกลิ่นหอมของโอสถที่เข้มข้นจนถึงขีดสุดกระจายไปทั่วเย่ซิวถึงกับใจหล่นวูบ คิดในใจว่าแย่แล้วถึงเขาจะพยายามเก็บงำกลิ่นเท่าที่ทำได้แล้ว แต่ดูเหมือนแค่กลิ่นที่ลอยออกมาก็แรงกว่าโอสถของรั่วอวิ๋นเสียอีกรั่วอวิ๋นพยายามควบคุมสีหน้าแล้วรีบเดินเข้าไปดูโอสถในเตาพอเห็นแล้วก็ถึงกับยืนช็อกไปทั้งตัวที่ก้นเตา โอสถจำนวนห้าสิบเม็ดวางเรียงกันอย่างเป็นระเบียบ และแต่ละเม็ดก็ใสบริสุทธิ์ดูอัดแน่นไปด้วยพลังแต่สิ่งที่ทำให้เธอรับไม่ได้ที่สุดก็คือทุกเม็ดมีลวดลายโอสถปรากฏอยู่บนผิวของมัน หมายความว่าโอสถทั้งหมดนี้เป็นระดับสูงนี่มันไม่ใช่แค่โดนตบหน้าแล้ว แต่มันคือการโดนกดหัวลงพื้นแล้วลากไปเลยต่างหากเย่ซิวไอแห้ง ๆ หนึ่งทีและจงใจไม่เข้าไปดู แต่ทำท่าทางตื่นเต้นแล้วถามเธอด้วยสีหน้าลุ้น ๆ ว่า “ท่านอาจ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1160
ทั้งความรู้ที่เคยได้รับรวมถึงทักษะการกลั่นโอสถต่าง ๆ ก็ควรจะเหนือกว่าตัวเขาแบบทิ้งห่างสิแต่ทำไมกลับรู้สึกว่ายังห่างชั้นจากเขาอยู่เยอะเลย?เย่ซิวยังคิดว่าตัวเองอาจจะคิดไปเองจึงตั้งใจดูต่ออีกสักพักจนสุดท้ายก็มั่นใจเต็มร้อยว่าทักษะการกลั่นโอสถของผู้หญิงคนนี้ไม่ถึงหนึ่งในสิบของเขาด้วยซ้ำแค่ฝีมือระดับนี้ก็ยังยืนหยัดอยู่ในโลกของผู้ฝึกตนได้ด้วยเหรอ?หรือโลกของผู้ฝึกตนมันหากินง่ายขนาดนั้นเลย?ความคิดสารพัดผุดขึ้นมาในหัวเย่ซิว แต่สีหน้าเขาก็ยังคงนิ่งเฉย ไม่แสดงพิรุธอะไรออกมาเลยหนึ่งชั่วโมงผ่านไป โอสถก็กลั่นเสร็จเรียบร้อยรั่วอวิ๋นเปิดฝาเตาก่อนจะหยิบเม็ดยาออกมาหนึ่งเม็ด ใบหน้าเต็มไปด้วยความพึงพอใจ “ไม่เลว ๆ หนึ่งเตาได้โอสถมายี่สิบเจ็ดเม็ด ระดับกลางหกเม็ด ถือว่าสมบูรณ์แบบ”จากนั้นเธอก็หันไปมองเย่ซิวแม้ใบหน้าจะดูเรียบเฉย แต่เย่ซิวก็พอจะจับความหมายแฝงได้ไม่ยากก็แค่รอให้เขาชมเธอนั่นแหละหากพูดตรง ๆ การกลั่นโอสถของรั่วอวิ๋นรอบนี้ถือว่าสอบตกสำหรับเย่ซิว เพราะวัตถุดิบที่ใช้ไปทั้งหมด ถ้าเป็นเขากลั่นเองอย่างน้อยจะได้เพิ่มขึ้นอีกเท่าตัวแถมยังเป็นโอสถระดับสูงทั้งหมดด้วยซ้ำเมื่อเห็นโ
