เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 553
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-16 18:00:22บทที่เกี่ยวข้อง
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 554
เนื่องจากได้มีการค้นพบเหมืองหินหยกบริเวณนี้ เซี่ยซิ่วซิ่วจึงได้จัดเตรียมคนจำนวนมากขึ้น จากนั้นอพยพย้ายผู้เช่าในอาคารใกล้เคียงหลายแห่งออกไปโดยให้ย้ายไปยังพื้นที่ที่เจริญรุ่งเรืองมากขึ้น แต่ค่าเช่าก็ยังเหมือนกับที่นี่ เพราะส่วนต่างที่เกินมาบริษัทสตาร์รี่สกายจะเป็นผู้รับผิดชอบทั้งหมดไม่ใช่เรื่องเกินจริงเลยหากจะกล่าวว่าบริษัทสตาร์รี่สกายในปัจจุบันมีรายได้มหาศาลต่อวัน ฉะนั้นจึงไม่ใช่ปัญหาใหญ่ในการจ่ายค่าเช่าจำนวนนี้ในไซต์งานก่อสร้าง มีจอมยุทธ์ยอดฝีมือหลายร้อยคนที่คอยเฝ้าอยู่ ทั้งที่เปิดเผยและไม่เปิดเผยตัวตนอย่างไรก็ตาม ไม่มีใครสังเกตเห็นว่ามีดวงตาเย็นชาคู่หนึ่งกำลังจ้องมองมาที่สถานที่นี้จากในความมืด“วิชาล่องหน!”ชายที่อยู่ในความมืดผู้นั้น ถึงกับเป็นผู้บำเพ็ญตนเป็นเซียนคนหนึ่งเขาล่องหนปกปิดกาย จากนั้นเดินผ่านเหล่าจอมยุทธ์ยอดฝีมือที่เดินไปมาอยู่อย่างชิวๆ เมื่อมาถึงหลุมใหญ่แล้ว จึงกระโดดลงไปเขาร่อนลงไปที่ก้นหลุมอย่างเงียบ ๆ และเมื่อเห็นฉากตรงหน้าอย่างชัดเจนแล้ว เขาก็แสดงสีหน้าดีใจมาก "ถึงกับเป็น..."......“เยี่ยมมาก ในที่สุดคุณก็กลับมาแล้ว”หลังจากได้รับโทรศัพท์จากเย่ซิว เซี
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 555
เขย่าสมบัติเวทมนตร์ให้แรง เพื่อทำการฝึกให้เซี่ยซิ่วซิ่วแหวนผนึกของของเย่ซิวมีหยกโลหิตอยู่จำนวนมากแล้วหยกเหล่านี้แทบไม่มีสิ่งเจือปน นับได้ว่ามีคุณภาพสูงสุดใต้ดินนั้นถูกเย่ซิวขุดเป็นทางเดินยาวกว่าสิบเมตรเขาใช้คาถาสร้างเสาหลายต้นรอบ ๆ ตัวเขา ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องกังวลเลยว่าทางเดินนี้จะพังทลายลงมาเซี่ยซิ่วซิ่วเช็ดปากของเธอ แล้วเดินตามเย่ซิวไปหลังจากจ่าย 'ค่าตอบแทน' ไปแล้ว เธอก็ได้รู้ว่าเย่ซิวได้ก้าวข้ามจอมยุทธ์ระดับเก้าไปแล้ว และเข้าสู่ระดับผู้บำเพ็ญตนเป็นเซียนในตำนานเรื่องนี้ทำให้เธอตกใจและภูมิใจมากยิ่งขึ้นผู้ชายของตัวเองเป็นคนทรงพลังที่สุดในโลกไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ไม่ชอบผู้ชายแข็งแกร่ง สิ่งนี้ถูกฝังอยู่ในยีนในสายเลือด“ติ๊ง!”เย่ซิวแทงกระบี่ของเขาไปข้างหน้า แต่คราวนี้เขาเผชิญกับแรงต้าน เสียงที่กระจ่างใสดังออกมาเขาจ้องมองอย่างตั้งใจ และพบว่าได้ขุดเจอสิ่งที่แตกต่างออกไปแล้วมันเป็นแร่สีแดงเพลิงขนาดประมาณฝ่ามือที่ส่งความร้อนออกมากระบี่หงส์โบยบินในมือของเขาสั่นทันที บังเกิดความรู้สึกเร่งเร้าหัวใจของเย่ซิวไหววูบ เขามองลงไปที่กระบี่หงส์โบยบิน "แกอยากได้หินก้อนนั้น?"
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 556
ระยะเวลาเพียงสองวัน เซี่ยซิ่วซิ่วก็เปลี่ยนจากขั้นต้นระดับหกพุ่งสู่ขั้นสูงสุดระดับหกหากข่าวความเร็วการทะลวงระดับนี้เผยแพร่ออกไปจะต้องทำให้ชาวโลกตะลึงอย่างแน่นอนในแหวนผนึกของของเย่ซิวมีหยกโลหิตมากกว่าสิบตันแล้วสำหรับศิลาวิญญาณนั้น ภายหลังมีการขุดพบก้อนใหญ่อีกหลายก้อนเขาตัดมันตามขนาดของศิลาวิญญาณชิ้นแรกที่ได้รับ ตอนนี้มีทั้งหมดหนึ่งร้อยแปดสิบก้อนโชคดีที่แหวนผนึกของมีพื้นที่ขนาดใหญ่ ไม่เช่นนั้นคงใส่ไม่พอแน่ ๆเขาทำการเจาะอุโมงค์ไปแล้วหลายพันเมตรช่วงพลบค่ำ ในที่สุดเขาก็ได้ขุดแร่จากที่นี่ไปจนหมดเย่ซิวถือกระบี่หงส์โบยบินแบบขวาง ด้วยสีหน้าตื่นเต้นหลังจากที่กระบี่เล่มนี้ดูดซับแร่สีแดงเพลิงหลายร้อยก้อนแล้ว บนพื้นผิวของกระบี่ก็ปรากฏแสงสีแดงแหวกว่ายอยู่หากมองดีๆ จะเหมือนลาวาที่กำลังไหลเดือดพล่าน ช่างสวยงามยิ่งนักลวดลายหงส์บนกระบี่ก็ชัดเจนขึ้นมากเขาจ้องมองลวดลายนั้นเป็นเวลานาน ราวกับว่าหงส์จะพุ่งออกมาจากกระบี่อย่างไรอย่างนั้น“ติ๊ง!”เย่ซิวใช้นิ้วดีดลงบนกระบี่ และดูเหมือนว่าจะได้ยินเสียงดังกังวานก้องหูเสียงกังวานนี้มีพลังพิเศษอย่างยิ่ง มันสั่นสะเทือนจิตสำนึกของเขาหลังจา
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 557
ประเภทที่สอง เย่ซิวเลือกใช้ 'วิชาศีตละ' แกะสลักบนจี้หยกนี่คือเครื่องรางศักดิ์สิทธิ์เชิงรุกประเภทหนึ่งหลังจากหลอมเสร็จแล้ว ได้หยดเลือดลงไปหนึ่งหยดหากเผชิญอันตราย เพียงแค่ท่องคาถาออกมาดัง ๆ อาคมในจี้หยกก็จะทำงานทันทีเกิดความหนาวจัดในระยะห้าเมตรโดยมีร่างกายเป็นศูนย์กลาง ซึ่งจะทำให้การเคลื่อนไหวของศัตรูช้าลงสำหรับประเภทที่สองนี้ เย่ซิวทำสำเร็จหลังจากล้มเหลวไม่กี่ครั้งและทำออกมาสองร้อยชิ้นเช่นเดียวกันจากนั้นก็มีวิชาวิญญาณวายุ วิชาแปลงศิลา และที่สำคัญที่สุดคือวิชาส่งสัญญาณภัยวิชาส่งสัญญาณภัยเป็นแบบจัดเต็มครบชุดเย่ซิวเก็บ 'ตัวแม่' หนึ่งชิ้นไว้กับตัว จากนั้นค่อยผลิต 'ตัวลูก' ออกมาจำนวนมากตราบใดที่ตัวลูกส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือ เย่ซิวจะสามารถระบุตำแหน่งได้ทันทีและออกไปช่วยเหลือหลังจากยุ่งมาทั้งคืน เย่ซิวรู้สึกเหนื่อยล้ามาก พลังวิญญาณในจุดตันเถียนของเขาว่างเปล่าไม่มีเหลือหลังจากดื่มสุราวิญญาณไปสองสามจิบ แล้วนั่งสมาธิเป็นเวลาครึ่งชั่วโมง พลังวิญญาณก็ได้รับการเติมเต็ม และพัฒนาดียิ่งขึ้นเมื่อดูเวลา พบว่าขณะนี้เป็นเวลาตีห้าแล้วเขาผล็อยหลับไปทันทีแม้ว่าเขาไม่ต้องนอนตอนนี
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 558
หลังจากซักถามอย่างละเอียดแล้วจึงได้รู้เหตุผลมันอดคิดถึงใครบางคนไม่ได้ก็เลยมาหาคาดไม่ถึงว่าเย่ซิวยังไม่กลับมา ไม่ได้เจอเขาเลยครั้งหนึ่งตอนที่ออกไปซื้อของกับหลานสาว ถูกหลัวจิ่นเห็นเข้า จากนั้นเขาก็เริ่มตามจีบเธออย่างบ้าคลั่งทันทีแต่หลัวฮุ่ยหมิ่นไม่ชอบเขาจึงบอกปฏิเสธต่อหน้าไปแล้วแต่หลัวจิ่นคนนี้ไม่ยอมตัดใจ ขอดันทุรังต่อเดิมทีหลัวอีอีกับหลัวฮุ่ยหมิ่นอยากมาอ่านหนังสือที่ห้องสมุดวันนี้ แต่หลัวจิ่นตามมาด้วยและเขาใช้เงินไล่ทุกคนออกไปจากที่นี่แล้วให้คนมากมายมายืนถือดอกไม้และเล่นไวโอลิน ช่างโรแมนติกสุด ๆผู้หญิงทั่วไปอาจจะชอบและตอบตกลงไปแล้วแต่หลัวฮุ่ยหมิ่นกลับไม่แยแส และแสดงสีหน้ารังเกียจอย่างสุดซึ้งหลัวจิ่นถือดอกไม้ราคานับล้านบาท และมองหลัวฮุ่ยหมิ่นอย่างเสน่หา“ฮุ่ยหมิ่น ผมชอบคุณมากจริง ๆผมตกหลุมรักคุณตั้งแต่แรกเห็นขอแค่คุณยอมคบกับผม ต่อไปเราแต่งงานกันแล้ว ทรัพย์สินมูลค่านับนับหมื่นล้านของตระกูลผมจะยกให้คุณดูแลทั้งหมด”ผู้หญิงที่หลัวจิ่นเชิญมาถือดอกไม้ต่างพากันตื้นตันใจถ้าเป็นตัวเองคงตอบตกลงไปนานแล้วเขามีทรัพย์สินนับหมื่นล้านตั้งแต่ยังหนุ่ม และที่สำคัญหล่อขนาดนี้
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 559
หลัวฮุ่ยหมิ่นรำคาญหลัวจิ่นมาก เธอขมวดคิ้วอย่างเย็นชา และตะโกนไปว่า "สรุปคุณจะหลีกทางให้ไหม?"หลัวจิ่นยิ้มอย่างขมขื่น "อย่าทําแบบนี้เลย ผมจริงใจกับคุณจริง ๆ โตจนป่านนี้ผมยังไม่เคยมีความรักเลย คุณเป็นรักเดียวของผมนะ"“ฮ่าฮ่า คำพูดของคุณมันปลอมมาก” เย่ซิวเดินเข้ามาและพูดอย่างใจเย็น "สังเกตจากเส้นลมปราณของคุณ เกรงว่าคุณเสียหยางดั้งเดิมไปตั้งแต่อายุสิบกว่าปีแล้ว"หลัวจิ่นหันกลับมา และมองเย่ซิวอย่างอิจฉาริษยาผู้ชายที่อยู่ข้างหน้าช่างสมบูรณ์แบบมาก เอาตัวเองไปยืนข้างเขามันเทียบกันไม่ติดเลย“เย่ซิว!”เมื่อหลัวอีอีกับหลัวฮุ่ยหมิ่นเห็นเขา พวกเธอดีใจทันทีและรีบวิ่งไปหาอย่างรวดเร็วสาวงามสองคน คนหนึ่งสาวใหญ่คนหนึ่งสาวน้อย แยกกันจับแขนคนละข้างของเย่ซิวและพูดว่า“เย่ซิว ในที่สุดนายก็มาแล้ว”ว้าว ทำไมนายถึงหล่อขึ้นอีกแล้ว แถมยังบุคลิกดีขนาดนี้อีก ยืนข้างนายแล้วรู้สึกต่ำต้อยไปเลย”“ฉันหิวแล้วอ่ะ เลี้ยงข้าวฉันหน่อยสิ”“ไม่ได้เจอกันนาน คิดถึงฉันบ้างไหม?”…… เมื่อหลัวจิ่นเห็นว่าผู้หญิงที่ตนเองตามจีบอย่างหนักไม่ไว้หน้าเขาเลย กลับไปหลงใหลคลั่งไคล้ในตัวผู้ชายอีกคน ใบหน้าของเขาก็แปรเปลี่ยนเป็นด
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 560
หลัวจิ่นมองเย่ซิวอย่างภาคภูมิใจ "ทำไม ไม่กล้าพูดเหรอ? อึ้งจนพูดไม่ออกหรือไง?ฉันแนะนำให้คุณเลิกยุ่งกับฮุ่ยหมิ่นโดยเร็ว เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่ผู้ชายธรรมดา ๆ อย่างคุณสมควรได้ครอบครอง”เย่ซิวส่ายหน้าอย่างจำใจ "จำเป็นต้องขนาดนั้นเลยเหรอ จะให้ผมตบหน้าคุณสักทีถึงจะพอใจใช่ไหม?"พูดจบเขาก็ล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง หยิบจี้หยกกับแหวนหยกออกมาจำนวนหนึ่ง ความเป็นจริงคือเอามันออกมาจากแหวนผนึกของซึ่งเดิมทีตั้งใจจะมอบให้หลัวอีอีแต่ในเมื่อหลัวฮุ่ยหมิ่นก็อยู่ที่นี่ด้วย ดังนั้นเอาให้เธอสักหน่อยดีกว่า“จี้หยกนี้ผมขอมอบให้คุณ ห้อยมันไม้กับตัวแล้วคุณจะปลอดภัยฝากเอาไปให้นายท่านหลัวและพี่ชายของคุณคนละชิ้นด้วยส่วนแหวน พวกคุณเอาไปคนละหนึ่งวง”“ว้าว สวยจังเลย!”“มันคืออะไร? ดูแพงมากเลย”สาวงามทั้งสองตกใจกับสิ่งที่เย่ซิวหยิบออกมาหากเปรียบหยกขาวมันแพะของหลัวจิ่นเป็นม้าธรรมดา งั้นของเย่ซิวก็คงเป็นม้าเหงื่อโลหิตที่ประเมินค่าไม่ได้ ทั้งสองสิ่งไม่สามารถเปรียบเทียบกันได้เลยหลัวอีอีกับหลัวฮุ่ยหมิ่นชอบจี้หยกที่เย่ซิวให้มากจนวางไม่ลงทันใดนั้นพวกเธอก็นึกอะไรบางอย่างได้ ทำให้ใบหน้าแดงก่ำไปหมดเย่ซิวมอบแหว
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 561
แน่นอนว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่มีดพับจะทำอันตรายใด ๆ แก่เย่ซิวได้เขามองดูหลัวอีอีในอ้อมแขนที่หวาดกลัวจนใบหน้าซีดเผือด และร้องไห้โฮดั่งดอกท้อต้องฝน เขาพูดด้วยรอยยิ้ม "คุณร้องไห้ทำไม ผมไม่เป็นอะไรสักหน่อย"มีดพับหยุดชะงักห่างจากหลังของเขาเพียงไม่กี่เซนติเมตร ดูเหมือนว่ามีมือที่มองไม่เห็นคว้าไว้ ทำให้มันไม่สามารถไปต่อได้สีหน้าของหลัวจิ่นเปลี่ยนไปอย่างมาก และแม้จะใช้พละกำลังทั้งหมดที่เขามีก็ไม่สามารถดันเข้าไปได้อีก ทันใดนั้นเขาก็อุทาน "มันเป็นไปได้อย่างไร?!"เขาเป็นคนมีวิทยายุทธ และไม่ใช่ไก่อ่อนฉากตรงหน้าทําให้เขานึกถึงคําพูดที่ว่า…การปลดปล่อยกำลังภายใน!ปัง!เย่ซิวหันกลับมาเตะเข้าที่สีข้างของเขา จนเขากระเด็นไปบนกำแพง โดยที่ยังห้อยต่องแต่งอยู่ตรงนั้น ไม่แม้ขยับเขยื้อนเย่ซิวควบคุมพลังได้ดีมาก เพียงแค่ทำให้ซี่โครงของเขาหักหลายสิบซี่เท่านั้น ไม่ได้ถึงแก่ชีวิตการฆ่าเขาโดยตรงมันไม่สามารถลดทอนความแค้นความเกลียดชังในใจเย่ซิวได้หลัวอีอีรีบวิ่งไปที่ด้านหลังเย่ซิว เมื่อเห็นว่าหลังของเขาไม่ได้รับบาดเจ็บใด ๆ จึงถอนหายใจด้วยความโล่งอกเย่ซิวลูบศีรษะของเธอ "เด็กโง่ ต่อไปอย่าทำเรื่องโง่ ๆ แบ
บทล่าสุด
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 586
นี่คือคำสัญญาที่เย่ซิวให้ไว้ต่อเธอลู่เสวี่ยเอ๋อร์หลับตาของเธอลงอย่างมีความสุขวันนี้ไม่มีเรื่องอะไรมากนัก ลู่เสวี่ยเอ๋อร์เลยบำเพ็ญตนกับเย่ซิวตลอดลากยาวไปจนถึงห้าโมงเย็นถึงได้หยุดห้าโมงเย็น ก็เลิกงานแล้วเย่ซิวขอให้ลู่เสวี่ยเอ๋อร์กลับไปก่อน เนื่องจากเขามีเรื่องสำคัญที่ต้องทำเมื่อมาถึงลานจอดรถ หลางต้าก็รออยู่ข้าง ๆ รถของเย่ซิวแล้วมีกระเป๋าเดินทางขนาดใหญ่วางอยู่ที่เท้าของเขา“นายน้อย!” หลางต้าโค้งตัวลงแล้วพูด “ทุกสิ่งที่คุณต้องการเตรียมพร้อมหมดแล้วครับ”เย่ซิวพยักหน้า "ได้ นายกลับไปเถอะ"เขาใส่กระเป๋าเดินทางไว้ท้ายรถ จากนั้นขับรถออกไปจุดหมายคือบ้านเช่านอกชานเมืองที่ชูตงอาศัยอยู่เวลาที่ใช้ในการเดินทางไปและกลับจากที่ทำงานถึงที่นี่ ทุกวันคือราวสามสิบหรือสี่สิบชั่วโมงเย่ซิวดูเงินเดือนของชูตงซึ่งมากกว่าหนึ่งแสนห้าหมื่นบาทหลังจากหักภาษีในทุกเดือนแล้วราคาบ้านใกล้บริษัทอยู่ที่ประมาณสองหมื่นห้าพันบาท ซึ่งอิงตามหลักการแล้วเธอน่าจะแบกรับไหวถึงจะถูกเมื่อเขามาถึงบ้านเช่าของชูตง เขาก็จอดรถ ยกกระเป๋าเดินทางออกมา แล้วเดินไปที่เขตชุมชนด้านหน้าเขตชุมชนแห่งหนึ่ง ในห้องสามศูนย์แปด
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 585
"ตอนนี้คุณมีแฟนหรือยัง?"เมื่อได้ยินแบบนี้ ชูตงก็รู้สึกรังเกียจเธอแอบคิดว่าเย่ซิวประธานใหญ่คนนี้ ดูเหมือนจะซื่อตรงและมีเกียรติ แต่กลับกลายเป็นว่าเขาก็เหมือนกับผู้ชายคนอื่น ๆหลายคนเคยถามคำถามนี้กับเธอเธอรู้ตัวดีว่าเธอมีเสน่ห์ดึงดูดผู้ชายมากจริง ๆแม้ในใจจะดูแคลน แต่สีหน้ากลับไม่แสดงออกเลยแม้แต่น้อย “เรียนท่านประธานคะ มีแล้วค่ะ เป็นคนที่บ้านแนะนำมา ในอีกไม่กี่เดือนก็จะกลับไปหมั้นกันแล้ว”เย่ซิวขานรับอืมหนึ่งที "อืม ออกไปทำงานเถอะ"ชูตงตกตะลึงไปครู่หนึ่งเธอนึกว่าเย่ซิวจะขอให้เธอเป็นคนรักลับ ๆ ของเขาแต่เป็นแบบนี้ก็ดี ตัวเองเพิ่งเข้ามาทำงานได้ไม่นาน ยังไม่อยากลาออก อยู่ที่นี่เธอทำงานอย่างมีความสุขมากเซี่ยซิ่วซิ่วและลู่เสวี่ยเอ๋อร์บริหารงานเข้มงวด จึงไม่มีความน่ารังเกียจทุกประเภทที่พบในที่ทำงานภายนอกปรากฏขึ้นที่นี่หลังจากที่เธอออกไป เย่ซิวก็นั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ของเซี่ยซิ่วซิ่ว เปิดรายชื่อพนักงาน และพบข้อมูลของชูตงเธอมาจากชนบทและเพิ่งจะเรียนจบ แต่กลับเปลี่ยนงานมามากกว่าสิบตำแหน่งแล้วในเรซูเม่ระบุว่างานเหล่านั้นทำเพียงช่วงระยะเวลาสั้น ๆ เท่านั้น ประธานหรือหัวหน้างาน
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 584
ผู้คนจากทั่วทุกมุมโลกต่างด่าบริษัทเครื่องสำอางเหล่านั้นอย่างสาดเสียเทเสียว่าใช้ไม้อ่อนไม่ได้ก็เลยใช้ไม้แข็ง ไร้ศีลธรรมมากเกินไปแล้วเมื่อสักครู่นี้เพิ่งมีข่าวส่งมา ว่ามีผู้คนหลายหมื่นคนของประเทศอวี้ไปซื้อผลิตภัณฑ์ของเรา"เย่ซิวเตือนไปหนึ่งประโยค "ผลกำไรของเราไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ ต้นทุนที่เพิ่มมาก็ปล่อยให้พวกเขาไปแบกรับแทนอย่างไรเสียพวกเราคือ 'เหยื่อ' และหากมีคำด่าทออะไรก็ให้บริษัทของแต่ละประเทศไปแบกรับกันเอาเอง"เซี่ยซิ่วซิ่วยิ้มอย่างมีความสุขมาก "อืม ฉันรู้แล้วเว้นเสียแต่ประเทศต่าง ๆ จะห้ามไม่ให้ผู้คนเดินทางไปยังประเทศอวี้ ธุรกิจของเราก็จะไม่ได้รับผลกระทบมากนัก"แต่มันไม่สมจริงเลยที่จะห้ามไม่ให้ผู้คนไปที่ประเทศอวี้ประเทศอวี้เป็นประเทศที่เป็นกลางอย่างยิ่ง ได้รับการคุ้มครองจากหลายร้อยประเทศ แถมยังเป็นเขตปลอดภาษีอีกด้วยใครก็ตามที่แบนมัน จะต้องเผชิญการประท้วงอย่างรุนแรงแน่นอน“จริงสิ ชิงชิงจะมาถึงบ่ายวันนี้ ฉันจะไปรับเธอ นายจะไปไหม?”เกี่ยวกับเซี่ยชิงชิง เซี่ยซิ่วซิ่วบอกเขาเมื่อวานนี้ตอนนี้ตัวหมากนี้มีผลต่อเย่ซิวไม่มากแล้วบวกกับหลังจากที่เซี่ยซิ่วซิ่วติดตามเขาเธอก็ทำง
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 583
“นาย...นายท่าน...”ภายใต้การล่อลวงอย่างต่อเนื่องของเย่ซิว น่าหลันเยียนหรานมีเพียง 'ยอมแพ้' ในที่สุดนอกจากความเขินอายที่มีอยู่ น่าหลันเยียนหรานยังรู้สึกถึงความรู้สึกที่พิเศษมาก ซึ่งมาจากก้นบึ้งของหัวใจ นั่นคือความรู้สึกถูกครอบงำที่แสนประหลาด!หลังจากบำเพ็ญตนจนถึงเที่ยงคืน น่าหลันเยียนหรานก็หลับสนิทไประหว่างที่หลับ ร่างกายของเธอก็แข็งแกร่งขึ้นอย่างรวดเร็วมากถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ผู้หญิงทุกคนที่อยู่รอบตัวเขาก็จะขึ้นเป็นปรมาจารย์ทั้งหมดแม้ว่าในอนาคตเขาจะไม่ออกหน้า แต่ผู้หญิงข้างกายเขาเหล่านี้ก็สามารถครองยุทธภพเย่ซิวไม่ได้พักผ่อน แต่นั่งขัดสมาธิอยู่ข้าง ๆ น่าหลันเยียนหราน หยิบสุราวิญญาณออกมาดื่มอึกใหญ่ แล้วใช้วิชายุทธเริ่มปรับแต่งมันอย่างเงียบ ๆตอนนี้เป้าหมายของเขาคือการเข้าสู่ขั้นอมตะให้เร็วที่สุด แบบนี้ถึงจะสามารถรู้ความหมายของคำพูดที่หยางชิงเสวี่ยพูดไว้ว่าถ้าเขาได้เธอ ก็จะได้ครอบครองพลังที่ทรงพลังมากเช้าวันรุ่งขึ้น เมื่อน่าหลันเยียนหรานตื่นขึ้นมา เธอก็รู้สึกว่ามีพลังไหลไปทั่วทั้งร่างกาย หูและสายตาของเธอเฉียบคมขึ้น สภาพดีชนิดที่ว่าเมื่อก่อนเทียบไม่ติด“อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณเย่”
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 582
น่าหลันเยียนหรานหัวเราะคิกคัก "ไม่เป็นไรค่ะ ฉันดื่มเก่งมาก มา ดื่มกันต่อ..."โดยปกติแล้วคนที่ชอบพูดว่าตัวเองดื่มเก่ง ในความเป็นจริงล้วนไม่ค่อยจะเท่าไหร่ยกตัวอย่างเช่นน่าหลันเยียนหราน อวดว่าตัวเองเก่งอย่างนั้นอย่างนี้ ดื่มไปสามแก้วติดกัน ก็นอนฟุบหมดสติไปกับโต๊ะแล้วเย่ซิวส่ายหัวอย่างหมดคำพูด เดินขึ้นไปแล้วอุ้มเธอกลับไปที่ห้องน่าหลันเยียนหรานดูตัวสูงเพรียว แต่จริง ๆ แล้วไม่ได้ตัวหนัก น่าจะสักประมาณสี่สิบห้ากิโลกรัม สำหรับเย่ซิวแล้วจึงไม่ต่างอะไรกับการอุ้มก้อนสำลีมากนักเดินเข้าไปในห้องส่วนตัวของน่าหลันเยียนหราน กลิ่นหอมจาง ๆ ของดอกมะลิก็ลอยมาปะทะจมูก ทำให้ผู้คนรู้สึกผ่อนคลายและเบิกบานเมื่อได้กลิ่นห้องพักสะอาดมาก ไม่มีอะไรที่ทำให้คนเห็นแล้วต้องหน้าแดงเขาวางเธอลงเบา ๆ ไม่ทันรอให้เย่ซิวดึงมือกลับไป เธอก็ลืมตาที่แดงก่ำขึ้นแล้วพูดอย่างคลุมเครือฟังไม่ค่อยชัดแต่เย่ซิวได้ยินมันอย่างชัดเจนมาก เขาถามด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ "คุณแน่ใจเหรอ? ผมไม่สามารถให้สถานะแก่คุณได้"น่าหลันเยียนหรานค่อย ๆ หลับตาลง ท่าทางเหมือนยอมให้ท่านกระทำได้ทุกอย่างนี่เป็นการตัดสินใจเลือกของเธอเอง เย่ซิวไม่ได้บังค
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 581
“วิชาจินตานเบญจมหาธาตุวิถี!”เย่ซิวมองไปที่วิธีบ่มเพาะจินตานที่บันทึกไว้ในหนังสือในมือของเขาด้วยความดีใจเป็นอย่างยิ่งสิ่งที่เรียกว่าการสร้างแก่นจินตาน สามารถมองได้ว่ามนุษย์กับธรรมชาติเป็นหนึ่งเดียวกันโดยใช้กายมนุษย์เป็นเตาหลอม พละกำลัง ลมปราณ และพลังวิญญาณเป็นวัตถุดิบยา หลอมกลั่นมันออกมาตลอดทุกยุคสมัยล้วนมีบันทึกไว้แบบนี้ เมื่อจินตานหนึ่งเม็ดอยู่ในท้องข้า ก็ตระหนักได้แล้วว่าชะตากรรมข้ามิได้ถูกกำหนดโดยฟ้าดินอีกต่อไปและวิธีการสร้างตานในมือของเย่ซิว ก็คือหนึ่งในวิธีที่ยากที่สุดในบรรดาวิธีการต่าง ๆจำเป็นต้องรวบรวมสมบัติแห่งฟ้าดินทั้งห้าธาตุ แล้วกลั่นเป็นตานแห่งเบญจมหาธาตุวิถี!จินตานประเภทนี้จะมีพลังวิญญาณแฝงอยู่เป็นสิบเท่าของจินตานทั่วไป และความเร็วในการฟื้นตัวเองก็มากกว่าหลายเท่า ยิ่งไปกว่านั้น ในระดับขั้นเดียวกัน ผู้บำเพ็ญตนที่มีตานแห่งวิถีห้าธาตุ จะสามารถเอาชนะขั้นอมตะทั่วไปได้อย่างง่ายดาย แถมยังมีความสามารถในการต่อสู้แบบข้ามขั้นที่น่ากลัวด้วยแน่นอนว่า ศักยภาพเองก็แข็งแกร่งเช่นกัน สามารถไปต่อได้ไกลเย่ซิวจดทุกอย่างที่กล่าวมาข้างต้น จากนั้นนำหนังสือกลับไปคืนที่เดิม ทิ้ง
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 580
ในตอนนั้นเอง กระบี่พยัคฆ์ก็รู้สึกได้ว่าจิตสังหารที่รายล้อมรอบตัวเขาได้จางหายไปแล้วเย่ซิวเอ่ยเรียบ ๆ “ผมกำลังขาดสุนัขที่รู้จักเห่าและกัดเจ็บอยู่ สนใจจะเป็นไหม?”เขามองออกว่ากระบี่พยัคฆ์เป็นคนที่หยิ่งทะนงและไม่ยอมใคร การใช้คำพูดที่สุภาพกับคนแบบนี้คงไม่มีประโยชน์ ต้องใช้พลังที่เหนือกว่าและความเด็ดขาดเท่านั้นถึงจะควบคุมได้และเป็นดังที่คาดไว้ กระบี่พยัคฆ์ที่เพิ่งโดนพลังของเย่ซิวข่มขวัญก็ยอมจำนนในทันที แทนที่จะรู้สึกไม่พอใจ เขากลับยิ้มอย่างยินดี “ผมยินดีรับใช้ ขอบคุณที่คุณรับผมไว้ครับ!”ภาพนี้ทำเอานักพรตทั้งสองคนตกตะลึงจนพูดไม่ออกเย่ซิวเดินเข้าไปหานักพรตสาวที่หน้าตางดงามราวกับงานศิลปะ พลางเอ่ยถามอย่างอ่อนโยน “พอจะอนุญาตให้ผมเข้าไปดูหนังสือในห้องสมุดของพวกคุณได้ไหม?”นักพรตสาวกลับมาตั้งสติ ก่อนจะมองหน้านักพรตอีกคนนักพรตคนนั้นรีบวิ่งเข้ามาพร้อมท่าทีที่นอบน้อมอย่างมาก “ดะ…ได้เลย…เชิญโยมตามอาตมาเข้ามาได้เลย”ตอนนี้เขารู้สึกเกรงกลัวเย่ซิวเป็นอย่างยิ่งชายที่แข็งแกร่งถึงเพียงนี้ หากเขาโกรธขึ้นมา เกรงว่าทั้งอารามเต๋าอาจถูกทำลายจนไม่เหลือเย่ซิวหันไปมองกระบี่พยัคฆ์ “คุกเข่ารอฉันตรงนี
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 579
กระบี่พยัคฆ์มีท่าทีที่ดุดันและแข็งกร้าว แต่ก็สมกับพลังที่เขามีจริง ๆกระบี่ที่เขาฟาดออกไปมีกลิ่นอายอันยิ่งใหญ่และทรงพลังดั่งมหาสมุทร ราวกับจะผ่าทั้งสวรรค์และปฐพีออกเป็นสองส่วนเด็กสาวที่วิ่งออกมาจากในอารามที่ดูงดงามราวกับตุ๊กตาได้แต่มองกระบี่นี้ด้วยความตกตะลึงเธออยากจะเข้าไปช่วย แต่ด้วยพลังที่มีไม่พอจึงได้แต่เบือนหน้าหนี ไม่อยากเห็นภาพที่เย่ซิวจะถูกแยกออกเป็นสองท่อนนักพรตหนุ่มถึงกับหน้าซีด คิดจินตนาการถึงภาพที่เย่ซิวต้องเลือดสาดเต็มพื้น“ไม่เลวเลย จอมยุทธ์ระดับแปดขั้นต้นที่สามารถปลดปล่อยพลังได้ถึงขั้นสูงถือว่าหายากทีเดียว”ในสถานการณ์ที่ตึงเครียดนี้ มีเพียงเย่ซิวเท่านั้นที่ยังมีอารมณ์มาวิจารณ์การโจมตีนี้ด้วยท่าทีสงบ กระบี่พยัคฆ์ได้ยินดังนั้นก็แสยะยิ้มเย้ยหยัน “ตายคาที่แล้วยังจะทำเป็นอวดเก่งอีก!”แต่เพียงชั่วพริบตา รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นแข็งทื่อ แทนที่ด้วยสีหน้าตกตะลึงราวกับเห็นผีเพราะสิ่งที่เขาเห็นคือ เย่ซิวใช้เพียงสองนิ้วคีบหยุดคลื่นกระบี่อันน่าสะพรึงนั้นได้อย่างง่ายดายท่ามกลางสายตาตกตะลึงของกระบี่พยัคฆ์และนักพรตทั้งสอง เย่ซิวคีบคลื่นกระบี่ไว้ได้ราวกับไม่มีอ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 578
ชายคนนั้นมีท่าทีไม่เชื่ออย่างแรง “อย่ามาหลอกฉัน ถ้าเจ้าอาวาสไม่ออกมา ฉันก็ไม่ไป และวัดนี้ก็อย่าหวังว่าจะมีใครมากราบไหว้อีก!”นักพรตหนุ่มรู้สึกทั้งโกรธและหมดหนทาง เมื่อเจอกับคนที่มีพลังแข็งแกร่งและเล่นไม่ซื่อแบบนี้ เขาเองก็ไม่รู้จะรับมือยังไง“เฮ้ พวกเธอสองคน ไสหัวไปซะ!”ชายคนนั้นมองเย่ซิวกับน่าหลันเยียนหรานด้วยสายตาดุดันดั่งสิงโตที่กำลังคำราม ดูน่ากลัวเป็นอย่างมากนี่แหละคือสาเหตุที่ทำให้ผู้คนที่มาไหว้พระพากันหนีไปหมดเย่ซิวเอ่ยเรียบ ๆ “นี่เป็นที่สาธารณะ ทำไมผมต้องไปด้วย?”ชายคนนั้นแสยะยิ้ม “ไอ้หนู คิดจะโชว์แมนต่อหน้าแฟนหรือไง? อยากโดนฉันสั่งสอนใช่ไหม!”พูดจบ พลังอันน่าสะพรึงกลัวก็แผ่ออกมาจากร่างของเขามีเพียงผู้ที่ผ่านสมรภูมิความเป็นความตายอันโหดร้ายมานับครั้งไม่ถ้วนเท่านั้นที่จะสามารถแผ่กลิ่นอายอันน่ากลัวเช่นนี้ออกมาน่าหลันเยียนหรานตัวสั่นเทิ้ม ขนลุกไปทั้งร่างชายคนนี้น่ากลัวเกินไปแล้วแต่ในวินาทีนั้นเย่ซิวก็ยื่นมือใหญ่ที่อบอุ่นและแข็งแรงมาจับมือเล็ก ๆ ของเธอไว้ เธอรู้สึกสงบลง ก่อนจะมองไปที่เย่ซิวด้วยสายตาขอบคุณนักพรตหนุ่มรีบวิ่งลงมาหาเย่ซิวพร้อมเตือนด้วยความกังวล “โย
