เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 485
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-30 18:00:26บทที่เกี่ยวข้อง
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 486
เด็กหนุ่มจับสังเกตเห็นความหวาดกลัวในดวงตาของเธอได้ จึงหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “ที่แท้นางสารเลวอย่างเธอก็รู้จักกลัวเหมือนกันนี่ ถ้าอย่างนั้นให้ฉันทำให้เธอสำนึกว่าฉันเก่งแค่ไหน!”เขาปลดเข็มขัดออกก่อนจะโยนไปด้านข้างน้ำตาของจวงเสี่ยวหยิงไหลออกมาเป็นสายเลือดเธอถูกกดไว้จนไม่สามารถขยับตัวได้แม้แต่น้อยความสิ้นหวังแผ่ซ่านเต็มหัวใจ เด็กหนุ่มลากเก้าอี้มาวางตรงหน้าเธอ จากนั้นก็ขึ้นไปยืนบนเก้าอี้ “เธอปากแข็งมากนักไม่ใช่เหรอ? ถ้าอย่างนั้นฉันจะเริ่มจากปากเธอนี่แหละ! แหกปากเธอออก!”บอดี้การ์ดหญิงสองคนช่วยกันง้างปากจวงเสี่ยวหยิงสีหน้าของเด็กหนุ่มเต็มไปด้วยความคลุ้มคลั่งและความสะใจ เขาเพลิดเพลินกับการบังคับข่มขู่ผู้อื่น โดยเฉพาะเมื่อได้เห็นความเจ็บปวดและความสิ้นหวังของอีกฝ่ายปัง!ก่อนที่จวงเสี่ยวหยิงจะถูกย่ำยี ประตูเหล็กก็ถูกเตะออกอย่างแรงเด็กหนุ่มหยุดชะงัก ก่อนจะมองไปที่เย่ซิวซึ่งเดินเข้ามาจากด้านนอกอย่างดุร้าย “แกเป็นใคร!”สายตาของเย่ซิวจับจ้องไปยังจวงเสี่ยวหยิง ซึ่งในขณะนี้ไม่เหลือสภาพเค้าเดิมอีกต่อไป แม้ว่าเขาจะมีความอดทนมากแค่ไหน แต่ในตอนนี้ความโกรธของเขาก็พุ่งขึ้นถึงขีดสุดเข
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 487
เย่ซิวใช้แรงเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ไม่งั้นเด็กหนุ่มคงถูกเหวี่ยงจนกลายเป็นเศษเนื้อไปแล้ว ด้วยความที่เขาควบคุมพลังได้อย่างยอดเยี่ยม ทำให้เด็กหนุ่มรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดอย่างรุนแรง แต่ไม่ถึงกับตายเด็กหนุ่มผู้เติบโตมาในครอบครัวที่ตามใจมาตั้งแต่เด็ก น้ำเปล่าที่เขาดื่มทุกวันก็มีราคาเป็นห้าพันบาทต่อขวด เขาจะเคยเจอใครที่ทำตัวเช่นนี้กับเขาได้ยังไง? ดวงตาของเขาเริ่มแดงก่ำ ก่อนจะตะโกนออกมาด้วยความโกรธ “แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร แกตายแน่! ฉันจะฆ่าล้างโคตรครอบครัวแกให้หมด!”เย่ซิวไม่สนใจคำขู่ของเด็กหนุ่ม เขาหันไปวางมือทั้งสองข้างบนแก้มของจวงเสี่ยวหยิงจากนั้นจึงเริ่มใช้พลังฟื้นฟูรักษามือทั้งสองข้างของเขาปล่อยพลังนุ่มนวลออกมา บาดแผลของจวงเสี่ยวหยิงเริ่มหายไปอย่างรวดเร็วจนเห็นได้ชัดด้วยตาเปล่าผ่านไปเพียงสองนาที ทุกอย่างก็กลับคืนสู่สภาพปกติ แม้แต่ฟันที่หลุดออกมาก็กลับมางอกใหม่อีกครั้ง“พี่ ฉันนึกว่าจะไม่ได้เจอพี่อีกแล้ว” จวงเสี่ยวหยิงโผเข้ากอดเย่ซิวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือที่เต็มไปด้วยความโล่งใจและเศร้าสลดเย่ซิวลูบหัวเธอเบา ๆ ก่อนจะกระซิบ “ไม่เป็นไร ฉันสัญญาว่าเรื่องแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นอีก”
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 488
บอดี้การ์ดฝีมือดีนับสิบต่างล้มลงอย่างราบคาบเด็กหนุ่มที่ถูกเย่ซิวจับไว้อยู่ในมือถึงกับตกใจจนฉี่ราดกางเกง จวงเสี่ยวหยิงขมวดคิ้วเล็กน้อย แววตาเต็มไปด้วยความรังเกียจและดูถูกฉึก!เย่ซิวปล่อยพลังดาบออกไปตัดประตูหน้าคฤหาสน์ขาดเป็นสองส่วน เสียงสัญญาณเตือนภัยดังขึ้นทันที โดรนลาดตระเวนหลายตัวบนท้องฟ้าเริ่มส่งเสียงเตือนว่า ‘มีศัตรูบุกรุก’ด้านใต้ตัวโดรนติดตั้งหน้าไม้จำนวนนับไม่ถ้วน มันเล็งเป้าไปที่เย่ซิวและปล่อยลูกธนูนับพันออกมาอย่างดุเดือดไม่เพียงเท่านั้น เหล่าผู้คุ้มกันจำนวนมากต่างกรูกันออกมาจากภายในตัวบ้านหวังจะฆ่าเย่ซิว แต่สำหรับเขาในตอนนี้ มนุษย์ธรรมดาไม่ว่าจะมีมากมายแค่ไหนก็ไม่สามารถทำอะไรเขาได้เลย“ไสหัวไป!”เสียงตวาดของเย่ซิวดังสนั่น คลื่นพลังที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่ากระจายออกไปในทันที ไม่ว่าจะเป็นเหล่ายอดฝีมือที่กรูเข้ามา ธนูที่กำลังยิงออกไป หรือแม้กระทั่งโดรนที่บินอยู่ ต่างถูกทำลายลงจนสิ้นในพริบตาภาพที่เห็นทำให้เด็กหนุ่มหน้าซีดขาวด้วยความหวาดกลัวและสำนึกผิดในใจเขาหันไปจ้องมองจวงเสี่ยวหยิงด้วยความโกรธทำไมเธอไม่บอกฉันว่ามีพี่ชายที่เก่งขนาดนี้เล่า!ถ้าเขารู้เรื่องนี
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 489
ฉีตังกั๋วจ้องเย่ซิวด้วยความโกรธเกรี้ยว ก่อนจะหัวเราะออกมา “ไม่เป็นไร ฉันมีหลานตั้งหลายสิบคน ถึงแม้ว่าฉันจะรักคนนี้มากที่สุด แต่ถ้าแกอยากจะฆ่าก็เชิญเลย แต่อย่าคิดว่าแกจะอวดดีไปได้อีกนานแล้วกัน เย่ซิว อีกไม่นานวันดี ๆ ของแกจะจบลง”พูดจบ เขาก็ตัดการเชื่อมต่อวิดีโอไปเด็กหนุ่มที่กำลังสิ้นหวังร้องลั่นออกมาด้วยความตกใจ เขาไม่อยากเชื่อว่าปู่ที่รักเขามากที่สุดจะทอดทิ้งเขาในยามวิกฤตเช่นนี้“ได้โปรด อย่าฆ่าผมเลย ผมผิดไปแล้ว ผมสำนึกผิดแล้วจริง ๆ”ในความสิ้นหวัง เด็กหนุ่มทำได้เพียงอ้อนวอนขอชีวิตจากเย่ซิว เขาร้องไห้ฟูมฟาย เพราะครอบครัวของเขามีฐานะร่ำรวย เขายังอยากมีชีวิตเพื่อเสพสุขต่อไปและไม่อยากตายไปทั้งแบบนี้“ชาติหน้าแกอย่าได้เกิดมาเป็นคนอีกเลย แกมันไม่คู่ควร!”เย่ซิวจบชีวิตของเด็กหนุ่มลง ก่อนจะหันไปมองจวงเสี่ยวหยิงที่ยังคงนิ่งเงียบ “นี่ก็นับว่าเป็นการแก้แค้นได้ส่วนหนึ่งแล้ว ส่วนไอ้เฒ่าฉีตังกั๋วนั่น ฉันจะจัดการมันในไม่ช้านี้”จวงเสี่ยวหยิงพยักหน้าแรง ๆ ใบหน้ากลับมามีรอยยิ้มอีกครั้ง “ขอบคุณค่ะพี่ แต่ตอนนี้ฉันอยากจะอาบน้ำก่อน ตัวสกปรกมาก”“โอเค งั้นก็อาบน้ำที่นี่เลย ฉันเองก็ต้องล้างคร
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 490
ไม่นานนัก ใบหน้าของจวงเสี่ยวหยิงก็เริ่มขึ้นสีแดงระเรื่อจากไอน้ำ ดูน่ารักน่าเอ็นดูเธอหันไปมองเย่ซิว “พี่คะ เราอยู่ที่นี่ต่ออีกนิดได้ไหมคะ?”“ไม่มีปัญหา” เย่ซิวตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่แฝงด้วยความมั่นใจอย่างเต็มเปี่ยม “ตราบใดที่ไม่มีขีปนาวุธนับสิบลูกยิงมาที่นี่ มีฉันอยู่ก็ไม่มีใครทำอะไรเธอได้”ถ้าเป็นคนอื่นพูด จวงเสี่ยวหยิงคงคิดว่าเขาแค่ขี้โม้ แต่กับเย่ซิวนั้นไม่เหมือนกัน เธอรู้ถึงความแข็งแกร่งของผู้ชายคนนี้ดี“แล้วที่โรงเรียน เธอเข้ากับเพื่อน ๆ ได้ดีรึเปล่า?” เย่ซิวถามจวงเสี่ยวหยิงยิ้มฝืน ๆ “ก็พอได้ค่ะ”เย่ซิวพยักหน้ารับรู้โดยไม่ได้ถามอะไรเพิ่มเติม “แช่น้ำพุร้อนต่อเถอะ”จวงเสี่ยวหยิงตอบรับก่อนจะหลับตาลง ปล่อยตัวไปกับความอบอุ่นของน้ำพุร้อน รู้สึกผ่อนคลายไปทั้งร่างกายครึ่งชั่วโมงผ่านไป เย่ซิวลืมตาขึ้น ความเย็นเยียบฉายผ่านแววตา “มีคนมาให้ฉันจัดการอีกแล้ว”เขาลุกขึ้นยืนและบอกกับจวงเสี่ยวหยิง “เอาล่ะ ลุกขึ้นมาเถอะ”“โอเคค่ะ…”จวงเสี่ยวหยิงลุกขึ้น แต่จู่ ๆ เธอก็ร้องออกมา ก่อนจะเสียหลักลื่นลงไปในน้ำเย่ซิวรีบพุ่งเข้ามาประคองเธอไว้ “เป็นอะไรหรือเปล่า?”จวงเสี่ยวหยิงส่ายหน้า
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 491
เมื่อดาบนี้ถูกฟันออกไป รอยแตกยาวก็ปรากฏขึ้นบนพื้นใกล้เคียง เสียงดังสะท้านไปทั่วดวงตาของนักดาบเต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง ราวกับว่าเขาได้เห็นมือของเย่ซิวถูกตัดออกแล้วแต่สิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงเวลาต่อมา ทำให้ทุกคนในที่นั้นต้องตกตะลึง!เย่ซิว อาศัยเพียงสองนิ้วก็สามารถรับการโจมตีที่ผ่าแม่น้ำนี้ไว้ได้อย่างง่ายดาย“อะไรนะ?!”“เขารับไว้ได้!”ผู้ชมทั้งหมดตกตะลึง สายตาทุกคู่จับจ้องไปที่เย่ซิวอย่างไม่อยากจะเชื่อดวงตาของนักดาบคนนั้นเองก็แทบจะถลนออกมานอกเบ้าแล้วฉากนี้เหมือนอยู่ในความฝันอย่างไรอย่างนั้นเขาพยายามดึงดาบออกมาอย่างเต็มที่ แต่ก็ไร้ประโยชน์!ส่วนฉีฉูฉู่ที่รับชมสถานการณ์มาจนถึงตรงนี้ผ่านกล้องวงจรปิด ยิ่งตกใจมากจนแทบจะกรีดร้องออกมาในฐานะจอมยุทธ์ระดับห้า เธอรู้ดีว่าปรมาจารย์ระดับแปดนั้นน่ากลัวเพียงใดแถมเห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายโจมตีมาอย่างเคียดแค้นเต็มกำลัง ทว่าเย่ซิวกลับสกัดกั้นมันได้อย่างง่ายดายถึงเพียงนี้นี่มันเหมือนนิยายแฟนตาซี! เห็นผีกลางวันแสก ๆ ชัด ๆ!ติ๊ง!เย่ซิวออกแรงที่นิ้วเล็กน้อย ก็หักดาบนั้นทิ้ง เขาดีดเบา ๆ ที่ปลายดาบหนึ่งที ดาบก็ทะลวงผ่านร่างของนักดาบไปรูม่านตาของ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 492
“ไม่สู้วางมีดที่ใช้ฆ่าลง ไปสวดมนต์กินเจกับอาตมา เพื่อชำระล้างจิตใจให้บริสุทธิ์ดีหรือไม่?”เย่ซิวเยาะเย้ย "คิดที่จะอาศัยฉันทะลวงระดับขึ้นไปก็พูดมาตามตรงเถอะ ทำไมต้องใช้คำพูดที่ฟังดูสูงส่งขนาดนี้มาเป็นข้ออ้างด้วย?"มีคนตะโกนออกมาด้วยความโกรธ "พูดจาเหลวไหล เราได้ยินมาว่าแกโหดเหี้ยมทารุณ ดังนั้นเราจึงมาที่นี่เพื่อขจัดภัยอันตรายแทนประชาชน!"ฟิ้ว!เย่ซิวดีดปราณกระบี่ออกไป มันก็แทงทะลุหว่างคิ้วของชายคนนั้น ร่างนั้นทรุดลงในทันทีผู้คนรอบตัวเขาตกใจจนหน้าซีดเผือด รีบหนีกระเจิงออกไปใบหน้าของเย่ซิวยังคงแสดงความเสียดสี “ไอ้พวกหน้าซื่อใจคดกลุ่มหนึ่ง ฉันรู้ว่าทุกคนแค่อยากจะจับฉันไปแล่เนื้อเถือหนังคิดว่าฉันกินสมบัติแห่งฟ้าดินเข้าไปถึงได้สามารถทะลวงเข้าสู่จอมยุทธ์ระดับเก้าได้ตั้งแต่อายุน้อย ๆ!ฉันจะบอกความจริงให้พวกแกรู้ไว้ก็แล้วกัน การดื่มเลือดกินเนื้อของฉัน จะสามารถเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับพวกแกได้อย่างแน่นอน ก็ขึ้นอยู่กับว่าพวกแกมีปัญญาที่จะมาเอามันไปรึเปล่า”ทันทีที่คำพูดนี้ถูกพูดออกมา ดวงตาของคนเหล่านี้ก็เปล่งประกายวาววับแม้แต่สีหน้าของใต้ซือคูมู่เองก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยใต้ซือคูมู่ได้เดิ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 493
ฟุบ!เสียงเบาที่เหมือนกับมีดคมแทงทะลุเต้าหู้ดังขึ้นเย่ซิวใช้เพียงนิ้วเดียวก็ทะลวงการป้องกันของใต้ซือคูมู่ไปได้อย่างง่ายดาย มีรูเลือดเล็ก ๆ ปรากฏขึ้นระหว่างคิ้วของเขารอยยิ้มบนใบหน้าของใต้ซือคูมู่แข็งทื่อ เขายกมือขึ้นอย่างยากลำบาก และชี้ไปที่เย่ซิวริมฝีปากของเขาขยับเหมือนกับพยายามจะพูดอะไรบางอย่างแต่สุดท้ายก็พูดไม่ออกแม้เพียงครึ่งคำ จากนั้นคนทั้งคนก็หงายหลังล้มไปทั่วทั้งลานเงียบกริบฉับพลัน!ฉีฉูฉู่ซึ่งซ่อนตัวอยู่ในความมืด ในหัวมีแต่เสียงอื้ออึงพลังที่เย่ซิวแสดงออกมานั้น ทำให้เธอรู้สึกหวาดกลัว!“หรือว่าเขาจะไม่ได้เป็นแค่ระดับเก้าขั้นต้น ทว่าไปถึงขั้นสูงหรือไม่ก็ขั้นสูงสุดแล้ว?” ฉีฉูฉู่พึมพำกับตัวเอง จากนั้นจึงส่ายหัวอย่างแรง“ไม่ใช่สิ ฉันเคยอ่านเจอในตำราโบราณ ในนั้นบันทึกไว้ว่าจอมยุทธ์ขั้นสูงสุดระดับเก้า ไม่มีทางน่ากลัวเท่ากับที่เย่ซิวแสดงให้เห็นในวันนี้อย่างแน่นอนขณะที่เขาเผชิญหน้ากับจอมยุทธ์ขั้นสูงสุดระดับแปด ก็เหมือนกับคนธรรมดาที่กำลังบดขยี้มด ตกลงนี่มันเรื่องอะไรกันแน่?”เธอขมวดคิ้ว พยายามคิดเท่าไหร่ก็ไม่เข้าใจเมื่อมองดูกล้องวงจรปิด คนจำนวนไม่น้อยก็เผยสีหน้าหวาดกล
บทล่าสุด
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 590
จมูกของเซี่ยซิ่วซิ่วรู้สึกแสบร้อน ไม่เจอกันนาน ความเป็นเด็กและความเกลียดชังในตัวของน้องสาวเหมือนจะหายไปแล้ว เธอดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นแล้วเซี่ยซิ่วซิ่ววิ่งเหยาะ ๆ ขึ้นไปหาเธอ น้ำเสียงสั่นเครือ "ชิงชิง!"เซี่ยชิงชิงเห็นเซี่ยซิ่วซิ่วตั้งนานแล้ว ดวงตาของเธอแดงก่ำเล็กน้อย ภายในหัวผุดภาพความทรงจำระหว่างพวกเธอพี่น้องสมัยยังเด็กขึ้นมา“พี่คะ ฉันคิดถึงพี่มาก”เธอโผเข้ามากอดเซี่ยซิ่วซิ่วเซี่ยซิ่วซิ่วเองก็มีน้ำตาคลอเบ้า "พี่ก็เหมือนกัน กลับมาก็ดีแล้ว ต่อไปเราจะไม่แยกจากกันอีกแล้ว"เซี่ยชิงชิงตกใจในทันที "พี่ ความแข็งแกร่งของพี่!!!"ด้วยการกอดนี้ เธอก็สัมผัสถึงกำลังภายในในตัวของเซี่ยซิ่วซิ่วที่ทรงพลังนั้นได้ จึงรู้สึกครั่นคร้ามเป็นอย่างมากเมื่อเซี่ยซิ่วซิ่วได้ยินแบบนี้ก็พูดขึ้นอย่างภาคภูมิใจ "เป็นเพราะพี่เขยของเธอ เขาฝีมือร้ายกาจมาก สามารถหลอมโอสถหลายชนิดเพื่อให้พี่เพิ่มความแข็งแกร่งของตัวเอง แล้วยัง..."คำพูดนั้นหยุดไปชั่วขณะ ใบหน้างามขึ้นสีแดงเล็กน้อยยังมีวิธีการบำเพ็ญตนอีกวิธีหนึ่ง แต่ก็ไม่สามารถพูดออกไปได้ร่องรอยของความคับแค้นฉายลึกอยู่ในดวงตาของเซี่ยชิงชิง แต่เพียงพริบตาเดียวมันก็ถ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 589
“เดี๋ยวก่อน ฉันตกลง!”ในที่สุด เมื่อหลี่ต้าจ้วงเห็นเย่ซิวเตรียมจะจากไป เขาก็แสดงการเลือกของตัวเองเย่ซิวหยุดฝีเท้า หมุนตัวกลับมา สีหน้าไม่ได้แสดงถึงความประหลาดใจมากนักแต่ชูตงกลับหันหน้าไปพรวด มองไปที่หลี่ต้าจวงด้วยความไม่เชื่อ "คุณกำลังพูดอะไรน่ะ?"หลี่ต้าจวงวิ่งไปคว้ากระเป๋าเดินทางจากมือของเย่ซิว ยืนอยู่ที่ประตู และหัวเราะอย่างดุร้าย“ฉันน่ะเบื่อเธอจะตายอยู่แล้ว เห็นได้ชัดว่าหุ่นเซ็กซี่ขนาดนี้ ยังแสร้งทำเป็นไร้เดียงสา!อยู่กับเธอมาตั้งนาน แม้แต่มือก็ยังไม่ยอมให้จับในเมื่อเป็นแบบนี้ ไม่สู้ฉันเอาเงินแล้วไปสนุกข้างนอกดีกว่า พวกเราบอกลากันตรงนี้เถอะ!”พูดจบ เขาก็หยิบกระเป๋าเดินทางแล้วจากไปชูตงราวกับถูกสายฟ้าฟาด คนทั้งคนตัวแข็งทื่ออยู่กับที่เธอไม่เคยคิดเลยว่าผู้ชายที่ตัวเองคิดจะฝากทั้งชีวิตไว้กับเขา จะพูดคำพูดแบบนี้ออกมาเพื่อเงินแค่ไม่กี่สิบล้าน ถึงกับกระทำเรื่องที่น่ารังเกียจเช่นนี้ออกมาน้ำตาไหลลงมาอย่างต่อเนื่องเย่ซิวมองไปที่เธอ "พรุ่งนี้ไปทำงานต่อนะ อย่ามาสายล่ะถ้าคุณกล้าลาออกจากบริษัทโดยพลการ บริษัทจะให้คุณจ่ายค่าผิดสัญญาเป็นจำนวนเงินหลายสิบล้านทีเดียว”แม้ว่าตอน
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 588
เมื่อเห็นเช่นนี้ เย่ซิวก็ขึ้นราคาต่อไป "ยี่สิบห้าล้าน"แถมยัง วางกระเป๋าเดินทางขนาดใหญ่ที่เขานำมาไว้บนพื้นแล้วเปิดออกมันเต็มไปด้วยธนบัตรหลงเถิงที่มีมูลค่าฉบับละหนึ่งพันบาท!"ซู้ด!!!"หลี่ต้าจ้วงสูดลมเย็นเข้าปอด จ้องมองไปที่เหรียญหลงเถิงที่ดูเหมือนจะเรืองแสงได้ในชีวิตนี้เขายังไม่เคยเห็นเงินมากมายขนาดนี้มาก่อนเลยเมื่อเทียบกับตัวเลขที่ไร้ชีวิต การที่มีเงินสดกว่ายี่สิบห้าล้านมาวางกองตรงหน้า ย่อมส่งผลกระทบมากกว่าอย่างไม่ต้องสงสัยเมื่อเย่ซิวเห็นสีหน้าของเขา ก็รู้ว่าเขาหวั่นไหวแล้ว จึงพูดอย่างล่อลวงไปว่า “คุณคงไม่เคยเห็นเงินมากขนาดนี้มาก่อนใช่ไหม?คุณมีรายได้ต่อเดือนเท่าไหร่ล่ะ? กะประมาณหนึ่งแสนบาทก็แล้วกันถ้าคุณไม่กินหรือดื่มเลย หนึ่งปีก็จะเก็บเงินได้หนึ่งล้านสองแสนบาท และต้องใช้เวลามากกว่ายี่สิบปีถึงจะสามารถเก็บเงินได้ยี่สิบห้าล้านในความเป็นจริงทุกคนรู้ดีว่านี่เป็นไปไม่ได้ ด้วยอัตราค่าใช้จ่ายของเมืองหลวง หนึ่งปีเก็บเงินได้สักห้าแสนบาทก็นับว่าไม่ธรรมดาแล้วหรือก็คือ คุณต้องใช้เวลาถึงสี่สิบปีจึงจะมีเงินยี่สิบห้าล้านตอนนี้ตราบเท่าที่คุณพยักหน้า เงินนี้ก็จะเป็นของคุณด้วยเงิ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 587
ชายคนนั้นเปิดประตู ก็เห็นว่ามีชายหนุ่มที่สมบูรณ์แบบมากคนหนึ่งยืนอยู่ตรงนั้นเมื่อเห็นเย่ซิว ความริษยาก็วาบผ่านดวงตาของผู้ชายคนนั้น การมีอยู่ที่สมบูรณ์แบบเช่นนี้ ไม่ว่าผู้ชายคนไหนยืนอยู่ต่อหน้าเขาย่อมรู้สึกว่าตัวเองด้อยกว่า ตัวเขาเองก็ไม่มีข้อยกเว้น“คุณเป็นใคร!”ด้วยเหตุนี้ น้ำเสียงของชายคนนั้นจึงไร้ความเป็นมิตรอย่างมาก แถมด้วยความตื่นตระหนกเล็กน้อย เขามองไปทางห้องครัวโดยไม่รู้ตัวกลัวว่าจู่ ๆ ชูตงจะวิ่งออกมา แล้วตกหลุมรักเย่ซิวทันทีหลังจากที่ได้พบเขานี่คือผู้ชายที่เห็นแก่ตัว เสแสร้ง และขาดความมั่นใจในตนเองอย่างมากเย่ซิวยิ้มและพูดว่า "ชูตงอยู่ที่นี่ใช่ไหม ผมเป็นประธานของบริษัทของเธอ คุณคงเป็นแฟนเธอสินะ"“หืม?!”ชายคนนั้นเริ่มตื่นตัวทันที "คุณมีธุระอะไรหรือเปล่า?"“ไม่เชิญผมเข้าไปนั่งหน่อยเหรอ?” เย่ซิวพูดด้วยสีหน้าที่ยากจะอธิบายได้ “ผมมาที่นี่ในวันนี้ ก็เพื่อมอบความมั่งคั่งให้กับคุณ”"ใครคะ?"ตอนนี้เอง ชูตงที่สวมผ้ากันเปื้อนก็เดินออกมาจากห้องครัวพร้อมกับทัพพีในมือขวาเมื่อเขาเห็นเย่ซิว ม่านตาของเธอก็หดตัวลงเล็กน้อย "ประธาน ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่คะ?"ไม่กี่นาทีต่อมา เย่ซ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 586
นี่คือคำสัญญาที่เย่ซิวให้ไว้ต่อเธอลู่เสวี่ยเอ๋อร์หลับตาของเธอลงอย่างมีความสุขวันนี้ไม่มีเรื่องอะไรมากนัก ลู่เสวี่ยเอ๋อร์เลยบำเพ็ญตนกับเย่ซิวตลอดลากยาวไปจนถึงห้าโมงเย็นถึงได้หยุดห้าโมงเย็น ก็เลิกงานแล้วเย่ซิวขอให้ลู่เสวี่ยเอ๋อร์กลับไปก่อน เนื่องจากเขามีเรื่องสำคัญที่ต้องทำเมื่อมาถึงลานจอดรถ หลางต้าก็รออยู่ข้าง ๆ รถของเย่ซิวแล้วมีกระเป๋าเดินทางขนาดใหญ่วางอยู่ที่เท้าของเขา“นายน้อย!” หลางต้าโค้งตัวลงแล้วพูด “ทุกสิ่งที่คุณต้องการเตรียมพร้อมหมดแล้วครับ”เย่ซิวพยักหน้า "ได้ นายกลับไปเถอะ"เขาใส่กระเป๋าเดินทางไว้ท้ายรถ จากนั้นขับรถออกไปจุดหมายคือบ้านเช่านอกชานเมืองที่ชูตงอาศัยอยู่เวลาที่ใช้ในการเดินทางไปและกลับจากที่ทำงานถึงที่นี่ ทุกวันคือราวสามสิบหรือสี่สิบชั่วโมงเย่ซิวดูเงินเดือนของชูตงซึ่งมากกว่าหนึ่งแสนห้าหมื่นบาทหลังจากหักภาษีในทุกเดือนแล้วราคาบ้านใกล้บริษัทอยู่ที่ประมาณสองหมื่นห้าพันบาท ซึ่งอิงตามหลักการแล้วเธอน่าจะแบกรับไหวถึงจะถูกเมื่อเขามาถึงบ้านเช่าของชูตง เขาก็จอดรถ ยกกระเป๋าเดินทางออกมา แล้วเดินไปที่เขตชุมชนด้านหน้าเขตชุมชนแห่งหนึ่ง ในห้องสามศูนย์แปด
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 585
"ตอนนี้คุณมีแฟนหรือยัง?"เมื่อได้ยินแบบนี้ ชูตงก็รู้สึกรังเกียจเธอแอบคิดว่าเย่ซิวประธานใหญ่คนนี้ ดูเหมือนจะซื่อตรงและมีเกียรติ แต่กลับกลายเป็นว่าเขาก็เหมือนกับผู้ชายคนอื่น ๆหลายคนเคยถามคำถามนี้กับเธอเธอรู้ตัวดีว่าเธอมีเสน่ห์ดึงดูดผู้ชายมากจริง ๆแม้ในใจจะดูแคลน แต่สีหน้ากลับไม่แสดงออกเลยแม้แต่น้อย “เรียนท่านประธานคะ มีแล้วค่ะ เป็นคนที่บ้านแนะนำมา ในอีกไม่กี่เดือนก็จะกลับไปหมั้นกันแล้ว”เย่ซิวขานรับอืมหนึ่งที "อืม ออกไปทำงานเถอะ"ชูตงตกตะลึงไปครู่หนึ่งเธอนึกว่าเย่ซิวจะขอให้เธอเป็นคนรักลับ ๆ ของเขาแต่เป็นแบบนี้ก็ดี ตัวเองเพิ่งเข้ามาทำงานได้ไม่นาน ยังไม่อยากลาออก อยู่ที่นี่เธอทำงานอย่างมีความสุขมากเซี่ยซิ่วซิ่วและลู่เสวี่ยเอ๋อร์บริหารงานเข้มงวด จึงไม่มีความน่ารังเกียจทุกประเภทที่พบในที่ทำงานภายนอกปรากฏขึ้นที่นี่หลังจากที่เธอออกไป เย่ซิวก็นั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ของเซี่ยซิ่วซิ่ว เปิดรายชื่อพนักงาน และพบข้อมูลของชูตงเธอมาจากชนบทและเพิ่งจะเรียนจบ แต่กลับเปลี่ยนงานมามากกว่าสิบตำแหน่งแล้วในเรซูเม่ระบุว่างานเหล่านั้นทำเพียงช่วงระยะเวลาสั้น ๆ เท่านั้น ประธานหรือหัวหน้างาน
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 584
ผู้คนจากทั่วทุกมุมโลกต่างด่าบริษัทเครื่องสำอางเหล่านั้นอย่างสาดเสียเทเสียว่าใช้ไม้อ่อนไม่ได้ก็เลยใช้ไม้แข็ง ไร้ศีลธรรมมากเกินไปแล้วเมื่อสักครู่นี้เพิ่งมีข่าวส่งมา ว่ามีผู้คนหลายหมื่นคนของประเทศอวี้ไปซื้อผลิตภัณฑ์ของเรา"เย่ซิวเตือนไปหนึ่งประโยค "ผลกำไรของเราไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ ต้นทุนที่เพิ่มมาก็ปล่อยให้พวกเขาไปแบกรับแทนอย่างไรเสียพวกเราคือ 'เหยื่อ' และหากมีคำด่าทออะไรก็ให้บริษัทของแต่ละประเทศไปแบกรับกันเอาเอง"เซี่ยซิ่วซิ่วยิ้มอย่างมีความสุขมาก "อืม ฉันรู้แล้วเว้นเสียแต่ประเทศต่าง ๆ จะห้ามไม่ให้ผู้คนเดินทางไปยังประเทศอวี้ ธุรกิจของเราก็จะไม่ได้รับผลกระทบมากนัก"แต่มันไม่สมจริงเลยที่จะห้ามไม่ให้ผู้คนไปที่ประเทศอวี้ประเทศอวี้เป็นประเทศที่เป็นกลางอย่างยิ่ง ได้รับการคุ้มครองจากหลายร้อยประเทศ แถมยังเป็นเขตปลอดภาษีอีกด้วยใครก็ตามที่แบนมัน จะต้องเผชิญการประท้วงอย่างรุนแรงแน่นอน“จริงสิ ชิงชิงจะมาถึงบ่ายวันนี้ ฉันจะไปรับเธอ นายจะไปไหม?”เกี่ยวกับเซี่ยชิงชิง เซี่ยซิ่วซิ่วบอกเขาเมื่อวานนี้ตอนนี้ตัวหมากนี้มีผลต่อเย่ซิวไม่มากแล้วบวกกับหลังจากที่เซี่ยซิ่วซิ่วติดตามเขาเธอก็ทำง
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 583
“นาย...นายท่าน...”ภายใต้การล่อลวงอย่างต่อเนื่องของเย่ซิว น่าหลันเยียนหรานมีเพียง 'ยอมแพ้' ในที่สุดนอกจากความเขินอายที่มีอยู่ น่าหลันเยียนหรานยังรู้สึกถึงความรู้สึกที่พิเศษมาก ซึ่งมาจากก้นบึ้งของหัวใจ นั่นคือความรู้สึกถูกครอบงำที่แสนประหลาด!หลังจากบำเพ็ญตนจนถึงเที่ยงคืน น่าหลันเยียนหรานก็หลับสนิทไประหว่างที่หลับ ร่างกายของเธอก็แข็งแกร่งขึ้นอย่างรวดเร็วมากถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ผู้หญิงทุกคนที่อยู่รอบตัวเขาก็จะขึ้นเป็นปรมาจารย์ทั้งหมดแม้ว่าในอนาคตเขาจะไม่ออกหน้า แต่ผู้หญิงข้างกายเขาเหล่านี้ก็สามารถครองยุทธภพเย่ซิวไม่ได้พักผ่อน แต่นั่งขัดสมาธิอยู่ข้าง ๆ น่าหลันเยียนหราน หยิบสุราวิญญาณออกมาดื่มอึกใหญ่ แล้วใช้วิชายุทธเริ่มปรับแต่งมันอย่างเงียบ ๆตอนนี้เป้าหมายของเขาคือการเข้าสู่ขั้นอมตะให้เร็วที่สุด แบบนี้ถึงจะสามารถรู้ความหมายของคำพูดที่หยางชิงเสวี่ยพูดไว้ว่าถ้าเขาได้เธอ ก็จะได้ครอบครองพลังที่ทรงพลังมากเช้าวันรุ่งขึ้น เมื่อน่าหลันเยียนหรานตื่นขึ้นมา เธอก็รู้สึกว่ามีพลังไหลไปทั่วทั้งร่างกาย หูและสายตาของเธอเฉียบคมขึ้น สภาพดีชนิดที่ว่าเมื่อก่อนเทียบไม่ติด“อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณเย่”
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 582
น่าหลันเยียนหรานหัวเราะคิกคัก "ไม่เป็นไรค่ะ ฉันดื่มเก่งมาก มา ดื่มกันต่อ..."โดยปกติแล้วคนที่ชอบพูดว่าตัวเองดื่มเก่ง ในความเป็นจริงล้วนไม่ค่อยจะเท่าไหร่ยกตัวอย่างเช่นน่าหลันเยียนหราน อวดว่าตัวเองเก่งอย่างนั้นอย่างนี้ ดื่มไปสามแก้วติดกัน ก็นอนฟุบหมดสติไปกับโต๊ะแล้วเย่ซิวส่ายหัวอย่างหมดคำพูด เดินขึ้นไปแล้วอุ้มเธอกลับไปที่ห้องน่าหลันเยียนหรานดูตัวสูงเพรียว แต่จริง ๆ แล้วไม่ได้ตัวหนัก น่าจะสักประมาณสี่สิบห้ากิโลกรัม สำหรับเย่ซิวแล้วจึงไม่ต่างอะไรกับการอุ้มก้อนสำลีมากนักเดินเข้าไปในห้องส่วนตัวของน่าหลันเยียนหราน กลิ่นหอมจาง ๆ ของดอกมะลิก็ลอยมาปะทะจมูก ทำให้ผู้คนรู้สึกผ่อนคลายและเบิกบานเมื่อได้กลิ่นห้องพักสะอาดมาก ไม่มีอะไรที่ทำให้คนเห็นแล้วต้องหน้าแดงเขาวางเธอลงเบา ๆ ไม่ทันรอให้เย่ซิวดึงมือกลับไป เธอก็ลืมตาที่แดงก่ำขึ้นแล้วพูดอย่างคลุมเครือฟังไม่ค่อยชัดแต่เย่ซิวได้ยินมันอย่างชัดเจนมาก เขาถามด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ "คุณแน่ใจเหรอ? ผมไม่สามารถให้สถานะแก่คุณได้"น่าหลันเยียนหรานค่อย ๆ หลับตาลง ท่าทางเหมือนยอมให้ท่านกระทำได้ทุกอย่างนี่เป็นการตัดสินใจเลือกของเธอเอง เย่ซิวไม่ได้บังค
